A FRAGUA DE VULCANO

1. A FRAGUA DE VULCANO DIEGO VELÁZQUEZ Ángela Montero 4º B

2. INFORMACIÓN: • Pintor: Diego Velázquez • Data: 1630 • Técnica pictórica: Óleo sobre lenzo • Estilo: Barroco • Lonxitude: 223 cm. • Anchura: 290 cm. • Localización: Museo do Prado, Madrid

3. MOTIVO DA OBRA: A Fragua de Vulcano é unha obra de Diego de Velázquez realizada despois da súa primeira viaxe a Italia en 1629, os críticos están de acordo en datar a obra en 1630 ao mesmo tempo que o seu cadro "A túnica de José". Parece ser que ambos os cadros fixéronse sen o encargo do rei, aínda que si pasaron a formar parte de coleccións reais ao pouco tempo. Actualmente atópase no Museo do Prado.

4. TEMÁTICA: • O cadro describe o momento en que o deus Apolo, coroado de loureiro visita o lugar onde Vulcano atópase fabricando armas para a guerra. A coroa de loureiro sobre a cabeza permite identificar ao personaxe como Apolo. O deus Apolo comunica a Vulcano o adulterio da súa esposa Venus con Marte, deus da guerra, por esa razón todos os personaxes miran con cara sorprendida ao deus que acaba de presentarse no estudo, ata algún deles abre a boca e os ollos para indicar este xesto de sorpresa. • Velázquez inspirouse para realizar esta obra nun gravado de Antonio Tempesta, modificándoo amplamente e centrou a acción narrativa nos xestos e expresións, mediante un estilo clasicista barroco que non recorda nada tenebrismo. Destaca o interese polo espido, como influencia da estatuaria grecorromana e da corrente clasicista de Guido Reni. De Reni podería provir tamén a composición a modo de friso. A Guercino recorda, doutra banda, os tons claros da figura de Apolo.

5. ANÁLISE: O asunto elixido para este lenzo é unha escena sacada da mitoloxía romana, en concreto das metamorfoses de Ovidio. Velázquez interprétaa nunha versión estritamente humana, con personaxes contemporáneos. Apolo vese envolvido nun manto que deixa ao descuberto o seu torso espido. Vulcano, neste caso, é simplemente un ferreiro, do mesmo xeito que os cíclopes que lle axudan, que son homes do pobo que coñecen o oficio. Vulcano contémplalle con ollos atónitos logo de escoitar a mala noticia sobre o adulterio da súa esposa co deus Marte a quen lle estaba forxando neses momentos unha armadura. A caverna onde o dívos ferreiro forxa as armas dos demais deuses é no cadro unha herrería de tantas como Velázquez puido ver en España ou en Roma. Coa mestría que lle caracteriza, pinta ademais unha serie de variados artefactos propios dunha fragua.

6. Da súa viaxe italiana non só recolle o seu interese polo espido senón tamén a influencia da pintura veneciana, que podemos apreciar na utilización da cor para pintar, como se ve na rechamante túnica laranxa do deus Apolo. Do seu paso por Roma recolle a influencia de Miguel Ángel á hora de facer figuras moi fortes e moi masivas. A musculatura de Vulcano e doutros personaxes que lle rodean non é desdeñable, son figuras atléticas que mostran sen pudor a súa fortaleza, ata forzan a súa posición para que se noten máis os músculos. Doutra banda Velázquez sempre estivo obsesionado por conseguir profundidade nas súas obras. Neste caso comeza a utilizar o que se denomina «emparedados de espazo», é dicir, enfronta unhas figuras a outras para que na nosa mente exista esa sensación de profundidade. Logra a profundidade do espazo dese xeito, e non tanto pola paisaxe da fiestra situada ao fondo da estancia.

7. - Para rematar é destacable, como en moitas dás súas obras, a calidade fotográfica dos obxectos que aparecen no cadro, neste caso principalmente metálicos, armaduras, o yunque, os martelos ou o mesmo ferro candente mostran un gran realismo levado ao extremo. Ao fondo, na parte superior da dereita, ven diversos obxectos sobre unha repisa que forman un bodegón por si mesmos, o que é característico das primeiras obras de Velázquez. - Como bo pintor español os seus personaxes son populares, non están idealizados como nas pinturas italianas. Vulcano ata chega a ser bastante feo e o deus Apolo, aínda que ten un aura que o diferencia dos demais, non nos permite xulgar a idealización do seu rostro.

8. AUTOR: DIEGO VELÁZQUEZ • Diego Rodríguez de Silva e Velázquez (Sevilla, 6 de xuño de 1599 ? Madrid, 6 de agosto de 1660) foi un dos maiores expoñentes da pintura española, xa non só no seu período barroco, senón ao longo de toda a súa historia. De feito, Velázquez está actualmente considerado como un dos maiores pintores da historia.