Księga Trzeciego Tysiąclecia

1. Księga Trzeciego Tysiąclecia Podróż z Księgą Przesłań na Trzecie Milenium Europa, Europa Rok 2005-2006 Małgorzata Bocheńska 03 -914 Warszawa, Saska 101 m 2 Tel + 693474947 salon.101@wp.pl

2. Księga Trzeciego Tysiąclecia Geneza Projektu Przesłanie Księgi Trzeciego Tysiąclecia Forma, wpisy, znaczenie Księgi Eksplikacja telewizyjna - Podróż z Księgą Eksplikacja telewizyjna – bohaterowie Eksplikacja telewizyjna - Sposób realizacji 1-2 Podróż Księgi – Prolg. Pielgrzym 1-2 – Paulo Coelho Podróż Księgi – MarcelMarceau Podróż Ksiegi – Brigitte Bardot Podróż Księgi – Piotr Słonimski Autor projektu Organizatorzy

3. Księga Trzeciego Tysiąclecia Geneza projektu Rok 2000 był początkiem wielkiej mobilizacji światowego ruchu na rzecz Kultury Pokoju. Zainicjowany został przez Narody Zjednoczone i rozwija się wraz z dekadą (2001-2010). Rezolucja ONZ A/RES/52/15. Księga Trzeciego Tysiąclecia jest odpowiedzią na Manifest 2000 (UNESCO)podpisany dotychczas przez ponad 75.000 000 osób. Po 11 września 2001 – w proteście przeciw terroryzmowi - pod Manifestem 2000 podpisały się również polskie środowiska akademickie, intelektualne i polityczne. Zainspirowane ideą Dekady Kultury Pokoju, podkreśliły potrzebę powstania polskiego projektu wpisującego się w inicjatywę Narodów Zjednoczonych. Powstała idea Księgi Trzeciego Tysiąclecia. Na ręce inicjatorów projektu - Fundacja Salon 101- nadesłano setki listów, manifestów i deklaracji wspierających idee powstania dokumentu epoki, w którym zapisane będą wydarzenia, zjawiska, fakty świadczące o potrzebie harmonii i bezpieczeństwa we współczesnym świecie. Życiowe credo i pierwsze wpisy przesłań do Księgi: Dalai Lamy, Sri, Sri Ravi Shankhara, Szymona Peresa, Szewach Weissa, Paulo Coelho, Marshalla Rosenberga, Józefa Szajny, Karola Myśliwca stanowią o wyjątkowości tego projektu. Realizacja projektu w latach 2005 – 2010 zakłada powstanie multimedialnej encyklopedii XXI wieku realizowanej zgodnie z przesłaniem rezolucji ONZ.

4. Księga Trzeciego Tysiąclecia Przesłanie Księgi Księgę Trzeciego Tysiącleciaprzekazujemy ludziom i instytucjom na całymświecie zprzekonaniem, że stanie się ona dokumentem Trzeciego Milenium. Dokumentemświadczącym o sensie poszukiwań współczesnego człowieka, żyjącego wsłużbie solidarności wspólnoty ludzkiej. Księgę Trzeciego Tysiąclecia otwieramy dla każdego, kto świadom jest roli i znaczenia duchowej wizji epoki. Kto świadom jest konieczności przemyślenia w nowym świetle wszystkich dziedzin naszego życia. Zapisane w Księdze Trzeciego Tysiącleciaidee, przesłania, marzenia iinicjatywy wyłaniają z otaczającego nas chaosu fakty i zjawiska służące ideiDobra, Prawdy i Piękna.

5. Księga Trzeciego Tysiąclecia Forma Egzemplarz unikatowy. Księga posiada charakter starego wolumenu o wymiarach 40 x 46 cm oprawiona w skórę z tłoczeniami i ornamentami, wykonana jest ręcznie. Liczy 700 stron wpisowych. Zawartość Księgi stanowią: odręczne wpisy przesłań, karty wpisowe, fotografie, rysunki. Artyści Muzeum Księgi Artystycznej w Łodzi wykonali specjalną ozdobną skrzynię „Arkę” dla zabezpieczenie Księgi w jej wędrówce. Wpisy Wpisy do Księgi są dokumentowane – fotografia, skan. Księga przechowywana jest w siedzibie Biblioteki Narodowej w Warszawie..Wpisy przesłań w księdze są zabezpieczane przed zatarciem i traktowane jako zapisdokumentalny. Znaczenie Księgi Rola Księgi została zawarta w jej przesłaniu. Księga jest dokumentem Trzeciego Milenium. Księga jest zapisem przemyśleń, postaw autorytetów kształtujących duchową wizję naszej epoki. Jest świadkiem znaczących wydarzeń mających wpływ na kształtowanie kultury pokoju. Jest łącznikiem pomiędzy różnymi ludźmi, kulturami i religiami. Księga Trzeciego Tysiąclecia jest honorowym reprezentantem Polski na świecie jako kraju realizującego rezolucję ONZ i Manifest 2000 w ramach programu UNESCO - Dekada Kultury Pokoju.

6. Księga Trzeciego Tysiąclecia Wpisy do Księgi MESSAGEIn the current world atmosphere, there is too little concern about real human values. If human society loses the value of justice, the value of compassion, the value of honesty, we will face greater difficulties in the future. Therefore, I happily support the idea of a Good News Day and a Book of Good News. There are people who think that these sorts of ethical attitudes are not much needed in our modern world. I strongly disagree. Actions and events depend heavily on motivation. A real sense of appreciation of humanity, compassion and love, are very important. If we develop a good heart, then whatever we do, since the motivation is so very important, the result will be more beneficial. With proper motivation our activities can help humanity; without it they have the opposite effect. If we look forward to greater peace, justice and honesty in society, we must start by applying these values ourselves. It is not enough to talk admiringly about these qualities; we must apply them to our relations within our own families and communities in our daily lives. December 24, 2002Dalai Lama Za losy świata wszyscy jesteśmy odpowiedzialni. W różnych krajach świata pojęcie demokracji jest inaczej rozumiane. Zależy to od wielu czynników, położenia geograficznego państw, od ich tradycji historycznych i standardu życia.W XXI wieku żyją ludzie biedni nie tylko w ustrojach feudalnych, parafaszystowskich i totalitarnych. Żyją i umierają również tam, gdzie poszanowanie praw człowieka nie istnieje. Wydaje się, że demokracja i kultura jest tylko dla bogatych, a przemoc "przywilejem" biednych. Polska jest od niedawna krajem wolnym, chociaż jej tradycje historyczne i kulturalne sięgają tysiąca lat.... Czy to jest miarą naszej demokracji? Są kraje cywilizacyjnie bogate i kraje o własnej wysokiej kulturze - biedne. W intencji naszego Stowarzyszenia Europejskiej Kultury jest stawianie wartości duchowych ponad materialnymi i nad tym pracujemy organizując spotkania, dyskusje, wystawy i koncerty.Każdą rakietę i bombę zamieniłbym na rzecz chleba i zdrowia ludzi. Walkę o pokój widzę w rozbrojeniu, a nie w zbrojeniu się świata. Protestuję zarówno przeciw terrorowi jak i terroryzmowi i wojnie. Niech się nie powtórzy niesprawiedliwość z przeszłości. Bo świat nie został stworzony dla jednej rasy ani religii. Chociaż różnimy się kulturowo, poprzez kulturę bronimy się przed unifikacją. Powtarzam - człowiek jest podmiotem świata. Nadprodukcja dóbr materialnych, masa towarowa źle rozdzielana, zbrojenia i sukcesy militarne nie prowadzą do pojednania się ani integracji, natomiast mogą stać się ogólnoświatowym zagrożeniem, nową rewolucją ludzkich ofiar. Światu potrzeba oczyszczenia - katharsis. Umyj ręce mówię w moim spektaklu "Dante". Zdradzamy siebie samych za 30 tanich srebrników. Bez miłości świat staje się ubogi, pycha i niesprawiedliwość owłada światem. Tworzony przez stulecia kodeks moralny załamał się od kiedy ludzie ludziom zadają śmierć. Nasza cywilizacja, choć syta i pełna wiedzy, staje się jałowa. Nie rozwiązuje problemów światowych, ogólnoludzkich, a jedynie grupowe. Oby trend do globalizacji nie zubożył kultury świata. Uszanujmy ludzkie indywidualności, wolność słabszych narodów, brońmy praw człowieka, likwidujmy sprzeczności i nienawiść. Czy "si vis pacem para bellum" musi nadal obowiązywać?Jako były więzień obozu Auschwitz-Birkenau zgłosiłem ideę budowania kopca - góry z kamieni i ziemi przynoszonych przez odwiedzających obóz, Kopca Pamięci Ofiar i Pojednania Ludzi na całym świecie. Uczestnictwo w tej zbiorowej akcji winno stać się symbolem budowania Pokoju na zawsze. Apel ten spotkał się z szeroką akceptacją środowisk międzynarodowych. Idea ta jest moją drabiną do nieba. maj 17. 02 Józef Szajna

7. Realizacja telewizyjna - eksplikacja Podróż z Księgą Wędrowcy z Księgą należą we współczesnym świecie do przeszłości. Styl życia i formy komunikacji oddaliły MIT WĘDROWCA poszukującego skarbu Wiedzy. Wydaje się, że nie ma powodu, aby w dobie komputerów zdobywać, wiedzę o świecie i ludziach na „piechotę”. A jednak ciągle stajemy przed pytaniem, którędy pójść, aby w ogólnie panującym chaosie, frustracjach, poczuciu zagrożenia, komercjalizacji życia odnaleźć ludzi i idee niosące z sobą przekonanie o sensie istnienia:DOBRA, PRAWDY i PIĘKNA. Oto cel poszukiwań WĘDROWCA - reportera. Księga Trzeciego Milenium czyli, 500 Worlds Top VIP’s in one...(Tylko trzeba do nich dotrzeć i film jest właśnie o tym). Projekt odcinkowego programu poznawczo – kulturalnego. Reportaż z przypowieścią. Odcinek około 20 min. Scenariusz: Marek Skawiński, Małgorzata Bocheńska Realizator: Operator: Producent: Wędrowiec, wyrusza w świat z nie zapisaną Księgą na plecach. Księga pisana jest na oczach widza. Wyrusza na poszukiwanie najważniejszych osobistości świata. Wędruje przez Europę na inne kontynenty. Chce spotkać tych, którzy uznani zostali za autorytety bądź guru. Poznać ich przekonania, ideały a może przestrogi dla potomnych. Pozyskać ich wpisy przesłań na Trzecie Milenium. Powstaje filmowa encyklopedia przemyśleń, tych których śladem podążać będą przyszli współcześni.Powstaje multikulturowy dokument o ludziach starej i nowej epoki. To Oni, napotkani w drodze-przewodnicy i ci do których droga prowadzi, będą twórcami Księgi Trzeciego Milenium. Księga wypełni się marzeniami, przypowieściami, życiowym credo bądź manifestem. Podróż w poszukiwaniu wiedzy wędrowiec filmuje – amatorską kamerą (zapis subiektywny). Kamera profesjonalna opowiada każde zdarzenie wokół wędrowca( narrator) jest w ręku operatora - reportera.

8. Realizacja telewizyjna - eksplikacja Bohaterowie Bohaterem filmu jest droga. Podróż jest pretekstem dla reportera uczestniczącego (wędrowiec) do „osobistej” opowieści o kraju, wydarzeniu (element poznawczy), osobie i dziedzinie, którą zajmuje się bohater do którego prowadzi droga. Każdy odcinek to historia poszukiwania osoby i zdarzenia, okoliczności towarzyszące drodze. Spotkani podczas wędrówki ludzie pojawiają się na chwilę, intymnie, bez jupiterów by powiedzieć o swojej „przygodzie ze światem” Rozmowa wędrowca z nimi może być o wszystkim: o celach wyprawy, o pięknie, etyce, dzieciach, wykipianym mleku, o tym, że my lubimy kiszone ogórki i masło, o szczęściu, o tym dokąd zdąża świat, że pociągi się spóźniają, o odpowiedzialności i miłości globalnej wiosce i o wiosce Kiryłowka na Ukrainie w której żyje 17 narodowości i nikt nie wie kim kto jest. Bohaterami filmu jest odchodzące pokolenie – pozostawiające swoje dzieło jako testament, tacy jak np. Jan Paweł II, ojciec Roger założyciel wspólnoty Teize czy Piotr Słonimski – genetyk. I młodzi twórcy naszej teraźniejszości i przyszłości: wizjonerzy, idealiści, artyści czy twórcy systemów informatycznych, ludzie tacy jak: Bill Gates czy Paulo Coelho. Nasi bohaterowie reprezentują różne dziedziny życia: biznes, kultura, literatura, sport, muzyka, polityka; Są tonaukowcy, marketingowcy, wojskowi, koronowane głowy, oraz inni tzw. celebrieties. Wyróżniają się. Są inni, bo wybrali drogę w życiu zgodnie ze swym talentem, marzeniem. A może po prostu żyją w zgodzie z przeznaczeniem. Bohaterem filmu jest Księga. Ona już istnieje. Ma 700 stron. Kilkanaście stron zapisanych. Po polsku.angielsku arabsku i aramejsku. Wpisali się już do niej Dalai Lama, Szymon Peres, Sri Sri Ravi Shankhar-duchowy następca Gandhiego, Marshal Rosennberg – twórca komunikacji bez przemocy czy najwybitniejszy intelektualista świata arabskiego Millad Hanna. Niestety poza dokumentacją zdjęciową nie ma śladu tych historycznych już spotkań. Bohaterem filmu jest wędrowiec. Dojrzała kobieta wyrusza w świat, twierdzi, że przeżyła już wszystko. Jest jak Kowalski – Malinowski z filmu Salto Konwickiego. Jednak bohater grany przez Cybulskiego wraca ze świata do ciasnego małego, miasteczka. Mówi, że chce wiedzieć, co będzie kiedy jej czas się skończy, że chce stworzyć wielką multikulturową arkę nowego milenium. Tak przynajmniej deklaruje, ale jaka jest prawda – nie- wiadomo. Dlaczego wyrusza? Czy gdzieś w głębi redukuje wszystkie fenomenologiczne łaty, nie chodzi o to samo, o tzw. self - esteam, chce czegoś dokonać coś zrobić, mieć poczucie wartości, wielkości – tego wszystkiego będziemy się dowiadywać w kolejnych odcinkach. Gdzieś też chodzi o taką redukcję, odarcie z tych łat i zadanie pytania wszystkim napotkanym ludziom i tym zwyczajnym i vipom. Może zresztą te wszystkie deklaracje, arka, mądrość, świat, to wszystko blaga, może jak Sex Pistols, nasz wędrowiec chce dokonać wielkiego rockandrollowego szwindlu, stać się sławny i zgarnąć kasę, w końcu nie mieć problemów, umierać wygodnie jak człowiek - manipulując sobie emocjami tych, co pozostają za pomocą swojej fortuny w spadku. Może chce się dowartościować, ocierając się o sławnych. Może zresztą wszystko naraz.

9. Realizacja telewizyjna – sposób realizacji Sposób realizacji Małgorzata, wędrowiec- podróżuje skromnie, normalnie. Nie jest witana kwiatami, nie przecina się wstęg na jej przyjęcie. Nasi TOP 500, są dla niej jak bogowie na Olimpie, żeby do nich dotrzeć, Małgorzata musi niczym herkules, albo łowca autografów pokonać piętrzące się trudności. Wyprawa obfituje w momenty tragiczne, heroiczne i komiczne. (Przynajmniej mamy teką nadzieje, chcemy by poprzez pokazywane sytuacje skłonić widza do identyfikowania się z wędrowcem). Wędrując po świecie, szukając „tych z listy” TOP 500, Małgorzata spotyka osoby całkiem zwyczajne i wdaje się z nimi w dyskusje. Oni są jej przewodnikami na obcym terytorium. Wędrując Małgorzata archiwizuje każde spotkanie za pomocą swej małej kamery DV. W końcu udaje się jej dotrzeć do VIP-a. Spotkanie z nim toczy się w jego domu, bądź innych bliskich jego sercu okolicznościach, bez świateł, mikrofonów na tyczce – bez tej telewizyjnej infrastruktury jest dokumentowane i wpisuje się w multimedialną encyklopedię. Wszędzie towarzyszy jej operator z profesjonalną kamerą. Podgląda „dzianie się” pewnej odległości, dyskretnie. Skupia się na opisywaniu nastroju i kolorytu miejsca i jego przedmiotów. Nie wtrąca się do rozmowy, chyba, że czasami podejdzie bliżej, zadając pytanie z głupia frant, tak by rozbić monotonną podniosłość sytuacji. Operator jest narratorem całej opowieści, nie widzimy go na ekranie, bo stoi za kamerą, ale wiemy, że jest. Jest ujawniony kiedy Małgorzata zwraca się do niego, rozmawia z nim, opisuje swoje wrażenia, stany, emocje, jemu opowiada o sobie, o swoim życiu. Pod koniec filmu jest czas na przesłaniem credo, przypowieść. Wpis do Księgi. Możemy się spodziewać, że osoba z naszej listy Top 500 da jej wskazówki na dalszą drogę, wskaże kolejną osobę godną dokumentalnego wpisu. Kolejny odcinek, kolejny droga, w kolejnym kraju, w poszukiwaniu kolejnej osoby z naszej listy: 500 TOP WORD’S VIP’s, kolejnego wpisu, trudności, spotkania: osoby zwyczajne, osoba typu Vip – wpis Koniec. Etc...etc.

10. Realizacja telewizyjna – sposób realizacji Sposób realizacji Całość realizowana jest na dwie kamery: Kamera wędrowca mini DV z dobrym mikrofonem. Operator. Profesjonalna poręczna cyfrówka Obrazek z dwóch kamer. Dwie kamery snują nieco oddzielne opowieści, a zaplatając się - uzupełniają. Obie kamery opowiadają w inny sposób. Kamera wędrowca daje obrazek z ręki, bliskie kadry. Jest taką reporterską, werystyczną, pamiętnikową, osobistą kamerą (należało by znaleźć dla niej jakiś oryginalny walor w sensie faktury i koloru). Kamera operatora gra raczej szerokie plany, totale. Ma ona za zadanie opisać całość i skleić narrację. Kamera wędrowca jest dialogiem, radiem, reporterem w terenie. Kamera operatora jest opisem, narratorem. Wędrowiec pokazuje spotkanego człowieka subiektywnie. Operator dopowiada kontekst. Razem tworzy się całość. Prace przygotowawcze: Wybór kraju docelowego, uzyskanie zgody na spotkanie z bohaterem odcinka cyklu. Współpraca z ambasadami, instytutami kultury, korespondentami. Wymagane kwalifikacje dla reserchera: znajomość języka w zależności od kraju przeznaczenia. 40 krajów europejskich – to wyznacznik miejsc i mapa podróży ekipy. Ekipa stała: Wędrowiec jako reporter uczestniczący. Operator. Dżwiękowiec. Kierowca , kierownik produkcji. Tłumacz-przewodnik Zespół 5 osób. Ilość dni zdjęciowych odcinka - 2 do 4 dni zdjęciowych. określa miejsce pobytu bohaterów odcinka oraz ilość spotkań. Transport: W zależności od warunków: samolot, pociąg, samochód, prom, rower.

11. Księga Trzeciego Tysiąclecia - Podróż Hiszpania – Francja 8 wrzesień – 20 październik 30 odcinków relacji antenowej. 5 minut 35 dni zdjęciowych 6 dni dojazdów Ekipa zdjęciowa: Małgorzata Bocheńska – wędrowiec, realizator Robert Baliński – operator Wojtek Ślusarz – dżwiękowiec Joanna Doroszewska – kierownik produkcji Janusz Chodorowicz – resecher, tłumacz Montaż: laptop JPRS satelitarny system przekazu Montaż telewizyjny: Materiał dla TV Czołówka 5 minut relacji z podróży Tyłówka….

12. Księga Trzeciego Tysiąclecia - Podróż Hiszpania – Francja 8 wrzesień – 20 październik 30 odcinków relacji antenowej. 5 minut Harmonogram: pielgrzymka od St. Tiago de Compostelle do domu Coelho w Pirenejach spotkanie z Paulo Coelho. 7 dni zdjęciowych Paryż - światowy zjazd templariuszy (OSMTH) spotkanie z Don Fenrando Campella Pinto Pereira de Sousa Fontes – książę regent Zakonu Tempalariuszy. 2 dni zdjęciowe Kardynał J- M Lustiger. 3 dni zdjęciowe L’abbe Pierre Emaus. 3 dni zdjęciowe Piotr Słonimski. 3 dni zdjęciowe Peter Brook 2 dni zdjęciowe Andre Gluksman. 2 dni zdjęciowe Marcel Marceau. 3 dni zdjęciowe Brigitte Bardot. 2 dni zdjęciowe Daniel Cohn – Bendit, kontestator, twórca maja 68, Francja eurodeputowany zielonych. 2 dni zdjęciowe Christian Dior – projektant mody. 2 dni zdjęciowe Taize spotkanie z Ojcem Frere Roger. 4 dni zdjęciowe 35 dni zdjęciowych 6 dni dojazdów

13. Księga Trzeciego Tysiąclecia - Podróż Norwegia – grudzień 2005 Finlandia Szwecja Dania Harmonogram Oslo Wręczenie pokojowej Nagrody Nobla Stokholm Wręczenie Nagród Nobla Spotkanie z Laureatami Nagrody Nobla Jostin Garder autor Świata Zofii

14. Podróż z Księgą Prolog – Paulo Coelho Francja Eurodisneyland Wędrowiec udaje się do Eurodisneylandu. Chce nabrać sił do drogi, odnaleźć radości życia, albo odszukać w sobie dziecko. Eurodisneyland: bajkowe budowle, Donaldy, Myszki Miki, Psy Pluto, Królowa Śniegu, Krasnoludki… zadowolone dzieci, kolejki górskie... Na ławeczce obok szalonej karuzeli rozsiadł się nasz wędrowiec z księga i zajada McDonalda. Księgę położył na kolanach, na niej postawił kubek z Colą. Obok niego przysiadł się Myszka Miki, rozmawiają niejako prywatnie, Rozmowa się nie klei ze względów językowych, mysz mówi tylko po hiszpańsku Wędrowiec na migi prosi o polskiego Kaczora. Miki przyprowadza kolegę. - A więc jesteś kaczorem - mówi Wędrowiec. - Taa, Donaldem – odzywa się po polsku, dziewczęcym głosem, kaczor. Słychać głos Marka-operatora (efektowy), który powątpiewającym tonem mówi, że przecież Kaczor Donald ma taki specjalny głos, taki charczący ( Marek próbuje naśladować głos kaczora Donalda, by pokazać jaki głos powinien mieć prawdziwy kaczor), a on, kaczor ma taki zwykły. Kaczor ogląda się w stronę kamery - w stronę Marka. Wędrowiec wyjaśnia, żeby się nie obawiać, że to tylko Marek, że on to wszystko filmuje. Kaczor pyta co tu się właściwie dzieje, czy może czasami są z jakiejś telewizji i kręcą program o Polakach w Unii. Wędrowiec wyjaśnia te wszystkie głębokie psychologicznie i ważkie społecznie cele swojej podróży z Księgą Trzeciego Milenium, że podróż, księga, że największe umysły i autorytety, najbardziej znani, najbardziej wpływowi... Wymienia kilka tych najbardziej znanych nazwisk. Kaczor pyta, czy Donald czasami nie łapie się do tej pięćsetki. Wędrowiec uzmysławia sobie, że Kaczor też chce się wpisać, że wszyscy go znają. Kaczor mówi, jak ciężko pracuje żeby być Kaczorem, Opowiada o Castingu, opowiada szczegóły o zdobywaniu stroju, dzioba, kuperka, czapeczki. Wędrowiec, z kolei, pokazując swoją schodzoną skórzaną kurtkę, mówi dlaczego wyruszył z Ksiegą. wyjaśnia, historię kurtki, która wszystko widziała…że lata lecą, że czas umyka, że tyle się wydarza, że nikt o tym nie wie i że on chce to wszystko zapisać, Rozmawiają chwilę o codzienności. Wędrowiec pyta Kaczora, gdzie mieszka.Kaczor odpowiada, że na kwaterze, że zapewniają mu, płaci ileś tam euro za wodę i prąd, pokazuje ręką, że to gdzieś tam, jeszcze kawałek za krainą przygody. ( Disenyland podzielony jest na kilka krain m.in. Przygody, Dzikiego Zachodu i inne) Wędrowiec wyjaśnia, że mieszka w domu pod numer 101, pokazuje, że to gdzieś tam, za Krainą Dzikiego Zachodu. Kaczor dociekliwie pyta Wędrowca, dlaczego robi to co robi. Bo on, kaczor dla pieniędzy, płacą mu tyle i tyle. Mówi, że we wszystkich filmach jak ktoś rusza w drogę, to ma jakiś powód, Że Koziołek szuka Pacanowi bo tam kozy kują, a jaki powód ma Wędrowiec. Wędrowiec zaczyna tłumaczyć swoje powody, ale jakoś bez przekonania. Mówi o tym że chce wiedzieć jak to będzie kiedyś, jak inni ten świat urządzą… Kaczor jest zirytowany – wymyśl coś lepszego mówi, bo wyjdziesz na głupka. Zresztą teraz nikt nie czyta Książek. Po co komu mądrości. Jak się znudzisz to przyjdź tutaj. Może się jeszcze załapiesz. Tak mogłaby wyglądać rozmowa, choć niekoniecznie słowo w słowo. Nie jest to rozmowa inscenizowana, ale sprowokowana. Może prawdziwa rozmowa będzie ciekawsza.i niosąca więcej niż ta zaprojektowana tutaj, a jeżeli nie to tego typu treść można postprodukcyjnie uzyskać. Osoba zatrudniona w Eurodenaykandzie jako kaczor jest w masce, nie widzimy jej ust, twarzy, dlatego możemy później dołożyć dowolne treści. Głos osoby udającej kaczora jest też nienaturalny, grany, do tego ciężka maska. Generalnie chodzi o to, żeby wędrowca nieco odrealnić, odspołecznić, żeby wpleść w tą konkretną społeczną geograficzna fakturę nieco bajkowej pozarealnej nuty.cd

15. cd. Eurodisneyland. Kaczor odchodzi do swojej roboty. Wędrowiec wsiada do kolejki górskiej. Jedzie kolejką: krzyk kontrolowanego przerażenia, śmiech, świst wagoników. Wędrowiec kieruje swoją kamerę w niebo. Noc. Rozgwieżdżone Drogą Mleczną niebo. Pod nim Hiszpania, Santiago de Compostella. Wędrowiec stoi u wrót Katedry w której złożone są relikwie apostoła Jakuba. Patrzy w niebo. Szuka tam drogi mlecznej. Tu kończy się ponad siedmiuset kilometrowy szlak, zwany właśnie Drogą Mleczną, który zaczyna się jeszcze we Francji w miejscowości Saint Jean Pied de Port. Szlakiem tym od kilkuset lat pielgrzymuje miliony wiernych. Kilkadziesiąt lat temu drogę tę odbył Paulo Coelho, opisał to w książce Pielgrzym. Teraz swoją pielgrzymkę odbędzie Wędrowiec, niby taką samą jak miliony pątników jak Coelho, tylko w drugą stronę, pod prąd: od końca do początku. Odwrócenie kierunku ma swój powód, na początku, czyli końcu naszej drogi, we francuskich Pirenejach, swój dom ma Paulo Coelho, i do niego ze swą księgą pielgrzymuje Wędrowiec. Idąc niejako pod prąd, zderza się z innymi ludźmi, twarzą w twarz. Pyta pątników o znaczenie ich drogi, stara się znaleźć sens dla swojej wędrówki, sens swojego życia. Pyta o okoliczności w jakich podjęli decyzję pielgrzymowania, co się takiego w ich życiu wydarzyło, że ruszyli. Oni się jego pytają, o okoliczności w jakich podjął decyzję. Odpowiada, że może jak dojdzie do celu, do pisarza, to będzie coś wiedział, bo na razie, to nie ma pojęcia, to on przecież pyta, stojąc twarzą w twarz. Może zresztą dowie się dopiero po zapisaniu ostatniej strony księgi, a może nigdy. Pokazujemy plenery przyrodę, spotkanych ludzi z którymi rozmawia Wszystko realizowane na dwie kamery: Kamera Wędrowiec, Kamera Marek. Wędrowiec jest zawsze w tej samej kurtce, to jego znak rozpoznawczy, jego konstytucja jako wędrowca: jak kaczor Donald to kuperek, dziób, marynarska czapka, tak wędrowiec to ta kurtka – reszta jest dowolna. Opowiada o swoim domu pod numerem 101, gdzieś pomiędzy krainą Lodu a Przygody. Wędrowiec z Markiem po jakimś czasie schodzi ze szlaku, żeby podjechać sobie pociągiem. Później wracają na pielgrzymi szlak, znowu podjeżdżają, znowu wracają. Marek ten czas zejścia na ląd, uznaje za czas pozascenariuszowy, pozafilmowy, nie nagrywa. Natomiast Wędrowiec nagrywa wszystko, spotkanych ludzi i sytuacje, mimo że nie mają one nic wspólnego z pielgrzymką .... szlakiem, którą odbył Coelho, a którą my teraz odbywamy by dotrzeć do niego. Te momenty – pozafilmowe - robione są kamerą a’la Wędrowiec. Pokazujemy nich momenty które nie mieszczą się w temacie, pokazujemy łamiąc konwencję, kawałek innego pozapielgrzymkowego świata, w czym innych zanurzonych ludzi. Te zdjęcia pozaplanowe, mają inny walor, są jakby na boku, poza głównym nurtem narracji. Po iluś tam dniach podróży Wędrowiec dociera w Pireneje, do końca swej podróży, czyli do początku,dociera do pisarza Paulo Cohelo. Rozmawiają skromnie, jakby prywatnie. Wędrowiec kłamie, że całą drogę odbył pielgrzymując pieszo. Pyta się czy on też przeszedł całą drogę, tak jak napisał w książce. Wędrowiec pyta, kto jeszcze, jego zdaniem, zasługuje na to by dokonać wpisu, musimy uskładać 500 wpisów. Wpis. Wychodzą z domku Coelho Rozmowa z Markiem na osobności. Wędrowiec na gorąco opisuje swoje wrażenia z rozmowy. Był to, na dobrą sprawę, właściwie pierwszy wpis do księgi, pierwsza rozmowa. Czy tak to sobie wyobrażał? Zderza te swoje „predykacje” z rzeczywistością, kiedy rzeczywistość psychiczna, zderza się z dopełniającą się rzeczywistością fizyczną). Za szybą: Pola, lasy, wsie, domy - widzimy okna domów, błękitne, rozświetlone słońcem popołudniowe niebo, na nim ptaki. Dlaczego skłamałaś – pyta Marek. Z czym – dziwi się Wędrowiec. Z tym, całą drogę z Compostelli przeszliśmy pieszo. Bo przyszliśmy tę całą drogę pieszo. Napisy w skrócie encyklopedycznym, Kto to jest Paulo Coelho. Koniec

16. Zbliża się noc. Ulice Paryża rozświetlone, ale my wyruszamy w noc i ciemność Tak gdzie zaczyna się nocne życie. Jedziemy nocnym autobusem. Autobus pełen ludzi zmęczonych i rozbawionych. Ci pierwsi – kolorowi emigranci – wracają z całodziennej pracy ci drudzy zmierzają - for fun.. Wędrowiec rozmawia z pasażerami. Tutaj też spotykamy starego człowieka, i nie wiadomo z jakiej jest frakcji. Wysiada z nami na placu Bastylii. Zebrało się tu tysiące wrotkarzy.Zaraz zaczną swoją nocną kawalkadę przez Paryż. Obserwujemy pewien kulturalno-fizyczny teatr. Między wrotkarzami Wędrowiec, ze swoją chęcią pokazania się, dorównania innym uczestnikom widowiska – a może powoli zaczął wczuwać się w rolę prowadzącego telewizyjny show, rozmawia z uczestnikami tej nocnej miejskiej galopady. Nie są to rozmowy same w sobie interesujące. Jeżeli już to zajmujący jest kontekst, scenografia niezwykłość sytuacji, że oto 1000 ludzi wrotkuje po uśpionej metropolii, czując pewnie wielką siłę w swym niezwykłym, pielgrzymim zespoleniu. Między wrotkarzami stary człowiek, wykonuje niby te same gesty i ruchy; najpierw jest wrotkarzem, później tworzącym show prezenterem, ale on jakby nie stąd, jakby z innej, samotnej, przestrzeni. Buddah Bar, najmodniejsze clubbingowe miejsce młodego Paryża. Dyskoteka na kilka tysięcy osób. Wielojęzyczny, wielomuzyczny chaos. Światła, muzyka dziewczyny, chłopaki, faceci, kobiety, pozy, miny, gesty, amory wprost i a’rebour – typowi, łatwo sobie wyobrazić takie miejsce. Sytuacja analogiczna jak w innych miejscach. Nad tym wszystkim ogromny Budda z przymkniętymi oczyma. Czuwa. Ten stary człowiek z autobusu pojawia się i tutaj. Patrzy i gestykuluje. Daje znaki rozpoznawcze, do wędrowca żeby iść za nim. Rozmowa Wędrowca z mimem. Marek pyta go co robił w tych wszystkich miejscach w nocy, kiedy my się kręciliśmy po Paryżu. Stary człowiek, może tłumaczyć, że przecież tak się umawialiśmy, zresztą nie wiadomo jak się będzie tłumaczył, że jest u siebie… Wychodzą, już razem. On i wędrowiec, Marek śledzi ich aż znikną tam gdzieś… w noc. Atelier u Marceau. Mistrz mimów uczy wędrowca, tak ad hoc, jak gestykulować wędrowca z Księgą. Próby wędrowca- niezbyt udane. Wreszcie ten „historyczny moment”. Mistrz gra dla siebie i wędrowca swoją scenę. Jedyne brawa…jest cicho, Wpis do Księgi Napisy w encyklopedycznym skrócie Kim jest Marcel Marceau. Koniec. Podróż z Księgą - Marcel Marceau

17. Podróż z Księgą -Brigitte Bardot Słoneczne niebo. Widzimy Paryż z lotu ptaka. Wyczuwamy, że kadr się zmienia. Jesteśmy w windzie wiozącą nas na szczyt wieży Eifflea. Wędrowiec mówi do Marka, że z góry jest lepsza perspektywa. Z wysokości Paryż jest taki budyniowy. Jesteśmy na szczycie wierzy Eiffle’a. Wędrowiec przez lornetką ogląda miasto, jednak co jakiś czas odkłada lornetkę i zagląda w książkę którą trzyma pod pachą: Historia Paryża obejrzana z wierzy Eifflea. Przewodnik opisuje, gdzie na tarasie wieży trzeba stanąć, aby dostrzec historyczne i inne istotne obiekty miasta. Zagraniczni turyści wyglądają przez barierkę, wszyscy obowiązkowo robią sobie zdjęcia, albo filmują. Wędrowiec też oczywiście filmuje ich i siebie. - Pyta po co to robią, po co te zdjęcia? - Przyjemnie, coś po nas zostaje, tak jak ta wieża została, jak Luwr... Wędrowiec wraca do lornetkowania, patrzy i wymienia zaobserwowane przez siebie obiekty:, Napoleon, Moulin Rouge, Sacre Coeur, Pigalle. Bastille której już nie ma, Chopin, Pere Lachaise. Nic takiego nie widzę, a dookoła kometarze Paryż jest cudowny, To miasto żyje historią,, każda cegła oddycha tu..., albo może ktoś powie: ale banda idiotów. Wędrowiec lornetkuje. Nagle krzyczy, że znalazł dom Brigitte Bardot. Niemożliwe, niemożliwe - krzyczy dalej - To ona stoi w oknie. Wszyscy rzucają się, żeby popatrzeć. - To ona jeszcze żyje – dziwi się ktoś. Jesteśmy na jesiennym cmentarzu Pere Lachaise Spotykamy strażników przy grobie Morrisona i jakieś młode ładne dziewczyny (dla nich wokalista the Doors mógłby być dziadkiem). Robią sobie zdjęcia z grobem w tle. Wędrowiec pyta, czy to prawda, że w Paryżu na grobie Jima Morrssona, w nocy odbywają się niezłe orgie, że przychodzą młode dziewczyny i obcują z Morrisonem. Dziewczyny opowiadają o… drzwiach do wyobraźni. - Ale to niesmacznie… facet gnije tam w ziemi i to mało erotyczne. - Dla nas żywy!!! - ktoś tłumaczy, że niby tak, ale przecież to ikona, która jest wieczna, która żyje póki kultura oddycha . ON eksploduje w wyobraźni, porusza myśli, które myśli, żyją poza światem realnym, żyją póki my żyjemy.. Och gdyby można by było sobie te obrazki zasuszyć jak dynie i włożyć do kredensu i oglądać za szybką – westchnął ktoś. Fajnie tu być i mieć w swojej biografii zdjęcie z grobem, z wieżą, z Bastylią zburzoną, z Paryżem. Kamienica w centrum Paryża. Wędrowiec gapi się w okno. To samo jakie wędrowiec dostrzegł podczas swoich obserwacji z wierzy Eiffela, teraz z bliska w zbliżeniu. Wędrowiec znalazł się przed domem BB. Widzi ją w oknie - tak mówi Zbiera się tłumek gapiów. Dla wędrowca to jacyś paparazzi, albo łowcy autografów… Rozmówki z gapiami o B.B. Wędrowiec kombinuje, jakby się dostać do środka. Do niej. Próbuje na chama - prosto z ulicy, nie udaje się. Pojawia się conserge i odgania wędrowca mówiąc ze spóźnił się o trzydzieści lat żeby nie robić zamieszania. Coś komentuje, że ona też może zagrać w naszym filmie…w rezultacie mówi gdzie jej szukać. cd

18. cd. Droga do posiadłości. Metro…z metra zaproszenie młodego grajka – prezent dla gwiazdy i kolejne trudności z pokonaniem barier i ochroniarzy, już na terenie posiadłości B,B. Plenery jak z filmowego planu. Wędrowca witają psiaki…horda zwierzaków. Próba zaprzyjaźniania się. Wreszcie Wędrowiec stoi przed obliczem BB, widzimy ją z bliska, widzimy dojrzałą kobietę, która nie ma nic wspólnego ze znaczeniem słów Bardotka. Na szczęście w naszym albumie mamy zdjęcia z tamtych lat…( Peter Brook mówił o dodatkowy aspekcie rzeczywistości, tzn. o tym, że może ona naśladować samą siebie, np. poprzez teatr. Jednak ta zmieniająca się w czasie rzeczywistość posiada jeszcze jeden ważniejszy aspekt, poprzez sztukę można się utrwalać i konserwować, nie ma czasu. Żeby wiedzieć jak bardzo jej filmy zakonserwowały jej wizerunek wystarczy wpisać hasło BB do wyszukiwarki, zdecydowana większość tekstów w których pojęcie BB jest użyte, oprócz filmu, wcale nie dotyczy ochrony dzikich wilków, tylko jakiegoś perwersyjnego seksu. Jakby te miliony erotycznie rozbudzonych wyobrażeniom BB ludzi, skonfrontować z rzeczywistością) Nie o tym będzie w rozmowie z BB chodziło, tylko o wybór jakiego dokonała. Dlaczego poszła ta drogą, Ochrona środowiska,wilki, foki. Wpis do księgi. Przesłanie Bardotki. Pożegnanie Wrażenia Wędrowca ze spotkania. Komentarz osobisty. Napisy w skrócie encyklopedycznym, Kim jest Brigitte Bardot Koniec.

19. Podróż Księgi – Piotr Słonimski Wędrowiec idzie wzgórzami z których widać w dolinie małe miasteczka. Nic się nie dzieje. Piękno natury. Droga wędrowca w dół. Uliczki małej mieściny. Gdzieniegdzie ktoś siedzi przed domem, pozdrawia przybyszy. Jakiś bar, bez turystów, mała ekspresso. Tylko nastrój drogi, żadnych komentarzy. Stare, ciężkie drzwi. Pukanie, zamknięte. Nadchodzi tubylec, młody chłopak z kolczykiem w uchu. On jest ogrodnikiem i strażnikiem tego miejsca. Powitanie z wędrowcem. Rozpoznają się…Przyjacielskie gesty, Otwierają się ciężkie wrota. Ukazuje się tajemniczy ogród Claude’a Moneta. Wędrowiec jest w środku żywych obrazów. Piękno natury. Stawy, mostki, orgia piękna. To jakby przypowieść. Etiuda o zorganizowanym przez malarza żywym pięknie. Wędrowiec po raz pierwszy nic, nic nie mówi. Zagubił się tym tajemniczym ogrodzie. Patrzy i podgląda młodzież, która maluje zaczarowany świat. Nic się nie dzieje. Wędrowiec robi notatki o swoim trudnym spotkaniu, które go czeka. Rozmawia z Markiem. - Powiadają, że Boga nie ma. Że jesteśmy zakodowani. Mamy w mózgu gen odpowiadający za naszą wiarę. Gen wiary. Że powstała nauka neuroteologia. Opowiada o tych wszystkim co widział w swoim życiu i o sile tej wiary. O pielgrzymach spotkanych w drodze. O tych wszystkich co pielgrzymują do Watykanu i tych co do Mekki. O tym w co wierzy, mimo wszystko. Wędrowiec idzie w powrotna drogę. Zatrzaskują się ciężkie drzwi do ogrodu. Obraz Claude’a Monet – powtórka z ogrodów - w Muzeum Orsey Spotkanie z Piotrem Słonimskim w pięknej ekspozycji klasycznej rzeźby w Muzeum. Ta ekspozycja jest w wielkim hallu, który przypomina aleję. W tej Alei spotykają się wędrowiec i Piotr Słonimski. Tak vis a wis rzeżby Dawida. Rozprawiają o genetyce, a może o pięknie. Piotr Słonimski mówi o swojej wizji przyszłości i o odpowiedzialności. To jest rozmowa nie wywiad. Wpis do księgi Napisy encyklopedyczny skrót. Kim jest Piotr Słonimski. Piotr Slonimski: Ur. w 1922 w Polsce. Pochodzi z rodziny naukowców i artystów. Studia ukończył na tajnym Uniwersytecie  w Warszawie, będąc zarazem w ruchu oporu. Doktorat z medycyny zrobił w Krakowie w 1946. Od 1947 żyje we Francji gdzie pracuje w CNRS (Państwowe Centrum Poszukiwań Naukowych - najważniejsza instytucja we Francji) gdzie w katedrze genetyki fizjologicznej Instytutu Biologii fizyko-chemicznej uczestniczy w odkryciu genetyki mitochondrialnej, na której temat robi druga prace doktorska w 1952. W 1967 tworzy Centrum genetyki molekularnej CNRS'u w Gif sur Yvette, gdzie tworzy nowa dyscyplinę: genomike. Jest profesorem w Uniwersytecie Paris 6 (Sorbona), został wybrany do Akademii Nauki (Academie de sciences) w 1985. Wydal autobiografie " Le Mutant resistant", w roku 1985 otrzymał zloty medal Akademii

20. Autor projektu • Małgorzata Bocheńska– publicysta, autorka scenariuszy i programów telewizyjnych. • Studia polonistyczne ukończyła na Uniwersytecie Warszawskim w 1976 roku. • Studium filozoficzne w Szwajcarii 1986 • Realizator 35 autorskich filmów dokumentalnych, reportaży i programów publicystycznych. • Obecnie członek: Rady Programowej TV POLSAT, • Stowarzyszenia Kultury żydowskiej Beit Warszawa • Prezes Fundacji Salon 101 • od 2001współpracuje z organizacją międzynarodową Peace Macker Comunity, oraz organizacjami pracującymi na rzecz pokojowego • porozumienia państw i narodów. 8 września proklamuje międzynarodowy Dzień Dobrej Wiadomości, kampania interdyscyplinarna. • od 2000 wraz z Sewerynem AszkenazywspółtworzyStowarzyszenie Kultury Żydowskiej Beit Warszawa • 1999 dyrektor artystyczny Warszawskiego Ośrodka Kultury. • od 1996fundator i prezes Fundacji Salon 101, której celem jest promocja kultury, sztuki i nauki oraz integracja międzynarodowych środowisk • intelektualnych i artystycznych. • od 1995 – członek Rady Programowej, POLSATU. • 1992-1995naczelny redaktor Redakcji Społeczno-Politycznej TVP Program I. Prowadzi autorskie programy publicystyczne. Współtwórca TV • Polonia. • 1980- 1992 przebywała w Stanach Zjednoczonych, Ameryce Południowej, Związku Radzieckim, Afryce, Szwajcarii Powołujegrupę filmową • Index Realizuje cykle filmów dokumentalnych i reportaży. Współpracuje z Komitetem Helsińskim, Światową Komisją Praw Człowieka i • Obywatela, Freedom House. • Otwiera opiniotwórczy Salon 101, miejsce spotkań elit intelektualnych, artystycznych. Tworzy współpracę międzynarodową środowisk • intelektualnych i artystycznych. • 1974 - 81 redaktor Teatru TV, współpracuje z najwybitniejszymi twórcami teatru i filmu: Zygmuntem Hubnerem, Aleksandrem Bardinim, • Jerzym Antczakiem, Adamem Hanuszkiewiczem. Współpracuje z redakcją Publicystyki Kulturalnej i Redakcją Filmową TVP. Autorka • scenariuszy i programów publicystycznych z zakresu popularyzacji nauki i sztuki: Zagadki wszechświata – Hoimar von Ditfurth, Prawa miłości • wg Carla Rogersa, Sen według – Freuda, Junga, Bunuella, Jedność przyrodyCarl Friedrich von Waizsacker oraz reportaży m.in.: Kazimierz • Dąbrowski Dezintegracja pozytywna. Z prof. Michałem Bogusławskim i Jackiem Hohensee prowadzi pierwsze w TV Studio Eksperymentalne • (wprowadzanie w praktykę nowych technologii realizacyjnych).

21. Organizatorzy - Księga Trzeciego Tysiąclecia Fundacja Salon 101 Współpraca Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Kultury Ambasady i Instytuty Kultury Kraje docelowe StowarzyszeniaKorespondentów Zagranicznych, Przyjaciół Afryki, Przyjaciół Azji i Pacyfiku, Kultury Żydowskiej Beit Warszawa RealizacjaProducent wykonawczy: Sweat Peper Studio, TVP, Firma reklamowa PatronatyUNESCO, Instytut Lecha Wałęsy, Biblioteka Narodowa, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Kultury, Wyższa Szkoła Kadry dla Europy