1 / 8

Frumlag

Frumlag. Fallorð í nefnifalli: Ég les Stýrir persónu sagnar: Við lesum/þið lesið Táknar geranda, þann sem aðhefst, er eða verður það sem sögnin segir: Ég les. Umsögn. Sögn er kjarni hverrar setningar, engin setning er án sagnar.

melvin-gray
Download Presentation

Frumlag

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Frumlag • Fallorð í nefnifalli: Ég les • Stýrir persónu sagnar: Við lesum/þið lesið • Táknar geranda, þann sem aðhefst, er eða verður það sem sögnin segir: Ég les EPE ísl 202

  2. Umsögn • Sögn er kjarni hverrar setningar, engin setning er án sagnar. • Allar sagnir sem mynda merkingarlega heild nefnast sagnliður og sagnliður nefnist líka umsögn: Ég ætla að fara að reyna að lesa bókina • Ein umsögn er í hverri setningu en umsögnin getur verið samsett úr mörgum sögnum og þá eru margar hjálparsagnir á undan aðalsögn en hún er síðust í samsettri umsögn. EPE ísl 202

  3. Andlag • Andlag (andl.) er setningarhluti sem stendur með áhrifssögn og fer á eftir henni í beinni orðaröð. Andlag er yfirleitt fallorð í aukafalli: Ég les bókina • Sumar sagnir taka með sér tvö andlög, stýra tveimur föllum. Oft er þá fyrra andlagið kallað óbeint andlag: Ég gaf öndunum brauð EPE ísl 202

  4. Sagnfylling • Áhrifslausar sagnir eins og vera, verða, heita og þykja taka með sér sagnfyllingu (sf.). • Sagnfylling er ævinlega fallorð, nafnorð eða lýsingarorð í nefnifalli. • vera læknir þykja minnugur heita Jón EPE ísl 202

  5. Forsetningarliður • Forsetning ásamt þeim orðum sem hún stýrir falli á nefnist forsetningarliður (fsl.). Nafnorð fylgir nær ævinlega forsetningu og fall þess stýrist af henni: um hest / frá hesti / til hests • Ýmis ákvæðisorð, einkunnir, geta einkennt nafnorðið en saman mynda nafnorð og ákvæðisorð þess forsetningarlið: um gamla góða hestinn minn EPE ísl 202

  6. Atviksliður • Atviksliður (al.) er setningarliður sem er oft eitt atviksorð. Atviksorðinu getur fylgt annað atviksorð til nánari fyllingar. syngur afar vel • Atviksorð einkenna mest sagnir: syngur vel, kemur oft, fer út, er úti. • Áhersluatviksorð herða eða draga úr merkingu lýsingarorða: afar fallegur, geysilega virðulegur. EPE ísl 202

  7. Einkunn • Einkunn (eink.) er fallorð sem stendur sem ákvæðisliður eða ákvæðisorð en ákvæðisorð nefnast þau orð sem standa með öðrum orðum og segja nánar til um einkenni þess orðs. • Einkunnir raðast kringum nafnorð í þessari röð: ófn., áfn., to., lo.+, no., efn. • allra þessara fjögurra góðu stráka minna EPE ísl 202

  8. Eignarfallseinkunn • Nafnorð í eignarfalli sem stendur með öðru nafnorði er nefnt eignarfallseinkunn: dóttir skólastjórans, sonur prestsins, eigandi bílsins • Eignarfallseinkunn stendur á eftir nafnorðinu sem hún einkennir eins og eignarfornafn. EPE ísl 202

More Related