ZABAWY RUCHOWE JAKO CZYNNIK STYMULUJACY ROZWÓJ DZIECKA

ZABAWY RUCHOWE JAKO CZYNNIK STYMULUJACY ROZWÓJ DZIECKA OPRACAOWAŁA MGR EWA BASZAK

Antoni Kępiński, Rytm Życia „ZABAWA JEST NAJLEPSZĄ SZKOŁĄ ŻYCIA DLA DZIECKA”

Rodzaje gier i zabaw: • Manipulacyjne • Naśladowcze • Konstrukcyjne • Gry dydaktyczne • Gry i zabawy ruchowe

ZABAWY RUCHOWE WPŁYWAJĄ NA DZIECKO WIELOKIERUNKOWO, GDYŻ OPIERAJĄ SIĘ O RÓŻNE POSTACI RUCHU, ANGAŻUJĄC TYM SAMYM RÓŻNE PARTIE MIEŚNI, A TEŻ RÓŻNE ZMYSŁY I WYOSTRZAJĄC NIEKTÓRE Z CECH CHARAKTERU.

Zabawy ruchowe oddziałują na: • fizyczną stronę osobowości człowieka, • Psychiczną, • Umysłową, Sprzyjają odprężeniu i czynnemu wypoczynkowi. Są swoistą nauką przez zabawę.

Dlatego tak ważne jest by wykorzystywać różne warianty zabaw ruchowych zarówno w szkole (podczas wychowania fizycznego, ale elementy zabaw wprowadzać też w czasie zajęć świetlicowych, a nawet lekcji wychowawczych), jak i w domu. Wychowawcy mogą podpowiedzieć rodzicom, aby wykorzystywali gry ruchowe w czasie rodzinnego wypoczynku, w przerwach w odrabianiu lekcji.

Zabawy ruchowe zwiększają wydolność wielu narządów i układów, • Wpływają układ ruchowy, krążenia, oddychania, przemiany materii, • Rozwijają cechy motoryki: - siłę, -szybkość, -zręczność, -wytrzymałość,

Rozwijają zdolnośc spostrzegania otaczających przedmiotów i zjawisk, • Wyrabiają w umiejętności określania wagi i cech przedmiotów, określaniu odległości, • Uczą pracy w grupie, tolerancji, • Kształtują poczucie obowiązku,

Zabawy ruchowe wpływają na : -samodzielność, -pomysłowośc, -panowanie nas sobą i emocjami, - dokładność, -staranność, -zdyscyplinowanie -uczą uczciwości i kompromisu, a także umiejętności przegrywania

ZABAWY RUCHOWE WSZECHSTRONNIE WPŁYWAJĄ NA ROZWÓJ DZIECKA. ODZIAŁUJĄ BOWIEM NA ROZWÓJ FIZYCZNY DZIECKA, PSYCHICZNY, A TAKŻE SPOŁECZNY, GDYŻ KSZTAŁTUJA POCZUCIE SPRAWIEDLIWOŚCI I UCZA KOLEŻEŃSTWA. Kształtują

PRZYKŁADY ZABAW RUCHOWYCH: • Wartownik • Wyścig kretów • Przeciąganie w parach • Lawina

Opisy zabaw • WARTOWNIK Dzieci, starają się podejść jak najbliżej do wartownika stojącego u wejścia do obozu. Wartownik ma oczy zasłonięte (rzecz dzieje się w nocy). Dzieci pragną dostać się do obozu od strony wejście, przed którym właśnie stoi wartownik wsłuchujący się pilnie czy nie usłyszy szmeru zdradzającego zbliżające się dzieci. Gdy go wyraźnie rozezna, wówczas woła „stój”, wskazując kierunek, z którego doszły go szmery. Podkradający zatrzymują się, a prowadzący rozstrzyga, czy rozeznanie jest słuszne. Jeśli tak, ruchem ręki wycofuje winnych do tyłu. Potem dzieci w dalszym ciągu skradają się, często na czworakach, a zawsze z niezwykłą ostrożnością i zwinnością. Gdy jakieś dziecko dostanie się do obozu, a więc gdy przekroczy zakreślony wewnętrzny prostokąt, zostaje wartownikiem, a wartownik przechodzi do grupy, która udaje się na pozycję wyjściową. Na sygnał zabawa rozpoczyna się ponownie.

WYŚCIG KRETÓW Gracze stojący na końcu rzędu prze chodzą na czworakach między nogami współćwiczących i ustawiają się w rozkroku na przedzie swych rzędów. Gdy tam już się znajdują, wówczas następny gracz przedostaje się na czoło swego rzędu. Gdy pierwszy powróci znowu na swoje miejsce (znajdzie się na czele swojego rzędu), woła „gotów”, podnosząc rękę do góry. Wygrywa rząd (zdobywa punkt), którego gracze najszybciej przedostaną się w ten sposób kolejno na czoło rzędu.

PRZECIAGANIE W PARACH Pary przeciągają się, przy czym dozwolone są różnego rodzaju zwody. Wygrywa rząd (dostaje punkt), któremu uda się przeciągnąć większą ilość uczestników na swoją stronę. Można przeciągać się prawą i lewą ręką.

LAWINA Dziecko oznaczone szarfą stara się schwycić inne uciekające w różnych kierunkach boiska. Dotknięte wkłada szarfę i pomaga chwytać pozostałe dzieci. Liczba chwytających zwiększa się jak „lawina”. Ucieczka staje się coraz trudniejsza. Przy powtórzeniu zabawy rozpoczyna ją ostatni schwytany.

BIBLIOGRAFIA • Birkenbihl V.F., Gry i zabawy umysłowe, Katowice ,2006. • Huber F., Neuschaffer C., Rodzice offline?, Warszawa, 2003. • Silberg J., Gry i zabawy z maluchami, Poznań, 2000. • Trześniowski R., Gry i zabawy ruchowe, Warszawa ,1989.

ZABAWY RUCHOWE JAKO CZYNNIK STYMULUJACY ROZWÓJ DZIECKA