Technologie sieciowe 2 (TS2) Wykład 4: Trasowanie (2/4)

1. Technologie sieciowe 2 (TS2) Wykład 4: Trasowanie (2/4) dr inż. Andrzej Szwabe Instytut Automatyki i Inżynierii Informatycznej, Wydział Elektryczny Politechniki Poznańskiej e-mail: Andrzej.Szwabe@put.poznan.pl

2. Plan serii wykładów o trasowaniu • Podstawy rutingu (trasowania) • Ruting a przekazywanie pakietów IP (IP forwarding) • Classless Interdomain Routing (CIDR) • Systemy autonomiczne w rutingu • Routery wewnętrzne i zewnętrzne oraz ich najważniejsze protokoły • Identyfikatory ruterów, numerowane i nienumerowane połączenia • Dystrybucja informacji o trasach w sieci • Algorytmy wyznaczania ścieżek • Protokoły IGP: RIP i OSPF • Protokół EGP: BGP-4 • Protokoły trasowania dla rozsyłania grupowego

3. Protokół RIP

4. Zawartość komuników protokołu RIP • Wielkość komunikatu jest równa w przypadku protokołu RIPv1 i protokołu RIPv2. • Komunikat protokołu RIP zawiera w sobie listę od 1 do 25 tzw. wpisów tras (route entries). • Każdy wpis trasy dotyczy tylko pojedynczej trasy -> niekiedy przesłanie przez ruter wszystkich wpisów tras (tj. całej tablicy trasowania) wymaga użycia więcej niż jednego komunikatu.

5. Zawartość komuników protokołu RIP • Tylko dwa kody komunikatów protokołu RIP (Message Command Codes) są w standardowym użyciu - pozostałe są „przestarzałe” (obsolete) lub zarezerwowane dla implementacji „prywatnych” (reserved for private implementations): • 1 Request • żądanie wysłania przez inny ruter całej tablicy tras lub jej części • 2 Response • komunikat służący dystrybucji całej tablicy tras rutera lub jej części • komunikat wysyłany w odpowiedzi na żądanie „Request” lub inicjowany przez ruter • Pole tzw. metryki (Metric) reprezentuje „koszt” odpowiadający odległości podsieci wskazywanej danym wpisem. • Pole reprezentujące maskę podsieci determinuje adres sieciowy trasy komunikowanej we wpisie. • Zerowa wartość pola reprezentującego maskę podsieci oznacza, że adres z wpisu dotyczy pojedynczego hosta (a nie podsieci).

6. Zawartość komuników protokołu RIP • Pole Next Hop komunikatu protokołu RIP • W typowym przypadku (rutera informującego o wpisach pochodzących z jego własnej tablicy trasowania) wartość pola Next Hop równa jest 0.0.0.0. • W przypadku rutera informującego o wpisach pochodzących z tablicy trasowania innego rutera (o statycznej tablicy tras lub obsługujących inny protokół rutingu) wartość pola Next Hop określa adresu docelowy przypisany danej trasie

7. Transport komuników protokołów RIPv1 i RIPv2 • Komunikacja protokołu RIP w relacji do modelu warstwowego • W przypadku RIPv1 odpowiedzi enkapsulowane w datagramy UDP są wysyłane rozsiewczo (broadcast) w sieci lokalnej -> wszystkie hosty z sieci (w tym hosty nie uczestniczące w komunikacji RIP) muszą przetwarzać datagramy aż do stwierdzenia, że są to pakiety RIPv1 (port 522) • W przypadku RIPv2 wprowadzono udoskonalenie: identyfikacja protokołu odbywa się w warstwie sieci. • Stosowany jest standardowy (przypisany RIPv2) adres typu multicast (224.0.0.9), pod który wysyłane są komunikaty RIPv2 • Ponieważ komunikaty RIPv2 są przesyłane wyłącznie w obrębie sieci lokalnej (nie są przekazywane przez rutery) nie jest potrzebne zarządzanie grupami multicast z użyciem protokołu IGMP

8. Zabezpieczenia komunikacji protokołu RIPv2 • Oprócz udoskonalonego mechanizmu transportu komuników, wersja 2-ga protokołu RIP (RIPv2) wprowadza funkcje zabezpieczenia komunikacji przed niepożądaną ingerencją z zewnątrz. • Naturalnie powodem nie jest poufność danych, a wrażliwość sieci ruterów RIP na ataki prowadzące do dezorganizacji trasowania; RIP jest protokołem o ograniczonej szybkości adaptacji do zmian w funkcjonowaniu sieci. • MessageDigestKey and SequenceNumber. • Wstępny wpis w komunikacie RIP może zawierać wskaźnik do jednego z elementów listy kluczy kryptograficznych znanych tylko ruterowi wysyłającemu komunikat i ruterowi odbierającemu • Cała zawartość komunikatu RIP jest szyfrowana z użyciem algorytmu MD5, a uzyskany 16-bajtowy wynik jest umieszczany w drugim objętym uwierzytelnianiem wpisie umieszczonym na końcu komunikatu. • W celu realizacji funkcji uwierzytelniania przy jednoczesnej zgodności wstecz sieci RIPv2 z RIPv1 konieczne jest indywidualne określenie wersji RIP dopuszczalnej w odniesieniu do konkretnych interfejsów.

9. Przekazywanie informacji uwierzytelniających w protokole RIP • Komunikaty protokołu RIP mogą zawierać informacje uwierzytelniające sąsiedni ruter: • Znajdują się one w obrębie pierwszego i ostatniego wpisu tras • Wartość pola Address Family Indicator równa jest wówczas 0xffff

10. Skala sieci a dynamika działania protokołu RIP (1/2) • W przypadku protokołu RIP maksymalna wartość odległości (tzw. nieskończona odległość) wynosi 16 -> ścieżka w sieci ruterów RIP nie może być dłuższa niż 15 przeskoków. • Niedostępność utraconej trasy sygnalizowana jest z użyciem komunikatu RIP Response wskazującego metrykę utraconej trasy jako równą 16, czyli tak, jak w przypadku wygaśnięcia trasy. • Niska wartość maksymalnej wartości odległości wynika ze stosunkowo długich czasów potrzebnych na propagację informacji o trasach w sieci z protokołem RIP. • Wykrywanie przez rutery RIP niedostępnych tras polega na korzystaniu z informacji o awarii połączenia dostarczanych przez warstwę fizyczną lub warstwę łącza danych. • Jeśli jednak niższe warstwy nie są wyposażone w funkcje wykrywania i sygnalizacji awarii połączeń lub jeśli niedostępność łącza wynika z awarii sąsiedniego rutera protokół RIP musi „polegać” na włąsnych metodach wykrywania niedostępności połączeń.

11. Skala sieci a dynamika działania protokołu RIP (2/2) • Funkcjonowanie protokołu RIP opiera się m.in. na działaniu kilku zegarów systemowych: • Pełna tablica tras jest odświeżana (tj. przesyłana do każdego sąsiedniego rutera) co 30 s. • W celu uniknięcia niepożądanej synchronizacji zegarów (mogących prowadzić do okresowych natłoków w sieci) stosuje się losowy odcinek czasowy przed każdym cyklem zegara. • Po każdym dodaniu, aktualizacji lub odświeżeniu trasy ruter uruchamia 180-sekundowy licznik; upłynięcie tego czasu świadczy o tym, że dana trasa nie jest już rozgłaszana (prawdopodobnie z powodu jej niedostępności w wyniku awarii sąsiedniego rutera); w takim przypadku ruter niezwłocznie rozpoczyna rozgłaszanie trasy jako niedostępnej i po następnych 120 s, informacja o trasie jest całkowicie usuwana z lokalnej tablicy tras. • Jeśli chodzi o osiąganie stanu ustalonego tras w reakcji na tego typu awarie, szybkość działania protokołu RIP jest niewielka: potrzeba aż 180 s, żeby trasa wygasła, co zwykle wiąże się z poważnymi stratami pakietów.

12. Protokół OSPF

13. Ruting według stanów połączeń (link state routing) • Podstawowa zasada: trasy wyznaczane przez węzły niezależnie od siebie (w sposób rozproszony) na podstawie współdzielonych danych o połączeniach, a nie trasach. • Podstawowe funkcje trasowania według stanów połączeń: • „Odkrywanie” (discovery) sąsiednich (w sensie warstwy drugiej) ruterów • Rozgłaszanie informacji o połączeniach (Link State Advertisement, LSA) na zasadzie „powodzi” (link state flooding) • „Starzenie się” wpisów w lokalnej bazie rutera • Cykliczne ponawianie („odświeżanie”) LSA • Selektywne odświeżanie lokalnych baz danych o stanie połączeń • Wykrywanie przerwanych połączeń • Sprzętowe, na poziomie warstwy fizycznej • Na poziomie warstwy łącza danych • Na poziomie warstwy sieciowej (niepowodzenie komunikacji z użyciem protokołu Hello) • Algorytmy wyznaczania ścieżek w sieciach z trasowaniem według stanów połączeń: • Open Shortest Path First (OSPF) – algorytm Dijsktry wyznaczania najkrótszej trasy • Constrained Shortest Path First (CSPF) – dodatkowe parametry połączeń jako podstawę wykluczenia ich w procesie wyznaczania najkrótszej trasy • Equal Cost Multipath (ECMP) – umożliwia równoległe stosowanie wielu alternatywnych tras o równym koszcie (długości liczonej w węzłach pośredniczących)

14. Ruting według stanów połączeń • Podstawowe funkcje trasowania według stanów połączeń: • „Odkrywanie” (discovery) sąsiednich (w sensie warstwy drugiej) ruterów • Rozgłaszanie informacji o połączeniach i odświeżanie lokalnych baz danych o stanie połączeń • Informowanie węzłów sąsiednich o przerwaniu połączenia

15. Obszary w sieci z trasowaniem według stanów połączeń • Problem złożoności obliczeniowej algorytmów wyznaczania tras według stanów połączeń • Duża liczba wpisów w bazach danych o połączeniach może ograniczać szybkość działania algorytmu. • Złożoność obliczeniową algorytmu można przybliżyć funkcją liczby połączeń n jako większą od n*log(n), ale mniejszą od n^2. • Technika sprzyjająca skalowalności algorytmów wyznaczania tras według stanów połączeń – obszary sieci (areas) połączone ruterami ABR- jako jedynymi znającymi połączenia wewnątrz obszarów (niekiedy będącymi bramami zewnętrznymi).

16. Cechy charakterystyczne protokołu OSPF (1/2) • Wymiana danych między routerami jest autoryzowana (dane wymieniają tylko routery uprawnione). • Protokół umożliwia stosowanie abstrakcji szczegółów sieci fizycznych. • Krawędź w pamiętanym grafie połączeń może odpowiadać przejściu przez kilka sieci pośredniczących. • Węzeł grafu może być routerem lub siecią. • Umożliwia równoważenie obciążeń, jeśli do danej sieci prowadzi kilka tras o tym samym koszcie. • Umożliwia trasowanie typu ToS (Type of Service) dzięki zastosowaniu rozszerzeń inżynierii ruchu określanych jako OSPF Traffic Engineering extensions (Traffic Engineering Link State Advertisements) • w sieci z trasowaniem OSPF-TE możliwy jest wybór tras o małych opóźnieniach, wysokiej przepustowości itp.

17. Cechy charakterystyczne protokołu OSPF (2/2) • OSPF umożliwia trasowanie wyłącznie na podstawie adresu IP, trasowane pakiety nie są dodatkowo kapsułkowane. • Czas przystosowania do zmian topologii sieci jest stosunkowo krótki (przewaga nad protokołem RIP). • Decyzje o rutingu „podejmowane są” na podstawie informacji o stanie łączy, każdy router posiada takie same (założenie) informacje i wykonuje ten sam algorytm (Djikstry). • Umożliwia grupowanie (pod)sieci w tzw. obszary, autonomiczne w obrębie tego samego systemu autonomicznego. • Obszary sieci mogą być tranzytowe lub docelowe (stub). Sieć tranzytowa ma możliwość przenoszenia danych których żaden z adresów nie należy do nich; sieć docelowa może być jedynie celem rutingu. Host podłączony bezpośrednio do routera traktowany jest jako sieć docelowa składająca się z jednego adresu. • OPSF używa bezpośrednio protokołu IP (podprotokół nr 89). • Ze względu na konieczność szybkiej synchronizacji baz danych routerów, pakiety OPSF mają priorytet nad zwykłym ruchem sieciowym.

18. Algorytm protokołu OSPF • W wyniku użycia komunikatów OSPF Hello (adresowanych do odbiorców multicast o adresie 224.0.0.5) ruter uzyskuje listę sąsiadów. • Router próbuje ustanowić sąsiedztwo z sąsiadami. • Ruter synchronizuje z nimi bazę danych o stanie połączeń. • Router rozgłasza swój stan co pewien czas. • Router rozgłasza swój stan również gdy nastąpi zmiana. • Wpisy LSA są rozsyłane w całym obszarze tak, aby każdy router miał dokładnie taką samą informację o połączeniach składającą się z wpisów LSA pochodzących od wszystkich routerów obszaru. • Na podstawie wpisów LSA pochodzących od wszystkich routerów obszaru każdy router oblicza drzewo najkrótszych ścieżek ze sobą w roli korzenia; to drzewo stanowi podstawę do wygenerowania tablicy tras.

19. Typy komunikatów protokołu OSPF • Hello - ustanawianie („odkrywanie”) i utrzymywanie relacji sąsiedztwa pomiędzy ruterami • Database Description - informowanie (w formie listy) o dostępnych informacjach o połączeniach bez dostarczania tych informacji • Link State Request - żądanie wysłania określonych wpisów z informacjami o połączeniach • Link State Update – dystrybucja/aktualizacja wpisów z informacjami o połączeniach (podstawowy komunikat protokołu OSPF) • Link State Acknowledgement – potwierdzenie odebrania informacji o połączeniach

20. Typy komunikatów protokołu OSPF • Hello • Database Description • Link State Request • Link State Update • Link State Acknowledgement • Pakiety typu 1 znajdują i podtrzymują „znajomość sąsiadów”. • Pakiety 2 i 3 używane są w celu synchronizacji baz informacji o połączeniach. • Pakiety 4 i 5 służą zapewnieniu niezawodności rozsyłania informacji. • Pakiet Link State Update przenosi informacje˛ o nowym stanie połączeń odległych o jeden „przeskok” (hop) od swojego przeznaczenia. • Pakiet Link State Update może zawierać informacje od wielu routerów (zawiera ID routera wysyłającego). • Pakiety OPSF (z wyjątkiem Hello) wysyłane są tylko do znanych „sąsiadów”. • -> Wszystkie pakiety OPSF przesyłane są zawsze na odległość tylko jednego przeskoku (one hop).

21. Nagłówek komunikatów OSPF • Wspólny nagłówek komunikatów protokołu OLSR zawiera m.in. • unikatowy dla całego systemu autonomicznego identyfikator rutera • identyfikator obszaru, do którego należy ruter. • Identyfikator rutera jest często (chociaż nie musi być) adresem IP jednego z jego interfejsów.

22. Funkcje uwierzytelniania OSPF • Dane służące uwierzytelnianiu ruterów w przypadku stosowania funkcji uwierzytelniania OSPF • Szyfrowanie realizowane jest z użyciem algorytmu MD5. • Identyfikator klucza kryptograficznego umożliwia stosowanie przez każdy ruter OSPF własnego zestawu kluczy.

23. Identyfikacja sąsiednich ruterów • OSPF wysyła okresowo przez każde łącze komunikat Hello, aby sprawdzić osiągalność sąsiadów. • maska sieci: przez którą przesłany został komunikat • okres Hello: między komunikatami Hello • czas oczekiwania: w sekundach, po jakich sąsiedni ruter, który nie odpowie, zostaje uznany za niedziałający • priorytet: liczba określająca priorytet danego routera używana przy wyznaczaniu rutera BDR (Backup Designated Router, zapasowego wyróżnionego routera). • ruter DR (Designated Router, wyróżniony router) i router BDR: adresy IP wyróżnionego routera znanego nadawcy i zapasowego routera wyróżnionego sieci, przez którą przyszedł bieżący komunikat • adresy IP sąsiednich ruterów: adresy IP sąsiednich ruterów, od których nadawca otrzymał ostatnio komunikat Hello

24. Synchronizacja baz informacji o połączeniach • Database Description - informowanie (w formie listy) o dostępnych informacjach o połączeniach bez dostarczania tych informacji • Link State Request - żądanie wysłania określonych wpisów z informacjami o połączeniach • Routery wymieniają między sobą te komunikaty w celu zainicjowania/synchronizacji bazy danych z topologią sieci. W tym procesie jeden z routerów to Master a inne to Slave. • Potwierdzają one otrzymanie każdego komunikatu z opisem bazy danych, wysyłając odpowiedź. • Baza danych z topologią może być bardzo obszerna, musi zatem być przesłana w wielu kolejnych komunikatach z użyciem bitów I oraz M: • bit I: pierwszy fragment: 1; kolejne: 0, • bit M: ma wartość´ 1 jeśli będą następne komunikaty, • bit S: wskazuje czy komunikat został wysłany przez router Master (1) czy router Slave (0) • Numer sekwencyjny w bazie: zawiera numer komunikatu, aby odbiorca mógł sprawdzić, czy nie „zgubił” żadnego. Pierwszy komunikat zawiera losowa˛ liczbę R, kolejne zawierają kolejne liczby następujące po R.

25. Komunikaty dystrybucji/aktualizacji rekordów LSA • Komunikat LSU (Link State Update) służy do wysyłania przez router informacji o stanie łączy. • Komunikaty adresowane są do odbiorców (równocześnie do Designated Router i Backup Designated Router) z użyciem adresu multicast 224.0.0.6. • Komunikat składa się z listy oferowanych rekordów LSA.

26. Format rekordu LSA i komunikatu potwierdzenia odbioru LSA • Każdy rekord LSA ma dane w jednym z czterech możliwych formatów. • Dane te określają stan: • łącza od routera do określonego obszaru, • łącza od routera do określonej sieci, • łącza od routera do sieci fizycznej tworzącej jedną podzieloną na podsieci sieć IP, • lub łącza od routera do sieci w innych obszarach. • We wszystkich przypadkach wartość pola typ łącza w nagłówku określa, którego formatu użyto. Router otrzymujący komunikat z informacją o stanie łączy „wie” dokładnie, które z opisanych celów leżą w danym obszarze, a które poza nim.

27. Rutery DR i BDR w sieciach z wielodostępem w warstwie 2-giej • Ruter BDR odbiera i przetwarza rekordy LSA, ale nie przekazuje ich dopóki czas, w którym nie odebrał jednego ze znanych mu rekordów nie przekroczy 5 sekund (LSA retransmission interval). • Dzięki zastosowaniu ruterów DR i BDR tylko dwa komunikaty Link State Update wystarczają do przesłania do wszystkich ruterów o nowym rekordzie LSA (niezależnie od rozmiaru sieci).

28. Obszary OSPF • OSPF pozwala grupować sieci i hosty w obszary OSPF. • Każdy obszar wykonuje osobna˛ kopie˛ algorytmu rutingu -> ma swoją własną bazę danych o połączeniach. • Topologia obszaru jest ukryta poza obszarem, podobnie topologia zewnętrzna jest nieznana routerom wewnętrznym. • Router należący do kilku obszarów (router graniczny ABR, Area Border Router) musi utrzymywać kilka niezależnych kopii informacji o połączeniach. • Ścieżki prowadzące na zewnątrz obszaru są podsumowywane przez routery graniczne z użyciem wpisów Summary LSA. • Maska odnosi się do wartości identyfikatora połączenia LSI zapisanego w nagłówku wpisu LSA.

29. Obszar szkieletowy OSPF • Obszar szkieletowy systemu autonomicznego OSPF („area zero” lub „backbone area”) to specjalny obszar w AS, zawierający: • wszystkie routery graniczne ABR, • rutery o interfejsach wyłącznie w tym obszarze szkieletowym. • Obszar szkieletowy jest odpowiedzialny za rozdział tras do pozostałych obszarów. • Obszar szkieletowy musi być obszarem logicznie ciągłym • Jeśli nie jest fizycznie ciągły, można skonfigurować wirtualne połączenia. • Wirtualne połączenia można ustanowić pomiędzy dowolnymi routerami obszaru szkieletowego mającymi podłączenie do wspólnego „nie-szkieletowego”obszaru, • Ruch przez takie łącze korzysta wyłącznie z rutingu wewnątrzobszarowego • Protokół OSPF traktuje połączenie wirtualne tak jak połączenie fizyczne bez przypisanego identyfikatora.

30. Obszary OSPF SA • Obszar końcowy (stub area) nie otrzymuje zewnętrznych tras poza domyślną, ale otrzymuje trasy międzyobszarowe.

31. Obszary OSPF NSSA • Area 1 jest obszarem końcowym typu NSSA. • Ruter X only przekazuje domyślną trasę w celu reprezentowania całej informacji o trasach otrzymywanej spoza obszaru. • Ruter Z musi jednak wprowadzać informacje rutingowe z sieci z protokołem RIP. • Ruter Z nie może dostarczać trasy domyślnej w kierunku sieci z protokołem RIP, ponieważ sieć ta nie ma połączenia z Internetem. • Konieczne jest zastosowanie streszczającego rekordu typu NSSA LSA (stosowanego w obszarze NSSA), który: • może być używany w obrębie sieci OSPF, • jest przetwarzany do postaci standardowego streszczającego rekordu LSA w celu stosowania w częsci OSPF AS poza obszarem Area 1 („za ruterem X”).

32. Zasadność wydzielania obszarów • Jeśli w obszarze występuje wiele ruterów ABR, problemy rodzić może informowanie każdego rutera w obszarze o wpisach każdego rutera ABR. • W obszarze, którym działa n ruterów i m ruterów brzegowych ABR liczba wpisów komunikowanych na zewnątrz obszaru wynosi: • Liczba ta powinna zostać porównana z liczbą wpisów komunikowanych wewnątrz obszaru, równą sumie liczby połączeń każdego rutera. • Jeśli obszar obsługuje więcej ABR średnia liczba połączeń rutera wewnątrz obszaru, do obszaru szkieletowego przekazywana jest większa ilość informacji niż gdyby obszar nie był wydzielony -> stosowanie takiego obszaru jest nieuzasadnione. • Jeśli w obszarze występuje wiele ruterów ABR, a najkrótsza ścieżka prowadzi przez ruter ABR należący do obszaru docelowego: • ruter ten przekazuje ruch do obszaru, • pomimo, że taka trasa różni się od faktycznie najkrótszej ścieżki.

33. Komunikacja z innymi systemami autonomicznymi • Rutery ASBR pełnią niezbędną funkcję komunikacji z innymi systemami autonomicznymi • -> Ruter ASBR musi być w stanie otrzymywać trasy od ruterów poza AS i rozgłaszać je w OSPF AS. • (external LSA) (ASBR summary LSA) • w celu reprezentowania zewnętrznych tras. • The external LSA has • exactly the same format zbliżonym do formatu NSSA LSA (LS Type = 5), • and the ASBR summary LSA is identical in format to the summary LSA, but carries an LS Type of four. • Note that the E-bit at the top of the ToS byte in the external LSA can be used to distinguish the precedence of the metric just as it does in the NSSA LSA. • (external LSA) • An additional LSA exists to carry information across the OSPF AS on behalf of external routing protocols. In practice, this LSA is rarely used to distribute informacje o trasach statycznych lub informacje protokołu BGP (rzadziej)

34. Wpisy typu Opaque LSA • Wpisy typu Opaque LSA umożliwiają przenoszenie dodatkowych informacji w obrębie systemu autonomicznego OSPF (informacji innych niż niezbędne do wyznaczania ścieżek według algorytmu OSPF). • Wartość pola Links State Type (9, 10 lub 11) określa zasięg rozgłaszania wpisów Opaque LSA: • w lokalnej sieci, • w lokalnym obszarze, • w całym systemie autonomicznym. • Wpisy typu Opaque LSA znajdują zastosowanie głownie w aplikacjach inżynierii ruchu.

35. Cykliczność operacji OSPF • Cykliczne operacje OSPF wiążą się ze zróżnicowanymi skalami czasowymi: • 1 s – domyślny czas, o który zwiększany jest „wiek” stanu łącza (LS age) przy każdym przekazywaniu rekordu LSA przez ruter • 5 s – najkrótszy interwał czasowy pomiędzy komunikatami LSU wysyłanymi przez ruter źródłowy danego LSU; zabezpieczenie przed tzw. migotaniem zasobów (resources flapping) • 5 min – okres ponownego sprawdzania sum kontrolnych Fletchera w odniesieniu do zapisanych w pamięci rutera rekordów LSAs dokonywanego w celu uniknięcia wyznaczania tras na podstawie uszkodzonych rekordów • („This particularly pessimistic feature protects a router against memory overwrites, static electricity, and meteor strikes(...).”[1]) • 15 min – minimalna różnica między LS ages dwóch LSA o tym samym numerze sekwencyjnym „upoważniająca” ruter do zastąpienia starszego rekordu LSA nowszym • 30 min – kiedy „wiek” LSA osiąga 30 min, ruter, od którego pochodzi rekord LSA, ponownie go rozgłasza ze zwiększonym o 1 numerem sekwencyjnym; • częstotliwość ponawiania LSA jest nieznacznie zmodulowana losowo w celu uniknięcia okresowego natłoku w przypadku niepożądanej „synchronizacji” ruterów • 60 min – kiedy „wiek” LSA osiąga 60 min, rekord ten nie jest brany pod uwagę przy wyznaczaniu tras; rekord jest wówczas ponownie rozgłaszany, i usuwany z bazy danych rutera; • ponowne rozgłoszenie rekordu LSA o „wieku” równym 60 min działa tak jak rozgłoszenie rekordu w celu jego usunięcia z bas ruterów w sieci

36. Wybrane pozycje literaturowe • The Internet And Its Protocols, A Comparative Approach, Adrain Farrel, Morgan Kaufmann, Elsevier, San Francisco, 2004 • Sieci komputerowe i intersieci, D. E. Comer, WNT, Warszawa 2001 • Computer Networks, A. Tanenbaum, Prentice-Hall, 1996 • http://www.dgp.toronto.edu/people/JamesStewart/270/9798s/Laffra/DijkstraApplet.html • Zalecane samodzielne wyszukiwanie informacji w specyfikacjach (np. RFC) i publikacjach naukowych dostępnych w Internecie (potencjalny temat konsultacji)

37. Dziękuję za uwagę. Proszę o pytania.