Katastrofa tankowca na Bałtyku

1. Katastrofa tankowca na Bałtyku Wykonali: Magda Dams Magda Dec Bartosz Depczyński gr. 11 IBś

2. Plan Prezentacji • Wstęp • Tabela czasowa • Jednostki biorące udział w akcji • Zadania jednostek • Charakterystyka sprzętu ratowniczego • Sposób łączności • Koszty, akty prawne • Podsumowanie i Wnioski

3. Opis zdarzenia W trakcie rejsu tankowca z Rotterdamu do portu północnego w Gdańsku o godzinie 3:50 dochodzi do zderzenia z kontenerem ,który dryfuje po morzu po ówczesnym spadnięciu z przepływającego tą trasą statku typu Kontenerowiec. Kapitan po sprawdzeniu stanu uszkodzenia poszycia podaje współrzędne katastrofy odpowiednim służbą (Szerokość Geograficzna 54°58'2.10"N; Długość Geograficzna 16°53'37.35"E). Na miejsce katastrofy wyrusza helikopter W-3RM Anakonda z Darłowa. W tym samym czasie z Gdańska wypływają m/s Kapitan Poinc oraz m/s Czesław 2.

4. Jednostki • Morska służba poszukiwania i ratownictwa (SAR) , • Marynarka wojenna , • Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej • Polskie Ratownictwo Okrętowe

5. Zadania jednostek • SAR - Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa (Służba SAR) jest państwową jednostką budżetową podległą ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej • poszukiwanie i ratowanie każdej osoby znajdującej się w niebezpieczeństwie na morzu, bez względu na okoliczności w jakich znalazła się w niebezpieczeństwie, oraz zwalczanie zagrożeń i zanieczyszczeń olejowych i chemicznych środowiska morskiego

6. Marynarka wojenna - Jeden z czterech rodzajów polskich Sił Zbrojnych, obok Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych i Wojsk Specjalnych. Odpowiada za obronę wybrzeża i wód terytorialnych. Pod względem organizacyjnym stanowi związek operacyjny – flotę ,

7. Zadania operacyjneMarynarki Wojennej RP • utrzymanie wysokiej gotowości bojowej i mobilizacyjnej do realizacji zadań osłony operacyjnej morskiej granicy państwa i polskich obszarów morskich; • wsparcie Straży Granicznej w ochronie morskiej granicy państwowej i polskiej strefy ekonomicznej, • udział w ratowaniu życia w polskiej strefie ratownictwa SAR (Search and Rescue) oraz ratownictwo załóg samolotów we współdziałaniu z Wojskami Lotniczymi i Obrony Powietrznej • zapewnienie bezpieczeństwa żeglugi na polskich obszarach morskich przez Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej istniejące obecnie na zasadach instytucji i urzędu państwowego;

8. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej • prowadzi systematyczne pomiary i obserwacje hydrologiczne i meteorologiczne. Zbiera, przechowuje, przetwarza i udostępnia krajowe i zagraniczne materiały pomiarowe i obserwacyjne. Opracowuje i rozpowszechnia prognozy i ostrzeżenia dla osłony ludności oraz gospodarki narodowej. Prognozuje jakość zasobów wodnych i zanieczyszczenia atmosfery.. IMGW prowadzi też działalność badawczą.

9. Polskie Ratownictwo Okrętowe • Głównym zadaniem przedsiębiorstwa po jego powstaniu w 1951 roku, było oczyszczenie polskiego wybrzeża z wraków pozostałych po drugiej wojnie światowej. Z czasem PRO przejęło także funkcje ratownictwa morskiego. • Polskie Ratownictwo Okrętowe zajmuje się wyłącznie działalnością komercyjną.Główną gałęzią działalności PRO są holowania oceaniczne i pełnomorskie.

10. Tabela czasowa • 3.50 –zderzenie tankowca z kontenera w m/s UmpaUmpa • 4.05 - Powiadomienie Morskiej Służby Ratowniczej w Darłowie o katastrofie. • 4.15 - z 29 eskadra lotnicza w Darłowie startuje helikopter W-3RM Anakonda • 4.30 - z bazy w Gdyni na miejsce katastrofy wypływa Morski wielozadaniowy statek ratowniczy m/s Kapitan Poinc 2 oraz holownik Opal z bazy Polskiego Ratownictwa Okrętowego • 4.32 na miejscu pojawia sie helikopter monitorując sytuacje z powietrza • 11.30 na miejsce dopływa m/s Kapitan Poinc. Rozpoczyna działania zapobiegające rozprzestrzenieniu sie wycieku. • 14-03-2010 - 17.00 Godzina likwidacji zagrożenia • 18.30 Godzina zakończenia działań ratowniczych. • 14-03-2010 22.30 m/s Kapitan Poinc oraz m/s Opal powracają z akcji. • Całkowity czas trwania Akcji 2 dni

11. Charakterystyka sprzętu ratowniczego • m/s Kapitan Poinc Długość: 49,8 m Szerokość: 13,6 m Zanurzenie: 4,6 m Moc: 2 x 1 920 kW Prędkość maksymalna: 13 węzłów Załoga: 11 osób Możliwość podjęcia rozbitków: 272 osoby Klasa lodołamania: L1 • Wyposażenie Aktywny system szczotkowy LAMOR do usuwania zanieczyszczeń olejowych z pow. wody:  - szerokość zbierania: 45 m  - maks. wydajność: 2 x 140 m3/h  - pojemność składowania zebranego oleju: 512 m3 Zapory przeciwolejowe:  - RO-BOOM 1500: 900 m  - EXPANDI 4300: 90 m Zbieracze olejowe:  - TERMINATOR, wydajność maks.: 100 m3/h Gaszenie pożarów na statkach: • pompy: 2 x 1 500 m3/h • monitory wodne: 2 x 1 200 m3/h • monitor wodno - pianowy: 1 x 250 m3/h • system autozraszania: 2 x 300 m3/

12. Stacjonarny system wykrywania gazów wybuchowych: H2S, NH3 , CO, O2 Pozostały sprzęt: Sprzęt do awaryjnego rozładunku zbiornikowców (oleje, chemikalia) Dźwig hydrauliczny - maks. udźwig 160 kN, maks. wysokość 13 m Sprzęt nurkowy dla jednej ekipy Zestaw do ratownictwa medycznego PSP R-1

13. W-3RM Anakonda • załoga: 5 osób • długość: 14,22 metra • szerokość: 3,64 metry • wysokość: 4,2 metra • prędkość maksymalna: 230 km/h • pułap praktyczny: 4650 metrów

14. m/s Opal Dł. Całkowita – 59.25 m Szerokość – 14,95 m Zanurzenie – 4,95 m Prędkość – 13 węzłów Na pokładzie statku zainstalowany jest system do rozpylania po powierzchni morza środka do neutralizacji plam olejowych. Na burcie statku znajdują się dwa wysięgniki o długości 6 metrów.

15. RO-BOOM 1500 – zapora olejowa średnica – 1.5 m długość sekcji – 50, 100, 150, 200, 250 m wolna burta – 0.5 m zanurzenie – 0.7 m waga sekcji wraz z łańcuchem – 10.5 kg/m długość sekcji – 4.5 m materiał – czarna guma wraz z żółtym ostrzegawczym pasem wytrzymałość – 250N/mm Tolerancja temperaturowa - -30°C do +60°C

16. DESMI TERMINATOR – zbieracz olejowy wymiary - 2.1 x 2.3 x 0.9 m wydajność - 100 to 125 m³/h otwór wpustowy – 0.72 m Waga – 165 kg

17. Sposoby łączności • Łączność w naszym przypadku odbywa się za pomocą łączności radiowej , • Łączność dowództwa ze wszystkimi jednostkami ratowniczymi i miedzy jednostkami na kanale 16

18. Podstawowym środkiem komunikacji między statkami a centrum kontroli jest radiotelefonia VHF. Każde centrum kontroli używa innego kanału do komunikacji ze statkami co zmniejsza obciążenie i wzajemne zagłuszanie. Na VHF funkcjonuje system meldunkowy, tak samo centrum kontroli nadaje w określonych odstępach czasu informacje pogodowe, o ruchu statków i ostrzeżenia. Statki nie powinny używać kanałów VHF używanych przez VTS do komunikacji między statkami lub wewnątrz statkowej. Niektóre z większych VTS podają informacje i ostrzeżenia za pomocą radiotelefonii pośredniofalowej a także przez telex Navtex.

19. W polskim obszarze morskim występuje też następujący podział kanałów: • Kanały portowe i administracji morskiej - kanały 12, 14, 71, 10 (Straż graniczna). • Do rozmów między kutrami - kanał 06. • Do rozmów z pogłębiarkami - kanał 09. • Do rozmów z GDYNIA RADIO - kanały 26, 24.

20. Aby korzystać z radiotelefonu VHF na pokładzie jednostki pływającej należy posiadać: • Kartę bezpieczeństwa • Świadectwo radiotelefonisty - świadectwo to, zgodnie z Zarządzeniem Ministra Łączności (Dz. U Nr 18 z 1996r. Poz. 86), wydaje Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna osobie, która zdała pozytywnie egzamin kwalifikacyjny. Świadectwo wydawane jest na okres 5 lat.

21. Koszty, Akty prawne W trakcje akcji ratowniczej jednostki ratunkowe musiały przestrzegać oraz stosować się do międzynarodowych konwencji morskich: Marpol, SAR, Solas. W związku z użyciem specjalistycznego sprzętu całkowity koszt akcji wyniósł: 1,6 mln PLN.

22. Podsumowanie i Wnioski : Po przeprowadzonej akcji ratowniczej zwołano posiedzenia Służb Sztabu Kryzysowego , aby przeanalizować czy przeprowadzana akcja ratownicza była wykonana w odpowiedni sposób , czy jednostki wykorzystane w akcji spełniły w odpowiedni sposób swoje zadania. Po zakończeniu akcji przeanalizowano również koszty poniesione podczas akcji , analizowano czy wykorzystywane sprzęty były nie zbędne w czasie akcji czy można było wykorzystać inne mniej kosztowne. Przeanalizowano również całą akcję i wyciągnięto wnioski , które mogą innym razem skrócić czas ratowania oraz zminimalizować koszty przeprowadzanych działań ratowniczych.