DEATH IN ANCIENT EGYPT

1. DEATH IN ANCIENT EGYPT Friday, 21 November 2014 DE DOOD IN HET OUDE EGYPTE vrijdag 21 november 2014 Click Klik

2. LIFE AFTER DEATH MUMMIFICATION AND THE AFTERLIFE LEVEN NA DE DOOD MUMMIFICATIE EN HET HIERNAMAALS Click for English Klik voor Nederlands

3. Herodotus - mummification in ancient Egypt Who was Herodotus? He was alive in the 5th Century BC, he was born sometime between 480 and 490 BC at Haliacarnassus (south-west coast of Asia Minor). He travelled to Egypt, Africa and other parts of the ancient Greek world while still a young man, through his writings he came to be called 'the Father of History'. He died in 425 BC. ...As regards mourning and funerals, when a distinguished man dies all the women of the household plaster their heads and faces with mud, then, leaving the body indoors, perambulate the town with the dead man's female relatives, their dresses fastened with a girdle, and beat their bared breasts. The men too, for their part, follow the same procedure, wearing a girdle and beating themselves like the women. The ceremony over, they take the body to be mummified. Mummification is a distinct profession. The embalmers, when a body is brought to them, produce specimen models in wood, painted to resemble nature, and graded in quality; the best and most expensive kind is said to represent a being whose name I shrink from mention-ing in this connection; the next best is somewhat inferior and cheaper while the third sort is cheapest of all. After pointing out these differ-ences in quality, they ask which of the three is required, and the kinsmen of the dead man, having agreed upon a price, go away and leave the embalmers to their work. The most perfect process is as follows: as much as possible of the brain is extracted through the nostrils with an iron hook, and what the hook cannot reach is rinsed out with drugs; next the flank is laid open with a flint knife and the whole contents of the abdomen removed; the cavity is then thor-oughly cleansed and washed out, first with palm wine and again with an infusion of pounded spices. After that it is filled with pure bruised myrrh, cassia, and every other aromatic substance with the exception of frankincense, and sewn up again, after which the body ;s placed in natrum, covered entirely over, for seventy days - never longer. When this period, which must not be exceeded, is over, the body is washed and then wrapped from head to foot in linen cut into strips and smeared on the under side with gum, which is commonly used by the Egyptians instead of glue. In this condition the body is given back to the family, who have a wooden case made, shaped like the human figure, into which it is put. The case is then sealed up and stored in a sepulchral chamber, upright against the wall. When, for reasons of expense, the second quality is called for, the treatment is different: no incision is made and the intestines are not removed, but oil of cedar is injected with a syringe into the body through the anus which is afterwards stopped up to prevent the liquid from escaping. The body is then pickled in natrum for the prescribed number of days, on the last of which the oil is drained o£ The effect of it is so powerful that as it leaves the body it brings with it the stomach and intestines in a liquid state, and as the flesh, too, is dissolved by the natrum, nothing of the body is left but the bones and skin. After this treatment it is returned to the family without further fuss. The third method, used for embalming the bodies of the poor, is simply to clear out the intestines with a purge and keep the body seventy days in natrum. It is then given back to the family to be taken away. When the wife of a distinguished man dies, or any woman who happens to be beautiful or well known, her body is not given to the embalmers immediately, but only after the lapse of three or four days. This is a precautionary measure to prevent the embalmers from vio-lating the corpse, a thing which is said actually to have happened in the case of a woman who had just died. The culprit was given away by one of his fellow workmen. If anyone, either an Egyptian or a foreigner, is found drowned in the river or killed by a crocodile, there is the strongest obligation upon the people of the nearest town to have the body embalmed in the most elaborate manner and buried in a consecrated burial-place; no one is allowed to touch it except the priests of the Nile - not even relatives or friends; the priests alone prepare it for burial with their own hands and place it in the tomb, as if it were something more sacred than the body of a man. CLICK

4. Judgement of Osiris / the Weighing of the Heart Judging the dead dates back to the Old Kingdom - when it was Osiris himself who deliberated upon the eternal life / complete death (Osiris would separate the dead into two categories 'the Prospering and the exterminated'. But this type of trial only came into existence when Maat (the natural and just order) had been threatened. At some point between the Old and Middle Kingdom the judgement of the dead became a standard procedure for the dead, and it was also more of an automatic decision. The better known version of the Judgement of the Dead came into force (and its final form) in the New Kingdom - along with the Book of the Dead included with spells to help the AKH pass the test. The usual weighing scene shows the AKH being lead by the hand by Anubis - it is Anubis who will perform the weighing, the heart is placed on the left scale, the feather of Maat on the right. The god Thoth stands ready to record the result, an interested AMEMAIT (the 'Devourer of the Dead') waits for the decision - if the heart is heavier than the feather of truth then she will devour the heart and the AKH / deceased with suffer the final complete death. Spells included with the 'Book of the Dead' enable the dead to plead with its own heart 'not to oppose [the dead] in the realm of the dead'. In the very top part of the scene the AKH also makes offerings to 12 of the major gods who sit in judgement. 'Behold, I have come to You, Bringing Justice to You, Repelling evil for you. I have not improvished my associates. I have not defiled a god. I have not worsened the lot of an orphan. I have not done what the gods detest. I have not calumniated a servant to his master. I have not caused either pain or hunger. I have not acted crookedly in the Place of Justice I have not brought forth tears. I have not killed. I have not commanded to kill. I have not caused anyone sorrow Every one of the 42 gods is addressed by individually - each time a denial of wrong doing must be made by the AKH / deceased before it may continue. Finally after passing these tests the deceased was allowed into the Beyond where it could live for eternity in paradise. Declaration of innocence before 42 gods The trial is not over yet - the deceased then has to make a declaration of independence before a tribunal and divine advisory board: CLICK

5. A scene from the tomb of Sennedjam showing him and his wife farming in the Afterlife. CLICK

6. The Underworld Book of the Two Ways Decoration on the inside of the coffin of Gua - 12th Dynasty The painting is a map provided for the deceased and depicts two different routes to reach the Underworld. CLICK

7. JOURNEY TO THE UNDERWORLD (THE BEYOND) The Three Spirits - BA, KA and AKH BA - represented the personality, character of individuality of the dead person - it is shown as a human headed bird. The BA lived in the tomb but could come and go as it wished, passing undisturbed through space and time. The BA often visited the land of the living, here it could assume any form. KA - the 'Spirit of Life'. This does not have such a free existance as the BA - the KA exited the body at death and had to remain close to the body at all times (the reason for mummification), and therefore the KA could never leave the confine of the tomb/grave. However, the KA did still need to have food and drink - offerings were left (or depicted on walls of the tomb) to sustain the KA. AKH - the immortality of the deceased. This spirit was free to leave the tomb - to become one with the stars - sail in the Solar Boat of Re - or live with Osiris in the Field of Reeds. But first: After death the AKH would begin a long dangerous journey passing over the Western horizon (entering the land of the dead) to reach a labyrinth of gates and doors. Once here the AKH would face many questions - not only from door keepers, but from the doors themselves, only if it could pass all these tests could it enter the beyond and be granted enternal life. THE JOURNEY: AKH Labyrinth of gates and doors Hall of Judgement 42 gods sit on divine tribunal Weighing of the Heart Granted plot of land in the Field of Reeds CLICK

8. Nederlands Back to Menu Terug naar menu STOP

9. Herodotus - mummificatie in Oud Egypte Wie was Herodotus? Hij leefde in de 5de eeuw BC, hij werd geboren tussen 480 and 490 BC in Haliacarnassus (zuid-west kust van Klein Azië). Hij reisde naar Egypte, Africa en andere delen van de oude Griekse wereld en dit terwijl hij nog een jonge man. Door zijn geschriften werd hij “de Vader van de Geschiedenis” genoemd. Hij stierf in 425BC. ...Betreffende treurnis en begravingen, als een achtenswaardig man stierf legden alle vrouwen plaaster op hun hoofd en modder op hun gezicht . Dan, terwijl het dode lichaam binnen bleef, wandelden ze door het dorp met de vrouwelijke familieleden van de overledene; hun kleren waren vastgebonden met een riem en ze sloegen op hune blote borsten. Ook de mannen van hun kant, volgden dezelfde gedragslijn; ze droegen een riem en sloegen zichzelf zoals de vrouwen. Na deze ceremonie brachten ze het dode lichaam weg om te worden gemummificeerd. Mummificatie is een apart beroep. Als een lichaam naar de balsemers werd gebracht , maakten zij specimenmodellen in hout, schilderden zij dit natuurgetrouw en verhoogden de kwaliteit; de beste en duurste soort was deze die een man vertegenwoordigde waarvan de naam niet mocht worden onthuld door Herodotus; de tweede beste was al een beetje minder en goedkoper terwijl het derde model het goedkoopst was. Nadat zij hadden uitgelegd wat de verschillen in kwaliteit waren, vroegen ze welke van de drie werd verlangd en nadat de bloedverwanten van de dode man akkoord kwamen over de prijs gingen deze laatsten weg en lieten de balsemers aan hun werk. De meest perfecte werkwijze is als volgt :zoveel mogelijk van de hersenen wordt met een stalen haak verwijderd langs de neusgaten en wat de haak niet kan bereiken wordt weggespoeld met verdovende middelen; vervolgens werd de zijde geopend met een scherp mes en werden de ingewanden verwijderd ; de holte werd grondig gereinigd en uitgewassen, eerst met palmwijn en opnieuw met een infusie van fijngestampte kruiden. Nadien werd het lichaam gevuld met bruisende myrre, kassia en andere aromatische producten, maar met uitzondering van wierookhars en dan werd het lichaam dicht genaaid en in natrium gedompeld; het lichaam werd bedekt en bleef zeventig dagen, niet langer, liggen. Als deze periode, die niet mocht overschreden worden, voorbij was , werd het lichaam gewassen en van kop tot teen in linnen banden gewikkeld die aan de onderzijde met gom waren ingesmeerd, wat gebruikelijk was bij de Egyptenaren i.p.v. lijm. In deze toestand werd het lichaam teruggegeven aan de familie, die inmiddels een houten kist hadden gemaakt in de vorm van een lichaam, en het lichaam werd in de kist gelegd. De kist werd dan verzegeld en opgeslagen in een grafkelder, rechtop tegen de muur. Als voor kostenbesparende redenen de tweede kwaliteitsbehandeling werd gekozen, was de behandeling verschillend: er werd geen insnijding in de zijde gemaakt en de ingewanden werden niet verwijderd, maar werd er olie en ceder via inspuiting met een injectiespuit in het lichaam gebracht via de anus, die dan werd afgestopt om het weglekken van de vloeistoffen te vermijden. Het lichaam werd dan in natrium gepekeld gedurende het voorgeschreven aantal dagen en op de laatste dag werd de olie gedraineerd. Het effect van de drainage is zo heftig dat de wegvloeiende vloeistof ook de maag en de ingewanden in vloeibare staat wegvloeien en ook het lichaamsvlees is opgelost door de natrium. Niets dan beenderen en huid bleef over van het lichaam. Na deze behandeling werd het lichaam zonder verdere poespas aan de familie terug bezorgd. Bij de derde methode, gebruikelijk voor het balsemen van de armen, werden de ingewanden via purgering verwijderd, zeventig dagen bewaard in natrium en dan werd het lichaam door de familie afgehaald. Als de vrouw van een voornaam man stierf of als een vrouw mooi was of bekend, dan werd haar lichaam niet onmiddellijk aan de balsemers overhandigd, maar slechts na drie of vier dagen. Dit was een voorzichtigheidsmaatregel om te voorkomen dat de balsemers het lichaam zouden verkrachten wat volgens geruchten echt gebeurde met een pas overleden vrouw. De beklaagde werd weggegeven door één van zijn collega’s. Als iemand, een Egyptenaar of een vreemde, verdronken werd gevonden in de rivier of gedood werd door een krokodil , dan bestond er een strenge regel die de bevolking van het dichtst gelegen dorp verplichtte om het lichaam te laten balsemen en te begraven in een heilige begraafplaats ; niemand mocht het lichaam aanraken behalve de priesters van de Nijl; de priesters bereidden het lichaam voor met hun eigen handen en plaatsten het in een graf alsof dat lichaam heiliger was dan het lichaam van een gewone man. KLIK

10. Oordeel van Osiris / de Weging van het Hart De doden oordelen gaat terug naar het Oude Koninkrijk – toen Osiris zelf nog delibireerde over het eeuwige leven of de complete doodwhen (Osiris zou de doden in twee categorieën opsplitsen ‘de Voorspoedigen en de Uitgeslotenent'. Maar dit type van oordeel onstond slechts toen Maat (de natuurlijke en correcte ordening) werd bedreigd. Op een moment tussen het Oud- en het Midden Koninkrijk werd het oordeel van de doden een standaard procedure en werd het ook een automatische beslissing. De beter bekende versie van het Oordeel van de Doden werd van kracht (en zijn finale vorm) in het Nieuwe Koninkrijk, samen met het Boek van de Doden dat bezweringen bevatte om de AKH de test te laten lukken. De gebruikelijke wegingsscène toont de AKH die door Anubis bij de hand wordt geleid – het is Anubis die de weging zal uitvoeren. Het hart wordt op de linker schaal gelegd en de veder van Maat op de rechter schaal. De god Thoth staat klaar om het resultaat te noteren, de aandachtige AMEMAIT (de Verslinder van de Doden) wacht op de uitslag. Als het hart zwaarder weegt dan de Veder van Waarheid, dan zal de Verslinder het hart verslinden en de AKH (dode) zal de volledige finale dood ondergaan. Bezweringen in het Boek van de Doden laten de dode toe om met het eigen hart te pleiten “zich niet te verzetten in het aanschijn van de dood”. Bovenaan de scène offert de AKH aan de 12 van de belangrijkste goden die zullen oordelen. ‘Heer, ik kom naar U toe Ik breng U rechtvaardigheid, Ik hou het kwade weg van U. Ik heb mijn deelgenoten niet bedrogen. Ik heb geen god bezoedeld. Ik heb het lot van de wees niet erger gemaakt. Ik heb niet gedaan wat de goden verafschuwen. Ik heb de dienaar van de meester niet belasterd. Ik heb geen honger noch pijn veroorzaakt. Ik heb niet bedrogen in het Gerechtshuis Ik heb geen tranen veroorzaakt. Ik heb niet gedood. Ik heb geen bevel tot doden gegeven. Ik heb niemand treurnis gebracht Elk van de 42 goden is afzonderlijk aangesproken – elke keer moet er een ontkenning van verkeerd handelen door de AKH (dode) worden uitgesproken vooraleer er mag verder gegaan worden. Na het afleggen van deze testen mag de overledenen binnen in het Hiernamaals waar hij voor eeuwig kon leven in het paradijs. Verklaring van onschuld voor 42 goden. Het oordeel is nog niet over – de dode moet dan een verklaring van onafhankelijkheid afleggen voor een tribunaal van goddelijke raadgevers: KLIK

11. Een scène uit het graf van Sennedjam tonend hemzelf en zijn vrouw tuinierend in het hiernamaals. KLIK

12. De Onderwereld Boek van de Twee Wegen Versiering aan de binnenkant van de dodenkist van Gua – 12de Dynastie De tekening is een map voor de overledene die twee verschillende wegen naar de Onderwereld toont. KLIK

13. REIS NAAR DE ONDERWERELD (HET HIERNAMAALS) De Drie Geesten - BA, KA en AKH BA – staat voor de persoonlijkheid, karakter en individualiteit van de overledene – het wordt getoond als een vogel met menselijk hoofd. De BA leefde in het graf, maar kon gaan en komen zoals het zelf wilde en ongestoord zich door tijd en ruimte bewegen . De BA bezocht vaak het land van de levenden waar het elke vorm kon aannemen. KA - de ‘Geest van het Leven'. Deze heeft niet zo een vrij bestaan als de BA – de KA verliet het lichaam bij de dood en moest altijd dicht bij het lichaam blijven (de reden voor mummificatie) en daarom kon de KA nooit de grenzen van het graf verlaten. Maar, de KA had wel nog voedsel en drank nodig en daarom werden offers nagelaten in- of vastgeprikt op het graf om de KA te onderhouden. AKH – de onsterfelijkheid van de overledene. Deze geest mocht vrij het graf verlaten om één te worden met de sterren, te zeilen in de Zonneboot van Ra of met Osiris samen te leven in de Rietvelden . Maar eerst vooraf: Na de dood begon de AKH een lange- en gevaarlijke reis over de westerse horizont (het binnengaan in het land van de dood) teneinde het labyrint van poorten en deuren te bereiken. Eens hier aangekomen werd de AKH met tal van vragen geconfronteerd, niet alleen van de bewakers, maar ook van de deuren zelf. Alleen als de AKH deze testen kon doorstaan werd het toegelaten tot het welverdiende eeuwige leven. DE REIS: AKH Labyrint van poorten en deuren Zaal van het Oordeel 42 goden in goddelijke rechtbank Weging van het hart Toegewezen perceel in het Rietveld KLIK

14. English Back to Menu Terug naar menu STOP

15. AVOID THIS PLACE VERMIJD DEZE PLAATS For a movie on Youtube, click here Voor filmpje op Youtube, klik hier STOP

16. If you want to send me an e-mail >> Als je mij een e-mail wil zenden >> E-mail More Meer If you want more of my presentations >> Als je meer presentaties wil zien >> Thank you for watching Bedankt voor het bekijken Jefken STOP