190 likes | 307 Views
Zoals een boom heb ik nood aan licht. Als ik echt verbonden leef met de aarde waarin ik sta , groei ik , ondanks alles , naar het licht toe en geloof ik in edele schoonheid. Tijdens de zwarte, donkere winter en regendagen van de herfst word ik stil en wacht geduldig en hoopvol
E N D
Zoals een boom heb ik nood aan licht. Als ikechtverbondenleef met de aarde waariniksta, groeiik, ondanksalles, naarhetlichttoe en geloofik in edeleschoonheid.
Tijdens de zwarte, donkere winter en regendagen van de herfst word ik stil en wacht geduldig en hoopvol tot iemand mijn onzekerheid te hulp komt.
Ik leef in eenheid met de natuur. Zoals een boom heb ik mijn seizoenen: mijn kracht en mijn zwakheden.
Leven als een boom is zijn zwakheden en onvolmaaktheden niet verdoezelen maar ze aanvaarden. Een nachtje sterven om herboren op te staan.
Leven als een boom is opstaan vóór de dag begint om tegenslagen te kunnen trotseren en voeling te hebben met HET LEVEN.
Ik weet wat kleinheid en grootheid is, ik ken de overgang van nacht naar dag, ik ervaar de verfrissing van de rivier aan mijn voeten, en de vruchten van het werk in mijn armen.
Ik heb geleerd mij te buigen en te luisteren naar het murmelen van de wind.
Ruwe schors bedekt mijn teder hart, daardoor kom ik anders voor dan ik werkelijk ben.
Ik wil sterk zijn en de anderen laten rusten in mijn schaduw, terwijl ik in mijn binnenste mijn kwetsbaarheid verberg.
De tekens van mijn verleden zijn duidelijk zichtbaar: ze verraden mijn ouderdom, mijn angsten en gebreken...
... mijn knopen, gebroken takken en kwetsuren.
Ondanks alles sta ik rechtop en wanneer de tijd is gekomen word ik gekroond met bloemen en strooi geuren in de lucht zoals ik alleen dat kan.
Mijmerend in mijn ouderdom, herinner ik mij met weemoed de vele kleintjes die ik heb gewiegd en beschermd.
Mijn verlangens worden stiller omdat ik in de verte reeds de horizon van de nieuwe MORGEN zie.
Ondanks mijn sterkte vrees ik het vuur en de bijl van de houthakker. Ik huiver voor het kwaad en de oorlog, en nog meer voor de onverschilligheid.
In stilte droom ik ervan ... Nee, ik hoop het stellig, mijn leven te mogen geven voor een fijn gebloemd blaadje papier waarop iemand enkele poëtische verzen schrijft.
Loflied op de boom: Maak me gul in het geven om zoals jij te zijn in vruchtbaarheid, om een hart en denken te krijgen zo wijd als de aarde! En moge dat alles me niet vermoeien. Moge ik die overrompelende weelde bodemloos uitzaaien. Uit "Wijsheid uit de Andes" van José Vasconceios
Hartenstein Park, Oosterbeek - Prachtige oude bomen... De natuur-liefhebbers van Oosterbeek hopen dat dit stukje natuur in de toekomst met meer respect wordt behandeld.
Pas als de laatste boom is omgehakt, de laatste rivier is vergiftigd, en de laatste vis gedood is, zullen we tot de ontdekking komen dat geld niet eetbaar is. Chief Seattle “ Als een boom” Lysette Brochu