Cukier a słodzik

1. Cukiera słodzik

2. Historia cukru • Kto jako pierwszy odkrył niezwykłą słodycz cukru, tego dokładnie nie wiadomo. Według niektórych źródeł byli nimi mieszkańcy Papui Nowej Gwinei, którzy już 8 tysięcy lat p.n.e. mieli uprawiać trzcinę cukrową. Stamtąd dotarła ona do Polinezji i krajów Azji Południowo-Wschodniej.Większość badaczy jako ojczyznę tego produktu wymienia jednak starożytne Indie. To właśnie tam około 3000 r. p.n.e. rozpoczęto wytwarzanie cukru do celów spożywczych i narodziła się nazwa siakkar (w sanskrycie: piasek). Rozróżniano zarówno gur (czyli cukier trzcinowy) jak i jaggery (cukier palmowy); używane powszechnie w kuchni wedyjskiej do sporządzania potraw i deserów. Dowodem ich znaczenia i popularności jest stara hinduska tradycja nakazująca po dziś dzień rozpoczynać posiłek od słodkiego dania.NaStary Kontynent wieści o trzcinie rodzącej słodki miód przynieśli w IV w. p.n.e. żołnierze Aleksandra Macedońskiego. Do tego czasu jedynym środkiem wykorzystywanym do słodzenia potraw był miód.

3. Cukry nazywa się też węglowodanami. Nazwa ta pochodzi od składu chemicznego cukrów. Ich cząsteczki zbudowane są z atomów węgla, wodoru i tlenu. Gdy węglowodan ogrzejemy do odpowiedniej temperatury to rozłoży się on na węgiel (zawartość probówki przybierze ciemny kolor) i wodę, która zbierze się na zimnych, nie ogrzewanych ściankach probówki. Cukry-węglowodany

4. Z cukru produkuje się alkohol metylowy. Stosuje się go do produkcji detergentów oraz pestycydów. Można go przekształcić w węglowodory oraz można z niego otrzymać kwas akrylowy. Związki te stanowią podstawę syntezy substancji używanych do produkcji barwników, farb, klejów itd. Dzięki specyficznym mikroorganizmom z cukru można otrzymać m.in. aceton czy butanol. Z cukru można też otrzymać glukozę, a z niej witaminy B i C. Cukier w przemyśle chemicznym

5. Ciekawostki -Otrzymywano go już w VII wieku p.n.e. ztrzciny cukrowej.-Jest w wielu produktach.-Obecnie produkuje się go z buraków cukrowych.-Wyróżniamy cukry proste, dwucukry i wielocukry.-Jest niezbędny dla organizmu.-Można go ograniczyć, ale nie wyeliminować.-Ma ogromne znaczenie dla przemysłu.-

6. Constantin Fahlberg, niemiecki chemik żyjący w XIX wieku, sporą część swojej kariery poświęcił badaniom smoły węglowej. Chociaż temat go pochłaniał, jego odkrycia nie miały żadnej wartości handlowej. Pewnego wieczoru 1878 roku Fahlberg był tak zajęty eksperymentami ze smołą w swoim laboratorium, że zapomniał o kolacji. Mimo późnej pory szybko pobiegł coś zjeść, nie myjąc nawet rąk. Usiadł, odłamał kawałek chleba i poczuł, że jest on nieprawdopodobnie słodki. Wypłukał usta wodą i wytarł wąsy serwetką. Wydała mu się ona jeszcze słodsza niż chleb. Ponownie podniósł kieliszek. „Woda smakowała jak słodki syrop. Zdałem sobie sprawę, że to ja byłem źródłem tej uniwersalnej słodyczy, więc posmakowałem końcówkę swojego kciuka, była słodsza niż jakiekolwiek ciastko, jakie jadłem. Nagle zrozumiałem” – wspominał później. Słodki osad z laboratorium, który pozostał na jego dłoniach, Fahlberg nazwał sacharyną. Produkcja pierwszego sztucznego słodzika rozpoczęła się w 1884 roku. Sacharyna jest po dziś dzień używana przez miliony osób próbujących zrzucić zbędne kilogramy. Historia słodzika

7. Constantin Fahlberg – Chemik podczas analizowania związków chemicznych smoły węglowej, które prowadził w ramach badań profesora Iry Remsena z Johns Hopkins University w latach 1877-78, odkrył słodką substancję - sulfimid o-benzoesowy, który następnie zarejestrował pod nazwą handlową sacharyna.

8. Był używany już w starożytności. • W ilości kilku miligramów daje takie samo wrażenie słodkości jak większa ilość cukru. • Jest przeznaczony dla osób z cukrzycą i odchudzających się. • Powstrzymuje rozwój szkodliwych bakterii w płytkach nazębnych. • Jest używany w wielu produktach spożywczych. Ciekawostki

9. Pierwszy syntetyczny słodzik nazywał się sapa. Używano go już w starożytności. Później było dużo nowych słodzików m.in. sacharyna, która jest bardzo szkodliwa. Następnie z biegiem lat odkrywano nowe słodziki, takie jak cyklamat, czy aspartam. • Są one obecne w pastach do zębów, gumach do żucia, pastylkach do odświeżania ust, niskokalorycznych napojach, dżemach itp. Ciekawostki część II

10. Oby dwóch tych produktów nie powinno się obawiać i unikać. Nie należy przesadzać z ilością używanych środków słodzących. Oby dwa nie są szkodliwe, gdy spożywa je się z umiarem. Nie da się dokładnie określić, który z tych produktów jest zdrowszy. Cukier czy słodzik ?