80 likes | 302 Views
A poesía dos anos 50 A xeración do 36. Aquilino Iglesia Alvariño. Biografía. Seivane (Abadín, Lugo) 1909 En 1924 ingresa no Seminario de Mondoñedo Adquire unha fonda formación clásica En 1931 abandona os estudos eclesiásticos, dedicándose á docencia Morre en Santiago en 1961. Obra.
E N D
A poesía dos anos 50A xeración do 36 Aquilino Iglesia Alvariño
Biografía • Seivane (Abadín, Lugo) 1909 • En 1924 ingresa no Seminario de Mondoñedo • Adquire unha fonda formación clásica • En 1931 abandona os estudos eclesiásticos, dedicándose á docencia • Morre en Santiago en 1961
Obra • Encádrase no paisaxismo humanista • A paisaxe está humanizada e chea de resonancias clásicas
Cómaros verdes(1947) • Primeiro poemario salientable en galego tras a guerra civil • Lanza de soledá • Nenias
Características • Gran variedade formal • Riqueza léxica • Influencia de poetas clásicos (gregos e latinos) • Traduce ao galego a obra dos clásicos
“Cruceiro aldeán”. Corazón ao vento Na encrucillada oscura dos meusvèrsos de sombrachantèi, piadosamènte, unhacruciña tosca,no xabre dos meuspòbrespensamèntos.E funvertendo o òleo perfumado da i-almanacunquiña de barro destasermas palabraspara alumar, de noite, o seusilèncio...A luacampesiñaveupousaronde a cruz-cansada do camiño- o seufeixe de luz...E reza muibaixiño, muibaixiño......Na encrucillada oscura dos meusvèrsos de sombraabre Xesús os brazos, cheios de paz, na fondaseñardade calada dos camiños...
“Nesta hora”. De día a día • ¡Se eupuiderachegar a eso!RilkeNesta hora das once dunhanoite de vrao,aganchado á unha galla dunálbore de aire,nas fragas do serán... Cereixas, coma labios, lisas, aconchegadasna frescura das follas. ¡Ai, a parra que sube a un istantedoado! Se non fora por ese roxo anuncio de tellas borraríamos todo-los rueiros da vila e sería-nasprazas coma veigasvizosas con altos amieiros e comareiros verdes. ¡Ai, quénpuideraenchere este istante tan calmo de palabras baixiñas coma recimosmouros,esgazados da viña velliña que no acorda! ¡Quénpuideraarrincare a mazádestanoite e i-la moulando coma un agre repinaldo, e sentir logo as maus e os recantos da bocarecendentes e húmedos dunzume de silencio!
“Psalmo floral”. Señardá Benditas as tristes froliñas humildes e pequerrechiñas:Froliñas do ceo que Noso Señor sementou nas liñeiras,Nas gándaras esquivas, nos ermos penedos, entre as silveiras... ¡Humildes froliñas...!Enlevo dos cardos e das carrasqueiras...Froliñas sangrantes que expiran entre as espiñas: ¡Frolesdesfolladas! ¡Froles mimosiñas,Ó mencer nacidas na erba dos prados i o trigo das leiras...Froliñassaudosas -¡lontanas irmáns das estrelas!-Por montes e vales as lindas pastoras eu vin recollelas,E pôlas nas trenzas loiriñas que brillan coas xoias da Aurora...Froliñas humildes nacidas por entre as pedras...!¡Dues queira que os anxos, nas verdes garlandas de mirtos e hedras, Vos leven postiñas âs festas xoi antes de Nosa Señora...!