Guido Lauro Parisi

1. Guido Lauro Parisi e il suo tempo Societa Dante Alighieri

2. La posizione geografica dell’Italia la espone, fin da tempi remoti, alle invasioni.

3. Firenze era una delle citta’ piu’ ricche nel Medioevo. La chiesa cercava di espandere il suo dominio a tutta la Toscana.

4. Le dimore dei Signori piu’ ricchi si sviluppavano in altezza con caratteristici torrioni.I copisti divennero veri e propri artisti a cui era affidato il compito di copiare soprattutto opere del mondo classico.

5. Firenze medioevale

6. San Tommaso d’Aquino e San Francesco. Hanno rivoluzionato il percorso della Chiesa.

7. 1265 Bitwa pod Montaperti, wygrana przez Gibellinów, wyznaczyła początek ich panowania nad Florencją. „Ta rzeź – odparłem mu prędkimi słowy – co zabarwiła Arabię na czerwono, modłom w świątyni sens nadała nowy. (…) Ale sam byłem, kiedy siedli kołem, zgubę Florencji snując nieznużenie, jam jeden bronił jej z otwartym czołem”. Piekło, Pieśń X

8. 1266 Zwycięstwo Angioiniów, związanych z papiestwem. Florencja podzielona między Gwelfów Czarnych, faworyzowanych przez Papieża i Gwelfów Białych – obrońców niepodległości miasta. 1282 „Magnaci” florenccy narzucają rządy Arti Maggiori.

9. 1289 Bitwa pod Campaldino Gwelfowie pokonują Gibellinów, pod przywództwem Buonconte da Montefeltro. „Buonconte Montefeltro me nazwisko: Giovanna o mnie się nie zatroszczyła; Więc idę z nimi i mam czoło nisko. A ja do niego: Jaka to zła siła tak oddaliła cię od Campaldino, Że jest nieznana dotąd twa mogiła? Och! – odpowiedział – u stóp Casentino biegnie Archiano, wody, co ciekawy mijając erem, z Apeninów płyną.” Czyściec, Pieśń V

10. 1293 Giano della Bella w Rozporządzeniach Sprawiedliwości wyklucza „magnatów” z rządu Florencji. Dante zapisuje się do korporacji Medyków i Farmaceutów, należy do Rady L’Arte dei Medici e Speziali.

11. 1300 Dante zostaje wybrany wśród sześciu „priorów”, którzy od tej pory będą rządzić Florencją, podzieloną przez Białych i Czarnych. Chcąc zaprowadzić pokój w mieście zsyła na wygnanie przywódców dwóch ugrupowań, między innymi Guido Cavalcanti. „Choć wypędzeni, przecie każdej chwili umieli wrócić – rzekłem – bez tarana; wasi tej sztuki się nie nauczyli.” Piekło, Pieśń X

12. 1301 Dante, Rada Stu, sprzeciwiają się żądaniom wojska, posłanym ze strony papieża Bonifacego VIII, który wysyła do Florencji Carlo di Valois z pomocą Czarnym. Dante zostaje wysłany do Rzymu, aby uspokoić gniew papieża. Po powrocie, zostaje zesłany na wygnanie z oskarżeniem o wymianę handlową.

13. 1302 Gwelfowie Czarni, rosnący w siłę wybierają na przywódcę Cante de’Gabrielli, który znacząco zaostrza karę nałożoną na Dantego. Dante, na przełomie lat do 1310 przebywa w Weronie, Treviso, Padui. Tworzy Convivio, De vulgari Eloquentia, rozpoczyna Boską Komedię.

14. 1310 Cesarz Henryk VII przybywa do Włoch, aby zaprowadzić pokój. Dante wysyła list do wszystkich narodów Włoch, namawiając do przyłączenia się do Henryka VII.

15. 1315 Po śmierci Henryka VII (1313) podczas oblężenia Florencji, nadzieje Dantego zostają rozwiane. Powraca do Werony. Rząd Florencji udziela amnestii. Dante może powrócić do miasta w postawie skruszonego. „Przykryty popiołem i ubrany w worek.”

16. Dante odmawia upokarzającego powrotu. Pozostaje w Weronie do 1320, gdzie kończy pisać „Raj”. 1321 Poeta umiera w Rawennie.

17. Nel mezzo del cammin…

18. Concezione tolemaica dell’universo

19. L’infernoPiekło

20. La selva oscura. Nel linguaggio simbolico morale significa il peccato. „W środku wędrówki żywota naszego W wielkim i ciemnym się zgubiłem lesie, Ach, ciężko mówić, słowo w ustach rwie się, Jak bór się burzył dziki; nie pisanie, Lecz już myślenie o nim trwogę niesie! Tak gorzkie prawie jest dogorywanie; Lecz dla nauki waszej i przestrogi Opowiedziane wszystko tu zostanie.” Piekło, Pieśń I

21. "Przeze mnie droga w miasto utrapienia,Przeze mnie droga w wiekuiste męki,Przeze mnie droga w naród zatracenia.Jam dzieło wielkiej, sprawiedliwej ręki.Wzniosła mię z gruntu Potęga wszechwłodna,Mądrość najwyższa, Miłość pierworodna;Starsze ode mnie twory nie istnieją,Chyba wieczyste - a jam niepożyta!Ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją."Pieśń III, Piekło

24. Il Limbo assomiglia ai Campi Elisi. Vi sono le anime dei grandi poeti antichi, vissuti prima di Cristo: Omero, Orazio, Ovidio. Su un grande prato stanno i grandi eroi dei pomi classici e i filosofi, tra cui Ettore, Enea, Socrate, Platone, Tolomeo.

25. „Rzekł: wyjaśnijmy ową rzecz ciekawą,gdy zatrzymamy w końcu nasze krokiprzed Acherontem smutnym i przeprawą(…)Ujrzałem: łodzią na ten brzeg przypływastarzec pradawny, w bieli dawnej brody,Biada – krzyczący – zgrajo niegodziwa!Nie popłyniecie na niebieskie gody, ku innym brzegom ja tu dusze wodzę:na wiekuiste mroki, ognie, chłody.”Pieśń III, PiekłoCaronte. Secondo la mitologia classica traghettava con sua imbarcazione al di la’ del fiume Acheronte sia le anime destinate al Tartaro sia quelle che meritavamo di andare nei Campi Elisi, purche’ gli pagassero un obolo.

26. Eugene Delacroix, Barka Dantego, 1822

28. Gli eroi e i filosofi dell’Antichita’ „A gdy głos przebrzmiał, i echowe tony, Cztery ujrzałem, jak szły do nas cienie, Zda się nikt smutny ani ucieszony. A dobry mistrz wyjaśnił mi uczenie: Patrz, idzie pierwszy ten na mieczu wsparty Jak pan, któremu przystoi rządzenie. To król poetów i pisanej karty – Homer, a za nim satyr nasz – Horacy, Owidiusz trzeci, Lukan to ten czwarty.”

30. Secondo cerchio. I lussuriosi sono condannati ad essere trascinati da una tempesta infernale.Qui ci sono Paolo e Francesca, Didone, Cleopatra, Tristano.Il guardiano e Minosse. „Tak to z pierwszego piekielnego koła W drugie zeszliśmy: na mniejszym obszarze Jego ból większy, zdało mi się, woła. Ryczy tam Minos, co się zna na karze, Bada u wejścia wszystkie grzeszne czyny, tak ludzi sądzi, jak mu ogon wskaże.” Pieśń V, Piekło

32. „A ja westchnąłem: Jakie to zmysłowe I słodkie myśli, jakie to pragnienia Tu ich przywiodły!, by naszą rozmowę, przerwaną, podjąć znów, do tego cienia Rzec znów: Franczesko, męki twoje żywe Bolą tak bardzo, aż to serce zmienia, Lecz powiedz tylko, jeśli to możliwe, Jak wam to Amor, w owe dni westchnienia, dał poznać wasze pragnienia lękliwe?” Pieśń V, Piekło „Amor, ch'a nullo amato amar perdona, mi prese del costui piacer sì forte, che, come vedi, ancor non m'abbandona.” Canto V, L’inferno

34. Terzo cerchio. Golosi. Custode e’ Cerbero, cane a tre teste che simboleggiano la distruzione del passato, del presente e del futuro. Sono flagellati da una pioggia scrosciante. „A Cerber, bies okrutny, ostrzy szpony I trojgiem gardeł jako pies ujada Nad każdym co jest w sos ten zanurzony. Oko szkarłatne, broda jego śniada, Brzuch duży, pazur długi, którym rani Do krwi aż duchy, które tam dopada! Jak psy skowyczą, deszczem wciąż smagani, Jeden drugiemu bok za tarczę służy, Prędko nieszczęśni kręcą się profani!” Pieśń VI, Piekło

36. IV e V cerchio. Vi sono puniti gli avari e i prodighi, gli iracondi e gli accidiosi.Il custode e’ Pluto, dio della ricchezza, figlio di Demetra i Iasone.I primi sono condannati a spingere enormi massi.I secondi sono immersi nel fango. „Pape Satan, pape Satan aleppe! Wychrypiał Pluton dziwne swe wyzwiska, A mistrz szlachetny, mądry mój, Co wiedział wszystko, a był zawsze z bliska: Nie bój się – rzekł mi – cała władza jego Zejść nie zabroni nam z tego urwiska. Do tych wydętych warg, co drogi strzegą, Powiedział: Cicho bądź, przeklęty wilku. Niech Twoja furia żre ciebie samego.” Pieśń VII, Piekło

38. Flegias, traghettatore dello Stige. Flegias ebbe una figlia sedotta da Apollo. Per questo tento’ di incendiare il tempio di Apollo a Delfi. „Nigdy cięciwa nie puściła strzały, która tak szybko z wiatrem by pędziła, Jak ten płynący tam stateczek mały, Co poprzez fale do nas pruł co siła, Choć jeden tylko wioślarz na kształt zjawy Stał w nim i wrzeszczał: Mam cię duszo zgniła! Flegiaszu, w pustkę krzyczysz – duch mój prawy Znów się odezwał – na tym złym zalewie, Tyle my twoi, ile tej przeprawy.” Pieśń VIII, Piekło

40. VI cerchio. Gli eretici. „Nagle głos taki dobył się mężczyzny Z jednego z kufrów, a ja drżąc nikczemnie Biegłem do mistrza jak na kształt dziczyzny. Co Ty wyprawiasz? Odstąpże ode mnie! Patrz Farinatę – rzekł – jak z miną wściekłą Całym swym torsem pręży się przyjemnie. I mnie spojrzenie jego już urzekło A on pierś wypiął i tak robił czołem, Jakby w pogardzie miał to całe piekło” Pieśń X, Piekło

41. La citta’ di Dite. Dite nella mitologia romana era considerato il dio degli inferi.Sono sorvegliati dai diavoli e dalle Erinni, dee della vendetta. „Rzekł mistrz mój dobry: Synu, już przed nami Jest miasto Disa wielkie i, niestety, Z armią ogromną, ciężkimi zbrodniami. Już rozpoznaję tam jego meczety: Takie szkarłatne dziwnie mają dekle, Jakby płonęły – rzekłem do poety. I odpowiedział: Barwi je tak wściekle ów wiekuisty ogień, co się pali Właśnie w tym niższym, które widzisz, piekle” Pieśń VIII, Piekło

43. Quarta zona del IX cerchio, nella ghiacciaia del Cocito, dove sono puniti i traditori dei benefattori. Lucifero che sbrana Giuda, Bruto e Cassio. „Vexilla regis prodeunt inferni - Mistrz mi powiedział – a więc patrz przed siebie, Czy tam daleko już on się nie czerni(…) Ach, jakie dziwy oczy me dostrzegą: w trzy w jego głowie twarze ledwo wierzę! Pierwsza koloru była szkarłatnego; Dwie inne, łącząc z nią się w pewnej mierze, Nad obu ramion środkiem mu wisiały, Kończąc się w miejscu, gdzie ma grzebień zwierzę…” Pieśń XXXIV, Piekło

44. Il PurgatorioCzyściec

45. Un angelo splendente di luce, approda sulla spiaggia dell’Antipurgatoriocon una navicella leggera. „Obraca żagle już na lepsze wody Ta lekka łódka mojego natchnienia, Co przepłynęła morze złej przygody; Drugie królestwo śpiewam, jak przemienia I czyści duszę ludzką, nim się stanie Godną zbawienia i wniebowstąpienia. Niech tu poezja martwa zmartwychwstanie, O święte Muzy, jeślim wasz jest cały, Kaliope, unieś się na me wołanie…” Pieśń I, Czyściec

47. Il Canto VII del Purgatorio si svolge nell’Antipurgatorio, dove le anime dei negligenti – che trascurano i loro doveri spirituali – attendono di poteriniziare la loro espiazione. „Mara na piasku coś kreśliła marze: Patrz: takiej linii – Sordel rzekł powoli – Nie przejdziesz nim Słońce się nie pokaże; Bo nocna ciemność na to nie pozwoli; Choć nic innego tutaj was nie trzyma, Jakaś niemożność zwiąże ręce woli.” Pieśń VII, Czyściec

48. I due poeti si avviano verso la montagna del Purgatorio.Ed ecco una schiera di anime venire loro incontro: sono gli scomunicati. „Lecz potem jeden się odezwał przecie: Kimkolwiek jesteś, przypatrz mi się – rzecze – Bo może kiedyś mnie widziałeś w świecie. Patrzę na niego więc i nie zaprzeczę: Jasny był, piękny jak szlachetne twarze, tylko miał jedną z brwi rozciętą mieczem(…) I powie, śmiejąc się wyrozumiale: Manfreda widzisz tu, Konstancji wnuka…” Pieśń III, Czyściec

49. E’ l’alba. Beatrice appare in una nuvola di fiori gettatale dagli angeli, vestita con un abito rosso, coperto da un mantello verde e un velo candido. La carita’, la speranza, la fede. „…w białej zasłonie i wianku z oliwy Widzę kobietę, która płaszcz zielony, Zda się, na płomień narzuciła żywy. Duch mój, od lat tak wielu już spragniony, By stanąć przed nią, patrzeć w nią jak w księgę, Znów drżeć, zdumiewać się i bić pokłony, Nie widząc okiem, ale – wam przysięgnę – Przez moc tajemną, która od niej biła, dawnej miłości poczuł znów potegę.” Pieśń XXX, Czyściec

50. Il ParadisoRaj