240 likes | 569 Views
Ewolucja gwiazd. Joachim Napieralski. Diagram Hertzsprunga-Russella. Typy widmowe gwiazd. Narodziny gwiazd. Galaktyki spiralne. Cykle zachodzące w gwiazdach. We wnętrzach gwiazdy zachodzą dwa cykle tej reakcji: Cykl proton-proton 1H+1H→2D+e++ν +1,44 MeV (ok. 1010 lat)
E N D
Ewolucja gwiazd Joachim Napieralski
Narodziny gwiazd Galaktyki spiralne
Cykle zachodzące w gwiazdach We wnętrzach gwiazdy zachodzą dwa cykle tej reakcji: Cykl proton-proton 1H+1H→2D+e++ν +1,44 MeV (ok. 1010 lat) 2D+1H→3He+γ +5,49 MeV (ok. 5 s) 3He+3He→4He+1H+1H +12,85 MeV (ok. 106 lat) Cykl węglowo-azotowy 12C+1H→13N+γ +1,95 MeV (1,3*107 lat) 13N→13C+e++ν +2,22 MeV ( 7 min) 13C+1H→14N+γ +7,54 MeV (2,7*106 lat) 14N+1H→15O+γ +7,35 MeV (3,2*108 lat) 15O→15N+e++ν +2,71 MeV (82 s) 15N+1H→12C+4He +4,96 MeV (1,1*105 lat) ν- neutrino, γ- kwant gamma
Układy podwójne i wielokrotne Gwiazda podwójna T Pyxidis Układ podwójny Wizja Artystyczna. Przedstawia gwiazdę neutronową ściągającą materię z większego towarzysza.
Ewolucja gwiazd o małej masie Poniżej 0,08 masy Słońca
0,08-2,5mas Słońca Mgławica planetarna
Ewolucja gwiazd o małej masie Mgławica planetarna z białym karłem Czewony olbrzym Gwiazda ciągu głównego Protogwiazda Mgławica Czarny karzeł Biały karzeł
Ewolucja gwiazd o dużej masie Powyżej 2,5 mas Słońca supernowa
Ewolucja gwiazd o dużej masie Nadolbrzym Gwiazda ciągu głównego Mgławica Protogwiazda Supernowa Gwiazda neutronowa lub czarna dziura
Białe karły Gromada kulista M4. Białe karły zostały obwiedzione okręgiem.
Supernowe Pozostałóść po wybuchu supernowej 3C58, skrywa pulsara. Większe zdjęcie uzyskane przez teleskop Hubble'a, wstawka - zdjęcie rendenowskie Chandy.
Gwiazdy neutronowe Schemat budowy wewnętrznej gwazdy neutronowej
Magnetary Stabilny magnetar otoczony kokonem linii pola, poskręcanych wewnątrz i gładkich na zewnątrz. Emituje wąski smop promieniowania radiowego
"Trzęsienie magnetara" Towarzyszy temu wygenerowanie silnego impulsu prądu elektrycznego, który zanikając, pozostawia gorącą kulę ognistą.
Czarne dziury Dysk pyłowy wokół czarnej dziury w obszarach centralnych galaktyki NGC 4261, o średnicy około 250 parseków. Masę czarnej dziury ocenia się na miliard mas Słońca Artystyczna wizja czarnej dziury.
Rekonstrukcja dysku otaczającego czarną dziurę w centrum galaktyki NGC 4258. Dokonano jej na podstawie radiowego widma dysku, które widać na dole rysunku.