FLEBO COMPLEX jest najlepszy dla vericos żył

1. W ludzkiej anatomii, Flebo complexdolna noga jest częścią kończyny dolnej, która leży między kolanem a kostką. Udo znajduje się między biodrem a kolanem i stanowi pozostałą część kończyny dolnej. Termin kończyny dolnej lub "kończyny dolnej" jest powszechnie używany do opisania wszystkich nóg. Ten artykuł jest zazwyczaj zgodny z typowym użyciem. Noga od kolana do kostki nazywa się crus lub cnemis . Cielę jest tylną częścią, a kość piszczelowa lub piszczelowa wraz z mniejszą kością strzałkową tworząprzód dolnej części nogi. Porównanie szkieletów człowieka i goryla. (Goryl w nienaturalnych rozciągniętych postawy.) Ewolucja dostarczyła ludzkiemu ciału dwóch odrębnych cech: specjalizacji kończyny górnej do wizualnej manipulacji i rozwoju kończyny dolnej w mechanizm specjalnie przystosowany do wydajnego chodu dwunożnego. Podczas gdy zdolność do chodzenia w pozycji pionowej nie jest unikalna dla ludzi, inne naczelne mogą to osiągnąć tylko przez krótki czas i przy dużym wydaniu energii. Adaptacja człowieka do dwunożności nie ogranicza się jednak do nogi, ale wpłynęła również na położenie środka ciężkości organizmu, narządów wewnętrznych oraz formy i tułowia. U ludzi podwójna kręgosłup w kształcie litery S działa jak wielki amortyzator, który przesuwa ciężar z tułowia na powierzchni nośnej stóp. Ludzkie nogi są wyjątkowo długie i potężne w wyniku ich wyłącznej specjalizacji dla wsparcia i poruszania się - u orangutanów długość nóg wynosi 111% tułowia; u szympansów 128%, a u ludzi 171%. Wiele mięśni nóg są również dostosowane do dwunożności, przede wszystkim mięśni pośladkowych, poszerzysty stawu kolanowego, i mięśni łydki. [7] Flebo complex Kości nogi Flebo complexgłównych kości nogi są kości udowej (kości udowej), kości piszczelowej (kości piszczelowej), i sąsiednich kości strzałkowej, i są to wszystkie kości długie. Rzepka (rzepka) jest kością przed kolanem. Większość szkieletu nogi ma kościste wyeksponowane i marginesy, które

2. mogą być wyczuwalne, a niektóre służą jako anatomiczne punkty orientacyjne, które określają zakres nogi. Te punkty orientacyjne są przednie najwyższej iliac kręgosłupa, większy krętarz, lepszy margines przyśrodkowej kłykci kości piszczelowej, i przyśrodkowej malleolus. Godne uwagi wyjątki od badania palpacyjnego to staw biodrowy, szyja i ciało, lub trzon kości udowej. Zwykle duże stawy kończyny dolnej są wyrównane w linii prostej, która reprezentuje mechaniczną oś wzdłużną nogi, linię. Linia ta rozciąga się od stawu biodrowego (a dokładniej głowy kości udowej), przez staw kolanowy (międzysekonowi eminencja kości piszczelowej), a w dół do środka kostki (kostka mortise, widelec jak uchwyt między przyśrodkowej i bocznej malleoli). W wałku piszwikowym osie mechaniczne i anatomiczne pokrywają się, ale w wale kości udowej rozchodzą się o 6°, co powoduje kąt kości udowej 174° w nodze z normalnym osiowym ustawieniem. Noga jest uważana za prostą, gdy ze stopami połączonymi, zarówno przyśrodkowej malleoli kostki i przyśrodkowej ściera kolana dotykają. Rozbieżność od normalnego kąta kości udowej nazywana jest genu varum, jeśli środek stawu kolanowego jest boczny do osi mechanicznej (odległość międzypołeczkowa przekracza 3 cm), a kośt genu, jeśli jest przyśrodkowa do osi mechanicznej (odległość międzywęzłacza przekracza 5 cm). Warunki te nakładają niezrównoważone obciążenia na stawy i rozciąganie przywodzicieli i porywaczy uda. [9] kolodiakowy), zmienia się wraz z wiekiem —około 150° u noworodka, stopniowo zmniejszasię do 126-128° u dorosłych, osiągając 120° w podeszłym wieku. Patologiczne zmiany w tym kącie powoduje nieprawidłową postawę nogi: Mały kąt produkuje i duży kąt w; ten ostatni jest zwykle w połączeniu z genu varum i coxa vara prowadzi genu valgum. Dodatkowo, linia narysowana przez szyję kości udowej nałożona n Flebo complexkąt nachylenia utworzonego między szyją i trzonem kości udowej(kąt linia rysowana przez ściągianki udowe tworzy kąt, kąt skrętny, który umożliwia ruchy zgięcia stawu biodrowego, które mają być przetransponowane do ruchów obrotowych głowy udowej. Nienormalnie zwiększone kąty skrętu skutkuje tym, że kończyna obraca się do wewnątrz, a zmniejszony kąt w

3. kończyny odwrócił się na zewnątrz; w obu przypadkach, co prowadzi do zmniejszenia zakresu mobilności osób.