E N D
May 1, 2008.. Nakausap kita, sa text.. puro lokohan, tawanan, lambingan...walang bakas ng kalungkutan, puro saya..
mahal mo ko, mahal kita.. nabuhay tayo ng tayo lang..nagmahal kahit walang hinihinging kapalit..nag aasaran hangang sa magkapikunan,iyak dito, iyak doon,pero hndi un naging dahilan para sumuko..
hindi man maituturing na isa sa mga perpektong relasyon..pero ang mahalaga, nagiging totoo tayo sa isat-isa..
kung maibabalik ko lang ung oras..yung mga oras na IKAW PALANG AT AKO..hindi ako magsasawang iparamdm na mahal kta, oras-oras, minu-minuto, kahit paulit ulit..
masaktan man ako,handa ko tiisin yon lahat,dahil mas mahalaga ka kesa sa nararamdaman ko.
wala akong pake sa sasabihin ng iba.dahil ikaw naman ang mahal ko, hindi sila. :'c
Im giving my best, just to be okay,even when its not.I will miss you. :)Everything about youthe way we talk.. As in baby talk. :))your laugh (specially) :)your smile,our foodtrip. :)
Wherever you are, whatever you do.Just remember that I love you so much.It has been 2years and 7 months..I know, nothing last forever,in some ways. We need to partways.Its just a matter of acceptance.I know someday,I will have the strength to stand in front of you,hug you.. And smile at you..AS YOUR FRIEND.