1 / 5

A poesía dos anos 50 A xeración do 36

A poesía dos anos 50 A xeración do 36. Xosé María Díaz Castro. Biografía. Parga, 1914 (familia labrega) Estuda no seminario de Mondoñedo (coincide con Aquilino) En 1948 trasládase a Madrid, Alí reside gran parte da súa vida Traballa de tradutor para editoriais e organismos oficiais

sinjin
Download Presentation

A poesía dos anos 50 A xeración do 36

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript

  1. A poesía dos anos 50A xeración do 36 Xosé María Díaz Castro

  2. Biografía • Parga, 1914 (familia labrega) • Estuda no seminario de Mondoñedo (coincide con Aquilino) • En 1948 trasládase a Madrid, • Alí reside gran parte da súa vida • Traballa de tradutor para editoriais e organismos oficiais • Morre en Lugo en 1979

  3. Obra • Nimbos (1961): único publicado en vida • O resto: • Inédita • ou espallada por revistas e xornais

  4. Temas • É o poeta do home e da soidade íntima • O amor, a morte, a vida, a nostalxia da infancia perdida e o arraigo coa terra. • Tema relixioso: visto desde a postura dun crente que afonda nas súas propias dúbidas

  5. “Penélope”. Nimbos Un paso adiante i outro atrás, Galiza, i a tea dos teussonos non se move. A espranza nos teusollos se esperguiza. Aran os bois e chove.   Un bruar de navíos moilonxanos che estrolla o sono mol como unha uva; pro tíenvólveste en sabas de mil anos i en sonosvolves a escoitar a chuva. Traguerán os camiños algún día a xente que levaron: Deus é o mesmo. Suco vai, suco vén, Xesús-María!,  e toda cousa ha de pagar seudesmo. Desorballando os prados coma sono o tempo vai de Parga a Pastoriza.Vaise enterrando, suco a suco, o Outono.Un paso adiante i outro atrás, Galiza!

More Related