Download
1 / 37
1.1k likes | 2.59k Views
Sztuka Pop-art. Krótki opis Geneza i program Pop-art w Wielkiej Brytanii Pop-art w Stanach Zjednoczonych Pop-art w Polsce Przedstawiciele.
E N D
Krótki opis • Geneza i program • Pop-art w Wielkiej Brytanii • Pop-art w Stanach Zjednoczonych • Pop-art w Polsce • Przedstawiciele
Pop art, popart (z ang. popular art = sztuka popularna) – prąd artystyczny w sztuce po II wojnie światowej, wywodzący się z ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Termin pop-art został po raz pierwszy użyty przez angielskiego krytyka sztuki Lawrence’a Allowaya w„Przeglądzie Architektonicznym” („Architectural Digest”) z 1952 roku do opisania tych obrazów, które ilustrowały powojenny konsumpcjonizm i czerpały z dóbr materializmu. Krótki opis
Pop-art pojawił się w latach 50. Wykorzystywał wszystkie elementy życia codziennego.Podkreślał istnienie idoli społeczeństwa, wyolbrzymiał coś co było wówczas popularne. Roy Lichtenstein - tworzył w dziedzinie komiksu, co zapisało się w kartach pop-artu. Zapewne najbardziej znanym i kojarzonym twórcą w sztuce pop-art był zapewne Andy Warhol. To on zaprojektował sukienkę z nadrukiem wypełnionym wielokrotnie powieloną, jego słynną, puszką zupy Campbell's. Jak sama nazwa wskazuje (popular art) sztuka ta miała na celu wyolbrzymianie elementów naszego życia. A jego częścią były oczywiście gwiazdy. Gwiazdy więc stały się bohaterami jego prac. Przypomnijmy sobie sitodrukowe wizerunki Marilyn Monroe, Liz Taylor czy Elvisa Presleya.
Na ukształtowanie się pop-artu miał wpływ konsumpcyjny charakter zachodniej cywilizacji, zwłaszcza mechanizmy reklamy. Styl ten czerpał z surrealizmu, co widać m.in. w paradoksalnych zestawieniach, komiksów, przenosząc je na płótna, jak i naturalizmu, przedstawiając niekiedy przedmioty codziennego użytku z werystyczną dokładnością. Wyróżniał się nieograniczoną swobodą twórczą, dążącą do zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i jej kultury masowej. Początkowo wyrażał się za pomocą malarstwa, z czasem zaczął wykorzystywać inne środki plastyczne tworząc aranżacje przestrzenne, instalacje itd. Geneza i program
Opisując pop-art należy pamiętać o jego dwutorowości: europejskiej, przede wszystkim angielskiej, oraz amerykańskiej historii.
Początki pop-artu sięgają londyńskiej grupy Independent Group, którą tworzyli między innymi Richard Hamilton i Eduardo Paolozzi (połowa lat 50. XX wieku). Lansowali oni nowy kierunek w sztuce, bliski dadaizmowi. Charakteryzował go eklektyzm, mieszanie różnych gatunków sztuki, tworzenie kompozycji z przedmiotów codziennego użytku, przesiąknięcie wielkomiejskim charakterem. Przedstawiciele pop-artu w Wielkiej Brytanii, obok R. Hamiltona i E. Paolozziego: Peter Blake, David Hockney, Patrick Caulfield, Allen Jones, Peter Phillips. Pop-art w Wielkiej Brytanii
Pop-art w Stanach Zjednoczonych W Stanach Zjednoczonych pop-art zaczął rozkwitać na początku lat 60. XX wieku, kiedy w Anglii właściwie wygasał. Cechy amerykańskiego pop-artu – obok wspomnianych wcześniej – to szczególnie widoczna gigantyczność formatów, używanie jaskrawych lub mdłych kolorytów, wirtuozeria rysunku, a przede wszystkim wyraźny zwrot ku figuracji. Wbrew różnym upodobaniom było to zdecydowanie najważniejsze zjawisko artystyczne w latach 1960-1970. W czasie gdy wszelkie artystyczne skandale były już – jak się wydawało – przeszłością, pojawiający się nurt sztuki pop-art odrażał i budził gwałtowne protesty.
Przedstawiciele pop-artu w Stanach Zjednoczonych: Jasper Johns, Roy Lichtenstein, Claes Oldenburg, Tom Wesselmann, Robert Rauschenberg, Andy Warhol, Jim Dine, Robert Indiana, Mel Ramos, James Rosenquist, Ed Ruscha.
Pop-art nie przyjął się w Polsce tak jak w Stanach Zjednoczonych czy zachodniej Europie, gdyż nie istniały tu wówczas odpowiednie warunki polityczne, ekonomiczne i kulturowe. Kierunek ten zwrócił jednak uwagę polskich artystów ponownie na sztukę figuratywną, nowy sposób wykorzystania przedmiotów pospolitych. Pewien wyjątek stanowi twórczość takich artystów jak Benon Liberski czy Jerzy Krawczyk, którzy zaadaptowali styl pop-artu dając fotograficznie przedstawionym przedmiotom główną rolę w swoich dziełach. Ważną rolę w dobie polskiego pop-art odegrali twórcy polskiego plakatu, tacy jak Roman Cieślewicz, czy Jan Młodożeniec. Pop-art w Polsce
Za polską odmianę pop artu uważa się sztukę tworzących w latach 70. jako grupa Neo Neo Neo Jana Dobkowskiego i Jerzego "Jurry" Zielińskiego. W kategoriach pop artu można także patrzeć na sztukę Natalii LL - szczególnie jej prace Sztuka konsumpcyjna i Sztuka postkonsumpcyjna oraz na prace artystów z kręgu warszawskiej Galerii Współczesnej, m.in Teresy Tyszkiewicz i Zdzisława Sosnowskiego, solowe realizacje Zdzisława Sosnowskiego czy prace Janusza Haki.
Robert Rauschenberg Jasper Johns Allen Jones Roy Lichtenstein Claes Oldenburg Andy Warhol Tom Wesselman Przedstawiciele
