OTYŁOŚĆ A DEPRESJA

1. OTYŁOŚĆ A DEPRESJA dr n. med.JUSTYNA MATULEWICZ –GILEWICZ

3. Otyłość a depresja • Powszechna choroba metaboliczna związana z nadmiarem tkanki tłuszczowej >25% u mężczyzn i >30% u kobiet • Bezpośrednia przyczyna otyłości-dodatni bilans energetyczny u osób z predyspozycją genetyczną • Podział otyłości wg wskaźnika masy ciała BMI nadwaga BMI 25-30,otyłość I stopnia BMI 30-35, otyłość II stopnia BMI 35-40,otyłość III stopnia wskaźnik powyżej 40

4. Otyłość a depresja • Otyłość skraca życie poprzez wielorakie konsekwencje metaboliczne • Powstaje cukrzyca, zawał serca, udar mózgu, NT, nowotwory piersi,endomertium,okrężnicy,zespół bezdechu, • Zwiększone ryzyko dyslipidemii, kamicy pęcherzyka żółciowego, hiperurikemii, choroby zwyrodnieniowej , • Cierpienie psychiczne –depresja,izolacja od otoczenia,ograniczenie aktywności ,zawodowej,ograniczenie korzystania z różnych form rekreacji i podejmowania pracy w wielu zawodach

5. Otyłość a depresja • Roczna chorobowość dorosłej populacji 6-12% • Odsetek wyższy u osób starszych, • Wzrost zachorowalności na depresję, • Zwiększona rozpoznawalność i poszerzenie kryteriów diagnostycznych, • Wzrost zachorowań poprzez starzenie się populacji,nasilenie negatywnego wpływu czynników środowiskowych i psychologicznych,wzrost liczby substancji chemicznych mogą działać depresjogennie

6. Otyłość a depresja • Przebieg przewlekły • Nawrotowość sięgająca 100% • Wieloletnie utrzymywanie się objawów u 10-20% pacjentów • Mała wrażliwość na leczenie • Wskaźnik samobójstw kilkakrotnie wyższy niż w populacji • 15-25% zgonów w depresji jest zamachem samobójczym

7. Otyłość a depresja • Współistnienie otyłości i depresji dotyczy głównie kobiet • Zwiększone ryzyko zgonu bezpośrednie i poprzez zwiększenie zapadalności na inne choroby • 40% pacjentów umrze przed 65 rokiem życia • Leczenie trudne,ze względu na wzajemnie indukowanie się objawów powinno być kompleksowe • Formy leczenia-farmakologiczne,psychoterapia,rehabilitacja zalecenie zmiany stylu życia • Zmiana nawyków żywieniowych,ograniczenie używek,ograniczenie czasu spędzonego biernie przed telewizorem,zwiększenie aktywności fizycznej i duchowej

8. Współistnienie cukrzycy i depresji • Obciążenia dotyczące chorych:konieczność stałego utrzymywania diety,przeprowadzania ćwiczeń fizycznych,inwazyjne monitorowanie glikemii,wielokrotne w ciągu dnia injekcje insuliny • Przebieg depresji u tych chorych gorszy • Czas leczenia do uzyskania remisji podobny • Mniej niż 10% po remisji pozostaje w niej 5 lat • Nawroty choroby co roku • Dorośli chorzy na cukrzycę typu 1 i 2- ocenia się ,że występi depresja w ciągu życia na 14,4-32,5 %

9. Współistnienie depresji i cukrzycy • Depresja bywa skojarzona z zaburzeniami osobowości jak niska samoocena,pesymizm,słaba koncentracja,utrata zainteresowania codziennymi czynnościami • Dorośli gorzej funkcjonują w życiu codziennym • Mają gorszą jakość życia • Mają gorszą kontrolę metaboliczną • Mają zwiększone ryzyko powikłań mikro i makroangiopatii • Niższe stężenie hemoglobiny glikolizowanej HbA1c zapowiada ustąpienie depresji

10. Współistnienie depresji i cukrzycy • Leki przeciwdepresyjne mogą mieć działanie diabetogenne • Fluoksetyna nie ma tego działania • Leczenie jest dłuższe ,nawroty występują częściej ,bardziej zdecydowane

11. Nefropatia cukrzycowa • Stałe utrzymujące się wydalanie albumin z moczem przekraczające 0,3 g /dobę u chorych na cukrzyce typu 1. Lub 2. Przy nieobecności innych chorób nerek • Czynniki patogenetyczne:genetyczne,hyperglikemia, hyperlipidemia,nadciśnienie tętnicze,nadmierne spożywanie białka ,palenie papierosów • Zalecenie PTD 2005 zmniejszenie ryzyka wystąpienia nefropatii i/lub spowolnienia jej bardzo dobra kontrola glikemii,RR,lipidów.U chorych na cukrzycę typ1. Po 5. Latach jej trwania i u wszystkich chorych na cukrzycę typ.2 od chwili rozpoznania 1 raz w roku oznaczyć mikroalbuminurię.

12. Nefropatia cukrzycowa