Zimowe rymowanki

1. Zimowe rymowanki Lekcja języka polskiego w klasie V c Szkoła Podstawowa nr 28 w Lublinie

2. Zima w obrazie poetyckim Zima poetyckim słowem malowana to różne obrazy widziane okiem fotografa, wrażliwego wędrowca, rozbawionego dziecka, poszukiwacza przygód, miłośnika przyrody, człowieka samotnego i szczęśliwej rodziny siedzącej przy stole wigilijnym. Pejzaż zimowy budzi różne reakcje. Jednych zachwyca, innych mrozi. Zawsze wywołuje refleksję. Czy łatwo opisać zimę? Czy łatwo znaleźć odpowiednie słowo w opisie zimowego obrazu?

3. O zwykłej zimie mówią Poeci • Język poetyckiego opisu zimy odróżnia się od naszego codziennego języka. Jest niezwykły. • Występują w nim porównania, przenośnie, epitety, wyrazy dźwiękonaśladowcze. • Język poetycki działa na naszą wyobraźnię. Podpowiada, że warto spojrzeć na zimę okiem poety. Okaże się wtedy, że może ożyć i zaczarować, wywołać zadumę lub niechęć. • Każda pora roku jest piękna, dlatego trzeba opiewać również urok zimowego pejzażu. • Poetyckie strofy o zimie najczęściej są rymowane.

4. Zimowe metafory, epitety, porównania Błysną świeczki na choince uśmiechy na twarzach. (…)W grudniu rzadko ptak zaśpiewaw srebrze stoją wszystkie drzewa. Janusz Minkiewicz ******* Wróbelkowi serce rośnie,że wiosny doczeka Rosną w styczniu zaspy śniegu,że wóz w nich ugrzęźniea na szybach rosną srebrneliście i gałęzie. Jerzy Ficowski http://dzieci.epapa.pl/wiersze/2 ******* Zima wcale nie jest cicha w zimie wiele głosów słychać . (…) Mróz wygrywa groźnym palcem na klawiszach sopli walce. Dorota GellnerZima

5. Zimowe metafory, epitety, porównania Nasza zima biała chustą się odziała. Idzie, idzie do nas w gości w srebrnych blaskach cała! Maria Konopnicka Zima ******* Pojadę ja na łyżewkach po lodzie (…) Lód jest śliski, łyżwy ostre jak noże. Hanna OżogowskaNa lodzie ******* Jedzie pani Zima na koniku białym Hanna OżogowskaJedzie zima ******* Biegały, ptaszki biegały Po śniegu jak płótno białym. Tadeusz Kubiak Biegały ptaszki

6. Zimowe metafory, epitety, porównania Sanki suną W śnieżnej bezbrzeży, Srebrną łuną Biel mi się śnieży. Jan Brzechwa Elegia śnieżna ******* Okruchy śniegu Siecią swych fal Zasnuły w biegu Bezbronną dal. Bolesław Leśmian Noc zimowa ******* Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! Szczypie w nosy, szczypie w uszy Mroźnym śniegiem w oczy prószy, Wichrem w polu gna! Maria Konopnicka Zła zima ******* Świeciła gwiazda na niebie srebrna i staroświecka. Świeciła wigilijnie, każdy ją zna od dziecka. Leopold Staff Gwiazda

7. Zimowe metafory, epitety, porównania Senność gęsta jak śnieg i krążąca jak śnieg Zasypuje śnieżnemi płatkami sennemi. Julina Tuwim Zadymka ******* Zakuła zima okna lodem ku uciesze Dzieci, co, tuląc złoto do srebrnych szyb głowy, Odwilżają oddechem krążki i na piesze Patrzą cienie spieszące drogą w zmierzch liliowy. Leopold Staff Zacisze ******* Lecą niezmordowane w czapeczkach futrzanych. Zaciskają piąstki w biegu, miasta i wioski kryją pod śniegiem. Józef Ratajczak Śnieżynki ******* Więc gdy śnieg na święta zatańczy, Pomyśl, proszę, najukochańszy, O tym panu, co układa rymy Konstanty Ildefons Gałczyński Kto wymyślił choinki

8. Nasze rymowanki • Uruchomić wyobraźnię i trochę wrażliwości na dobro • Dostrzec, że świat jest piękny i wyrazić jego urodę niezwykłymi wyrażeniami • Opisać pejzaż wyszukanymi lub dobrze nam znanymi epitetami • Podkreślić zaobserwowane cechy ciekawym porównaniem • Ująć słowa w wersy i wprowadzić rymy To nasz przepis na rymowankę

9. Zimowa bajka Gabrysi i Patrycji Wszędzie biało jest na łące, Nie biegają już zające. Rudy lis na białym śniegu, Pozostawia ślady w biegu. Poszukuje coś pod śniegiem, A przed psami zmyka biegiem. Lisa psy nie dogoniły, Długo przy norze węszyły. Nie znalazły lisa wreszcie. Może go spotkają jeszcze.

10. Rymowanki Sary W zimie jest śniegu lawina Zima jak bajkowa kraina. Drzewa wyglądają jak białe skrzaty, A góry śniegu jak ich małe chaty. Do domu mają blisko Choć po drodze jest ślisko. Zima ubrana w biały puch Wygląda jak biały duch. Po południu słonko świeci Wtedy na sanki wychodzą dzieci.

11. Rymowanki zuzi W ten zimowy dzień pojadę sankami Zrobię sobie zdjęcie z dwoma bałwankami A potem pójdę ścieżką gdzieś bardzo daleko Tam gdzie biały śnieg się zamienia w mleko. **** Zima to taki czas, kiedy zaśnieżony las Łąki, parki i ogrody. Piękny jest widok białej przyrody.

12. Rymowanki zuzi **** Biała łąka, na niej dzieci Ponad łąką słonko świeci. A ja na nie patrzę się I za nimi pobiec chcę. **** Prawie wieczór a ja wciąż bawię się na dworze. Drzewa, krzewy i trawniki są w białym kolorze. Może sobie wrócę już, chociaż sama nie wiem. Może sobie posiedzę jeszcze na tym Białym drzewie?

13. Rymowanki Poli i Kingi Kiedy wyszłam, było ślisko, To tak jakby lodowisko. Przejechałam się sankami Z białymi bałwankami. Pojadę na zimowisko, Lodowisko będzie blisko. **** Zaraz święta, piękne święta, niech każdy o nich pamięta. Święta ,święta i po świętach, potem zima i kolęda.

14. Rymowanki Poli i Kingi Przyszła zima Mróz tęgi trzyma. Wiatrem drogi zamiata, Że nie widać świata. Haftuje na szybach. Zapomnij o grzybach.

15. RYMOWANKI Michała, Konrada, Marcina Zima jest biała, gdy śnieg popada Na drodze czasem jest lód Zimny jak straszny chłód Chodźmy z zimą na zimowisko A po drodze będzie ślisko. Zima przyszła w wielkim mrozie Ale roztopić się nie może. ***** Sypią płatki całą noc, Jutro będzie śniegu moc.

16. Rymowanki Natalki i Oli Jadę, jadę w dół sankami pomiędzy białymi drzewami. Drzewa zasypane białym puchem a pod nimi mały suseł. **** Wszyscy lubią zimę białą Bo są święta- śniegu mało! **** Zima przyszła, zaśnieżyła, a potem była wiosna i wszystko rozmroziła.

17. Odautorska refleksja Czy łatwo było rymować? • Zuzia: Tak, bo rymy same przychodzą mi do głowy. • Martyna: Nie, bo nic nie umiem wymyślić. • Bartek: Niezbyt wychodzą mi te rymy. • Michał: Nie umiem pisać wierszy. • Gabrysia: Łatwo się wymyśla rymowanki. • Emilka: Trzeba mieć wyobraźnię, żeby rymować. • Pola: Potrzeba czasu i spokoju, żeby pisać. Układanie rymów to dar.

18. Zadanie dla każdego Ułóż opowiadanie, któremu nadasz tytuł Zimowa historyjka. Zastosuj narrację pierwszoosobową. Narrator to uosobiona zima. Pani Zima opowiada, posługując się językiem poetyckim, a więc używa epitetów, porównań i przenośni.