390 likes | 1.29k Views
Stylistyka Style funkcjonalne. Styl funkcjonalny. styl - sposób formułowania wypowiedzi polegający na stosowaniu określonych środków ekspresji językowej; świadome korzystanie z morfologii, słowotwórstwa, składni, leksyki, tropów stylistycznych, itp.
E N D
Styl funkcjonalny styl-sposób formułowania wypowiedzi polegający na stosowaniu określonych środków ekspresji językowej; świadome korzystanie z morfologii, słowotwórstwa, składni, leksyki, tropów stylistycznych, itp. styl funkcjonalny-to utrwalony w społeczeństwie sposób użytkowania języka w analogicznych sytuacjach komunikacyjnych i podobnych celach.
Styl potoczny Cechy: • Mikrosytuacyjność • Nieoficjalność • Spontaniczność i swoboda • Ekspresyjność • Wartościowanie • Komizm • Codzienność tematów • Duża ilość gotowych szablonów
Styl potoczny Mechanizmy porządkowania świata w języku potocznym: Typizacja Kategorie są tworzone wokół egzemplarza idealnego Kolekcja Łączenie elementów świata W zespoły naturalne, a nie logiczne
Styl potoczny 2 rejestry stylu potocznego Neutralny Najczęściej powtarzające się słownictwo Baza dla innych stylów Emocjonalny Bardzo dużo określeń negatywnych, np. odmiana rubaszna, wulgarna, żartobliwa, itp.
Styl naukowy Językowe wykładniki stylu naukowego: • Tekst główny obudowany tekstem pobocznym • Wyraźna segmentacja • Terminy naukowe • Nie obowiązuje w dużym stopniu estetyka • Duże nasycenie wyrazami obcymi • Słownictwo abstrakcyjne • Przeważają zdania złożone • Zdania mają najczęściej formę bezosobową • Duże nasycenie słownictwem porządkującym, np. reasumując
Styl naukowy Gatunki tekstu naukowego Gatunki mówione Wykład Kolokwium Referat Konsultacja Polemika Konwersatorium Egzamin • Artykuł • Studium • Rozprawa, • Monografia • Eseje • Raport • Encyklopedia • Krytyka • Recenzja
Styl naukowy W naukach humanistycznych Styl teutoński Skomplikowana składnia, dużo terminów, bardzo merytoryczny Styl saksoński Koncentruje się na odbiorcy, Łatwo się czyta, dużo anegdot, Dialogowy charakter Źle użyty przechodzi w bełkot naukowy Źle użyty prowadzi do banalizacji
Styl urzędowy Cechy • Dyrektywność • Łączność poprzez teksty prawne ze stylem naukowym • Redukcja ekspresywnej strony języka • Organizuje nasze życie społeczne • Nadawcą to zwykle reprezentant danej instytucji • Odbiorca to każdy obywatel • Dominująca pozycja nadawcy, brak dialogu
Styl urzędowy Wykładniki językowe Tryb rozkazujący Czasowniki modalne Schematyzacja języka Bezosobowy charakter wypowiedzi Większy udział rzeczowników niż czasowników Dużo obcego słownictwa i składni
Styl reklamowy Kod językowy w reklamie: Środki parajęzykowe Środki językowe: Twierdzenia, presupozycje i sądy implikowane, Implikatury konwersacyjne foniczne graficzne
Styl reklamowy Struktura wypowiedzi reklamowej Elokwencja Ta część wypowiedzi, która może przybierać kształt opowiedzianej historii bądź impresji Dewiza Krótka zwykle 1-zdaniowa forma wypowiedzi, Przybierająca kształt hasła, którym może być slogan
Styl reklamowy Cechy: • Metafory • Epitety pozytywnie wartościujące • Eufemizmy • Zmiany w znaczeniu wyrazów np. zwykły- skojarzenie negatywne • Nacechowanie liczebników porządkowych i głównych • Stopień wyższy i najwyższy przymiotników • Niby-dialog
Internet Hipertekst- to tekst: • Niezhierarchizowany • Bez początku i końca • Przeznaczony do czytania nielinearnego • Zbudowany z połączonych ze sobą słów, animacji, dźwięków, statycznych lub ruchomych obrazów, do których przechodzi się za pomocą łącz elektronicznych
Internet Język w Internecie: Łączy właściwości mówionej i pisanej formy mowy Akronimy-wyrazy utworzone z 1. liter wyrazów zdania lub wyrażenia(najcz. ang.), np. BTW, GOK Powrót do pisma piktograficznego - emotikony Osobliwa interpunkcja i ortografia Opisy akcji i zachowań niewerbalnych
Polityka Styl retoryczny: Pouczenie słuchacza Przekonane słuchacza do stanowiska czy racji mówiącego Poruszenia jego emocji Zaspokojenie jego gustów estetycznych
Polityka Nowomowa: • Fun. perswazyjna • Dychotomiczny obraz świata • Wyraziste narzucanie oceny - etykietowanie • Fun. magiczna-tworzenie rzeczywistości • Nieweryfikowalność • Uboga leksyka • Fun. kontrolna-rytualizacja
Polityka Polski język polityki po 1989 roku: • Reakcja na nowomowę • Mała konwencjonalizacja • Nowe gatunki: debaty parlamentarne i prezydenckie, orędzia, konferencje prasowe • Podstawą wiarygodności języka jest jego zw. z polszczyzną potoczną, kolokwialną • Antyetykieta językowa • Wyrazy-etykietki • Przerost formy nad treścią
Media Na jakość języka mediów miały wpływ zmiany w l. 90-tych; przejście do polszczyzny potocznej jako manifestacja odejścia od cenzury, protest przeciwko nowomowie.
Język mediów Unifikacja: zacierania się różnica między językiem radia, gazet, TV Uproszczenie reguł językowych Zwiększenie swobody form związanych z etykietą językową Udramatyzowanie relacji Egzaltowane przymiotniki, używanie superlatywów Dostosowanie do gustów odbiorcy-kicz językowy
Język mediów Inf. zwrócona na sama siebie, a nie na to czego dotyczy Sprymityzowanie kompetencji językowych Schematyczność i inercja językowa Epatowanie wulgaryzmami, prostacka gra półsłówkami Retoryka ostrego konfliktu: metaforyka militarna, jednoznaczne etykietki
Język mediów Ekspansja wyrazów obcych Rankingowe widzenie rzeczywistości Neologizmy i okazjonalizmy Dążenie do skrótowości Nonszalancja językowa u dziennikarzy Zliberalizowały się reguły etykiety językowej Wzrost fun. fatycznej języka