Xosé Mª Álvarez Blázquez

1. Xosé Mª Álvarez Blázquez Comentario do poema Muiñeira POEMAS DE TI E DE MIN

2. MUIÑEIRA A i-auga baixa cantando branca cantiga de pedras i-ao pasar polo muíño beilla, tola, unha muiñeira. -Adeus!, eu voume pra baixo, aló, non ollas?, á veiga, e ti, roda que te roda, ficas, pequeno, na terra. El pode ser -non o sei- que á volta dos tempos veña; ti haste de atopar máis vello i-eu hei de ser sempre nena. Penso de irme polas nubens, vagarosa e silandeira. Logo fuxe polo monte, dando bicadas nas herbas, e xa non pode esquencer o trai-la-lá da muiñeira. ESTRUTURA Inicio: Presentación narración Corpo:desenvolvemento, diálogo Desenlace: despedida, narración

3. MUIÑEIRA i-augabaixa cantando branca cantiga de pedras i-ao pasar polo muíño beilla, tola, unhamuiñeira. -Adeus!, euvoumeprabaixo, aló, non ollas?, á veiga, e ti, roda que te roda, ficas, pequeno, naterra. El pode ser -non o sei- que á volta dos tempos veña; ti haste de atoparmáis vello i-euhei de ser sempre nena. Penso de irme polasnubens, vagarosa e silandeira. Logo fuxe polo monte, dando bicadasnasherbas, e xa non pode esquencer o trai-la-lá da muiñeira. INICIO: PRESENTACIÓN Auga branca: unhaimaxe visual que suxire pureza e provoca no lector a a visión mental da escuma branca deixada polo curso da auga entre as pedras do río. Premer para unhaintrepretación alternativa Continuar co comentario

4. MUIÑEIRA i-augabaixacantando brancacantiga de pedras i-ao pasar polo muíño beilla, tola, unhamuiñeira. -Adeus!, euvoumeprabaixo, aló, non ollas?, á veiga, e ti, roda que te roda, ficas, pequeno, naterra. El pode ser -non o sei- que á volta dos tempos veña; ti haste de atoparmáis vello i-euhei de ser sempre nena. Penso de irme polasnubens, vagarosa e silandeira. Logo fuxe polo monte, dando bicadasnasherbas, e xa non pode esquencer o trai-la-lá da muiñeira. INICIO: PRESENTACIÓN Figura etimolóxica: “cantando… cantiga” para engadir á anterior imaxe visual unhaimaxe acústica: o ruxe-ruxe da auga sobre as pedras e o troupelear da auga no rodicio fan ritmo de muiñeira. Outra Figura etimolóxica: “muíño…muiñeira” en posición final de verso enfatiza o protagonismo do muíño e o título do poema

5. DESENVOLVEMENTO: DIÁLOGO MUIÑEIRA A i-auga baixa cantando branca cantiga de pedras i-ao pasar polo muíño beilla, tola, unha muiñeira. -Adeus!, eu voume pra baixo, aló, non ollas?, á veiga, e ti, roda que te roda, ficas, pequeno, na terra. El pode ser -non o sei- que á volta dos tempos veña; ti haste de atopar máis vello i-eu hei de ser sempre nena. Penso de irme polas nubens, vagarosa e silandeira. Logo fuxe polo monte, dando bicadas nas herbas, e xa non pode esquencer o trai-la-lá da muiñeira. A auga flúe río abaixo. Representa o constante devalar do tempo e á vez a eterna pureza e frescura. Mentres a vida transcorre dialoga coa moa ou rodicio do muíño que a pesar de tamén estaren en constante movemento fican estáticos e son testemuñas do paso do tempo. Exposición do clásico tema do decorrer da vida e do tempo recurrindo á auga, ao río (suxerido) e á roda do muíño como símbolos para representar aquel concepto. Enfatiza o poeta o constraste entre a auga sempre nena e libre para voar até as nubes e o muíño para quen o tempo pasa inexorábel sen gozar da mesma alegría e liberdade

6. MUIÑEIRA A i-auga baixa cantando branca cantiga de pedras i-ao pasar polo muíño beilla, tola, unha muiñeira. -Adeus!, eu voume pra baixo, aló, non ollas?, á veiga, e ti, roda que te roda, ficas, pequeno, na terra. El pode ser -non o sei- que á volta dos tempos veña; ti haste de atopar máis vello i-eu hei de ser sempre nena. Penso de irme polas nubens, vagarosa e silandeira. Logo fuxe polo monte, dando bicadas nas herbas, e xa non pode esquencer o trai-la-lá da muiñeira. Conclusión A auga despídese deixando tras ela unha alegre melodía de muiñeira. Se callar mensaxe esperanzadora do poeta. A auga (a vida que transcorre libre e alegre) xa non pode esquecer a lembranza desa melodía: unha vida plena de humildade, pureza e sinxeleza simbolizada na primeira (branca) auga cantareira que acariñaba as pedras do vello muíño .