Tomografia NMR Tomografia rentgenowska

1. Tomografia NMRTomografia rentgenowska

2. Plan • Tomografia NMR • Wprowadzenie • Podstawy teoretyczne – rezonans magnetyczny • Tomograf • Zasada obrazowania • Przykłady • Przeciwwskazania • Tomografia rentgenowska • Wprowadzenie • Promieniowanie rentgenowskie • Tomograf • Rekonstrukcja obrazu • Przykłady • Przeciwwskazania • Zadania

3. Tomografia NMR – wprowadzenie • Nowoczesna i powszechnie stosowana metoda obrazowania ciała ludzkiego • Bezpieczna dla pacjenta, wykorzystuje silne pole magnetyczne i niejonizujące promieniowanie o częstotliwościach radiowych • Daje obrazy o dużym kontraście, ale kosztem rozdzielczości przestrzennej • Wykorzystywana w diagnostyce obszarów patologicznych lub zmian w fizjologii • Przykłady: diagnostyka nowotworów, angiografia, badania aktywności mózgu, symulacje przed radioterapią

4. Moment magnetyczny i spin jądrowy • Większość jąder atomowych posiada mechaniczny moment pędu I, tzw. spin • Z momentem pędu związany jest moment magnetyczny • Współczynnik proporcjonalności nazywamy współczynnikiem magnetogirycznym • Dla wodoru wynosi 2.6752 x 108 [T-1s-1]

5. Dlaczego wodór? • Im większe są wartości oraz I, tym większy jest moment magnetyczny spinu jądrowego, a tym samym większe pole magnetyczne wytwarzane przez mikroskopowy magnes, którym jest atom • Jądro wodoru 1H • ma największy współczynnik magnetogiryczny • wytwarza największe pole (łatwa detekcja) • główny składnik układów biologicznych Różnice w ilości wodoru w tkankach podstawą obrazowania NMR

6. WARUNEK REZONANSU Warunek rezonansu • Jądro atomowe o spinie I, momencie magnetycznym i współczynniku magnetogirycznym umieszczone w zewnętrznym polu magnetycznym B0 będzie wykonywało precesję Larmora z częstością , • Gdy na spin jądrowy zadziałamy zmiennym polem magnetycznym B1 o częstości równej częstości Larmora, pojawi się bardzo silne oddziaływanie – rezonans

7. Kwantowanie kierunku Rezonans w ujęciu kwantowym • Jeśli układ składający się z dużej liczby małych dipoli magnetycznych (np. próbkę zawierająca wodę) umieścimy w zewnętrznym polu magnetycznym B0, nastąpi uporządkowanie dipoli magnetycznych • Gdy spin cząstki wynosi 1/2 , dipole ustawią się równolegle lub antyrównolegle do kierunku pola • Odpowiada to dwóm wartościom magnetycznej liczby kwantowej mI = +1/2 i mI = –1/2

8. Rezonans w ujęciu kwantowym • Energia Emdowolnego dipola magnetycznego umieszczonego w zewnętrznym polu magnetycznym wynosi: • Dla cząstek o spinie 1/2 pojawią się pod działaniem pola dwa poziomy energetyczne E1 i E2

9. Rezonans w ujęciu kwantowym • Możliwe jest indukowanie przejść między tymi dwoma poziomami • Energia kwantów elektro-magnetycznych jest równa różnicy poziomów energetycznych : WARUNEK REZONANSU

10. Rezonans w praktyce • Magnetyzacja określa wartość sumy momentów magnetycznych w danej objętości • Najczęściej stosuje się impuls powodujący zmianę kierunku wypadkowej magnetyzacji o 900, tzw impuls 900 lub impuls • Magnetyzacja Mz (w kierunku z) zostaje „położona” na płaszczyznę xy

11. Relaksacja • Po zadziałaniu zaburzenia układ będzie dążył do stanu równowagi relaksacja T1 i T2 • Relaksacja T1 – spin – sieć (odrost Mz) – jądra w sieci są w ruchu wibracyjnym i rotacyjnym, niektóre składowe mogą drgać z częstością Larmora, następuję przekazanie energii i powrót do stanu początkowego • Relaksacja T2 – spin – spin (zanik Mx i My), spowodowana najczęściej przez lokalne zmiany pola w samej tkance lub przez fluktuacje zewnętrznego pola • Procesy relaksacyjne opisywane są przez równania Blocha T1 i T2 są różne dla poszczególnych tkanek i mają wpływ na sygnał NMR

12. Schemat układu

13. Tomograf • Najczęściej stosuje się magnesy nadprzewodzące zbudowane z nadprzewodzącej cewki umieszczonej w ciekłym helu • Innym rozwiązaniem jest zastosowanie elektromagnesu stałego. Jednak pole generowane takim urządzeniem jest znacznie mniejsze

14. Głowa i szyja Kręgosłup szyjny i piersiowy Piersi Miednica Kończyny Serce, płuca, brzuch Przykłady cewek nadawczo-odbiorczych

15. Metoda fourierowska • Liniowy gradient G o składowych Gx, Gy i Gz • Rozkład nowego pola r jest wektorem wodzącym o wpółrzędnych x, y, z łączącym środek układu współrzędnych z dowolnym punktem P • Cały badany obiekt można podzielić na voksele o bokach dx, dy, dz i środku w punkcie P (x, y, z) • Częstość w danym vokselu:

16. Metoda fourierowska

17. Metoda EPI (Echo Planar Imaging) • Jeden eksperyment, w którym mierzy się ciąg sygnałów ech • Echa gradientowe – pojawiają się w chwilach po przełączeniu impulsów gradientu Gy na –Gy • Są skutkiem periodycznego zbiegania się wektorów namagnesowania vokseli na skutek zmiany kierunku gradientu w płaszczyźnie xy • Metoda dużo szybsza niż tradycyjna fourierowska

18. Metoda EPI (Echo Planar Imaging) • Jeden eksperyment, w którym mierzy się ciąg sygnałów ech • Echa gradientowe – pojawiają się w chwilach po przełączeniu impulsów gradientu Gy na –Gy • Są skutkiem periodycznego zbiegania się wektorów namagnesowania vokseli na skutek zmiany kierunku gradientu w płaszczyźnie xy • Metoda dużo szybsza niż tradycyjna fourierowska

19. Przykłady

20. Przykłady

21. Przykłady

22. Przykłady

23. Przykłady

24. Przykłady

25. Przeciwwskazania i ryzyko metody • Silne stałe pole magnetyczne – nieszkodliwe do wartości 2 T (Bezwzględne przeciwwskazania – stymulatory pracy serca i metalowe implanty) • Gradienty pola magnetycznego i ich przełączanie – prądy indukowane mogą powodować ogrzewanie organizmu i magnetosfeny, powyżej 6 T/s • Efekty akustyczne przełączania gradientów – rzędu 65 – 95 dB, zalecane stopery do uszu. W nowoczesnych tomografach – efekty dźwiękowe nie są dokuczliwe

26. Tomografia rentgenowska – wprowadzenie • Nowoczesna i powszechnie stosowaną metoda obrazowania ciała ludzkiego • Wykorzystuje jonizujące promieniowanie rentgena, dawki promieniowania nie są jednak niebezpieczne dla pacjentów • Umożliwia wyznaczenie dowolnie zorientowanych w przestrzeni dwuwymiarowych przekrojów ciała pacjenta • Rozdzielczość przestrzenna – ok. 0,5 mm • Umożliwia obserwacje struktur przy różnicy współczynnika osłabienia ok. 0,4 %, pięć razy czulsza niż klasyczna radiologia

27. Promieniowanie rentgenowskie • Promieniowanie rentgenowskie (promienie X) – promieniowanie elektromagnetyczne o dł. fali w zakresie od 5 pm do 10 nm • Duża przenikliwość umożliwia wykorzystanie w diagnostyce i terapii medycznej • Promieniowanie rentgenowskie uzyskuje się w lampie rentgenowskiej poprzez skierowanie rozpędzonych elektronów na materiał o dużej (powyżej 20) liczbie atomowej Z • Na skutek efektu fotoelektrycznego i zjawiska hamowania następuje emisja promieniowania X

28. Detekcja promieniowania

29. Osłabienie promieniowania w tkance • W TK informację o tkance uzyskujemy na podstawie pomiaru osłabienia wiązki • Prawo absorpcji: I – natężenie promienio-wania po przejściu przez tkankę o grubości x, I0 – początkowe natężenie, – liniowy współczynnik osłabienia • Dla tkanki o różnych

30. Tomograf

31. Budowa i działanie tomografu

32. Rekonstrukcja obrazu

33. Czynniki wpływające na jakość obrazu • Dawka Żeby zmniejszyć szum o połowę, dawkę należy zwiększyć czterokrotnie • Rozmiar piksela, zwykle macierze 512x512 lub 1024x1024 • Obszar zainteresowania (FOV, Field of View), zwykle o szerokości między 12 do 50 cm • Grubość przekroju, 1 – 10 mm • Tusza pacjenta – promieniowanie rentgenowskie jest osłabiane o 50% po pokonaniu 3,6 cm

34. Przykłady

35. Przykłady

36. Przykłady

37. Przykłady

38. Głównym zagrożeniem jest fakt ekspozycji na działanie promieniowania jonizującego, co może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia nowotworu Kobiety w ciąży nie powinny być poddawane badaniom TK ze względu na możliwość uszkodzenia płodu Przeciwwskazania i ryzyko metody

39. Kierunki rozwoju TK • Tomografia wielu przekrojów – podczas każdego obrotu rejestrowany jest obraz nie jednego, ale kilku przekrojów jednocześnie – kilkakrotnie szybsze badanie. Ponadto przyspieszono obrót pary lampa-detektor wokół pacjenta. W efekcie czas badania uległ skróceniu 8-krotnie. • Tomograf typu działo elektronowe – do generowania promieniowania nie używa się lampy rentgenowskiej, tylko działa elektronowego. Wiązka elektronów jest odchylana i pada na pierścień wolframowy wokół pacjenta. Nie ma potrzeby obrotu lampy wokół pacjenta, zamiast tego odchyla się wiązkę elektronów. Rezultat – wielokrotnie szybsze skanowanie. Najczęściej w badaniach serca – umożliwia uzyskanie kilku obrazów podczas jednego uderzenia serca. • Większe możliwości komputerów i oprogramowania – prezentacja trójwymiarowa.

40. Zadania • Zarejestrowano widmo rezonansowe dla próbki zawierającej wodę w dwóch lokalizacjach. Gradient kodujący częstotliwość ma wartość 1G/cm wzdłuż osi y. Widmo zawiera dwa piki dla częstotliwości równych +1000 Hz i -500 Hz względem częstotliwości izocentrum. Wyznacz lokalizacje wody. • Ile przekrojów można zobrazować używając sekwencji 90-FID, w której gradient kodujący przekrój trwa 20 ms, gradient kodujący fazę 10 ms, gradient kodujący częstotliwość 100 ms, a czas repetycji (czas między kolejnymi impulsami radiowymi) wynosi 1 s. • Ile wyniesie osłabienie wiązki promieniowania rentgenowskiego, która podczas badania tomograficznego przejdzie przez 1 cm mięśni, 2 cm kości, 0,5 cm tętnic i ponownie 1 cm mięśni? Liniowe współczynniki osłabienia: mięśnie: 0,46 cm-1, kości: 0,18 cm-1, krew 0,178 cm-1. • Technik obsługujący tomograf zmienił następująco ustawienia skanowania: grubość przekroju z 2 na 4 mm, obszar zainteresowania o boku 40 na 20 cm. Jak powinien zmienić dawkę, aby zachować taki sam poziom szumu?