Download
1 / 37
381 likes | 628 Views
Przestrzeń modlitwy. 1. Boża obecność. Czym innym jest szeroka i gruntowna wiedza o Bogu (bardzo potrzebna oczywiście!), a czym innym. ...a czym innym SPOTKANIE Z NIM!. Modlitwa zaczyna się od przeżycia świadomości, że ON JEST.
E N D
Czym innym jest szeroka i gruntowna wiedza o Bogu (bardzo potrzebna oczywiście!),a czym innym...
Mojżesz zaś rzekł Bogu: Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: JESTEM, KTóRY JESTEM. I dodał: Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was. Mówił dalej Bóg do Mojżesza: Tak powiesz Izraelitom: JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia (Wj 3, 13-15) אֶהְיֶה אֲשֶׁר אֶהְיֶה
Jego bliskość napełnia wtedy szczęściem, a jednocześnie lękiem misterium tremendum et fascinosum – doświadczenie tajemnicy, która zarazem przeraża i fascynuje
On też sprawia, że przestając z Nim stajemy się do Niego podobni, przebóstwieni – w pewnym sensie stajemy się Bogiem! „Przez uczestnictwo w Słowie Bożym [Chrystusie] stajemy się przebóstwieni (św. Atanazy) Św. Paweł: „Wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu” (Kol 3, 3) Św. Augustyn: „Aby człowiek mógł stać się Bogiem, Bóg stał się człowiekiem”
Życie miejskie: miliony ludzi, których dzieli wspólna samotność. (H. D. Thoreau)
Osamotnienie zawsze powoduje ból i wikłanie się w rozmaite próby ucieczki od siebie i rzeczywistości.
Człowiek może wytrzymać tydzień bez picia, dwa tygodnie bez jedzenia, całe lata bez dachu nad głową, ale nie może znieść samotności. To najgorsza udręka, najcięższa tortura (P. Coelho)
Samotności! do ciebie biegnę jak do wody z codziennych życia upałów (A. Mickiewicz) Samotność jest jak deszcz. Z morza powstaje, aby spotkać zmierzch; z równin niezmiernie szerokich, dalekich, w rozległe niebo nieustannie wrasta(R. M. Rilke) Ale jest też inna samotność...
Różnica tkwi w tym, że samotność jest przyjętym darem „pełnej pustki”. Sposób przeżywania samotności stanowi o głębi naszego człowieczeństwa, rodzi intymność i delikatność względem innego człowieka.
Jednocześnie jednak czujesz, jak ten stan [odcięcie od świata] wewnętrznie cię osłabia. Ale to na szczęście mija z czasem. Im bardziej wchodzisz w ten nowy dla ciebie rytm, tym bardziej zmienia się twoje postrzeganie. Wszystko wokół zaczyna wydawać się prostsze, jakby bardziej obecne. Godząc się na pewne ograniczenia, przestajesz tęsknić, poszukiwać inspiracji gdzieś na zewnątrz. Uświadamiasz sobie, że to właśnie ów świat na zewnątrz, z całą jego przebogatą ofertą, bardzo cię dotychczas ograniczał. I dopiero teraz, kiedy mija owo uczucie pustki, zaczynasz odczuwać radość z rzeczy najzwyklejszych. Zaczynasz je po prostu dostrzegać – jak choćby to jabłko na stole (reżyser P. Göring o doświadczeniu życia w klasztorze kartuzów)
odnalezienie siebie, wewnętrzny spokój, cisza odcięcie się od świata – swego rodzaju zamknięcie uszu i oczu, ja sam decyduję o tym, co zaprząta moje myśli, koncentracja na modlitwie otwarcie się na Boga, uświadomienie sobie, że On jest blisko słuchanie serca, które skłania się do Boga
4. Modlitwa „Modlitwa jest dla mnie wzniesieniem serca, prostym spojrzeniem ku Niebu, okrzykiem wdzięczności i miłości zarówno w cierpieniu, jak i radości” (Św. Teresa od Dzieciątka Jezus)
... jest spotkaniem Bożego i naszego pragnienia. Bóg pragnie, abyśmy Go pragnęli!
Człowiek winien przejąć kontrolę nad czasem, mimo iż stanowi on coś najbardziej ulotnego. Sekundy poza nami nie są już nasze, to co przed nami jeszcze nie jest, ważne by być tu i teraz.Bóg jest zawsze punktualny i tylko teraz można Go spotkać. Ważna jest systematyczność i stałość czasu przeznaczanego na modlitwę.
dla modlitwy warto znaleźć lub wygospodarować własną przestrzeń, która pomaga w skupieniu, nie rozprasza, przypomina o Bogu. Każda religia ma swoje święte miejsca, ale...
Miejsce zewnętrzne to może być twój pokój, ikona, na którą skierowujesz swój wzrok, światło nieco bardziej intymne, dyskretne.
Miejsce wewnętrzne to gotowość słuchania, twoje sanktuarium, gdzie jesteś tylko ty i Bóg. „Serce jest mieszkaniem, w którym przebywam, naszym ukrytym centrum, nieuchwytnym dla naszego rozumu ani dla innych; jedynie Duch św. może je zgłębić i poznać. Jest ono miejscem decyzji w głębi naszych wewnętrznych dążeń. Jest miejscem prawdy, w którym wybieramy życie lub śmierć. Jest miejscem spotkania, albowiem nasze życie, ukształtowane na obraz Boży, ma charakter relacyjny: serce jest miejscem przymierza” (KKK 2563)
Liturgia - ustalony sposób modlitwy we wspólnocie Kościoła razem? np. Liturgia Godzin – modlitwa brewiarzowa
Tworzące liturgię nie-dowolne słowa i gesty są gwarancją tego, że nie zejdziemy na manowce wiary, że nie ulegniemy iluzjom naszych własnych, niedoskonałych „pomysłów na Pana Boga”...
Liturgia jest drogą pewną, która pomaga nam kształtować nasze myślenie o Bogu.
Modlitwa indywidualna i liturgiczna są jak dwa skrzydła – w locie oba okazują się niezbędne!
