ITU Telecommunication Development Bureau: Dispute Resolution in Telecommunications การแก้ไขปัญหาดวามขัดแย้งในอุตสาหกรรมโ

1. ITU Telecommunication Development Bureau: Dispute Resolution in Telecommunications การแก้ไขปัญหาดวามขัดแย้งในอุตสาหกรรมโทรคมนาคม Workshop on Telecommunication Policy and Regulation for Competition, Bangkok, Thailand 12 July 2005 Scott W Minehane Windsor Place Consulting

2. Introduction to Dispute Resolution คำนำ การแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง

3. Introduction to key concepts in dispute resolution theory (i) การแนะนำความคิิดสำคัญในทฤษฎีการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง (i) What is dispute resolution? (อะไรคือการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง) • Dispute resolution is a decision-making process (กระบวนการการตัดสินใจ) which enables parties to resolve disputes (แก้ปัญหาข้อโต้แย้ง), usuallywithout resorting to litigation. • Dispute resolution has arisen as a viable alternative in an environment where the court systems have become an ineffectual avenue for dispute resolution due to delay and cost. What is dispute resolution designed to achieve? อะไรคือการวางแผนการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งเพื่อบรรลุผล • The aim of dispute resolution is to encourage the settlement of a dispute(ส่งเสริมการทำข้อตกลงของความขัดแย้ง) between parties with the assistance of a neutral third party (ความช่วยเหลือของบุคคลที่สามที่เป็นกลาง). • As a non-adversarial alternative, dispute resolution has the added advantage that it can assist in. maintaining ongoing business relationships, which is important for example, with respect to interconnection(การแก้ไข้ปัญหาความขัดแย้งคือทางเลือกในการไม่มีคู่ต่อสู้ และเพิ่มผลประโยชน์ในการช่วยเหลือการดำเนินความสัมพันธ์ในธุรกิจ ซึ่งมีความสำคัญมากโดยเฉพาะ ในการเชื่อมต่อโครงข่าย)

4. Introduction to key concepts in dispute resolution theory (ii) • การแนะนำความคิิดสำคัญในทฤษฎีการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง (ii) • What does dispute resolution involve? • อะไรคือวิธีการที่เกี่ยวข้องในการแก้ไขปัญหาการขัดแย้ง • Broadly speaking, dispute resolution encompasses a diverse range of mechanisms(ขอบเขตหลากหลายของกระบวนการ)designed to resolve disputes, preferably without recourse to judicial determination (ไม่ต้องมีการขึ้นศาล). • It can include process such as assisted negotiation, expert appraisal, mediation, conciliation, evaluation, and arbitration.สามารถรวมถึงกระบวนการ ซึ่งช่วยในการช่วยเหลือการเจรจาต่อรองและมีการประเมิน ผลงานที่มีคุณภาพ • As an interests-based process, it is not necessarily confined to traditional rights-based issues. When does dispute resolution take place?(เมื่อไหร่ที่การแก้ไขปัญหาการขัดแย้งจะเกิดขึ้น) • Dispute resolution may take place within the context of legal proceedings (ภายในสภาพแวดล้อมของกระบวนการทางกฎหมาย)by agreement (eg in an interconnect agreement), statue (as a power granted to the regulator) or court order, or before legal proceedings are instituted or contemplated (ก่อนกระบวนการทางกฎหมาย).

5. How dispute resolution works (i) (การแก้ไขปัญหาความขัดแย้งทำงานอย่างไร) Most dispute resolution processes involve a third party who, depending on the format utilized, either facilitates a resolution between the parties, makes advisory suggestions to the parties or makes a determination to resolve the dispute. กระบวนการเกี่ยวข้องโดยบุคคลที่สามซึ่งเป็นผู้หาทางแก้ไขปัญหาร่วมกับบุคคล(บริษัท) ผู้ซึ่งมีปัญหาความขัดแย้งกัน หรือบุคคลที่สามแนะนำวิธีการแก้ปัญหาหรือตัดสินวิธีการแก้ปัญหาในการขัดแย้งให้กับบริษัท (บุคคลที่มีความขัดแย้งกัน) • Dispute resolution procedures range across the spectrum of formality • some processes involve a high degree of formality, such as arbitration • others have the potential to operate informally, such as negotiation or conciliation ARBITRATION ตัดสิน(ยุติการโต้แย้ง) FORMAL เป็นทางการ INFORMAL ไม่เป็นทางการ MEDIATION การเจรจาต่อรอง LITIGATION การเดินการทางกฎหมาย

6. How dispute resolution works (ii) (การแก้ไขปัญหาความขัดแย้งทำงานอย่างไร) (ii) • The extent to which a resolution is binding will depend on the method of dispute resolution employed and the form of the final agreement. • Dispute resolution tends to take a broader approach in seeking a resolution. As such, the process will not necessarily be confined to legal or rights-based issues - it may also include non-legal components. For example, non-legal components include technical interconnect/access issues and interconnection billing arrangements. Litigation is inappropriate in such instances. OTHER INTERESTS ส่วนอ่ืนๆ ที่เกี่ยวข้อง LEGAL RIGHTS สิทธิทางกฎหมาย DISPUTE RESOLUTION PROCESS กระบวนการการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง Other interests might include commercial goals or policy considerations Legal rights include contractual rights and equitable rights

7. Dispute resolution mechanisms (i) (กระบวนการการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง) • Litigation (การดำเนินการทางกฎหมาย) • Litigation involves the conduct of legal proceedings before a court which most people are familiar with (at least the US TV version!) (การดำเนินการทางกฎหมายเกี่ยวข้องกับขึ้นศาล). • This is a mode of dispute resolution in which the competing claims of parties to a dispute are presented, usually by legal representatives who have no interest in the outcome of the dispute, to a judge who has the power to impose an authoritative determination. บริษัททั้งสองฝ่ายต้องไปแสดงตัวที่ศาลและ บอกถึงปัญหาหรือสถาณการณ์ของตัวเองจากนั้นผู้พิพากษาจะเป็นผู้ตัดสินใจ • Litigation is the most adversarial mechanism of resolving disputes and is normally the last resort of the parties.วิธีการทางกฎหมายคือกระบวนการในการต่อสู้ของการแก้ปัญหาความขัดแย้ง และปกติจะใช้ก็ต่อเมื่อไม่สามารถใช้วิธีการอื่น • Whether conducted in a civil law or common law jurisdiction, the litigation process is generally open to the public.

8. Dispute resolution mechanisms (ii) (กระบวนการการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง) • 2. Arbitration กระบวนการการยุติการโต้แย้ง • The process of resolving disputes between parties by referring them to athird party either agreed on by them or provided by law, who makes a determination. (ให้บุคคลที่สามเป็นผู้ดำเนินการแก้ไขปัญหาข้อโต้แย้ง), • Arbitration is a means of dispute resolution that may either be statutorily imposed (กฎหมายบังคับ)or arise as a result of an arbitration agreement (การทำสัญญายุติการโต้แย้ง). • Whether or not this decision is binding will tend to depend on the forum and the terms of the arbitration agreement. (ข้อตัดสินจากบุุคคลที่สามไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นการตัดสินขั้นสุดท้าย เพราะว่าการตัดสินขั้นสุดท้ายขึ้นอยู่กับข้อตกลงในสัญญายุติการโต้แย้ง) • In addition to cost advantages, a determinative arbitration process is preferable to litigation because the proceedings are generally conducted in private (การดำเนินการเป็นการ ปฎิบัติ์เป็นการส่วนตัว) to the extent that third parties are not entitled to observe the process. • Another advantage of arbitration, particularly international arbitration, is that it can avoid the uncertainties of litigation in foreign jurisdictions(หลีกเลียงความไม่แน่นอนของกฎหมาย ในประเทศอื่น) . This is very important for foreign investors who are keen to reduce risk and/or litigation in the home market of local partner/s.

9. Dispute resolution mechanisms (iii) (กระบวนการการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง) • Mediation การเจรจาต่อรองโดยมีบุคคลที่สามเข้ามาเกี่ยวข้อง • A method of dispute resolution which includes undertaking any activity for the purpose of promoting the discussion and settlements of disputes (กระบวนการต่อรองประกอบด้วยภาระหน้าที่ต่างๆ ซึ่งช่วยในกระบวนการการปรึกษา หารือและการทำข้อตกลงของความขัดแย้ง). • Usually, an impartial third party attempts to facilitate settlement by encouraging the disputing parties to generate solutions that focus on their mutual interests. (บุุคคลที่สามช่วยเหลือบริษัทที่มีความขัดแย้งกันโดยโฟกัสไปที่ความสนใจที่สัมพันธ์กัน ของทั้งสองฝ่าย) • The mediator has no advisory or determinative role in regard to the content of the dispute or the outcome of its resolution but may advise on or determine the process of mediation whereby resolution is attempted. (ผู้ช่วยเหลือในการเจรจา ให้คำแนะนำปรึกษาบริษัททั้งสองฝ่ายในการเข้าไปสู่การตัดสินใจ แต่จะไม่ตัดสินใจแทน) • Because mediation focuses on party collaboration rather than assigning blame, mediation promotes the maintenance of ongoing relationships. (การเจราจาต่อรองมีผลให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายยังคงดำเนินต่อไป) • However where significant power imbalances exist between the parties, (eg between incumbent and new entrants) mediation is not necessarily the best mechanism of dispute resolution (อย่างไรก็ตามกระบวนการเจรจาต่อรองจะไม่มี ความสำเร็จถ้าบริษัททั้งสองฝ่ายไม่มีอำนาจที่สมดุลกัน)

10. Dispute resolution mechanisms (iv) (กระบวนการการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง) • 4. Negotiation การเจรจาต่อรอง • Generally speaking, negotiation can be defined as the mutual discussion and arrangement of the terms of a transaction or agreement.(การเจรจาต่อรองหมายถึงการปรึกษาหารือร่วมกันและเตรียมข้อ กำหนดของการทำสัญญา) • In the context of dispute resolution, negotiation is sometimes referred to as “assisted negotiation” (“การช่วยเจรจา”). • Assisted negotiation is a term used to comprehend all legal methods by which disputes may be resolved without recourse to the formal legal system. (การช่วยเจรจาคือทำความเข้าใจในทุกกระบวนการที่เป็นไปได้ใน การแก้ปัญหาความขัดแย้ง โดยไม่ต้องใช้กระบวนการทางกฎหมาย) • The process may include techniques such as conciliation, facilitation, neutral evaluation and non-binding mini-trials. (กระบวนการการช่วยเจรจาอาจจะรวมถึงเทคนิคต่างๆ เช่นการผูกมิตร การทำให้ข้อตกลงง่ายขึ้น การประเมินผลที่เป็นกลาง และการทดลองข้อตกลง)

11. 2. Dispute Resolution in the Telecommunications Sector การแก้ปัญหาความขัดแย้งในอุตสาหกรรมโทรคมนาคม

12. The relevance of dispute resolution to the telecommunications sector (i) ความสัมพันธ์ของการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในภาคโทรคมนาคม (i) The liberalisation (กฎข้อบังคับที่มีไม่มาก) of the telecommunications market has resulted in greater competition emerging within the sector. As the sector is characterised by a more competitive environment (สภาพแวดล้อมที่เกี่ยวกับการแข่งขัน เพิ่มขึ้น), the number of disputes is likely to increase (ตัวเลขความขัดแย้งมีแนวโน้มที่ เพิ่มขึ้น) as a result of • Greater competition (การแข่งขันที่มากขึ้น) • The formation of strategic alliances (การพัฒนาของพันธมิตรหรือแนวร่วม)- including operators forming infrastructure sharing agreements and so forth • Trends towards convergence (แนวทางไปสู่การมาบรรจบกัน) - the increasing importance of multi-media applications and the use of networks to distribute products which are governed by intellectual property laws • The emergence of sector-specific regulation and the propensity of sector participants with market power to test its limits. (กฎข้อบังคับเกี่ยวข้องโดยเฉพาะกับอุตสาหกรรมโทรคมนาคม) • The pace of technological change coupled with the financial cost/capex needed to implement it. (การเพิ่มขึ้นของต้นทุนการพัฒนา เทคโนโลยีใหม่)

13. The relevance of dispute resolution to the telecommunications sector (ii) ความสัมพันธ์ของการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในภาคโทรคมนาคม (ii) A number of factors are bringing pressure to bear on the liberalised telecommunications sector (ตัวเลขของปัจจัยต่างๆเพิ่มความกดดันต่ออุตสาหกรรมโทรคมนาคม) Trends towards convergence แนวทางไปสู่การมาบรรจบกัน Formation of strategic alliances การพัฒนาแนวร่วม Sector-specific regulation กฎข้อบังคบโดยเฉพาะในอุตสาหกรรม Greater competition (การแข่งขันที่มากขึ้น) TELCO SECTOR Recalcitrance on the part of certain players การดื้อเพ่งของบางบริษัท The pace of technological change การเพิ่มของการเปลียนแปลงเทคโนโลยี

14. How disputes arise in the telecommunications sector (i) ความขัดแย้งในภาคโทรคมนาคมเกิดขึ้นได้อย่างไร (i) Potential disputes can arise as a result of any number of issues. technical requirements and standards the grant of licences the supervision of licensed operators supply agreements SOURCES OF DISPUTE IN THE TELCO SECTOR ที่มาของความขัดแย้งในภาคโทรคมนาคม competition law issues licensing agreements interconnection and access issues JV’s and technical collaboration This is a key focus because the telecommunications sector is highly unusual in having and needing agreements between competitors

15. How disputes arise in the telecommunications sector (ii) ความขัดแย้งในภาคโทรคมนาคมเกิดขึ้นได้อย่างไร (ii) • Of particular concern in the telecoms industry is the behaviour of incumbent operators (พฤติกรรมของบริษัทที่มีอยู่ก่อน). • Incumbent operators hold a position of substantial advantage over new entrants through control of access to key network elements, and the historical development of asymmetrical network and market information. (บริษัทที่อยู่ในตลาดอยู่แล้วมีความได้เปรียบมากกว่าผู้ที่เข้ามาใหม่ เพราะว่าผู้ที่อยู่ก่อนควบคุม ส่วนที่สำคัญของเครือข่าย) •  In addition to creating a barrier to entry and efficient competition, denying or impeding access to key network elements can create disputes amongst carriers. (เนื่องด้วยสร้างอุปสรรคในการเข้าสู่ตลาดและการแข่งขันซึ่งมีประสิทธิภาพ การปฎิเสธและการ ขัดขวางสิทธิ์ในการใช้เน็ตเวิร์คสามารถก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างบริษัท) •  Access and interconnection sow the seeds of commercial conflict การเข้าสู่ตลาดและการเชื่อมโครงข่ายทำให้เกิดการขัดแย้งระหว่างบริษัท, especially where a competitor is dependent upon another competitor (for example for essential facilities) and not the other way around. • In these circumstances, the desire of the access seeker to pay less and achieve more conflicts with the interests of the access provider who seeks to extract the maximum value from the minimum resources. (ในสถานะการณ์นี้ความขัดแย้งเกิดขึ้นเมื่อผู้เข้ามาใหม่และผู้ที่อยู่ก่อนต้องการที่จะสร้างรายได้ให้มากที่สุดโดยลงทุนน้อยที่สุด)

16. The specific nature of telecommunications disputes คุณลักษณะโดยเฉพาะของความขัดแย้งในภาคโทรคมนาคม It is clear that telecommunications disputes, particularly those relating to access and interconnection issues are more complex than standard commercial disputes as a result of three key factors: (ความขัดแย้งในอุตสาหกรรมโทรคมนาคมมีความซับซ้อนมากกว่าความขัดแย้งในอุตสาหกรรมอื่นๆ ดังเห็นได้จากปัจจัยที่สำคัญ 3 ประการ) • Interconnection and access issues are highly complex and involved (มีความซับซ้อนสูง); • The statutory imperatives (กฎหมาย) imposed by the legislative framework also complicate the process; and • The parties commonly lack a mutual commercial incentive to reach a settlement, particularly where the service to which access is being sought is provided by infrastructure which has natural monopoly characteristics and where the infrastructure owner competes in a downstream service market. เป็นการยากในการที่จะไปถึงการตกลงทำสัญญาระหว่างบริษัทเพราะว่า บริษัทไม่ได้มีความ เสมอภาคกัน ( ฝ่ายหนึ่ง(บริษัท)มีการผูกขาดเน็ตเวิร์ค(โครงสร้างพื้นฐาน) )

17. Lack of incentive to resolve the dispute ความไม่เพียงพอของสิ่งกระตุ้นในการแก้ปัญหาความขัดแย้ง • Delivery of telecommunications services increasingly requires access to either the services of another network, or of a competing carrier or a carriage service provider. การให้บริการโทรคมนาคมมีการเรียกร้องสิทธิ์ในการ ใช้บริการของเครือข่ายอื่นเพิ่มมากขึ้น • For instance, an end-user connected to the incumbent’s fixed line network may make a call to an end-user connected to the competing carrier’s network. • If the call is long distance then another carrier may be involved in trunking the call from one capital city to another. In view of the fact that these carriers are also competing for end-users, disputes may arise about the terms and conditions on which those services are supplied. (ความขัดแย้งเกิดขึ้นเนื่องจากปัจจัยและเงื่อนไขของการบริการ) While there is a degree of independence which creates incentives for carriers to resolve these matters commercially, this is not always the case and disputes do arise.

18. The importance of a clear dispute resolution framework in the telecoms sector ความสำคัญของโครงสร้างการแก้ไขความขัดแย้งที่มีประสิทธิภาพในภาคโทรคมนาคม It is essential to have a clear and effective dispute resolution framework in place to deal with disputes as they arise. • In theory, the zero-sum game situation that characterises early competition alters as the competitive conditions in the wholesale market improve. (ในภาคทฤษฎีการแข่งขันตอนต้นมีผู้แพ้และผู้ชนะ เนื่องจากเงื่อนไขการแข่งขันเพิ่มขึ้นในตลาด จึงทำให้มีการเปลี่ยนแปลง) • However, as competition increases, so does the potential for dispute among the various players. (จากการแข่งขันที่เพิ่มขึ้น ดังนั้นมีความเป็นไปได้ที่จะเกิดความขัดแย้งระหว่างบริษัท) • As such, there is a clear need for a regulatory framework which takes account of such disputes and provides a procedure for resolving them quickly and effectively. (เพราะว่าความขัดแย้งที่จะเกิดขึ้น ดังนั้นมี ความจำเป็นที่ต้องมีการกำหนดกฎเกณท์ในการดำเนินการแก้ไขความขัดแย้ง ได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ)

19. 4. Factors to Consider in Designing Dispute Resolution Mechanisms for the Telecommunications Sector ปัจจัยที่ต้องพิจารนาในการวางแผนกระบวนการ การแก้ปัญหาความขัดแย้งสำหรับอุตสาหกรรม โทรคมนาคม

20. There are five key factors to consider in developing dispute resolution mechanisms for the telecommunications sector ปัจจัย 5 อย่างที่ต้องพิจารณาในการพัฒนากระบวนการ การแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง สำหรับภาคโทรคมนาคม expert knowledge ความรู้ที่เชี่ยวชาญ Effectivenessมีประสิทธิภาพ Speed มีความรวดเร็ว Confidentiality เป็นความลับ Cost ค่าใช้จ่าย Effective Dispute Resolution การแก้ไข้ปัญหาความขัดแย้งที่มีประสิทธิภาพ

21. Factors to consider in designing an appropriate dispute resolution framework (i) ปัจจัยที่ต้องพิจารณาในการวางแผนที่เหมาะสมของโครงร่างงานของการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง (i) • Speed ความรวดเร็ว • A solution should be found in a short timeframe (ระยะสั้น) (especially if the dispute relates to essential facilities). • In most instances, this requirement rules out conventional litigation, and often constrains the ability of parties to use international commercial arbitration as these mechanisms are simply to slow, too cumbersome, and too costly. แผนงานระยะสั้นทำให้ไม่สามารถเข้าไปเกี่ยวข้องกับการดำเนินคดีทางกฎ หมายซึ่งเป็นกระบวนการที่ช้า ยุ่งยากและราคาสูง (แพง) • A speedy system also minimises the possibility of the dispute escalating by addressing issues as they arise. ระบบความรวดเร็วสามารถลดปัญหาการเพิ่มขึ้นของความขัดแย้งที่ซีเรยสมากขึ้น • Uncertainty and delay increase the risk involved in commercial decisions and the costs involved in providing telecommunications solutions.การล่าช่าในกระบวนการแก้ปัญหาทำให้เกิดความเสี่ยงในการตัดสินใจในธุรกิจ และเป็นการเพิ่มขึ้นของต้นทุนการบริการโทรคมนาคม • Therefore, a slow or indecisive dispute resolution mechanism adversely impacts on the overall cost structure of the sector, something which is not acceptable in a competitive telecommunications market. ถ้าแผนการแก้ไขปัญหาของความขัดแย้งไม่รวดเร็ว จะมีผลกระทบถึงโครงร่างต้นทุนทั้งหมดของภาคโทรคมนาคม

22. Factors to consider in designing an appropriate dispute resolution framework (ii) ปัจจัยที่ต้องพิจารณาในการวางแผนที่เหมาะสมของโครงร่างงานของการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง (ii) • 2. Effectiveness ประสิทธิภาพ • Solutions should be practical for both parties and operate within commercial and regulatory constraints. วิธีแก้ปัญหาควรสามารถที่จะใช้ได้จริงสำหรับทั้งคู่กรณีทั้งสองฝ่ายและสามารถ ปฎิบัติภายในขอบเขตของเศรษกิจและกฎข้อบังคับ • Solutions should be fair and independent (ยุติธรรมและไม่ลำเอียง), where fairness is judged in accordance with the principles of equity common in the telecommunications sector. • Solutions should also be comprehensible to the parties involved (เข้าใจง่ายแก่คู่กรณีทั้งสองฝ่าย). • Solutions should also be consistent and predictable (สอดคล้องและสามารถคาดการณได้์).

23. Factors to consider in designing an appropriate dispute resolution framework (iii) ปัจจัยที่ต้องพิจารณาในการวางแผนที่เหมาะสมของโครงร่างงานของการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง (iii) • 3. Expert knowledge ความรู้ที่เชี่ยวชาญ • The problems posed by the operation of a telecommunications service or access to telecommunications infrastructure are highly specific. ปัญหาที่เกิดขึ้นจากความขัดแย้งเป็นปัญหาพิเศษที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะในภาค โทรคมนาคมเท่านั้น • These issues require in-depth knowledge of technical, financial (including billing), regulatory and legal issues on the part of those resolving the dispute, particularly judges arbitrators and mediators. ปัญหาความขัดแย้งที่เกิดขึ้นเรียกร้องบุคคลที่มีความรู้ความเข้าใจอย่างละเอียดทาง เทคนิคและทฤษฎี ของภาคโทรคมนาคม ความรู้เกี่ยวกับการเงิน ข้อกำหนดและ ประเด็นทางกฎหมาย เข้ามาเป็นเป็นส่วนหนึ่งของการหาวิธีการแก้ไข • Those resolving disputes should be at least familiar with the basic understanding of telecommunications technologies, systems and operations.

24. Factors to consider in designing an appropriate dispute resolution framework (iv) ปัจจัยที่ต้องพิจารณาในการวางแผนที่เหมาะสมของโครงร่างงานของการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง (iv) • 4. Confidentiality การดำเนินงานอย่างเป็นความลับ • As both the issues are complex and stakes involved are high, it is often desirable to keep dispute resolution processes out of the public domain (เป็นการดีที่จะเก็บกระบวนการการแก้ไขปัญหาความ ขัดแย้งให้เป็นความลับ โดยไม่ให้รั่วไหลสู่สาธารณชน). Media attention can lead to adverse industry outcomes and well as perverse results. • In this respect, private means of dispute resolution including arbitration, mediation and assisted negotiation are preferable to litigation. • In addition, it is important to recognise that many of the technologies involved are subject to intellectual property laws which protect them as trade secrets. From that perspective, confidentiality is once again desirable. เป็นการดีที่ปิดกระบวนการการแก้ไขปัญหาให้เป็นความลับ เพราะว่า เทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องในอุตสาหกรรมโทรคมนาคมถูกป้องกันโดยกฎหมาย ลิขสิทธิ์

25. Factors to consider in designing an appropriate dispute resolution framework ( iv) ปัจจัยที่ต้องพิจารณาในการวางแผนที่เหมาะสมของโครงร่างงานของการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง ( iv) 5. Cost ต้นทุน (ค่าใช้จ่าย) • The cost of resolving a dispute through arbitration or other means of alternative dispute resolution are usually well below the cost of conventional legal proceedings. ต้นทุนของการแก้ไขปัญหาความขัด แย้งโดยการวางแผนงานเพื่อยุติข้อโต้แย้งจะต่ำกว่าต้นทุนของการดำเนินการแก้ไขปัญหาโดยการดำเนินการทางกฎ หมาย (ขึ้นศาล) • As such, dispute resolution is also attractive to parties from a financial perspective. • But it is not cheap - especially if foreign exports are involved.

26. 4. The Role of the Regulator in Resolving Disputes in the Telecoms Sector บทบาทของผู้ควบคุมในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในอุตสาหกรรมโทรคมนาคม

27. In most jurisdictions, the regulator plays a key role in dispute resolution in the telecommunications sector ในประเทศส่วนใหญ่ ผู้ควบคุม (regulator) แสดงบทบาทที่สำคัญในการแก้ไขปัญหาความขัด แย้งในอุตสาหกรรมโทรคมนาคม • In most countries, it is the regulator’s role to resolve disputes, the vast majority of which arise out of interconnection and access arrangements within the context of the telecommunications sector. • The WTO Regulation Reference Paper requires all signatories, including Thailand, to the Agreement on Basic Telecommunications to establish an independent dispute resolution mechanism (พัฒนากระบวนการการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งซึ่งปกครอง ตนเอง). •  The Paper requires that recourse may be had to an independentdomestic body to resolve interconnection disputes within a reasonable time (กลุ่มบุคคลคนภาย ใน ประเทศซึ่งเป็นอิสระในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของการเชื่อมต่อโครงข่ายภายในเวลาที่เหมาะสม) . This can be either the industry regulator or another independent body (ผู้ควบคุมอุตสาหกรรมโทรคมนาคมหรือกลุ่มบุุคคลอิสระกลุ่มอื่น) . •  The Paper defines an independent regulator as one which is: • “separate from, and not accountable to, any supplier of basic telecommunications services. The decisions of and the procedures used by regulators shall be impartial with respect to all market participants.”

28. The degree of regulatory independence is crucial to dispute resolution (i) ระดับของความอิสระในการควบคุมอำนาจ มีความสำคัญมากต่อการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง (i) The degree of independence enjoyed by the regulator varies from country to country (เปลี่ยนแปลงในแต่ละประเทศ). • In some countries, the regulator is a government ministry or a government agency that also has responsibility for the operations of a state-owned incumbent. ในบางประเทศ ผู้ควบคุมคือคณะรัฐมนตรี ซึ่งมีความรับผิดชอบในการดูแลธุรกิจของรัฐบาล • Many observers would not consider such a regulator to be independent for the purposes of resolving interconnection disputes. ผู้สังเกตการณ์จำนวนมากไม่คิดว่า ผู้ควบคุม(คณะรัฐมนตรี) เป็นผู้ซึ่งเป็นอิสระ สำหรับหน้าที่ในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของการเชื่อมต่อโครงข่าย • Although such a regulator may be separate from the incumbent, it has similar interests • Both are part of the government’s telecommunications bureaucracy. บุคคลทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของระบบบริหารโทรคมนาคมของรัฐบาล • Both tend to consider the financial and operational interests of the incumbent as their prime concern

29. The degree of regulatory independence is crucial to dispute resolution (ii) ระดับของความอิสระในการควบคุมอำนาจ มีความสำคัญมากต่อการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง (ii) • Where the regulator’s independence is questionable, other independent dispute resolution bodies should be considered เมื่อไหร่ที่ความมีอิสระของผู้ควบคุมอำนาจเป็นที่ไม่น่าเชื่อถือ ดังนั้นควรจะพิจารณากลุ่มบุคคลอิสระอื่นๆ ให้เข้ามาแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง • These might include an independent arbitrator or mediator acceptable to both parties (ผู้ถูกเลือกให้มาตัดสินอิสระต้องเป็นที่ยอมรับของทั้งสองฝ่าย) . • One option is to have an independent dispute body established by a senior branch of government(ผู้ที่เข้าเป็นผู้แก้ไขปัญหาก่อตั้งโดยคณะรัฐบาล)(the executive or the legislature). • This body need not be set up as a costly permanent bureaucracy. • It can be staffed on a temporary basis with independent domestic and international telecommunications experts. • Another option is to request an international agency with responsibility in the telecommunications sector - such as the ITU or APT - to appoint or recommend anindependent dispute resolution process. ตัวเลือกอีกย่างคือการขอความช่วยเหลือจากหน่วยงานบริการระหว่างประเทศซึ่งมีความรับผิดชอบทางภาคโทรคมนาคม ให้แนะนำกระบวนการการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง

30. 5. Practical Approaches to Regulatory Dispute Resolution in the Telecoms Sector วิธีที่ปฎิบัติได้จริงในการกำหนดกฎข้อบังคับการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในภาคอุตสาหกรรม

31. Approaches to regulatory dispute resolution (i) วิธีในการกำหนดกฎข้อบังคับการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง (i) While there is no preferred approach to resolving a complex interconnection dispute, the following table suggests some useful strategies regulators may use in resolving disputes.

32. Approaches to regulatory dispute resolution (ii) วิธีในการกำหนดกฎข้อบังคับการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง (ii)

33. Approaches to regulatory dispute resolution (iii) วิธีในการกำหนดกฎข้อบังคับการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง (iii)

34. Dispute Resolution in the Australian Telecommunications Industry - A Snapshot การแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในอุตสาห กรรมโทรคมนาคมในออสเตรเลีย

35. Resolving telecommunications disputes in Australia - overview of the current statutory regime and the role of the regulator (i) การแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของภาคโทรคมนาคมในออสเตรเลีย - ภาพโดยรวมของข้อบังคับทางกฎหมายและบทบาทของผู้ควบคุม (i) • With the advent of the new regulatory regime in 1997, the dispute resolution mechanisms mandated for the industry were overhauled. กฎข้อบังคับของการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งที่ใช้อยู่ในปัจจุบันได้มีการกำหนดขึ้นในปี คศ 1997 • Pursuant to the legislation, the terms and conditions and other aspects of access are to be determined by one of three methods: • By commercial negotiation between the parties; or การตกลงต่อรองกันระหว่างบริษัท • As set out in an undertaking submitted by individual carriers or carriage service providers which have been accepted by the Commission; or การเขียนข้อตกลงโดยหนึ่งในบริษัทผู้ให้การบริการท้างด้านโทรคมนาคมและข้อตกลงไดัมีการ ยอมรับจากผู้ควบคุม • Where the parties fail to reach agreement regarding the terms and conditions of access, and where there is not undertaking in place or the dispute involves an area not covered by an undertaking, through arbitration by the Commission. ในขณะที่บริษัทไม่สามารถตกลงกันได้ในข้อสัญญาเพราะเงื่อนไขและข้อปัจจัยต่างในการเข้าไป ใช้สิทธ์ และข้อตกลงที่ทำขึ้นไม่ได้ครอบคลุมถึงข้อเกียวข้องของความขัดแย้ง ดังนั้นผู้ควบคุมจะ เข้ามามีบทบาทในการเป็นผู้ตัดสิน

36. Resolving telecommunications disputes in Australia - overview of the current statutory regime and the role of the regulator (ii) การแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของภาคโทรคมนาคมในออสเตรเลีย - ภาพโดยรวมของข้อบังคับทางกฎหมายและบทบาทของผู้ควบคุม (ii) • This structure reflects the prevalent view (ความคิดเห็นที่เป็นที่ยอมรับ) that industry-wide efficiency gains can be achieved by the particular parties negotiating prices and other conditions for themselves. The industry is therefore largely self-regulated, at least in theory. • The ideal situation as envisaged by the legislation is therefore that the various parties will agree to access prices and other terms and conditions through bilateral or multilateral commercial negotiations. สถานะการณ์ที่ดีที่สุดคือการที่ทุกบริษัทตกลงร่วมกันในเรื่องราคาและเรื่องอื่นๆในข้อเงื่อนไขที่ทุกฝ่าย ได้มีการต่อรองกันหรือบริษัทหนึ่งเป็นผู้ตกลงทำข้อเงื่อนไขซึ่งบริษัทอื่นๆ ยอมรับที่จะทำตาม • To this end, Part XIC of the Trade Practices Act 1974 established the Telecommunications Access Forum which is designed to assist the industry to develop access codes and model terms and conditions for access to particular declared services. • Declared services are those which are considered important for the promotion of the long-term interests of end-users.

37. Resolving telecommunications disputes in Australia - overview of the current statutory regime and the role of the regulator (iii) การแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของภาคโทรคมนาคมในออสเตรเลีย - ภาพโดยรวมของข้อบังคับทางกฎหมายและบทบาทของผู้ควบคุม (iii) • If parties fail to agree on access terms and conditions in relation to declared services, the Commission will then act as a “safety net” and resolve commercial disputes where all other attempts have failed. ผู้ควบคุมจะเข้ามามีบทบาทถ้าบริษัทไม่สามารถตกลงกันได้ • In making a determination in an arbitration, the Commission is required to consider and assess potentially conflicting interests. ในการตัดสินใจ ผู้ควบคุมจะ ต้องพิจารณาถึงผลประโยชน์ของหลายๆฝ่าย ไม่ใช่พิจารณาเฉพาะผลประโยชน์ของบริษัทอย่างเดียว • On the one hand, the Commission must consider the particular interests of the immediate parties to the dispute and the rights of existing users. • On the other hand, the Commission is obliged to consider the broader interests of the community in achieving such things as: • the objects of promoting competition; • any-to-any connectivity; and • the efficient use of investment infrastructure.

38. Resolving telecommunications disputes in Australia - overview of the current statutory regime and the role of the regulator (iv) การแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของภาคโทรคมนาคมในออสเตรเลีย - ภาพโดยรวมของข้อบังคับทางกฎหมายและบทบาทของผู้ควบคุม (iv) • In some cases, the commercial interests of parties may not coincide with the broader policy objects of Part XIC of the Trade Practices Act or the operative provisions of the Telecommunications Act. ความขัดแย้งเกิดขึ้นเพราะว่าความสนใจของบริษัทคือการที่จะทำกำไรแต่ว่าความสนใจของผู้ควบคุมคือ การดำเนินงานเพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นด้วยความยุติธรรม • As such, the parties cannot expect that the Commission will always reach a middle ground between their divergent positions. บริษัทไม่สามารถแน่ใจได้ว่าผู้ควบคุมจะตกลงใจที่สถานะ (ข้อตกลงพบกันครึ่ง) ที่อยู่ตรงกลางระหว่าง บริษัททั้งสองฝ่าย • Rather, in arbitration, access terms and conditions are determined according to the criteria set down by the legislation, including the extent to which the terms and conditions in question will promote the long-term interests of end-users. ผลประโยชน์ในระยะยาวของผู้บริโภคจะต้องมีการพิจารณาในข้อตกลงและเงื่อนไข • This in itself creates an incentive for the parties to resolve the issues commercially rather than resort to arbitration.