RADZENIE SOBIE

1. RADZENIE SOBIE Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ

2. Doznanie niepełnosprawności to dla osoby nią dotkniętej ogromne przeżycie. To bolesny cios, zaskakujący i zwykle nieodwracalny w skutkach. Całe dotychczasowe życie ulega zmianie, trzeba pogodzić się ze zmienionym obrazem siebie, z ograniczeniami i ich konsekwencjami, nauczyć się od nowa funkcjonowania w środowisku zdrowych ludzi. Należy odpowiedzieć sobie na szereg trudnych pytań, a odpowiedzi, jakie się pojawią zadecydują o tym, jak dana osoba poradzi sobie z niepełnosprawnością.

3. ETAPY PRZYSTOSOWYWANIA SIĘ W PRZYPADKU NAGŁEGO DOZNANIA NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI

4. ETAP 1

5. STADIUM DOZNANIA NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI • szok, niedowierzanie • zachwianie struktury osobowości i dezorganizacja zachowania • zablokowanie procesów poznawczych • negatywne emocje: złość, agresja, rozpacz, żal, wycofanie, zamykanie się w sobie, płacz • niechęć uświadomienia sobie zaistniałego faktu • niepokój i lęk związany z percepcją własnej sytuacji • ograniczenie kontaktów społecznych • ból, strach, samotność… • zmiana relacji w rodzinie – koncentracja na jednostce • potrzeba bezpieczeństwa i akceptacji

6. ETAP 2

7. UŚWIADOMIENIE SOBIE OGRANICZEŃ • odblokowanie procesów poznawczych • uświadomienie sobie niepełnosprawności i jej konsekwencji • analizowanie straty – koncentracja na przeszłości • „usztywnienie” hierarchii wartości • rozbicie obrazu siebie • obniżenie poczucia własnej wartości oraz samooceny • dostrzeganie trudności i ograniczeń • problem z poczuciem tożsamości • brak podejmowania nowej aktywności – obawa przed zaznaniem porażki • apatyczność, bierność jednostki • postawa egocentryczna • depresja

8. ETAP 3

9. PRÓBY FUNKCJONOWANIA Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ • koncentracja na teraźniejszości i rozwiązywanie problemów bieżących • dostrzeżenie możliwości dalszego funkcjonowania • tworzenie się motywacji osiągnięć • znacząca rola pozytywnej informacji zwrotnej • pojawienie się mechanizmów obronnych: kompensacja, nadkompensacja, identyfikacja, fantazjowanie • zaistnienie w środowisku jednostki innych inwalidów • proces utożsamiania się z grupą inwalidów • wykształcenie się poczucia tożsamości z niepełnosprawnymi

10. ETAP 4

11. PRZYSTOSOWANIE DO NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI • akceptacja bycia niepełnosprawnym • niepełnosprawność traktowana jako jedna z cech charakteryzujących inwalidę • integracja obrazu samego siebie • dostosowanie wartości do ograniczeń związanych z niepełnosprawnością • rozbudowanie systemu zadań i celów • poszerzanie zakresu swych możliwości • wzrastanie poziomu sprawności i niezależności jednostki • podniesienie samooceny i poprawa samopoczucia • nowa organizacja przyszłego życia

12. O pełnym przystosowaniu można mówić wtedy, gdy dokona się ono pod względem: • fizycznym • psychicznym • społecznym

13. …FIZYCZNYM… Usprawnienie ruchowe obejmujące wyuczenie maksymalnej sprawności fizycznej potrzebnej do wykonywania czynności życia codziennego, wytwarzanie nowych odruchów i nabywanie nowych nawyków.

14. …PSYCHICZNYM… Modyfikacja następujących po sobie faz – szoku, oczekiwania wyzdrowienia, rezygnacji i ubolewania nad sobą. Pojawienie się postawy obronnej połączonej z akceptacją inwalidztwa – realna ocena możliwości, dostosowanie się do ograniczeń i wykształcenie odpowiednich podstaw wobec innych.

15. …SPOŁECZNYM… Uczenie się ról społecznych i adaptacji do środowiska.Integracja nowej roli z całokształtem dotychczas pełnionych ról.

16. Pracę wykonała: Ewa Harmaczyńska [II rok pedagogiki specjalność logopedia maj 2006]