740 likes | 874 Views
Dane INFORMACYJNE. Nazwa szkoły: II Liceum Ogólnokształcące im. C. K. Norwida ID grupy: 97/40 Kompetencja: Przedsiębiorczość Temat projektowy: Lokalny rynek pracy – szanse i zagrożenia dla absolwentów szkół regionu i Polski Semestr/rok szkolny: I semestr/2009-2010.
E N D
Dane INFORMACYJNE • Nazwa szkoły: • II Liceum Ogólnokształcące im. C. K. Norwida • ID grupy: • 97/40 • Kompetencja: • Przedsiębiorczość • Temat projektowy: • Lokalny rynek pracy – szanse i zagrożenia dla absolwentów szkół regionu i Polski • Semestr/rok szkolny: I semestr/2009-2010
Tematyka projektu • Lokalny rynek pracy – szanse i zagrożenia dla absolwentów szkół regionu i Polski To temat wybrany przez naszą grupę projektową. Spróbowaliśmy zgromadzić wiedzę na temat dwóch rynków – rynku pracy i rynku edukacji w naszym regionie i Polsce, a także przedstawić powiązania między nimi. Jedną z form pozyskiwania informacji była współpraca z instytucjami, pracodawcami oraz szkołami ponadgimnazjalnymi w naszym mieście. Zebraną wiedzę uzupełnialiśmy zasobami Internetu. Kolejnym krokiem będzie prowadzenie przez następne lata elektronicznego poradnika dla naszych absolwentów. Liczymy na współpracę z pracodawcami.
Cele projektu gromadzenie, selekcjonowanie i przetwarzanie zgromadzonych informacji, kształtowanie samodzielności w korzystaniu z różnych źródeł informacji, doskonalenie umiejętności prezentacji zebranych informacji, rozwijanie własnych zainteresowań, samodzielność i odpowiedzialność w podejmowanych działaniach. A także: kształcenie umiejętności pracy w grupie, rozwijanie umiejętności planowania pracy, przewidywania i radzenie sobie w sytuacjach nietypowych.
W nowoczesnej gospodarce nikt nie będzie bezpieczny. Każdy – łącznie z najlepiej wykształconymi – będzie musiał zmieniać nie tylko pracę, ale także swoją profesję i kwalifikacje 3-4 razy w życiu, aby nie wypaść z obiegu.
rynek edukacji – jednym z najszybciej rozwijających się rynków XXI wieku:
Jest jednym z efektów tzw. „nowej gospodarki”. • Władze ugrupowań integracyjnych i rządy poszczególnych państw dostrzegają przede wszystkim strategiczne znaczenie edukacji - w tym zwłaszcza e-learningu - dla przyspieszenia wzrostu gospodarczego i zmniejszenia bezrobocia, firmy - wyższej konkurencyjności, zaś ludzie - większych szans znalezienia zatrudnienia, lepszych zarobków i wyższego statusu społecznego.
W długookresowej strategii rozwoju Polski do roku 2025 stwierdza się m.in.: „We współczesnym rozwoju społeczno gospodarczym, w krajach tworzących cywilizację i gospodarkę opartą na wiedzy, nowego znaczenia nabiera człowiek; człowiek staje się nośnikiem wiedzy - wykształcony człowiek jest w społeczeństwie wiedzy symbolem tego społeczeństwa. (...) W warunkach cywilizacji informacyjnej oraz gospodarki opartej na wiedzy, wiedza i informacja zdobywana w wyniku badań naukowych i przekazywana w procesie kształcenia - staje się najważniejszym zasobem gospodarki.” • Polska 2025, Długookresowa strategia trwałego i zrównoważonego rozwoju RCSS, Warszawa 2000 r., s.48.
Wzrost popytu na edukację, wynikający z rosnącej świadomości konieczności kształcenia, wymownie ilustruje przykład Polski, gdzie w latach 90. powstało 110 wyższych uczelni prywatnych, a liczba studentów w tym czasie wzrosła czterokrotnie. Ludzie chcą się uczyć, bowiem powszechnie znane statystyki zatrudnienia na całym świecie pokazują, że im wyższy poziom edukacji, tym wyższy poziom aktywizacji zawodowej, niższe bezrobocie i wyższe zarobki.
Wyniki badań wykazują, że stanowiące jeden z najtrudniejszych problemów społecznych - bezrobocie długookresowe, wiąże się z reguły z niskim poziomem wykształcenia i kwalifikacji. Badania wykazują też, że poziom wykształcenia jest dodatnio skorelowany z poziomem mobilności przestrzennej, która staje się konieczna w dostosowywaniu się do konsekwencji szybkich zmian na rynku pracy i której brak jest jedną z przyczyn wysokiego bezrobocia strukturalnego. Szkolenia uważane są za jedną z najbardziej efektywnych form aktywnej interwencji państwa na rynku pracy.
Szybkie tempo zmian wywoływanych upowszechnianiem się nowych technologii powoduje zmiany w strukturze popytu na pracowników. Maleje udział robotników, którzy kwalifikacje zawodowe zdobywali głównie poprzez pracę, rośnie natomiast zatrudnienie tzw. pracowników wiedzy (knowledgeworkers). Ich pracę zawodową poprzedza długi okres nauki w formalnych systemach szkolnych, charakter pracy wymaga zaś uzupełniania wiedzy przez całe życie. Mówi się, że rynek "pracy" zastępuje rynek "wiedzy".
Rośnie przeciętny poziom wykształcenia - w krajach rozwiniętych wykształcenie średnie staje się coraz częściej minimalnym kryterium wejścia na rynek pracy, zwłaszcza do jego drugiego segmentu, a więc do prac lepiej płatnych, o wyższym prestiżu społecznym, stwarzających możliwości awansu.
Przesunięcie popytu w stronę wykwalifikowanych pracowników wiedzy jest jednym z najbardziej widocznych symptomów przejścia do gospodarki opartej na wiedzy. Odnosi się to nie tylko do grup zawodowych tradycyjnie uważanych za wysoko wykwalifikowane, ale przede wszystkim do najszybciej rosnącej obecnie grupy zawodowej, którą określa się jako "technicy wiedzy" (knowlegdetechnologist), np. laboranci, programiści itp. Przewiduje się, że ten typ pracy już w niedalekiej przyszłości będzie w krajach rozwiniętych dominującym segmentem w strukturze zatrudnienia. • P. Drucker, The next society, The Economist, listopad 2001 r.
Typowy dla obecnej fazy rozwoju ekonomicznego pracooszczędny, a często nawet bezzatrudnieniowy wzrost gospodarczy powoduje, że na kurczącym się rynku pracy narasta konkurencja. Jest to kolejna przyczyna, dla której kształcenie ustawiczne staje się koniecznością dla coraz większej grupy pracowników. • Taki charakter wzrostu jest obecnie typowy nie tylko dla krajów wysokorozwiniętych. Bezzatrudnieniowy wzrost gospodarczy miał miejsce np. w Polsce w latach 90., kiedy PKB rósł a zatrudnienie malało.
Posługiwanie się Internetem wymusza znajomość języka angielskiego. Około 80% przekazów internetowych jest w tym języku. Dominujący w Internecie język angielski spowodował, że liczba osób na świecie posługującym się nim, dla których nie jest on językiem rodzimym, przewyższyła już liczbę nativespeakers. • Stwarza to m.in. ogromny popyt na kursy językowe.
Kolejnym czynnikiem zwiększającym popyt na usługi edukacyjne jest wzrost udziału elastycznych form zatrudnienia. Przewiduje się, że w ciągu najbliższych 20-25 lat około połowa pracowników w krajach wysoko rozwiniętych nie będzie pracowała w dominującym obecnie systemie pełnoetatowego trwałego zatrudnienia. Nastąpi wzrost liczby zatrudnionych na umowy okresowe, zlecenia czy kontrakty. Takie formy dają tej grupie pracowników do wykorzystania na naukę i podnoszenie kwalifikacji tę część czasu, która nie jest przeznaczona na pracę.
Konieczność podnoszenia i zmiany kwalifikacji - nierzadko kilkukrotnej - jest też konsekwencją faktu, że stale rośnie średnia długość życia, a w konsekwencji także średni okres aktywności zawodowej. Obecnie w krajach wysoko rozwiniętych wynosi on przeciętnie około 50 lat. Jest to okres zbyt długi na to, aby przy obecnym tempie zmian otoczenia, nabyty u progu życia zawodowego rodzaj wykształcenia i kwalifikacji wystarczyły na całe życie. Jest to kolejna przyczyna, która powoduje, że o ile w przeszłości faza nauki poprzedzała fazę pracy, to w przyszłości, nauka i praca będą coraz bardziej powiązane i współzależne.
Nowym zjawiskiem potęgującym potrzebę kształcenia ustawicznego jest skrócenie życia firm. Pod wpływem postępu technicznego i globalizacji nasila się konkurencja. Powoduje to, że niewiele firm funkcjonuje obecnie dłużej niż trwa okres aktywności zawodowej ich pracowników. Upadek, zmiana profilu firmy lub częste obecnie fuzje i przejęcia, oznaczają dla sporej liczby pracowników konieczność zmiany pracy i związanego z tym uzupełnienia kwalifikacji.
edukacja- definicje 1. Wielka Internetowa Encyklopedia Multimedialna: http://wiem.onet.pl 2. T. Pateman: Education [in:] W. Outhwaite, T. Bottomore: The Blackwell Dictionary of TwentiethCenturySocialThought, Cambridge; przyt. za: Pierwsza dekada niepodległości. Próba socjologicznej syntezy, E. Wnuk-Lipiński, M. Ziółkowski (red.), Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2001, s. 181.
edukacja- definicje 3. Wojnar, Światowa dekada rozwoju kulturalnego – nowe propozycje dla edukacji, [w:]Edukacja wobec wyzwań XXI wieku, Warszawa 1997, s.141.
Nowe technologie informacyjne jako źródło podaży usług edukacyjnych • Równocześnie z rosnącym popytem na edukację, dokonuje się w tej dziedzinie przełom w zakresie technik pozyskiwania wiedzy. Sytuację od strony podaży usług edukacyjnych radykalnie zmienia postęp w dziedzinie technologii informatycznych i telekomunikacyjnych, który po raz pierwszy w historii umożliwia masowy dostęp do wiedzy i edukacji.
Nowe technologie informacyjne jako źródło podaży usług edukacyjnych • W Strategii informatyzacji Rzeczypospolitej Polskiej - ePolskaMinisterstwa Nauki i Informatyzacji do działań o najwyższym priorytecie zaliczono m.in. zapewnienie wszystkim szkołom szerokopasmowego dostępu do Internetu oraz rozwój akademickich sieci komputerowych. Zgodnie z ustalonymi priorytetami dwóch kluczowych inicjatyw Unii Europejskiej: eEuropa i eLearning, w Polsce promuje się wdrażanie do edukacji technologii informacyjno-komunikacyjnych oraz rozwój e-learningu m.in. w ramach programów wspólnotowych Leonardo da Vinci i SOCRATES (MINERWA).
Edukacja na rynku pracy • Pojęcie najczęściej rozumiane jako konieczność odpowiedniego doboru i dopasowania rodzaju kierunków kształcenia w szkołach do tych zawodów, na które istnieje zapotrzebowanie na rynku pracy. • Jest to idea rozumiana jako dążenie do kształcenia głównie w tych zawodach, które są (lub będą) potrzebne na rynku pracy. Problem tylko w tym, że tak naprawdę niezwykle trudno jest określić jednoznaczną listę takich zawodów oraz poziom chłonności rynku pracy w poszczególnych zawodach w kolejnych latach. • Dzisiaj wiadomo jedynie to, że sytuacja i potrzeby rynku pracy coraz szybciej ewoluują i są zmienne.
Edukacja na rynku pracy • W innym znaczeniu "edukacja dla rynku pracy" rozumiana jest jako konieczność dopasowania treści programowych kształcenia w zawodach do wymagań i oczekiwań pracodawców. W tym rozumieniu jest ona jak najbardziej możliwa do realizacji w szkołach, pod warunkiem dokładnej i systematycznej analizy potrzeb pracodawców oraz utworzenia mechanizmów zwrotnych wdrażających uzyskane wyniki do systemu edukacji (zarówno dla młodzieży jak i dorosłych). Istnieją zarówno na świecie jak i w naszym kraju odpowiednie wzorce takich rozwiązań.[1] • [1]Sultana, R.G. (2004) Guidance Policies in the Learning Society: Trends, Challenges and Responses across Europe. Thessaloniki: CEDEFOP w http://www.drogowskazy.edu.pl/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=14
Edukacja na rynku pracy • Edukacja dla rynku pracy to także nauczenie każdego człowieka w trakcie standardowego procesu edukacji umiejętności optymalnego planowania swojego rozwoju zawodowego. Każdy człowiek jest w stanie nauczyć się tak planować swój rozwój zawodowy, aby był on zgodny z jego osobistym potencjałem i potrzebami rynku pracy.
Lista pracowników, których najtrudniej znaleźć, • czyli 10 najbardziej poszukiwanych zawodów w 2009 r. • /według deklaracji pracodawców/
Polska Europa Świat 1. Wykwalifikowani pracownicy fizyczni 2. Menedżerowie projektów 3. Przedstawiciele handlowi 4. Inżynierowie 5. Kierowcy 6. Niewykwalifikowani pracownicy fizyczni 7. Pracownicy sekretariatu, asystenci dyrekcji, asystenci ds. administracji 8. Kucharze/ szefowie kuchni 9. Pracownicy produkcji 10. Pracownicy działu Obsługi Klienta i Wsparcia Klienta 1. Wykwalifikowani pracownicy fizyczni 2. Przedstawiciele handlowi 3. Technicy (produkcji, procesu produkcji i utrzymania ruchu) 4. Inżynierowie 5. Kierowcy 6. Członkowie zarządu/ kadra najwyższego szczebla 7. Niewykwalifikowani pracownicy fizyczni 8. Pracownicy księgowości i finansów 9. Pracownicy ds. IT 10. Mechanicy 1. Wykwalifikowani pracownicy fizyczni 2. Przedstawiciele handlowi 3. Technicy (produkcji, procesu produkcji i utrzymania ruchu) 4. Inżynierowie 5. Członkowie zarządu/ kadra najwyższego szczebla 6. Pracownicy księgowości i finansów 7. Niewykwalifikowani pracownicy fizyczni 8. Pracownicy produkcji 9. Pracownicy sekretariatu, asystenci dyrekcji, asystenci ds. administracji 10. Kierowcy
ZAWODY PRZYSZŁOŚCI (?) • Mechatronik, czyli skrzyżowanie kilku zawodów (mechanika, elektronika i informatyka). • „Mysteryclient” lub „mysteryshopper”, czyli „tajemniczy klient” - osoba bez twarzy, bez nazwiska, którą wynajmują korporacje, aby sprawdziła jakość obsługi w oddziałach firmy. • Teletutor - wykładowca telewizyjny. • Pielęgniarz alpinista (pielęgniarz drzew) - skrzyżowanie alpinisty z przyrodnikiem. • Groomer - osoba, która dba o urodę psa. • http://www.studia.net/zawody-przyszlosci/
W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat nastąpił w Polsce wyraźny „skok edukacyjny”. Uczelnie państwowe i niepaństwowe szybko zareagowały na zmieniające się potrzeby gospodarki, rynku pracy, wynikające m.in. z przekształcenia struktury gospodarki, napływu kapitału zagranicznego, dostosowując do nich (na miarę swoich możliwości) profile kształcenia.
Współczesna gospodarka wymaga ludzi starannie i nowocześnie wykształconych, koncepcyjnych, zdolnych do łatwego adaptowania się do zmiennego otoczenia. Coraz częściej człowiek musi być przygotowany do podejmowania pracy w warunkach szybkich zmian specjalizacji i zawodów wynikających m.in. z gwałtownego rozwoju wiedzy technicznej i technologii, dokonujących się procesów umiędzynarodowienia i globalizacji gospodarki, które prowadzą do wzmożenia konkurencji.1 Szerzej problem ten omówiono w: Polska 2025. Długookresowa Strategia Trwałego i Zrównoważonego Rozwoju, Rada Ministrów, Warszawa, czerwiec 2000, s. 48.
Ekonomiści zakładają, iż do 2020 r. system edukacji w Polsce będzie zsynchronizowany ze zmianami gospodarczno-społeczno-kulturalnymi dokonującymi się w krajach rozwiniętych gospodarczo.1 Oznacza to, iż nastąpi dalszy rozwój gospodarki powodujący zanikanie „starych” i powstawanie „nowych” zawodów, wymagających wysokich i bardzo wysokim kwalifikacji. Zakłada się, iż spośród dziesięciolatków uczęszczających do szkoły pod koniec lat 90. co drugi będzie pracował w zawodzie, którego dzisiaj jeszcze nie ma i w znacznej większości będą one miały charakter usługowy. Cz. Kupisiewicz, Cz. Banach: Strategia rozwoju edukacji do roku 2020 [w:] Strategia rozwoju Polski do roku 2020, s. 215-217.
Autorzy Strategii rozwoju edukacji podkreślają, iż wobec powyższego wymagać to będzie: • poszerzenia oferty edukacyjnej pod względem sieci szkół, form i metod kształcenia na poziomie wyższym (rozbudowa studiów wieczorowych, zaocznych, podyplomowych w uczelniach państwowych i niepaństwowych), co doprowadzi do wzrostu liczby studentów, ale i wymagać będzie przyrostu liczby nauczycieli akademickich;
kształcenia wielopoziomowego i szerokoprofilowego poprzez tworzenie studiów wielopoziomowych (licencjackich, wyższych zawodowych, magisterskich i doktoranckich) z gwarancją drożności między poszczególnymi poziomami, a także kształcenia szerokoprofilowego na uniwersytetach i innych uczelniach, wzrostu efektywności studiów oraz ułatwienia reorientacji zawodowej;
zsynchronizowania kierunków kształcenia z potrzebami rynku pracy, szczególna rola przypada tu studiom licencjackim; • systemu oceny jakości studiów i akredytacji; • przeznaczania na edukację od 6% do 8% PKB w perspektywie lat 2015-2020 (łącznie ze środków budżetowych i pozabudżetowych). http://www.instytut.info/images/stories/ksiazki_polecane/17_ksztalcenie_ustawiczne/13-Dabrowska.pdf
Informacja o stanie bezrobocia w Powiecie Stargardzkim w 2009 r. • W Powiatowym Urzędzie Pracy w Stargardzie Szczecińskim na dzień 31.12.2009r. zarejestrowanych było 7.639 osób bezrobotnych, w tym 4.187 kobiet, czyli 55%. Stopa bezrobocia wynosiła 19,7% i była wyższa od stopy bezrobocia w porównywalnym okresie tj. z dnia 31.12.2008r. o 4,8%. Bezwzględna liczba osób bezrobotnych w porównaniu do końca grudnia 2008r. zwiększyła się o 2.397 osób, natomiast w porównaniu do końca stycznia 2009r. zwiększyła się o 1.649 osób.
Większość osób bezrobotnych zgodnie ze stanem na dzień 31.12.2009. to osoby, które: • posiadają wykształcenie gimnazjalne lub niższe – 2.411 osób, co stanowi 31,6 % ogółu bezrobotnych, • ze stażem pracy od jednego roku do pięciu lat – 1.669 osób, co stanowi 21,8% ogółu bezrobotnych, • osoby młode w wieku 25 – 34 lata – 2.265 osoby, co stanowi 29,6 % ogółu bezrobotnych, • osoby, które pozostają bez pracy od 1 do 3 miesięcy- 1.980 osób, co stanowi 25,9 % ogółu bezrobotnych.
Struktura osób bezrobotnych według wieku, wykształcenia, stażu pracy i czasu pozostawania bez pracy w Powiecie Stargardzkim • według stanu na dzień 31.12.2009r.
Osoby bezrobotne w Powiecie Stargardzkim według wykształcenia na dzień 31.12.2009r.
Osoby bezrobotne w Powiecie Stargardzkim według wieku na dzień 31.12.2009r.
Usługi i instrumenty rynku pracy realizowane przez Powiatowy Urząd Pracyw Stargardzie Szczecińskim w 2009 roku
1. Pośrednictwo pracy - oferty pracy pracodawcy zgłaszali przede wszystkim w następujących zawodach: • zawody budowlane, zawody mechaniczne, zawody gastronomiczne, zawody branży usługowej i handlowej, stanowiska pracy dla kierowców i operatorów różnego sprzętu, oferty pracy nie wymagające od kandydatów kwalifikacji, oferty dla pracowników administracyjnych, edukacja, stanowiska związane z ochroną zdrowia. • Zawody wymienione są zgodnie z liczbą ofert malejąco.
2. Europejskie Służby Zatrudnienia (EURES) • Każdy doradca EURES z danego województwa pozyskuje oferty do pracy za granicą dla swojego regionu. • W okresie od stycznia do grudnia 2009 r. Wojewódzki Urząd Pracy w Szczecinie przekazał do Powiatowego Urzędu Pracy w Stargardzie Szczecińskim 154 oferty pracy (na 1.506 miejsc pracy) za granicą w ramach sieci EURES, pochodzących od zagranicznych Doradców EURES, Koordynatora Krajowego EURES oraz wojewódzkich urzędów pracy w kraju, w następujących zawodach:
spawacz, elektryk, programista, kierowca samochodu ciężarowego, operator sprzętu ciężkiego, inżynier budowlany, inżynier mechanik, opiekun dzieci, rzeźnik, wykrawacz, inżynier elektryk, pracownik hotelowy, pracownik branży finansowej, pracownik leśny, opiekun osób starszych, technik - mechanik, informatyk, farmaceuta, recepcjonista, kelner, kucharz, monter instalacji sanitarnych, pracownik gospodarczy, pokojowy/ówka, pracownik sezonowy w ogrodnictwie, stolarz, murarz, animator kultury, konserwator techniczny, lekarz (różne specjalności), sprzedawca, pielęgniarka.
3. Zwrot kosztów przejazdu • W 2009 roku z możliwości otrzymania zwrotu kosztów przejazdu skorzystało 658 osób, w tym 31 osób bezrobotnych skierowanych przez Urząd do pracy oraz 627 osób korzystających z instrumentów rynku pracy. • Możliwość skorzystania ze zwrotu kosztów przejazdu dała szansę na podjęcie pracy wielu osobom bezrobotnym, przede wszystkim mieszkającym na terenie gmin naszego powiatu, jak również miasta Stargard Szczeciński. Osoby te podjęły pracę głównie w Stargardzie Szczecińskim, Szczecinie i Szczecin Dąbiu, w wyniku skierowania do pracy otrzymanego z Urzędu.
4. Prace społecznie użyteczne • W 2009 roku podpisano z gminami Powiatu Stargardzkiego i Miastem Stargard Szczeciński porozumienia w sprawie sposobu organizowania i finansowania prac społecznie użytecznych. • 5. Staże • W okresie od stycznia do grudnia 2009r. Powiatowy Urząd Pracy w Stargardzie Szczecińskim skierował na staż do 12 miesięcy 545 osób.