Gestaþáttur Hávamála

1. Gestaþáttur Hávamála Aukaskýringar

2. 1. vísa • [Maður] skyli skoðast um [og] skyggnast um allar gáttir áður gangi fram. • Maður ætti að skoða sig vandlega um og horfa vandlega um allar dyragættir áður en maður gengur inn. • Því að óvíst er að vita hvar óvinir sitja fyrir á fleti. • Því að ekki er hægt að vita hvar óvinir manns sitja fyrir á bekk (inni).

3. 2. vísa • Gefendur heilir, gestur er inn kominn, hvar skal sá sitja? • Ágætu gestgjafar: Það er kominn inn gestur, hvar á þessi gestur að sitja? • Sá er á bröndum situr er mjög bráður [að] freista frama síns. • Sá sem situr úti í horni (bókstaflega: á eldiviðarhlaða) er mjög óþolinmóður að reyna sóma sinn, þ.e. að komast að því til hversu fíns sætis honum verður vísað (sem sýnir hversu mikil virðing er borin fyrir honum).

4. 3. vísa • Þeimer inn erkominn og á knékalinnerþörfelds. • Sásemerkominn inn og erkalinn á hnénuþarfeld (tilaðhlýjasér). • Þeimmannierhefir um fjallfariðerþörfmatar og voða. • Sámaðursemhefurferðast um fjallvegiþarf mat og ábreiður (voðir). • Mérerþörfeinhvers = égþarfeitthvað

5. 4. vísa • Þeimertilverðarkemurerþörf • þerru og þjóðlaðar • góðsæðis, efsérgetamætti, • orðs og endurþögu. • Sásemkemur í mat (tilmálsverðar) þarf: • þurrku (handklæði) og alúðlegarviðtökur • gottviðmót, efþaðermögulegt (efhanngætifengiðþað) • aðtalaðséviðhann (orð, frágestgjafa) • og þögn á móti (svohannfáiaðtala)

6. 5. vísa • Þeimervíðaratarerþörfvits, dælterheimahvað. • Sásemferðastvíðaþarfvit, allterauðveltheima. • Sáerekkikann og siturmeðsnotrumverðuraðaugabragði. • Sásemekkertkann og siturmeðvitrum (mönnum) verðuraðathlægi. • Ath. ekki = ekkert

7. 6. vísa • Maðurskylitverahræsinnaðhyggjandisinniheldurgætinnaðgeði • Maðurskalekkiveramontinnafskynsemisinniheldurvarkár í orðum (gætaþessaðsegjaekki hug sinn). • ATH. skyli + t (= ekki) • geð = skapeðavit (virðistekkigreintmilliþessa í Hávamálum)

8. 6. vísa, frh. • þá er horskur og þögull kemur til heimisgarða verður vörum sjaldan víti • Þegar vitur og þögull (maður) kemur í heimsókn (til heimila) verður varkárum (manni) sjaldan á skyssa (gerir varkár maður sjaldan vitleysu) • því að maður fær aldregi óbrigðra vin en mikið manvit. • því að maður eignast aldrei traustari (þ.e. sem bregst ekki) vin (heldur) en mikið vit.

9. 7. vísa • Inn varigesturerkemurtilverðarþegirþunnuhljóði. • Hinnvarkárigestursemkemur í mat (tilmálsverðar) þegir og hlustar vel. • Eyrumhlýðir en augumskoðar, svonýsisthverfróðrafyrir. • Meðeyrumhlustar en meðaugumskoðar; þanniglítursérhverviturmaður (sérhverviturra) í kringum sig. • ATH. eyrumerverkfærisþágufall en í nútímamálieroftastnotuðforsetn.+ þgf., þ.e. meðeyrum. • fróðraertegundareignarfall, ennnotaðt.d. í margtmanna.

10. 8. – 9. vísa • Í kennslu læt ég venjulega sleppa vísum 8 og 9. Þær fjalla um að maður sé hamingjusamur ef maður getur verið sjálfum sér nægur um hrós og hollráð. Oft þiggur maður ill ráð frá öðrum (úr brjóstum annarra). • Sumsé hafa holla sjálfsmynd og næga skynsemi til að taka sjálfur réttar ákvarðanir ...

11. 10. vísa • Maðurberatbetribyrðiaðbrautu en sémanvitmikið, • Maðurberekkibetribyrði á lífsleiðinni en miklaskynsemi/mikiðvit, • þaðþykirbetraauði í ókunnumstað, slíkterveravolaðs. • það (vitið/skynsemin) þykirbetra (meiravirði) en ríkidæmi (auður) á ókunnumstað, slíkt (þ.e. vitið/skynsemin) erskjólhinsvesæla (volaða). Þ.e. aðsávesæligeturþóalltafleitaðskjóls í skynseminni og þannigkomistvelaf; húnermeiravirði en ríkidæmi. • ber + at (ekki) = berekki

12. 11. vísa • Sami fyrrihluti og viðvísu 10. Seinnihlutinn: • hannveguraverravegnestaðvelli en séofdrykkjaöls. • Hannberekkiverravegnesti á lífsleiðinni en ofdrykkjuöls (áfengis). Hversvegnasvoerskýrist í næstuvísum. • ATH. vegur + a (ekki) = berekki. • Vísur 10, 11, 12, 13 og 14 erumikilvægar!

13. 12. vísa • Ölaldasona era svogottsemgottkveða. (í útg. GíslaSigurðssonar) en • Öl era svogottaldasonumsemgottkveða. (í útg. ÓlafsBriem). • Ölmannannaerekkieinsgott og (þeir) segja (kveða) eðaÖlerekkieinsgottfyrirmenn (mönnum) eins og (þeir) segja. • Þvíaðgumiveitfærratilgeðssínserfleiradrekkur. • Þvíaðmaðurtaparskynsemisinni æ meir (veitfærraafvitisínu) eftirþvísemhanndrekkurmeira. • er+a (ekki) = erekki

14. 13. vísa • Sásemyfiröldrumþrumirheitiróminnishegri, hannstelurgeðiguma. • Sásemhímiryfirdrykkju/drykkjuveislum/partíumheitir "gleymskufugl" ("black-out fugl"), hannstelurskynsemi/viti/dómgreind manna. • Egfjötraðurvarkfjöðrumþessfugls í garðiGunnlaðar. • Ég (Óðinn) varfjötraðurmeðfjöðrumþessfugls (égdrakkmig í black-out!) heimahjáGunnlöðu. • var + k (ek= ég) = varég

15. 14. vísa • Egvarðölur, varðofurölvi, að ins fróðaFjalars, • Égvarðfullur, varðblindfullur, heimahjáGunnlöðu (eiginlega: heimahjáhinumfróðaFjalari). • öldurerþví best aðhvergumiheimtirafturgeðsitt. • Drykkjaeraðþvíleytinu best (þaðskástaviðdrykkjuer) aðhvermaðurendurheimtirskynsemisína/dómgreindsína/vitsitt. • Átterviðaðeinikosturinnviðdrykkjuséaðvímanerekkivaranlegtástand - þaðrennurafmanniaftur!

16. 15. vísa • Þjóðans barn skyliveraþagalt og hugalt og vígdjarft, • Konungborinnmaður (konungs barn) skalveraþögull, athugull og hugprúður (djarfur í orustu) • hvergumnaskyli [vera] glaður og reifuruns [hann] bíðurbanasinn. • Sérhvermaður (sérhver manna) skalveraglaður og káturunshanndeyr/unskemuraðdauðdaga (bana) hans. • hver = sérhver, gumna = manna

17. 16. vísa • Ósnjallurmaðurhyggstmunulifaeyefhannvarastviðvíg. • Heimskurmaðurheldur (sig) munulifaaðeilífu (helduraðhannlifiaðeilífu) efhannforðast (varast) bardaga. • En elligefurhonumengifriðþóttgeirargefi. • En ellingefurhonumenganfriðþóttspjótingefi (honumfrið). • Semsagt: Þaðerheimskulegtaðforðastáhættu - maðurerhvortsemerekkieilífurþvímaðurdeyrhvortsemereinhverntímann- úrelli.

18. 17. vísa • Afglapierkemurtilkynniskópir, þylst um eðaþrumir. • Auli, semkemur í heimsókn/í boð, starir/glápir, blaðrarstanslausteðahímirþegjandi. • Alltersenn, efhannsylg um getur, geðgumaerþáuppi. • Þaðgeriststrax, efhannfærsjúss (drykk), aðskynsemimannsinseruppurineðaaðhugurmannsinser "uppi á borðinu", þ.e. hannkemst á ævisögustigið!

19. 18. vísa • Ég læt venjulega sleppa 18. vísu. Í henni segir að einungis sá sem hefur víða ferðast viti hvernig menn séu innrættir eða skapi farnir. Sumsé: Þeir sem hafa víða farið eru mannþekkjarar. • Nú gerast vísurnar hver annarri mikilvægari!

20. 19. vísa • Maðurhaldit á keri, drekkiþómjöðaðhófi. Mæliþarfteðaþegi. • Maður á ekkiaðeinokadrykkjarkerið (heldurlátaþaðganga), þó á maðuraðdrekkaöl í hófi. (Þessuerkennarinnvitaskuldósammála, en skv. vísunnierjafnslæmtaðsturta í sig og aðdrekka alls ekkineitt; Hvorttveggjaeruöfgar ...) Maður á aðsegjaeitthvaðmerkilegt/nauðsynlegt (þarft) eðaþegja. (Ekkiblaðraeinhverjavitleysu.) • Engimaðurvárþigþessókynnisaðþúgangirsnemmaað sofa. • Enginnmaðurláirþérþáókurteisi (böggarþigfyrirþáókurteisi) aðþúfarirsnemmaað sofa. • haldi + t (ekki) = haldiekki

21. 20. vísa • Gráðugur halur etur sér aldurtrega nema viti geðs, • Gráðugur maður étur sig í hel (til dauða) nema (hann) gæti skynsemi, • oft fær magi heimskum manni hlægis, er með horskum kemur. • Oft lætur maginn heimskan mann verða að athlægi, þegar hann kemur meðal viturra manna (kemur með vitrum mönnum). (Þ.e. þessir vitru hía á þann heimska því hann er svo gráðugur!)

22. 21. vísa • Hjarðirvituþaðnærþærskuluheim og gangaþáafgrasi. • Búfénaður (t.d. sauðahjarðir) veithvenærhann á aðfaraheim og hættirþáaðbíta (grasið). • En ósvinnurmaðurkannævagimálmagasíns. • En heimskurmaðurkannséraldreimagamál (þ.e. gerirséraldreigreinfyrirhvenærkominnertímitilaðhættaaðborða). • ATH. Mjög oft ersmáorðinu „um“ ofaukið í vísumHávamála og annarraeddukvæða. Þettaereinskonaruppfyllingarorðsemþýðirekkineitt. Samamásegja um orðið „of“ .

23. 22. vísa • Vesallmaður og illaskapi [farinn] hlæraðhvívetna. • Aumurmaður og heimskur (þ.e. meðillaskynsemi) hlæraðöllu. • Hittkihannveit, erhann vita þyrfti, aðhann era vammavanur. • Hittveithannekki, semhannþyrftiað vita, aðhannerekkigallalaus. • ATH. Hitt+ekki -> hittki er+a (ekki) = erekki. • Ekkivirðistgreintmilliorðannaskap, vit, geð, æðio.fl. í Hávamálum. Skynsemi og skaperþaðsama.

24. 23. vísa • Ósvinnurmaðurvakir um allarnætur og hygguraðhvívetna. • Heimskurmaðurvakir um allarnætur og pælir í öllu (hugsar um allt). • Þáermóðureraðmorgnikemur, alltervílsem var. • Þáerhannþreytturþegarmorguninnkemur (og) öllmæðaersemáður (öllvandamálineruennþátil). • Sumsé: Þaðerheimskulegtaðveltaséruppúráhyggjuefnumþegarmaðureraðfaraað sofa. Þaðeinasemmaðurhefuruppúrþvíeraðveraþreyttur á morgnana!

25. 24. vísa • Ósnoturmaðurhyggurallaviðhlæjendurverasérvini. • Heimskurmaðurhelduraðallirsemhlæjaviðhonum (brosatilhans) séuvinirsínir. • Hittkihannfinnur, þóttþeirlesi um hannfár, efhannsiturmeðsnotrum. • Hittfinnurhannekki, þóttþeirtaliilla um hann, þegar (ef) hannsiturmeðvitrummönnum/meðalviturra manna. • Sumsé: Sáheimskifattarekkiaðþeirvitrueruaðtalailla um hann og helduraðallirsembrosatilhansséuvinirhans.

26. 25. vísa • Sami fyrrihluti og í 24. vísu. Seinnihlutinn: • Þá finnur [hann] það er [hann] kemur að þingi, að hann á fá formælendur. • Hann uppgötvar (finnur) þegar hann kemur á mannamót, að hann á sér fáa stuðningsmenn (málsvara).

27. 26. vísa • Ósnoturmaðurþykistallt vita efhann á sérveru í vá. • Heimskurmaðurþykist vita alltefhann á sérskjól í hættu. (Þ.e. heimskimaðurinnersvakalegagóðurmeð sig svolengisemhanngeturleitaðskjólsefhættasteðjarað.) • Hittkihannveithvaðhannskalviðkveðaeffirarfreistahans. • Hittveithannekkihverjuhannskalsvaraefmenneruaðprófahann (spyrjahannútúr).

28. 27. vísa • Ósnoturmaðurerkemurmeðaldir, þaðer best aðhannþegi. • Heimskurmaður, semkemurinnan um menn (meðmönnum), þaðer best aðhannþegi. • Engiveitþaðaðhannkannekkinemahannmælitilmargt. • Enginnveitaðhannkannekkertnemahanntali of mikið (þ.e. kjaftiafsér). • Veitamaðurhinnervætkiveitþótthannmælitilmargt. • Veitekkimaðursásemekkertveitþótthanntali of mikið.

29. 27. vísa frh. 28. – 32. vísu sleppt • Í 27. vísu var gefið það ráð að þegja svo ekki uppgötvaðist hve heimskur maður væri (ef maður er heimskur, þ.e.a.s.). En ráðið virkar í rauninni ekki því heimskur maður gerir sér ekki grein fyrir því hvenær hann er farinn að tala of mikið ... • Það má sleppa vísum 28 - 32, að báðum meðtöldum. Í þeim er m.a. talað um mikilvægi þess að gæta tungu sinnar og að gera ekki grín að öðrum.

30. 33. vísa • Maðurskyli oft fáárligaverðarnemakomitilkynnis • Maður á aðborðasnemma (skalfásnemmamatar) nemamaðurséaðfara í heimsókn (tilkynnis). (Þá á maðuraðborðaseintsvomaðurséekkisvangur í heimsókninni. Annarshagarmaðurséreins og lýster í seinnihlutanum:) • situr og snópir, lætursemsólginnsé og kannfregnaaðfá. • situr og glápirsníkjulega, hagarséreins og maðurségráðugur og geturbara spurt fárrafrétta (spurt frétta um fátt). (Þáermaður of gráðugurtilaðgetahaldiðuppikurteislegumsamræðum!)

31. 34. vísa • Til ills vinarermikiðafhvarf, þótt [hann] búi á brautu. • Tillélegsvinarermikillkrókur, þótthannbúi í alfaraleið. • En tilgóðsvinarliggjagagnvegirþótthannséfirrfarinn. • En tilgóðsvinarliggurbeinleiðþótthannbúilengra í burtu (búifjær). • Sumsé: Maðurnennirekkiaðleggja á sig heimsókntillélegsvinarþóttmaðureigi oft leiðhjá, en mannifinnstliggjabeintviðaðheimsækjagóðanvin, þótthannbúilangt í burtu.

32. 35. vísa • Gangaskal, skalagesturveraey í einumstað. • Drífa sig! (Faraskal), gesturskalekkiveraalltaf á samastað. • Ljúfurverðurleiðuref [hann] siturlengi á fletjumannars. • Sásemvarljúfur (gestur) verðurleiðinlegur (gestur) efhannsiturlengi á bekkjumannars (manns) (semsagtefhanner of lengi í heimsókn). • skal + a (ekki) = skalekki

33. 36. vísa • Bú er betra þótt lítið sé, hver er halur heima. • Það er betra að eiga bú þótt það sé lítið (heldur en að eiga ekkert bú); Sérhver er húsbóndi á eigin heimili (heima). • Þótt [maður] eigi [bara] tvær geitur og taugreftan sal, það er þó betra en bæn. • Þótt maður eigi bara tvær geitur og lélegt húsnæði þá er það þó betra en betl, þ.e. að að þurfa að betla af öðrum.

34. 37. vísa • Sami fyrripartur og í 36. erindi, en seinnihlutinn: • Þeimerskalbiðjasérmatar í hvertmálerblóðugthjarta. • Þaðerhelv... blóðugtaðþurfaaðbetla mat í hvertmál. (Hefðbundinskýring: Þeimsemþarfaðbiðjasérmatar í hvertmál/ fyrirhverjamáltíðsvíðurþaðsárt.) • Boðskapurinn í vísum 26. og 37. eraðsjálfstæðiðsémikilvægastaföllu og þaðséhræðilegtaðeigaundiröðrumkomið.

35. 38. vísa • Maður skala ganga feti framar vopnum sínum á velli. • Maður skal ekki ganga svo mikið sem 30,48 cm ;-) frá vopnum sínum á víðavangi. • Því að óvíst er að vita nær guma verður þörf geirs á vegum úti. • Því að ekki er hægt að vita hvenær maður þarf spjót sitt (hvenær manni verður þörf spjóts) á vegum úti.

36. 39. – 41. vísu sleppt • Sleppa má vísum 39. - 41. Í þeim segir m.a. að það borgi sig ekki að spara því oft erfi leiðinda ættingjar mann. Til að viðhalda vináttu er nauðsynlegt að skiptast á gjöfum.

37. 42. vísa • Maðurskalveravinurvinsínum og gjaldagjöfviðgjöf • Maðurskalveravinurvinarsíns og endurgjaldagjöfmeðgjöf • höldarskyli taka hláturviðhlátri en lausungviðlygi. • Mennskuluendurgjaldahláturmeðhlátri (bros meðbrosi) en endurgjaldafalsmeðlygi. • Menneigasumséaðendurgjaldaallt í sömumynt; þettaeraugafyrirauga og tönnfyrirtönnboðskapur ...

38. 43. vísa • Maður skal vera vinur vin sínum, þeim og þess vin. • Maður á að vera vinur vinar síns og vinur vinar hans. • En engi maður skyli vera vinur vinar óvinar síns. • Enginn maður skal vera vinur manns sem er vinur óvinar hans. • Skv. þessu hefði Egill ekki átt að vera vinur Arinbjarnar því hann var vinur Eiríks blóðaxar, óvinar Egils!

39. 44. vísa • Veistuefþúvináttþannerþúveltrúir og viltþúafhonumgottgeta. • Veistuþað, efþúvinsemþútreystirvel og viltfáeitthvaðgottfráhonum: • Geðiskaltuviðhannblanda og gjöfumskipta, faraaðfinna oft. • Þúskalttrúahonumfyrirleyndarmálum (eiginlega „blanda hug viðhann“) og skiptast á gjöfumviðhann, (og) fara oft í heimsókntilhans. • Í vísunnieruppskriftaðþvíhvernig á aðrækjavináttuviðtraustanvin.

40. 45. vísa • Efþúáttannan [vin] þannerþúillatrúir, viltuþóafhonumgottgeta. • Efþúáttannanvinsemþútreystirilla, en viltþófáeitthvaðgottfráhonum (græða á honum): • Skaltumælafagurtviðþann [vin] en hyggjaflátt og gjaldalausungviðlygi. • Þúskalttalafallegaviðþannvin en hugsafalskt og endurgjaldafalsmeðlygi. • Sumséskaltuljúgaaðhonum (á mótifalsihans) og segjaeitthvaðsætt en hugsaljótt ...

41. 46. vísa • Þaðerenn of þannerþútrúirilla og þérergrunuraðhansgeði. • Þaðerennmeðþannvinsemþútreystirilla og þiggrunarinnrætihans: • Skaltuhlæjaviðþeim [vini] og mæla um hug, gjöldskuluglíkgjöfum. • Þúskalthlæjaviðþeimvini (brosatilhans) og mælaþvert um hug þér (þ.e. segjaþveröfugtviðþaðsemþúhugsar), endurgjöldinskuluvera í stílviðgjafirnar (skuluveralíkgjöfumhans).

42. 47. vísa • Egvarungurforðum, fóregeinnsaman, þávarðegvillurvega • Égvarungurfyrirlöngu, égvareinsamall, þávilltistégafleið • þóttumstauðugureregannanfann, maðurermannsgaman. • Égþóttistríkur (mérfannstégveraríkur) þegaréghittiannanmann, maðurermannsyndi. • Boðskapurinneraðeinngeturmaðurinnekkiþrifist. Félagsskapurinnauðgarlífið, eðaeins og fél.vís.mennsegja: Maðurinnerfélagsvera. MaðurermannsgamansegjaHávamál ...

43. 48. – 49. vísu sleppt • Það má sleppa vísum 48 og 49. Í þeirri fyrrnefndu segir að örlátir og hraustir menn lifi bestu lífi, því þeir hafa sjaldan áhyggjur. Heimskur maður kvíðir öllu og hinn níski óttast gjafir því hann þarf að endurgjalda þær. (Munið eftir Agli og Einari skálaglamm ...) • Lesið þess vandlegar vísur 47 og 50!

44. 50. vísa • Súþöllerstendur á þorpihrörnar [því] börkurnébarrhlýrathenni. • Súfurasemstendur á bersvæðivisnarþvíönnurtréskýlahenniekki. [Ath. aðskýring í Sígildumkvæðumstenstekki en í yngriútg. skýringaGíslaSigurðssonarhefurhúnveriðleiðrétt..] • Börkur og barreruhlutifyrirheild og þýðahértré. • hlýr (hlúir) + at (ekki) = hlúirekki. • Þorpþýddiupphaflegarjóður í skógi, hérþýðirþaðbersvæði. • Skv. upplýsingumgarðyrkjumannaþrífastfururekkivel í skjóllitlulandi.

45. 51.- 53. vísu sleppt • Sleppið vísum 51 - 53, en lesið þess vandlegar þær vísur sem eftir eru! • Í þessum vísum sem sleppt er segir m.a. að oft þurfi ekki mikið til að eignast vin, nóg er að vera duglegur að gefa öðrum með sér. Sumir skilja vísu 53 sem svo að á litlum söndum lítilla fjarða verði menn smáir og kotungslegir í hugsun. Kannski er átt við að í einangruðum byggðum þrífist einhvers konar afdalahugsunarháttur.

46. 54. vísa • Hver manna skylimeðalsnotur, ævasé [maður] tilsnotur. • Sérhvermaðurskalverameðalvitur, aldreisé (skyldimaðurvera) of vitur. • Þeimervelmargtvituerfyrðafegurstaðlifa. • Orðrétt: Þeimermátulegamargt vita er manna fegurstaðlifa. Þ.e.a.s. þeirsem vita passlegamikiðlifafegursta (besta) lífinu. • Þettaskýristbetur í næstuerindum

47. 55. vísa • Fyrrihlutinnereins og í 54. vísu en seinniparturinner: • Þvíaðhjartasnotursmannsverðursjaldanglattefsá á eralsnoturer. • Þvíaðhjartavitursmannsverðursjaldanglattefsásem á hjartaðeralvitur. • Væntanlegaeráttviðþaðaðekkierhægtaðkomaalvitrummanni á óvart (þvíhannveitalltfyrirfram) og einnigaðalviturmaðurhefurhroðalegaráhyggjuryfiröllusemhannveitað á eftiraðkomafyrir.

48. 56. vísa • Seinnihlutivísunnar: • Engivitiörlögsínfyrirþeimersorgalausastursefi. • Enginnskyldi vita örlögsínfyrirfram. Þeim (semekkiveitörlögsínfyrirfram) eráhyggjulausasturhugur. Þ.e.a.s: Sásemekkiveitörlögsínfyrirframhefurminnstaráhyggjur. • Sorgir = áhyggjur (sbr. Sorgen í þýsku), sefi = hugur (sbr. sefasýki, semnotaðvar um móðursýki/hysteríu). • Þaðborgar sig semsagtekkiaðverasvovituraðmaðurvitiörlögsín. Þáfyllistmaðuráhyggjum.

49. 57. og 60. – 67. vísum sleppt • Sleppið vísum 57, og 60 - 67. Í 57. segir að menn vitkist af samskiptum við aðra en verði nördar af ómannblendni. Í 61. segir að menn eigi að vera hreinir og saddir en ekki að skammast sín fyrir fátækleg klæði og búnað. • Í 63. er bent á að ekki borgi sig að segja öðrum leyndarmál, því nóg er að þrír viti eitthvað til að það kjaftist út um allar jarðir. Í 64. segir að maður eigi að fara hófsamlega með vald sitt og ekki gera sig breiðan. Í 66. er talað um að maður hitti oft illa á þegar maður kemur í heimsókn og í 67. er talað um að ef ekki þyrfti að splæsa mat á gesti væri manni boðið oftar í heimsókn.

50. 58. vísa • Sáervillannarsféeðafjörhafaskalrísaár. • Sásemvillnáféeðalífiannarsmannsskalfarasnemma á fætur. (Semsagtefmaðurætlaraðrænaeðadrepaeinhvernborgar sig aðdrífa sig snemma á lappirtilaðkomaþví í verk!) • Liggjandiúlfurgetursjaldanlærnésofandimaðursigur. • Sofandiúlfurfær (þ.e. veiðir) sjaldanlæri (þ.e. bráð) néfærsofandimaðursigur (þ.e. sigrar). • lærerhlutifyrirheild og merkirbráðina í heild.