Podstawy prawne autonomii Galicji: Dyplom październikowy z dnia 20 X 1860 r.

1. Podstawy prawne autonomii Galicji: • Dyplom październikowy z dnia 20 X 1860 r. • Patent lutowy z dnia 26 II 1861 r.

2. Systemy władz w Galicji: • Państwowe (rządowe), z namiestnikiem • mianowanym przez cesarza i podległym mu • aparatem • 2. Autonomiczne, z Sejmem Krajowym • -władze samorządowe

3. Władze rządowe: • Cesarz – przy pomocy podległego aparatu • Od 1871 w Wiedniu minister ds. Galicji • Namiestnik: • Mianowany przez cesarza • Administracja „polityczna” (kierowanie administracja krajową) • Kierował przeprowadzaniem wyborów do sejmu • Inicjatywa ustawodawcza (w imieniu rządu) • Przedkładał cesarzowi uchwały sejmowe z propozycją udzielenia lub odmowy sankcji • Podlegały mu powiaty ze starostami na czele • Ponosił odpowiedzialność przed rządem • Działał przy pomocy urzędu – namiestnictwa

4. Sejm Krajowy we Lwowie- skład: • Wiryliści: • kościół katolicki – arcybiskupi i biskupi katoliccy 3 obrządków (7, następnie 8); • organizacje nauki i szkoły wyższe- rektorzy uniwersytetów w Krakowie i Lwowie, od 1900r. prezes AU i Politechniki Lwowskiej) • posłowie wybrani w systemie kurialnym

5. System kurialny: I. Kuria wielkiej własności: 44 posłów -posiadaczy „dóbr tabularnych”; głosowanie bezpośrednie, 1 poseł/50 wyborców II. Kuria izb przemysłowo-handlowych; 3 posłów izb we Lwowie, Krakowie i Brodach; wybory pośrednie; 116 wyborców na 26 tys. członków izb (1 poseł/8,7 tys. wyborców III. Kuria miejska (miasta większe); w wyborach bezpośrednich 23 posłów (od 1896 r. 26; 1900 r. 31); cenzus majątkowy, wykształcenia; 1 poseł/1100-2260 wyborców IV. Kuria wiejska (chłopi i mieszczanie małych miast); cenzus majątkowy, wykształcenia; wybory pośrednie Analogiczne zasady – wybory do Rady Państwa w Wiedniu (i. niższa); 1896 dodano w nich V kurię opartą na głosowaniu powszechnym; 1907 zlikwidowano s. kurialny; reforma dot. Sejmu Galic. (1914) nie weszła w życie

6. Kompetencje Sejmu Krajowego we Lwowie: • Ustawodawstwo krajowe: • Zmiana przepisów Statutu Krajowego • Tzw. sprawy kultury krajowej (rolnictwo, leśnictwo, regulacja wód, melioracja, ustrój agrarny • Sprawy budowli publicznych wznoszonych na koszt kraju • Zakłady dobroczynne utrzymywane przez kraj • Preliminarz budżetowy i zamknięcie rachunków • Przepisy służbowe pracowników Wydziału Krajowego • Uzupełnienie i szczegółowa regulacja spraw określonych w ustawach ogólnopaństwowych • Od 1867 (konstytucja grudniowa) domniemanie kompetencjina rzecz s. krajowych; dalsze rozszerzenie 1907 r. • Ustawy wymagały sankcjicesarskiej • Inicjatywa ustawodawcza: rząd (namiestnik), Wydz. Krajowy; komisje sejmowe, posłowie (co najmniej 15). • Do 1871 r. Sejm Krajowy desygnował posłów do izby niższej w Wiedniu

7. Wydział Krajowy: • Kadencja 6 lat • Uprawnienia: organ wykonawczy Sejmu Krajowego; kontrola nad samorządem; reprezentacja kraju wobec rządu (namiestnik reprezentował kraj wobec cesarza) • Skład: • Marszałek krajowy (mianowany przez cesarza) jako przewodniczący oraz jego zastępcy • Członkowie: w ½ wybierani przez kurie, w ½ przez Sejm Krajowy