Zakaz kąpieli z Australii

2. Zakaz kąpieli z Australii Poparzenia wywołane przez Chironex fleckeri Chironex fleckeri Innym przedstawicielem tej rodziny jest Chiriopsalmus quadrigatus zwany osą morską.

3. Physalia physalis (żeglarz portugalski) Zasiedla ciepłe wody tropikalne. Trucizna zawiera składniki śmiertelne i hemolityczne, A siła jej działania jest w 25% taka, jak jadu kobry. Do tej pory odnotowano parę przypadków śmiertelnych. Nomopilema nomurai (meduza piaskowa) Spowodowała kilka wypadków śmiertelnych na Morzu Południowo- Chińskim

4. Żeglarz portugalski(Physalia physalis) • Wśród jamochłonów zamieszkujących powierzchnię wody najlepiej widoczne są bąbelnice, należące do rurkopławów. Ich pływające pęcherze mają jaskrawe kolory: niebieskie, fioletowe, purpurowe. Z powodu tych kolorów, przypominających barwy średniowiecznych statków portugalskich, bąbelnica otrzymała nazwę żeglarz portugalski. Wierzchnia część pęcherza ma postać grzebienia, który spełnia funkcję żagla. Za jego pomocą bąbelnica dryfuje w wodzie. U dołu pęcherza średnicy 20 cm znajdują się polipy oraz zwisają liczne nici chwytne długości 30 metrów. Nici te są wyposażone w jadowite parzydełka. Siła jadu bąbelnicy jest tak duża, że człowiek, który dotknie nici wyrzuconych na brzeg, doznaje poparzenia, któremu towarzyszy silny ból. Znane są także przypadki śmiertelne wśród ludzi.

5. Typ: Echinodermata (szkarłupnie) Większość szkarłupni jest trująca, jednak tylko kilku przedstawicieli tego typu posiada toksyny mogące spowodować zatrucia ludzi. Gromada: Asteroidea (rozgwiazdy) Zatrucia ludzi przez rozgwiazdy opisano na podstawie gatunku Acanthaster planci (korona cierniowa).Występuje on na rafach koralowych i posiada 5 –6 centymetrowe igły. Igły pokryte są trzywarstwową powłoką, która z kolei połączona jest z komórkami gruczołowymi produkującymi toksyny. Przerwanie tej powłoki podczas zatapiania igły w ciało ofiary powoduje wydzielanie toksyn. Acanthaster planci

6. Gromada: Echinoidea (jeżowce) Spotykane są w wodach na całym świecie. Posiadają dwa rodzaje organów jadowych: igły i pedicelaria. Zazwyczaj tylko jeden ich rodzaj na właściwości toksyczne. Wśród jeżowców są : Gatunki długoigłowe: – mogą wpuścić truciznę przez przerwanie powłoki pokrywającej igły (rodzaj Diadema) • lub poprzez uwolnienie trucizny w czasie złamania z wydrążonych igieł • (rodzaj Echinothrix) Diadema sp. Echinothrix sp.

7. Typ: Mollusca (mięczaki) Gromada: Gastropoda Jadowite ślimaki występują w ramach rodziny Conidae. Zamieszkują muliste i piaszczyste mielizny wód rafowych w oceanach Indyjskim i Spokojnym. Są drapieżcami polującymi za pomocą jadowego harpuna. Jest to w kształcie rurki przekształcona radula, wypełniona trucizną. Ich jad jest tak silny, że może zabić w ciągu kilku sekund człowieka. Za większość przypadków śmiertelnych u ludzi odpowiada gatunek Conus geographus. Conus geographus

8. Gromada: Cephalopoda U wybrzeży Australii spotykane są jadowite ośmiornice. Należą one do dwóch gatunków: Hapalochlaena lunulata i Hapalochlaena maculosa. Posiadają one dwa gruczoły, które produkują do śliny dwa rodzaje trucizny. Pierwszy przeciwko krabom, które są podstawą diety tych ośmiornic. A drugi to tetrotosyna, która służy do obrony przed drapieżnikami. Trucizna jest wytwarzana w śliniankach przez symbiotyczne bakterie. Gotowość ich aplikowania sygnalizują niebiesko opalizujących pierścieni w górnej części ciała. Hapalochlaena lunulata ( średnica do 15 cm)

9. Pisces (ryby) Płaszczki Niektóre płaszczki np.: ogończe, skrzydlice, orlenie i mobule posiadają trzon ogonowy zaopatrzony w jeden lub więcej kolców jadowych. Kolce jadowe płaszczek Kolcem płaszczka może zadać trudno gojące otwarte rany, wstrzykując dodatkowo silną truciznę. Jad jest dość silną neurotoksyną prowadzącą w skrajnych przypadkach do zatrzymania akcji serca.

10. Rząd: Scorpaeniformes (skorpenowate) Wszystkie ryby należące do tej rodziny są jadowite. Zamieszkują wody umiarkowane i tropikalne. Różnią się między sobą siłą i ilością jadu. Gruczoły jadowe znajdują się u podstawy niektórych kolców płetw. „Użądlenie” jest bolesne i może być nawet niebezpieczne dla ludzi. Jad zawiera neurotoskyny. Rodzina: Pteroidae (skrzydlice) Znane są z posiadania długich, stosunkowo smukłych kolców. Produkują dość słaby jad. Najbardziej znanym jadowitym gatunkiem spośród tej grupy jest Pterois volitans. Pterois volitans

11. Rodzina: Scorpaenidae (skorpeny) Mają większe i mocniejsze kolce a także wieksze gruczoły jadowe. Są to mało ruchliwe denne ryby. Przedstawicielem jest np. Scorpaena scrofa występująca w Atlantyku i Morzu Śródziemnym. Scorpaena scrofa

12. Rodzina: Synanceidae (szkaradnice) Jest najbardziej jadowitą grupa ryb na świecie. Mają duże gruczoły jadowe i 13 kolców jadowych. Ukłucie jest niezmiernie bolesne i szybko rozwija się opuchlizna. Objawy wiążą się z głębokością wbicia kolców. Jeżeli cierń przebije wieksze naczynie krwionośne następuje szybko agonia i w ciągu kilku minut śmierć. Nie ma skutecznego środka przeciw temu jadowi. Jeżeli zranionemu człowiekowi uda się przeżyć, to najczęściej konieczna jest amputacja kończyny. Do najbardziej znanych przedstawicieli należą: Synanceceia verrucosa i Synanceceia trachynis. Zamieszkują wody ciepłe. Synanceceia verrucosa

13. Rodzina : Trachinidae (ostroszowate) Ryby te są równie niebezpieczne co skorpeny. Posiadają od 5 –7 cierni w przedniej części płetwy grzbietowej, oraz kolce na pokrywach skrzelowych. U nasady promieni płetwy piersiowej i nasady ciernia okrywy skrzelowej znajdują się gruczoły jadowe. W Oceanie Atlantyckim i Morzu Śródziemnym żyje ostrosz Trachinus draco. Jad tej ryby jest bardzo silny i niebezpieczny dla człowieka. Trachinus draco

14. Rodzina: Muraenidae (mureny) Pewne tropikalne gatunki muren dysponują prawdziwymi zębami jadowymi, a większość posiada toksyczna wydzielinę śluzówki wyścielająca jamę glebową. Ukąszenie muren porównywalne jest w skutkach do ukąszenia żmii. Mięso muren może być trujące, w tym z rodzaju Muringa Gymnothorax moringa Murena helena (występuje w M. Śródziemnym)

15. Rodzina: Tetraodontidae (nadymkowate) Ludzie nie są narażeni na zatrucie od ukąszenia lub ukłucia, jest ono przyczyną spożywania tych ryb jako pokarmu. Trzewia tych ryb, szczególnie ikra i gonady są wysoce trujące. Zawierają neurotoksynę zwaną tetrodotoksyną (TTX). Stwierdzono też występowanie toksyny w skórze i w niewielkich ilościach w tkance mięśniowej. Samice są bardziej trujące od samców. Większość zatruć zdarza się w rejonie Indo – Pacyfiku szczególnie w Japonii, gdzie uważana jest za przysmak (słynna ryba „fugu”). Pierwszym objawem zatrucia jest drętwienie warg, zgon następujepo 4-5 godzinach w wyniku arytmii serca lub niewydolności oddechowej. Arothron stellatus (najpopularniejsza „fugu”)