Abc rodzica

1. Abc rodzica Co mogę zrobić, aby moje dziecko wyrosło na szczęśliwego człowieka?

2. A - AUTONOMIA – to prawo do prywatności, posiadania własnego terytorium i osobistych tajemnic. • szanuj potrzebę autonomii swojego dziecka, • pozwól na podejmowanie decyzji stosownie do wieku, począwszy od wyboru skarpetek po możliwości podjęcia decyzji co do wyboru szkoły ponadgimnazjalnej, • przyjmuj ze zrozumieniem, że dziecko usamodzielnia się, wybiera sobie przyjaciół, nie chce już tyle co dawniej spędzać czasu z rodziną, • jeśli procesowi usamodzielniania się dziecka będzie towarzyszyć poczucie winy wobec rodziców, utrudnisz mu dorastanie

3. B- BUDOWANIE POZYTYWNEJ KOMUNIKACJI • rozmawiaj z dzieckiem jak najwięcej, ale nie wymuszaj kontaktu, • zadbaj o czas i miejsce rozmów, unikaj sytuacji gdy jesteś zajęty czymś innym, • okazuj empatię i akceptację, • pokaż, że rozumiesz jego problemy nawet gdy wydają ci się błahe, • daj dziecku przestrzeń do wypowiedzi, to ma być rozmowa, a nie monolog rodzica, • słuchaj uważnie, często prawdziwy problem jest ukryty między wierszami, • poszukajcie wspólnie rozwiązania problemu

4. TEGO NIE WOLNO CI ROBIĆ !!! • jeśli sprawa o której chcesz rozmawiać z dzieckiem wywołuje u ciebie duże emocje daj sobie • czas na ochłonięcie, zracjonalizuj myśli i dopiero wtedy podejdź do rozmowy, • nie obrażaj dziecka, nie używaj określeń oceniających negatywnie, • nie rozmawiaj z pozycji absolutnego autorytetu, • nie moralizuj, nie porównuj do siebie lub innych, • nie strasz, nie groź, • nie okazuj zniecierpliwienia i bezradności, • nie zagaduj ciszy, czasem dziecko potrzebuje czasu, • nie stosuj żadnej formy przemocy • nie zostawiaj dziecka bez rozwiązania problemu, jeśli nie wiecie jak sobie z tym poradzić • zwróćcie się o pomoc • Odpowiedz sobie na pytanie – Jak ja rozmawiam ze swoim dzieckiem?

5. NIE POZWÓL, ABY PO ROZMOWIE Z TOBĄ DZIECKO CZUŁO SIĘ TAK:

6. C- CHROŃ STAWIANE PRZEZ CIEBIE GRANICE • ustal jasne zasady życia domowego i konsekwentnie ich przestrzegaj, • jedną z najpoważniejszych przyczyn bezradności wychowawczej jest • brak zasad lub ich niejasność, a także brak konsekwencji w ich przestrzeganiu, • zasady rodzice ustalają wspólnie i wspólnie je egzekwują • pamiętaj, że ustalenie i przestrzeganie zasad nie powinno oznaczać nadmiernej kontroli, która ogranicza rozwój dziecka i pozbawia je samodzielności, • jeśli wprowadzasz jakąś zasadę porozmawiaj o tym z dzieckiem, powiedz dlaczego to robisz i dlaczego to jest dla ciebie ważne

7. D – DOBRE OCZEKIWANIA • Dobre oczekiwania wobec dziecka, to takie które: • są odpowiednie do możliwości mojego dziecka, • uwzględniają zainteresowania, pasje dziecka, • nie stają się ciężarem, nie wywołują poczucia • winy w przypadku ich niespełniania, • nie są projekcją naszych niespełnionych • aspiracji, Spróbuj przez chwilę zastanowić się nad swoimi oczekiwaniami wobec swojego dziecka i odpowiedzieć na poniższe pytania? Na czym najbardziej zależy mi w wychowaniu mojego dziecka? Jakie jego osiągnięcia mnie satysfakcjonują? Jakie oczekiwania może mieć moje dziecko względem mnie i czy je spełniam? Sprawdź czy twoje oczekiwania względem dziecka spełniają warunki tzw. „dobrych oczekiwań”.

8. E - EMOCJE TY i TWOJE dziecko macie prawo do odczuwania i wyrażania swoich emocji, zarówno radości jak i smutku, złości, zazdrości i wielu innych, ważne , aby wszyscy umieli wyrażać swoje uczucia i emocje w sposób nie raniący innych, panując nad własnymi emocjami uczysz tego samego swoje dziecko, uczcie się całą rodziną rozumieć i nazywać swoje uczucia, rozmawiajcie o nich w domu, emocje twojego dziecka to często jego komunikat do ciebie – spróbuj go odkodować zadając sobie pytanie „ O co tak na prawdę mu chodzi? Co chce mi przez to powiedzieć?

10. F – FAKTYCZNE POTRZEBY DZIECKA Prawa do własnego zdania Domu, a w nim kochających się rodziców Wspólnie spędzanego czasu z rodzicami Słów „kochamy cię”, nawet wtedy gdy coś mi się nie udaje Wskazywania mi tego co dobre i zabraniania tego co złe Traktowania mnie i moich spraw poważnie Czasu wolnego na beztroską zabawę i przyjaciół Czego tak naprawdę potrzebuję? O takich potrzebach mówiły dzieci podczas wywiadów z nimi. Porozmawiaj ze swoim dzieckiem i dowiedz się, co jest dla niego ważne. Zastanów czy jest coś nad czym musisz popracować w relacji ze swoim dzieckiem.

11. Dojrzewanie to czas, w którym trudno wytrzymać rodzicom z dziećmi a dzieciom z rodzicami. • Gwałtowne zmiany fizyczne koncentrują uwagę nastolatka na własnym ciele dlatego też porównują się z innymi i chcą być tacy sami jak ich rówieśnicy. • Ponieważ jest to czas kiedy spada autorytet rodziców, ciągłe upominanie lub prawienie kazań przynosi raczej odwrotne efekty, zgodnie z zasadą „zrobię właśnie dokładnie na odwrót niż mi każesz”. Słowo „musisz” działa w tym czasie na twoje dziecko jak tzw. „czerwona płachta na byka”. • Celem większości młodych ludzi jest całkowita akceptacja grupy rówieśniczej. Im mniejsze poczucie akceptacji przez bliskich • (im więcej upominamy nasze dziecko) tym bardziej ciągnie go do kolegów i koleżanek. • Aby zaistnieć w grupie rówieśniczej nasz nastolatek jest gotów zrobić wiele, nie zawsze w pozytywnym tego słowa znaczeniu. • Należy także pamiętać o cechujących nastolatki skrajnych postawach emocjonalnych. Wszystko jest „czarne”, albo „białe” i nie ma żadnych odcieni „szarości” – albo coś jest „cool”, albo do „kitu”. • W ten sposób oceniają całą otaczającą ich rzeczywistość. Są nadmiernie krytyczni wobec innych, często także wobec siebie. G- gwałtowne dorastanieZ czym wiąże się dojrzewanie mojego dziecka? Gdzie jest moja kochana, mała córeczka?

12. Co najczęściej dotyka nastolatka w relacji z rodzicami? • Kilka cytatów z wypowiedzi uczniów gimnazjum. • „Kiedy rozmowę ze mną rodzice zaczynają od tego co nowego zobaczyli dzisiaj w LIBRUSIE. Wtedy czuję się tak jakbym był dla nich wart tyle co moje oceny.” • „Kiedy mówią, że oni wiedzą lepiej co jest dla mnie lepsze, bo są starsi i mają doświadczenie. Ja też mama swoje zdanie na temat tego co jest dla nich jest lepsze, ale jakoś się nie mądrzę” • „Gdy nie mogą zrozumieć, że nigdy nie wygram kuratoryjnego z matematyki, a może nawet z innego przedmiotu. Czy to naprawdę znaczy, że w przyszłości będę nikim? • Czy muszę zrobić błyskotliwą karierę? Czy bycie zwyczajnym ale szczęśliwym człowiekiem to coś złego?” • „Gdy stale mnie krytykują i oceniają i codziennie mi mówią, że jestem zdolna ale leniwa. Jak mam się uczyć w domu, w którym ciągle każdy ma do siebie pretensje?” • „Kiedy słyszę, że oni muszą ciężko tyrać, żeby zapłacić za moją szkołę, a ja mam to w nosie. Czy kiedykolwiek powiedziałem, że oczekuję takiego poświęcenia?” • Zastanów się – czy wypowiadam czasem słowa, które mogą być bolesne dla mojego dziecka?

13. Jak zostać idealnym rodzicem? • Dzieci nie oczekują od nas, abyśmy byli idealnymi rodzicami, tak więc my też nie powinniśmy oczekiwać tego od naszych pociech. • Nie bójmy się pokazywać dzieciom, tego że mamy wady, słabości lub czasem pomyliliśmy się w jakiejś sprawie. Uczmy umiejętności przyznawania się do błędów poprzez dawanie przykładu jak to robić. • Nie jest wstydem i nie uwłacza godności rodzica, kiedy przeprosi dziecko np. za to, że coś obiecał i nie dotrzymał słowa lub za to, że nie zapanował nad emocjami i powiedział coś, czego bardzo teraz żałuje. • Uczymy je w ten sposób przebaczania. • Pamiętajmy, że nasze dzieci są odrębnymi i indywidualnymi osobami, wychowujmy je tak, aby nie podcinać im skrzydeł lecz wyposażyć w siłę i odwagę do samodzielnego lotu przez życie.

14. Justyna Filipiuk – psycholog, konsultacje dla uczniów, rodziców i nauczycieli szkoły podstawowej i gimnazjum, diagnozy psychologiczno-pedagogiczne, warsztaty i zajęcia grupowe. • Monika Górniak-Ciosek – pedagog, doradca zawodowy – opieka pedagogiczna nad uczniami, rodzicami i nauczycielami gimnazjum, doradztwo zawodowe, indywidualne diagnozy predyspozycji i zainteresowań zawodowych, treningi rozwoju osobistego, coaching dla rodziców. • Izabela Topińska – pedagog – opieka pedagogiczna nad uczniami rodzicami i nauczycielami szkoły podstawowej, nauczyciel przedmiotu Wychowanie do życia w rodzinie w szkole podstawowej i gimnazjum. • Aneta Galińska – terapeuta pedagogiczny - diagnoza i terapia pedagogiczna dla uczniów szkoły podstawowej. Zespół Psychologiczno-Pedagogiczny Jesteśmy po to, by wspierać dzieci i rodziców naszej szkoły Zapraszamy do kontaktu.