System emulacji bezprzewodowych sieci komputerowych

1. System emulacji bezprzewodowych sieci komputerowych Projekt dyplomowy inżynierski Sławomir Nowaczewski Bartosz Pastudzki Mariusz Redwanz

2. Cel pracy • Budowa systemu emulacji bezprzewodowej sieci komputerowej (IEEE 802.11) działającego w sieci przewodowej (IEEE 802.3) • Implementacja programu w języku C możliwego do uruchomienia na dowolnej platformie GNU/Linux • Tworzenie i obsługa przewodowych wirtualnych kart sieciowych • Symulator DCF • Dodatkowo modyfikacja sterownika w celu umożliwienia przesyłania zmienionych pakietów przez sieć

3. TAP • Przewodowa wirtualna karta sieciowa • Urządzenie znakowe – funkcje read() i write() • Operacje na pakietach drugiej warstwy modelu ISO/OSI – ramki podwarstwy Ethernet • „Widziane” przez system jak rzeczywiste karty sieciowe – możliwość zmiany adresu IP, adresu fizycznego, MTU, itd. • Możliwość stworzenia większej ilości na jednym systemie

4. Enkapsulacja ramek • Zmniejszone MTU • SSID – identyfikator sieci, w której „znajduje się” stacja • Czas nadania – czas nadania ramki, potrzebny do symulacji

5. Podział na sieci • Przydział do sieci na podstawie SSID • Zasięg stacji – „macierz słyszalności”

6. Symulator DCF (1) • Brak możliwości modyfikacji CSMA/CD • Wirtualna karta sieciowa przekazuje gotową do wysłania ramkę w dowolnym momencie – czas nadania • Ramka przechowywana jest w buforze do momentu uzyskania dostępu do medium • Stacje uzyskują dostęp do medium według ustalonej kolejności – brak kolizji • W celu zachowania kolejności przesyłane są „puste ramki”

7. Symulator DCF (2) • Po nadaniu ramki przez ostatnią kartę wszystkie stacje mają gotowy komplet ramek do przeprowadzenia symulacji • Symulacja musi odbywać się w identyczny sposób w celu uzyskania tych samych wyników • Do czasu nadania dodawany jest czas IFS, DIFS, pseudolosowy czas opóźnienia i czas transmisji • Wszystkie karty otrzymują ramki zgodnie z obliczoną wartością czasu • Ramki ACK w postaci przerwy w transmisji

8. Sterownik • W tym miejscu dodaj swoje slajdy • Zachowaj styl reszty prezentacji tj.: • Czcionka Book Antiqua • Nagłówek - 40 pkt. + wyśrodkowanie + pogrubienie • Reszta – 26 pkt.

9. Możliwości rozbudowy • Mechanizm RTS/CTS i wiadomości wieloramkowe • Protokoły PCF i DCF • Fragmentacja ramki w celu zwiększenia maksymalnego rozmiaru ramki • Rezygnacja z symulatora DCF i implementacja algorytmu CSMA/CA zamiast algorytmu CSMA/CD

10. Podsumowanie • Wykonanie najważniejszego elementu systemu – symulatora DCF • Implementacja podstawowych mechanizmów działania algorytmu CSMA/CA • Możliwość przeprowadzenia symulacji na jednej stacji • Łatwo modyfikowalne zmienne – sposobność dopasowania ich wartości do różnych wartości sieci • Niemożność uruchomienia systemu w sieci przewodowej