Walory Turystyczne Hiszpanii

1. Walory Turystyczne Hiszpanii

2. Położenie i Klimat Hiszpanii Królestwo Hiszpanii położone jest na południowym zachodzie kontynentu europejskiego i zajmując prawie 505 tys. km2 jest trzecim, pod względem wielkości terytorium, państwem w Europie. Powierzchnia kraju zajmuje blisko 80% Półwyspu Iberyjskiego, a otoczona jest od północy i zachodu wodami Oceanu Atlantyckiego, natomiast od wschodu i południa Morzem Śródziemnym. Hiszpania sąsiaduje od północy z Andorą i Francją, od południa z Marokiem i Gibraltarem, stanowiącym terytorium zależne Wielkiej Brytanii, od zachodu z Portugalią. Hiszpanię można podzielić na cztery strefy klimatu. Klimat śródziemnomorski, głównie umiarkowany we wschodnich i południowych rejonach kraju: lato ciepłe i łagodne, pory deszczowe na wiosnę i jesień. W głębi kraju: mroźna zima z częstymi opadami śniegu na północy oraz gorące lato. Północ nad wybrzeżem Atlantyku: opady głównie w zimie, nieco chłodniejsze ale nadal ciepłe lato. Klimat podzwrotnikowy na Wyspach Kanaryjskich: wysokie temperatury przez cały rok (18ºC - 24ºC).

3. Gospodarka W gospodarce Hiszpanii bardzo dużą rolę odgrywa obcy kapitał, inwestycje amerykańskie, niemieckie, francuskie i brytyjskie doprowadziły do szybkiego uprzemysłowienia Hiszpanii (zwłaszcza 1965–75) oraz rozbudowy bardzo nowoczesnej infrastruktury turystycznej.

4. Przemysł Przemysł maszyn. I środków transportu dostarcza ok. 27% wartości produkcji przemysłu przetwórczego, a jego wyroby są w dużej części eksportowane najważniejszą gałęzią jest produkcja samochodów osobowych główny ośrodek : (Barcelona, Valladolid) oraz przemysł stoczniowy główny ośrodek: ( Kadyks, El Ferrol, Vigo); przemysł chemiczny wykorzystuje importowaną ropę.

5. Rolnictwo Hiszpania zajmuje czołowe miejsca w świecie w zbiorach mandarynek, oliwek, winogron, pomarańczy i cytryn jest jedynym krajem europejskim obok Malty, w którym uprawia się banany (na W. Kanaryjskich) oraz palmę daktylową (w okolicach m. Elche w prow. Alicante). Hodowla zwierząt głównie na obszarach Mesety Iberyjskiej — wypas owiec i kóz, a także w północnej części kraju — hodowla bydła.

6. Ciekawostka Bardzo długa linia brzegowa z upalnym słonecznym latem oraz dwa archipelagi wysp: Baleary i Wyspy Kanaryjskie jak również wiele ciekawych miast z licznymi zabytkami są podstawą rozwoju turystyki. Dochód z turystyki stanowi główne źródło dochodu tego kraju.

7. Turystyka Hiszpanię odwiedza ponad 50 mln turystów rocznie rozwój turystyki międzynarodowej doprowadził do zagospodarowania wielu wybrzeży, zwłaszcza w Katalonii (CostaBrava, Costa Dorada), Andaluzji (Costa del Sol, Costa de la Luz) i Walencji (Costa del Azahar) turystyka jest głównym działem gospodarki w obu regionach wyspiarskich, Balearach i W. Kanaryjskich wybrzeża północne są odwiedzane głównie przez turystów krajowych poza wybrzeżami ważniejszymi rejonami turystyki są Sierra Nevada w Andaluzji, pasmo Sierra de Guadarrama w G. Kastylijskich oraz G. Kantabryjskie, z ośrodkami sportów zimowych główny ośrodek turystyczny: Madryt, Barcelona, Sewilla, Kordowa, Grenada; Hiszpania dysponuje jedną z największych w świecie baz hotelowych; blisko 1/4 wszystkich miejsc znajduje się na Balearach.

8. Transport i Łączność • Rozwój turystyki przyczynił się do modernizacji sieci transportowej w tym autostrad i lini kolejowych. W 1992 uruchomiono pierwszą linię szybkiej kolei na trasie Madryt–Kordowa–Sewilla. Hiszpania ma 30 międzynar. Portów lotniczych , największe to: Barajas w Madrycie, San Juan w Palma de Mallorca i El Prat w Barcelonie, obsługiwane gł. przez największą linię Hiszpanii Iberia oraz linie zagraniczne . I mniejsze prywatne przedsiębiorstwa lotnicze, nastawione głównie na obsługę ruchu turystycznego. Morska flota handlowa ma nośność 2,3 mln DWT łączne przeładunki w portach Hiszpanii wyniosły 366 mln t (2003); największe porty: Bilbao, Gijón, Huelva i Kadyks nad O. Atlantyckim, Tarragona, Barcelona, Kartagena, Walencja, Málaga nad M. Śródziemnym.

9. WYBRZEŻA HISZPANII

10. Wśród hiszpańskich wybrzeży należy wymienić te najciekawsze i najchętniej odwiedzane przez turystów. Zaliczamy do nich : Costa Brava, Costa Blanca, Costa der Sol

11. Costa Brava

12. Costa Brawa rozciąga się od granicy z Francją aż po Blanes . Costa Brava czyli Dzikie Wybrzeże. Jego północna część zachwyca romantycznymi zatokami z turkusowoniebieską wodą. Costa Brawa to obszar , który jest położony nad Morzem Balearskim (część Morza Śródziemnego). Wybrzeże rozciąga się na długości prawie 200km. Costa Brava, to po prostu, uosobienie nieustannej walki jaką toczą ze sobą ziemia i morze, tworząc charakterystyczne nadmorskie skały i urwiska, oraz urokliwe, szmaragdowe wysepki. Wybrzeże Costa Brawa jest najbardziej doceniane , przyjeżdża tam najwięcej turystów, dlatego cieszy się ogromną popularnością

13. Costa Brava

14. Costa der Sol

15. Costa der Sol czyli Wybrzeże Słońca Costa der Sol to region pełenplaż . Leży na południu Hiszpani To wybrzeże obejmuje wybrzeże śródziemnomorskie między Gibraltarem a przylądkiem Cabo de Gata. Na tym wybrzeżu znajduje się wiele znanych kąpielisk morskich np.: Marbella, Torremolinos, Benalmádena, Málaga, czy Nerja. Na znacznej części wybrzeża (ok. 180 km) znajdują się zabudowania tj.: luksusowe hotele, ośrodki wypoczynkowe, rezydencje . Znajdują się tam też miejsca ustronne z dala od turystycznego tłoku. To wybrzeże posada liczne plaże najbardziej popularne to : • Las Acacias • La Malagueta • Misericordia • El Candado • Banos del Carmen • San Andrés • Guadalmar • Guadalhorce Plaże są przeważnie kamieniste lecz część wybrzeża jest skalista , choć można spotkać nieliczne plaże piaszczyste

16. Costa der Sol

17. Costa Blanca

18. Region obejmuje fragment wybrzeża Morza Śródziemnego o długości ok. 244 km, położony w Walencji, w okolicach Alicante z popularnymi kąpieliskami m.in. Benidorm, Calpe. Costa Blanca jest mniej docenianym hiszpańskim wybrzeżem. Ten region wchodzi w skład prowincji Alicante w regionie Walencja. To wybrzeże może poszczycić się 200 km linią brzegową z licznymi plażami i ponad 300 słonecznymi dniami w roku. Rejon, który wchodzi w skład Costa Blanca to nie tylko zalane słońcem białe wybrzeże - to także urokliwe zakątki w górach, tętniące życiem metropolie i zaciszne śródziemnomorskie miasteczka.

19. Costa Blanca

20. Oto mapa wybrzeży Hiszpanii

21. Baleary

22. Baleary to archipelag zachodniej części Morza Śródziemnego w pobliżu wschodniego wybrzeża Hiszpanii o powierzchni 5014 km². Baleary liczą ok. 1,07 mln mieszkańców. Wyspy były kolonizowane przez Fenicjan, Kartagińczyków, Rzymian (od 123 p.n.e. do V w. n.e.), Arabów (po VIII wieku), Turków, Wandalów, Bizancjum (ok. 554) i Wizygotów. Rozwój turystyki zmienił gospodarkę Balearów. Obecnie ponad 70% ludności zatrudnione jest w sektorze usług. Najbardziej rozwiniętymi gałęziami przemysłu są przemysł tekstylny, obuwniczy, skórzany, a także rzemiosło. Na Balearach uprawia się m.in. zboże, oliwki, migdały, winorośl, figi oraz cytrusy. Hoduje się także m.in. owce, bydło i trzodę chlewną. Ludność zajmuje się również rybołówstwem. Baleary mają dobrze rozwiniętą komunikację lotniczą oraz morską między wyspami jak i z Hiszpanią. Balearska gospodarka nastawiona jest na turystykę, archipelag odwiedzany jest każdego roku przez 5 mln turystów. Posiadają dobrze rozwiniętą infrastrukturę hotelową i wiele kąpielisk.

23. Baleary Mapa Hiszpanii z zaznaczeniem na czerwono BALEARÓW Plaża BALEARSKA

24. Wyspy Kanaryjskie

25. Wyspy Kanaryjskie to archipelag górzystych wysp pochodzenia wulkanicznego położonych na Oceanie Atlantyckim na północny zachód od wybrzeży Afryki, zaliczanych do Makaronezji . Wyspy te należą do Hiszpanii i tworzą dwie prowincje: Santa Cruz de Tenerife i Las Palmas de Gra Canaria. Nazwa wysp pochodzi od łacińskiego słowa canis (pies), ponieważ na wyspach grasowały duże stada dzikich psów .

27. Wyspy Kanaryjskie Wyspy kanaryjskie moją powierzchnię 7293 km².Archipelag ten składa się z 7 wysp głównych: • Teneryfa, • Fuerteventura, • Gran Canaria, • Lanzarote, • El Hierro, • La Palma • La Gomera • oraz sześciu mniejszych: • Alegranza, • Graciosa, • Montaña Clara, • Lobos, Roque del Este • Roque del Oeste.

29. Architektura Antonio Gaudiego Urodził się 25 czerwca 1852 roku, zmarł 10 czerwca 1926 roku.

30. Studiował i działał w Barcelonie, gdzie powstałe większość jego budowli. Początkowo ulegał wpływom eklektyzmu (CasaVicenz), łącząc i przetwarzając elementy dawnych stylów architektonicznych (Pałac Guell, pałac biskupi w Astorga). Od około 1890 roku rozwinął własny styl, reprezentujący swoistą odmianę modernizmu, w którym starał się połączyć nowatorstwo rozwiązań konstrukcyjnych (np. zastosowanie łuków parabolicznych), ze swobodnym plastycznym ukształtowaniem bryły budynku. Jego przewodnią ideą było twórcze kontynuowanie osiągnięć architektury gotyku przy zachowaniu jej wewnętrznych, symbolicznych treści. Nawiązując do form organicznych, wprowadzał chętnie do swych budowli płynne, faliste linie, nieregularne rzuty, fantastyczne rzeźbiarsko ukształtowane elementy architektoniczne i bogate efekty kolorystyczne. (Casa Calvet, Casa Battlo, Casa Mila, ParkuGuell). Głównym osiągnięciem jest słynny kościół Sagrada Familia w Barcelonie (którego budowa trwa po dziś dzień). W całej swojej twórczości projektował głównie domy mieszkalne. Początkowy okres jego prac cechował popularny wówczas eklektyzm, czyli mieszanie cech

31. "Katedry nie stawia jeden jedyny człowiek - jest ona dziełem wielu generacji" -Sagrada Familia TempleExpiatori de la Sagrada Familia (Kościół Świętej Rodziny) jest najbardziej niekonwencjonalnym z europejskich kościołów i jednocześnie wizytówką Barcelony. Według wielu ludzi jest uważany za największe dzieło Gaudiego. Prace nad Sagradą Familią przejął w listopadzie 1883 roku. W miarę postępu prac architekt coraz bardziej radykalnie zmieniał projekt, tworząc własną wizję, porywającą i szaloną. Jedną z niewielu części nie zaprojektowanych przez Gaudiego jest krypta stworzona przez Francesco de Paula Villar i Lozano w 1882 roku. Tu spoczywa Gaudi, który zmarł w 1926 r. Artysta każdą z fasad poświęcił jednemu aspektowi działalności Chrystusa. W realistycznych oraz symbolicznych obrazach Jezus pojawia się jako: - człowiek na ziemi - fasada wschodnia - Narodzenia, - zbawiciel ludzkości - fasada zachodnia - Pasji, - sędzia skazujący na życie lub śmierć w dniu Sądu Ostatecznego - fasada południowa - Chwały (Glorii). Z planowanych trzech - Gaudi sam daleko dopracował jedynie wschodnią fasadę. Reszta egzystuje tylko w postaci planu i gipsowego modelu (zniszczonego przez pożar podczas wojny domowej w Hiszpanii i później zrekonstruowanego). Wybór fasady "bożonarodzeniowej" miał swoje przyczyny. Mimo wielu namów, aby rozpocząć od budowy Fasady Pasji, Gaudi wybrał Fasadę Narodzenia tłumacząc to tym, iż temat męki Pańskiej mógłby odstraszyć ludzi. Możliwe, że miał rację. Centralny portal fasady - Portal Miłości (największy) przedstawia narodziny Chrystusa oraz symbol miłości - pelikana. Po lewej Portal Nadziei ukazuje dwa straszne wydarzenia z dzieciństwa Jezusa: morderstwo dokonane na dzieciach Heroda oraz ucieczkę do Egiptu. I wreszcie na prawo od głównego portalu Brama Wiary, zilustrowana odpowiednimi scenami z Biblii - objawieniem aniołów, Jana Chrzciciela wygłaszającego swoje proroctwa, Jezusa tłumaczącego uczonym w piśmie właściwy sens ich przekazów. Te optymistyczne motywy wyryte na wschodniej fasadzie mają symboliczne znaczenie - ze wschodu nadchodzi światło i zbawienie.Historia cierpienia została umieszczona po przeciwległej stronie - tej, po której zachodzi słońce. Prace nad nią rozpoczęto dopiero w 1954 roku, zakończono w 1985. Autorem projektu posępnej elewacji nawy był Josep Maria Subirachsa. Jego złowieszczo wyglądające figury wzbudziły wśród społeczności wielkie kontrowersje. Na realizację czeka jeszcze południowa nawa oraz fasada Chwały, według pierwotnych planów mająca pomieścić główne wejście do kościoła.Przykładem nieustannie zmieniającego się, podążającego za nowymi pomysłami, sposobu budowania Gaudiego jest projekt rozbudowy wież, będących symbolem kościoła.

33. BellesguardGaudi zawsze czuł się Katalończykiem, dlatego też niemal we wszystkich dziełach można odnaleźć świadectwa jego narodowej świadomości. W roku 1900 rozpoczął dzieło, które stało się symbolem Katalonii, snem o wielkiej przeszłości i pozostawionej w odległym średniowieczu świetności. Gaudi zbudował dla Dony Marii Sagues wiejski dworek godny średniowiecznej księżniczki. Paradna brama, spiczaste blanki oraz stroma wieża nadają mu charakter reliktu z dawnych czasów. Ale nie tylko styl budowli przypomina epokę, w której Katalonia była sławna, lecz również ziemia, na której dom wyrósł. W tym miejscu stał już kiedyś wspaniały dworek należący do Marti I, ostatniego króla Barcelony. Nieliczne pozostałości po siedzibie władcy architekt z całym szacunkiem zachował - jako pomnik dla Katalończyków. Swą nazwę - Bellesguard - budynek wywodzi od "Bell Esguard", co oznacza "piękny widok". Jest to określenie ze wszech miar słuszne, gdyż z pagórka, na którym leży dworek rozpościera się piękny widok na miasto.Pomimo surowego, kwadratowego kształtu budynek doskonale komponuje się z krajobrazem. Gaudi połączył w nim swoje ulubione cegły ze znalezioną na miejscu skałą łupkową. W efekcie powstał dom o ponurym charakterze i fascynującej mieszaninie barw - od brązu i ochry do czarnawej szarości. Przy jego budowie Gaudi wykorzystał bezsprzecznie średniowieczne motywy czego przykładem mogą być gotyckie ostrołuki oraz murowany zygzak biegnący wzdłuż dachu. Nad wszystkim góruje doskonale widoczny, postawiony w poprzek krzyż na szczycie wieży, będący już prawie znakiem firmowym Gaudiego.

34. La Torre de Bellesguard znajduje się u podnóża góry Tibidabo, w dzielnicy SantGervasi w Barcelonie.

35. Casa Mila "La Padrera" - "Kamieniołom", takim przydomkiem zaskoczeni mieszkańcy obdarzyli budynek, który w świecie nie ma sobie równego. Gaudi pracując nad Parkiem Guell oraz nad kryptą ColoniaGuell tak bardzo zbliżył się do przyrody, że jego dzieła sprawiają wrażenie nowej natury. W tym przypadku - główną fasadę budynku porównuje się z powierzchnią wzburzonego przez sztorm morza. Mozaiki "rzucone" na fasadę kojarzą się z pianą na grzbietach fal, a zawiłe wzory żelaznych balkonów, wykonane przez Josepa Marię Jujola, wyglądają jak wodorosty. W całym budsynku nie ma ani jednego konta prostego, ani jednej ściany nośnej. Na dachu można spotkać liczne kominy i otwory wentylacyjne podobne do surrealistycznych rzeźb. Do rzeźb tych przylgnęła nazwa espantabruixas - wiedźmy. Również nocą Casa Mila przyciąga uwagę turystów - wykorzystując do tego fenomenalną grę świateł. We wnętrzu Casa Mila zorganizowano muzeum poświęcone twórczości Antoniego Gaudiego. Prezentacje multimedialne ukazują koleje życia słąwnego architekta, makiety przedstawiają osiągnięcia mistrza - można nawet spotkać makietę składającą się ze sznurków i ciężarków, będącą przykładem na to jak Gaudi bez szczegółowych obliczeń projektował swoje budowle - naprawdę niezwykły widok.

37. Na Passeig de Gracia 43 uwagę przykuwa CasaBatllo - przedostatni projekt domu mieszkalnego Gaudiego (ostatnią była Casa Mila). W tym przypadku architekt zszedł ze wszystkich utartych ścieżek, nawet nowoczesnego budownictwa i postawił dosłownie fantastyczny dom.Patrząc na niego dzisiaj, aż trudno sobie wyobrazić to, że mógł on powstać na bazie jednego z najmniej ciekawych i najbardziej konwencjonalnych budynków w okolicy. A wszystko zaczęło się od nadania bardzo wąskiemu na parterze budynkowi, wrażenia olbrzymich rozmiarów - wykorzystując do tego celu grube kolumny tworzące arkady wokół wejścia. Jednak tym co najbardziej przyciąga uwagę to małe balkony o dziwacznych kształtach (przyklejone do gzymsu niczym krople miodu) oraz okna wyglądające jak narośla - jedno niepodobne do drugiego. Żeliwna balustrada bedąca w starych budynkach ozdobą balkonu, tu jest dodatkowo wzbogacona falistymi elementami muru i tynku. Nic kanciastego, nic prostego, wszystko zdaje się płynąc . Całości czaru dodają liczne, wciśnięte w fasadę, błyszczące w promieniach słońca mozaiki. Ku górze ich liczba znacznie rośnie. Sam dach od strony ulicy zrobiony jest z niebieskożółtych cegieł, grzbiet jego jest falisty, a dzięki zastosowaniu zaokrąglonych cegieł ma lekko zygzakowaty charakter. Igrające, wciąż falujące linie znajdują kontynuację we wnętrzu domu - nie ma tu pokoi w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Jedno pomieszczenie przechodzi w drugie. Zdjęcie obok - kominek w przedsionku wyłożony żaroodpornymi płytkami ceramicznymi. CasaBatllo

39. CasaVicensGdy w 1878 roku właściciel cegielni i producent płytek Manuel Vicens złożył u Gaudiego zamówienie na letni dworek - ten nie miał jeszcze żadnych praktycznych doświadczeń. Również gdy w roku 1883 przystępował do budowy - była to dla niego nowość, niezbadany ląd. Jednak już ta budowla pozwoliła spojrzeć na Gaudiego jak na architekta łączącego fantazję z niezależnością.Do budowy Gaudi użył bardzo pospolitych surowców - naturalnego kamienia koloru ochry oraz surowej cegły. Lecz naprawdę fascynujące w wyglądzie zewnętrznym budynku są użyte w dużych ilościach kolorowe płytki ceramiczne, biegnące po murze jak listwa lub też tworzące szachownicę.CasaVicens jest przykładem na to, jak dzięki wykończeniu zewnętrznych powierzchni i bogatej ornamentyce nudny budynek można przekształcić w zameczek.W CasaVicens spotkać można wspaniałą pseudokopułę, która powstała dzięki perfekcyjnie wykonanym, perspektywicznym malowidłom. Przez moment rzeczywiście jest się przekonanym, że spogląda się w niebo, obserwując przyloty i odloty ptaków. Dopiero po dokładnym przyjrzeniu się można rozpoznać prawdziwy charakter sufitu.

41. CasaCalvetDom na CasaCalvet, którego budowę Gaudi rozpoczął w 1898 roku, był dla architekta wyzwaniem - przede wszystkim dlatego, że budynek ten należało wkomponować w szereg już stojących. Dom miał służyć różnym celom - piwnice i parter miały zajmować magazyny i biura, piętra wyższe - osiem mieszkań.Aby spełnić postawione przed nim zadanie, skonstruował bardzo prosty budynek o prawie symetrycznych zarysach. Jedynie w górnych partiach dał wyraz swojej inwencji twórczej - ze szczytu "zerkają" na ulicę trzej męczennicy (oraz praktyczny dźwig do wciągania mebli). W porównaniu z sąsiednimi dużymi i prostymi domami CasaCalvet wydaje się nieporównywalnie większy. Architekt uzyskał taki efekt dzięki nadstawkom oraz licznym, zaokrąglonym i wysuniętym do przodu balkonom. Budynkowi nadaje urok przede wszystkim jego wnętrze - drzwi z dużymi ciemnobrązowymi powierzchniami, sprzęty domowe, meble zaprojektowane przez Gaudiego, metalowe wizjery również jego projektu, a także wspaniałe, drewniane sufity (rysunek obok)Warto wiedzieć również o tym, że projekt CasaCalvet był jedynym, za który Gaudi otrzymał wyróżnienie od miasta...

43. CasaelCaprichoDom "El Caprichio" (kaprys) stoi sam niczym wyspa. Swoją nazwę zawdzięcza dzięki sterczącej w górę wieży, podobnej do mineratów, spełniająca wyłacznie funkcję zdobniczą.W "El Caprichio" przewazają pomieszczenia przeznaczone do spotkań towarzyskich - wysoki salon, wokół którego usytuowane są inne pomieszczenia - liczne sypialnie oraz sala bankietowa. Dom jest zrobiony we wspaniały sposób, gdyż wszystko jest dopasowane do faktycznych warunków. Gaudi nigdy nie pojawił się na placu budowy, gdzie szukałby dodatkowych inspiracji, lecz kierownictwo budowy przekazał swojemu przyjacielowi ChristofolowiCasante. Dom stoi na specjalnie usypanym zboczu, na całym budynku są piaszczysto-zielone płytki z namalowanymi kwiatami.

45. ColegiaTeresianoGaudi podjął się zadania postawienia szkoły oraz domu dla sióstr z zakonu św. Teresy w końcu lat 80-tych. Przyjmując te zadanie - z góry musiał zrezygnować rozkosznego wydawania pieniędzy (tak jak to miało miejsce w przypadku CasaVicens i pałacu Guella), ponieważ zakon przyjął jako jedną z zasad oszczędność. Na zewnętrznej fasadzie układa się we wzory szereg ostrołuków różnej wysokości. Trybuna nad wejściem, przerywająca powagę prostokątnego zarysu, wykończona jest gotyckimi oknami, a okna na pozostałych piętrach też są utrzymane w podobnym charakterze. Przeciwwagą podstawowej gotyckiej formy są okiennice, przeważnie zamknięte, podchwytujące prostokątny kształt zarysu budynku. Również wejście w pierwszym rzędzie tworzą prostokątne formy.Plan dzieli budynek na trzy wąskie leżące równolegle do siebie części. Przez środkową część sutereny przebiega długi, wąski korytarz; na parterze to samo miejsce zajmują kwadratowe dziedzińce zapewniające oświetlenie pomieszczeniom położonym wewnątrz. Taki stan przejął Gaudi po poprzednim budowniczym, powyżej tego poziomu widać już wyraźnie rękę architekta.Wyższe poziomy, będące efektem prac Gaudiego, charakteryzują się tym, że w miejsce murów nośnych architekt skonstruował długie korytarze składające się z jednego szeregu symetrycznych, identycznych łuków w kształcie paraboli. Łuki te otynkowane są na biało - pomiędzy nimi znajdują się liczne okna wychodzące na dziedziniec. Korytarz jest dobrze oświetlony, mimo iż światło wpada do niego pośrednio, rozchodzi się równomiernie i nadaje przejściu spokojną, sprzyjającą kontenplacji atmosferę. Gaudi uczynił tę formę jedynym charakterystycznym dla ColegioTeresiano elementem stylu.

47. ColoniaGuellColoniaGeull miała być kościołem, z wieloma wieżami, które można powiedzieć zostały wybudowane, lecz na placu budowy Sagrady Familii. Skończona została tylko krypta, Antonio pracował nad nią aż 10 lat, ale sam artysta powiedział, że była rodzajem poletka eksperymentalnego. Dojrzały tu dwa podstawowe elementy jego konstrukcji - łuk paraboliczny oraz skośny filar. 

49. PalacioGuellPalacioGuell został zbudowany niezwykle surowo i powściągliwie. Dom jest zbudowany przylegająco do innych budynków, więc front jest określony przez kąty proste. Gaudi chyba zapomniał o rzeźbach , gdyż oprócz ozdobnego filaru z godłem Katalonii, pomiedzy dwoma wjazdowymi bramami nie ma żadnych rzeźb. Dzięki prostocie, wyraźnym liniom i szarym, polerowanym płytom marmurowym pokrywającym fasadę, pałac sprawia wrażenie większego, niż jest w rzeczywistości.Gaudi w dwóch bramach zastosował łuki o parabolicznej formie, w formie która w jego późniejszych budowlach stała się zarazem nośnym jak i ozdobnym elementem konstrukcji. Łuki paraboliczne pojawiają się również we wnętrzu pałacu. W całym budynku znajduje sie aż 127 filarów! W centrum pałacu znajduje się hala, która zajmuje 3 kondygnacje (17,5 m. wys. i 10 m2), więc jest stosunkowo mała. Pomieszczenie to wieńczy kopuła z licznymi otworami, przez które wpada światło.