Download
1 / 103
E N D
Apollo missions True or False?!!!
Cold War • پس از اتمام جنگ جهانی دوم و آتش بس بین بلوک شرق و غرب رقابتی تازه بین دو ابر قدرت شرق و غرب یعنی شوروی و آمریکا در گرفت.شوروی در این رقابت گوی میدان را ربود و در عرصه فضایی از آمریکا پیشی گرفت.در 4 Sputnik1 اکتبر 1957 با پرتاب اولین ماهواره با نام توانمندی خود را به رخ آمریکا کشید.پس از آن در ماموریتهای بعدی با پرتاب سگی به نام لایکا و سپس پرتاب اولین مرد وزن فضانورد یعنی یوری گاگارین و والنتینا ترشکوا به دور مدار زمین چشمان همگان را بیش از پیش به خود خیره کرد.
شوروی با رسیدن به توانمندی اولین تصویر برداری از سمت دیگر ماه و همچنین عکس برداری از سطح زهره عملا در عرصه فضا یکه تاز میدان مسابقه بود.این آمریکا را بر آن داشت تا در این رقابت عقب ماندگی خود را جبران کند.برای همین دست به طرح ریزی پروژه های فضایی آپولو نمود.
Apollo Program • پروژه فضایی آپولو یکی از پروژه‌های فضایی ناسا در زمان مسابقه فضایی میان شوروی و آمریکا بود که کوشش میکرد تا اولین انسان را بر روی سطح کره ماه فرود بیاورد. پروژه در دوره ریاست جمهوری دوایت آیزنهاور شروع به کار کرد، آپولو پس از ریاست جمهوری بعدی آمریکا جان اف. کندی با جدیت ادامه پیدا کرد. جان اف. کندی پشتیبانی خود از طرح فرود انسان بر روی کره ماه را طی یک سخنرانی ویژه خطاب به کنگره در ماه مه ۱۹۶۱ بدین گونه اعلام کرد:...من اعتقاد دارم کشورم می‌بایست برای دستیابی به هدف فرود انسان بر روی کره ماه و به سلامت بازگشتن به زمین قبل از خروج از این دهه متعهد شود.در این دوره هیج برنامه فضایی دیگری نمی‌تواند برای بشر تأثیرگذارتر از اکتشاف مسیرهای با برد طولانی در فضا باشد؛ و انجام هیچ کدام نمی‌تواند تا این حد سخت و گران باشد.
هدف کندی در طی مدت ماموریت آپولو۱۱ در تاریخ ۲ ژوئیه ۱۹۶۹ با فرود فضانوردانی مانند نیل آرمسترانگ، باز آلدرین بر روی کره ماه در حالی که مایکل کالینز بر روی مدار ماه بود، برآورده شد.۵ پروژه متعاقب آپولو همچنین برای فرود فضانوردان روی کره ماه بود که آخرین آنها در دسامبر سال ۱۹۷۲ انجام شد. در این ۶ پرواز فضائی آپولو ۱۲ نفر روی کره ماه قدم زدند. انها اولین انسانهایی بودند که موفق به فرود بر روی یک جرم آسمانی دیگر شدند. • پروژه آپولو از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۵ اجرا می‌شد و سومین برنامه پرواز فضائی انسان بعد از مرکوری و پروژه جمینای توسط آژانس فضائی بین‌المللی آمریکا ناسا بود. آپولو از فضاپیماهای آپولو و سکوهای پرتاب ساترن استفاده میکرد، که بعداً برای برنامه اسکای لب و برنامه آزمایشی مشترک بین آمریکا و روسیه پروژه آزمایشی آپولو-سایوز مورد استفاده قرار گرفتند، بنابراین پروژه‌های بعدی اغلب به عنوان قسمتی از کل پروژه آپولو مدنظر قرار می‌گرفت. • پروژه با تنها ۲ مانع عمده پایان یافت، اولین آنها آتش سوزی در سکوی پرتاب آپولو ۱ بود که منجر به مرگ هر سه فضانورد گاس کریسون، اد وایت، راجر چافی شد، دومین آنها مربوط به انفجار در آپولو ۱۳ به هنگام رسیدن به کره ماه بود که فضاپیما به صورت جدی مورد اسیب قرار داد. که به لطف تلاشهای کنترل کننده‌های پرواز، مهندسان پروژه، اکیپ پشتیبان و مهارت خودشان، ۳ فضانورد توانستند جان خودشان را نجات دهند. • آپولو نقطه عطفی در پرواز فضائی انسان ایجاد کرد و تنها پروژه‌های فرستادن انسان به فراتر از مدار زمین تا آن زمان باقی ماند؛ آپولو ۸ اولین فضاپیمای دارای سرنشین بود که در مدار اجرام آسمانی دیگر قرار گرفت، در حالی که آپولو ۱۷ به عنوان آخرین ماهنوردی و آخرین ماموریت با سرنشین در خارج از مدار زمین شناخته شده‌است.پروژه فوق باعث حاصل شدن پیشرفتهای فراوانی از زمینه‌های فناوری‌های محیطی گرفته تا فن پرتاب موشک و پرواز انسان در فضا که شامل دستگاه‌های خودکار هواپیما، مخابرات و کامپیوترها است، شد.آپولو همچنین باعث برانگیخته شدن علاقه بسیاری در زمینه‌های فراوان مهندسی شد و پیشرفت فراوانی به عنوان نشانه‌های برنامه برجای کذارد. بسیاری از اشیاء و آثار مکشوفه پروژه درحال نمایش در مکانهای مختلف در سرتاسر جهان می‌باشند که قابل ذکرترین آنها موزه هواوفضا ی اسمیتسونین می‌باشد
Apollo Projects • پروژه فضایی آپولویکی از پروژه‌های فضایی ناسا در زمان مسابقه فضایی میان شوروی و آمریکا بود که کوشش میکرد تا اولین انسان را بر روی سطح کره ماه فرود بیاورد. پروژه در دوره ریاست جمهوری دوایت آیزنهاور شروع به کار کرد، آپولو پس از ریاست جمهوری بعدی آمریکا جان اف. کندی با جدیت ادامه پیدا کرد. جان اف. کندی پشتیبانی خود از طرح فرود انسان بر روی کره ماه را طی یک سخنرانی ویژه خطاب به کنگره در ماه مه ۱۹۶۱ بدین گونه اعلام کرد:...من اعتقاد دارم کشورم می‌بایست برای دستیابی به هدف فرود انسان بر روی کره ماه و به سلامت بازگشتن به زمین قبل از خروج از این دهه متعهد شود.در این دوره هیج برنامه فضایی دیگری نمی‌تواند برای بشر تأثیرگذارتر از اکتشاف مسیرهای با برد طولانی در فضا باشد؛ و انجام هیچ کدام نمی‌تواند تا این حد سخت و گران باشد. • هدف کندی در طی مدت ماموریت آپولو۱۱ در تاریخ ۲ ژوئیه ۱۹۶۹ با فرود فضانوردانی مانند نیل آرمسترانگ، باز آلدرین بر روی کره ماه در حالی که مایکل کالینز بر روی مدار ماه بود، برآورده شد.۵ پروژه متعاقب آپولو همچنین برای فرود فضانوردان روی کره ماه بود که آخرین آنها در دسامبر سال ۱۹۷۲ انجام شد. در این ۶ پرواز فضائی آپولو ۱۲ نفر روی کره ماه قدم زدند. انها اولین انسانهایی بودند که موفق به فرود بر روی یک جرم آسمانی دیگر شدند. • پروژه آپولو از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۵ اجرا می‌شد و سومین برنامه پرواز فضائی انسان بعد از مرکوری و پروژه جمینیتوسط آژانس فضائی بین‌المللی آمریکا ناسا بود. آپولو از فضاپیماهای آپولو و سکوهای پرتاب ساترن استفاده میکرد، که بعداً برای برنامه اسکای لب و برنامه آزمایشی مشترک بین آمریکا و روسیه پروژه آزمایشی آپولو-سایوز مورد استفاده قرار گرفتند، بنابراین پروژه‌های بعدی اغلب به عنوان قسمتی از کل پروژه آپولو مدنظر قرار می‌گرفت. • پروژه با تنها ۲ مانع عمده پایان یافت، اولین آنها آتش سوزی در سکوی پرتاب آپولو ۱ بود که منجر به مرگ هر سه فضانورد گاس کریسون، اد وایت، راجر چافی شد، دومین آنها مربوط به انفجار در آپولو ۱۳ به هنگام رسیدن به کره ماه بود که فضاپیما به صورت جدی مورد اسیب قرار داد. که به لطف تلاشهای کنترل کننده‌های پرواز، مهندسان پروژه، اکیپ پشتیبان و مهارت خودشان، ۳ فضانورد توانستند جان خودشان را نجات دهند. • آپولو نقطه عطفی در پرواز فضائی انسان ایجاد کرد و تنها پروژه‌های فرستادن انسان به فراتر از مدار زمین تا آن زمان باقی ماند؛ آپولو ۸ اولین فضاپیمای دارای سرنشین بود که در مدار اجرام آسمانی دیگر قرار گرفت، در حالی که آپولو ۱۷ به عنوان آخرین ماهنوردی و آخرین ماموریت با سرنشین در خارج از مدار زمین شناخته شده‌است.پروژه فوق باعث حاصل شدن پیشرفتهای فراوانی از زمینه‌های فناوری‌های محیطی گرفته تا فن پرتاب موشک و پرواز انسان در فضا که شامل دستگاه‌های خودکار هواپیما، مخابرات و کامپیوترها است، شد.آپولو همچنین باعث برانگیخته شدن علاقه بسیاری در زمینه‌های فراوان مهندسی شد و پیشرفت فراوانی به عنوان نشانه‌های برنامه برجای کذارد. بسیاری از اشیاء و آثار مکشوفه پروژه درحال نمایش در مکانهای مختلف در سرتاسر جهان می‌باشند که قابل ذکرترین آنها موزه هواوفضا ی اسمیتسونین می‌باشد. • جان اف کندی در سخنرانی در دانشگاه رایس در سال ۱۹۶۲. کندی در راه اندازی پروژه‌های فضایی ناسا همانند آپولو نقش اساسی ایفا کرد.
جان اف کندی در سخنرانی در دانشگاه رایس در سال ۱۹۶۲. کندی در راه اندازی پروژه‌های فضایی ناسا همانند آپولو نقش اساسی ایفا کرد
Apollo 1 • آپولو ۱: قسمتی از پروژهٔ آپولویناسا برای آماده‌سازی فرود انسان بر سطح کره ماه بود. • این ماموریت ناسا در سال ۱۹۶۷ بوقوع پیوست، و طی حادثه‌ای مرگبار هر سه فضانورد آپولو ۱ که در حال تمرین روی زمین بودند در آتش سوختند. این حادثه باعث شد ناسا تغییرات اساسی در طراحی کپسول فضاپیما بدهد.
Apollo 4 • آپولو ۴قسمتی از پروژهٔ آپولویناسابرای آماده‌سازی فرود انسان بر سطح کره ماه بود. • این ماموریت ناسا در سال ۱۹۶۷ بوقوع پیوست و فضانوردی نداشت. • آپولو ۴ به وسیله موشک ساترن ۵ و در تاریخ ۹ نوامبر۱۹۶۷ از مرکز فضایی کندی به فضا پرتاب شد.
Apollo 5 • آپولو ۵قسمتی از پروژهٔ آپولویناسا برای آماده‌سازی فرود انسان بر سطح کره ماه بود. • این ماموریت ناسا در سال ۱۹۶۸ بوقوع پیوست، و فضانوردی نداشت.
Apollo 6 • آپولو ۶قسمتی از پروژهٔ آپولویناسا برای آماده‌سازی فرود انسان بر سطح کره ماه بود. • این ماموریت ناسا در سال ۱۹۶۹ بوقوع پیوست، و فضانوردی نداشت
Apollo 7 • آپولو ۷قسمتی از پروژهٔ آپولویناسا برای آماده‌سازی فرود انسان بر سطح کره ماه بود. • این سفر ناسا در سال ۱۹۶۹ بوقوع پیوست، و فضانوردان آن والتر شیرا، دون آیزلی و والتر کانینگهم بودند.
Apollo 8 • آپولو ۸نخستین سفر انسان به مدار کره ماه بود. در این سفر، سازمان ناسا قصد آزمودن سامانه‌های فضاپیما در سفر بین ماه و زمین را داشت. • این سفر ناسا در سال ۱۹۶۸ بوقوع پیوست، و فضانوردان آن: • فرنک بورمان • جیمز لاول • ویلیام اندرز • بودند. • آپولو ۸ پس از بیش از ۲۰ ساعت گردش در مدار ماه سفر بازگشتی خود به سوی زمین را آغاز کرد. در ۲۸ دسامبر ۱۹۶۸ کپسول فضانوردان در اقیانوس آرام فرو آمد و فضانوردان توسط کشتی یواس‌اس یورک‌تاونبه پایگاه بازگردانده شدند. • این کپسول امروزه در موزه علوم و صنعت شیکاگو در ایالت ایلینوی آمریکا در معرض نمایش است.
Apollo 9 • آپولو ۹نام نهمین ماموریت از پروژه آپولو در راه سفر انسان به کره ماه بود. در این سفر، ناسا قصد آزمایش مدول ماه‌نشین (سفینه فرودگر) و برخی تجهیزات دیگر را داشت. • این ماموریت در سال ۱۹۶۹ انجام شد و فضانوردان آن: • جیمز مکدیویت • دیوید اسکات • راسل شوایکارت (که به ایران نیز سفر کرده است) • بودند.
Apollo 10 • آپولو ۱۰چهارمین سفر انسان به مدار کره ماه بود. در این سفر، ناسا قصد امتحان گردش در مدار ماه و کسب آمادگی برای فرود در سفر بعدی را داشت. • این سفر ناسا در سال ۱۹۶۹ بوقوع پیوست، و فضانوردان آن: • توماس استفورد • جان یانگ • یوجین سرنان • بودند. • گردونهٔ فرماندهی این سفینه در موزه علوم در لندن در معرض نمایش است و گردونه ماه‌نشین آن در مدار خورشیدمرکزبه گرد خورشیددر گردش است. • بنابر این این گردونه (مدول)، تنها گردونهٔ قمری فرازرواست که هنوز سالم است
Apollo 11 • آپولو ۱۱(ماموریتی از مأموریت‌های پروژهٔ آپولو است که منجر به اولین فرود انسان بر روی کره ماه شد. این ماموریت‌ها توسط سازمان فضایی ایالات متحده آمریکا، ناسا، سازماندهی شده بودند. در ماموریت آپولو ۱۱ سه فضانورد به نام‌های نیل آرمسترانگ، باز آلدرین و مایکل کالینز شرکت داشتند که نیل آرمسترانگ و باز آلدرین بر روی کره ماه پیاده شدند. • آپولو ۱۱ نخستین فضاپیمای حامل انسان بود که بر سطح ماه فرود آمد. آپولو ۱۱، پنجمین فضاپیما از مجموعهٔ آپولو می‌باشد و سومین فضاپیمای حامل انسان است که به سمت ماه پرتاب شده‌است. این فضاپیما در تاریخ ۱۶ ژوئیه۱۹۶۹ به سمت ماه پرتاب شد. چهار روز بعد از پرتاب در ۲۰ ژوئیه در حالی که کالینز در سفینهٔ اصلی، که به دور مدار ماه می‌چرخید، باقی‌مانده بود، آرمسترانگ و آلدرین با ماه‌نشین به سطح ماه رفتند. • این پرواز به پروژهٔ «ارسال انسان به ماه و بازگرداندن سالم او به زمین تا پایان دههٔ ۱۹۶۰» را که از برنامه‌های جان اف کندی بود، جامهٔ عمل پوشانید. • مأموریت آپولو ۱۱ • نیل آرمسترانگ و باز آلدرین توانستند در ۲۰ ژوئیه۱۹۶۹ به عنوان اولین انسان‌ها بر روی کرهٔ ماه فرود بیایند و در آن قدم بزنند. با این مأموریت، راه برای فتح کرهٔ ماه توسط سایر سفینه‌ها باز شد. آپولو ۱۱ در ساعت ۱۳:۳۲:۰۰ شانزدهم ژوئیه۱۹۶۹ از پایگاه فضایی کندی واقع در فلوریدا توسط موشک ساترن ۵ به فضا پرتاب شد. چهار روز بعد در ساعت ۲۰:۱۷:۴۰ سفینه بر روی ماه نشست. اما به محض آن‌که آپولو ۱۱ روی سطح ماه فرود آمد، قبل از همه چیز، فضانوردها سفینه را آمادهٔ ترک ماه کردند زیرا برای آنها مشخص نبود که چه اتفاقی ممکن بود در آن‌جا رخ بدهد. • بامداد فردای آن روز، یعنی ۲۱ ژوئیه، در ساعت ۰۲:۵۶:۱۵، آرمسترانگ به‌عنوان فرماندهٔ تیم، اولین کسی بود که از سفینه پیاده شد و بلافاصله به ضبط تصاویر پیاده شدن خود - درواقع جای پایش - در ماه مشغول شد. او هنگام قدم گذاشتن بر سطح ماه گفت: • "این گامی کوچک برای یک انسان و جهشی بزرگ برای بشریت است." • آیا مشکلی با شنیدن این پرونده دارید؟ راهنمای رسانهرا ببینید. • پس از آن آلدرین قدم به ماه گذاشت و آن دو مقداری از خاک و سنگ‌های موجود در سطح ماه (حدود ۲۲ کیلوگرم) را به عنوان نمونه، برای آوردن به زمین برداشتند. • موشک ساترن ۵ حامل آپولو ۱۱ چند ثانیه‌ای برای عملیات جداسازی از برج، در ۲۵ تیر۱۳۴۸ وقت گرفت • نیل آرمسترانگ پیش از گذاشتن پای بر روی ماه، سطح آن را توصیف می‌کند. • باز آلدرین گام‌هایش را بر روی ماه می‌گذارد • A mounted slowscan TV camera shows Neil Armstrong as he climbs down the ladder to surface • باز آلدرین طوری روی ماه برای عکاسی ژست گرفته که به نیل آرمسترانگ اجازه می‌دهد از هر دویشان با استفاده از بازتاب کلاه، عکس بگیرد • نیل آرمسترانگ در ماه‌نشین بر روی یکی از عکس‌هایی که از سطح ماه گرفته کار می‌کند. ناسا عکس 11-40-5886. • جاپای باز آلدرین. این بخشی از پژوهش آزمایش ویژگی‌های سطح ماه بود. • باز آلدرین طوری روی ماه برای عکاسی ژست گرفته که به نیل آرمسترانگ اجازه می‌دهد از هر دویشان با استفاده از بازتاب کلاه، عکس بگیرد جداشدن «عقاب» برای فرود روی سطح ماه • فضاپیمای آپولو ۱۱ از دو بخش تشکیل شده بود: • گردونه فرماندهی «کلمبیا» که قرار بود در مداری دور ماه گردش کند. مایکل کالینز مسئولیت هدایت این بخش را به عهده داشت و در طول ماموریت در مدار ماه باقی ماند. • گردونه ماه‌نشین «عقاب» که شامل کپسول ماه‌نشین و سخت‌افزار مخصوص فرود روی ماه بود. نیل آرمسترانگ و باز آلدرین با این بخش روی ماه فرود آمدند. • دو فضانورد به علت عدم شناخت و محدودیت‌هایی که داشتند، همان روز ساعت ۱۷:۵۴:۰۱ سطح ماه را ترک کرده، پس از اتصال مجدد به بخش فرمان «کلمبیا» به سمت زمین برگشتند. فضانوردها در مجموع حدود ۲۱ ساعت و نیم روی سطح ماه بودند. آزمایش‌هایی که بعداً روی نمونهٔ سنگ‌های آورده شده انجام شد، نشان داد که این سنگ‌ها عمری بیش از ۷٫۳ میلیارد سال زمینی دارند. • فضانوردان علاوه بر جمع‌آوری خاک و سنگ از سطح کرهٔ ماه، آزمایش‌هایی را نیز انجام دادند که از مهم‌ترین آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: • آزمایشهای مقاومت مصالح، برای شناخت بیشتر خصوصیات فیزیکی مواد سطح کرهٔ ماه • جمع‌آوری مقداری از بادهایی که در سطح ماه می‌وزد، برای آزمایش در زمین • آزمایشهای زلزله نگاری برای بررسی اعماق سطح کره ماه • تعیین فاصلهٔ میان ماه و زمین با کمک لیزر • آزمایش‌هایی روی گرد و غبار سطح ماه
Neil Alden Armstrong • نیل الدن آرمسترانگفضانوردآمریکایی متولد ۵ اوت۱۹۳۰، نخستین انسانی است که طی ماموریت آپولو ۱۱ در ۲۰ ژوئیه۱۹۶۹ (۲۹ تیر۱۳۴۸) بر کره ماه گام نهاد. • نخستین پرواز فضایی آرمسترانگ با جمینی ۸ در سال ۱۹۶۶ بود که وی به عنوان فرمانده عملیات انجام وظیفه میکرد. • دومین و آخرین پرواز وی فرماندهی ماموریت آپولو ۱۱ برای فرود بر ماه در ۲۰ ژوئیه۱۹۶۹ میلادی بود. • نیل آرمسترانگ در سال ۲۰۰۴ در کاخ سفید در کنار بارنی دیده می‌شود. • زندگی‌نامه • نیل آلدن آرمسترانگ در پنجم اوت سال ۱۹۳۰ در شهری کوچک در ایالت اوهایو به دنیا آمد. او عاشق پرواز بود و شاید نزدیکی منزل پدری وی با یک فرودگاه محلی در این امر بی‌تأثیر نبوده باشد. نیل در سن ۱۶ سالگی گواهینامه پرواز با هواپیما داشت و در سن ۱۷ سالگی به عنوان دومین عضو از خانواده آرمسترانگ‌ها به ادامه تحصیل در مقاطع عالی مشغول شد. علاقه وافر نیل به پرواز او را به تحصیل در رشته مهندسی هوافضا در دانشگاه پوردئو واداشت. سپس او وارد حرفه خلبانی گردید و به عنوان خلبان آزمایشی مشغول به کار شد. • پروازهای متعدد با هواپیماهای فوق مدرن آن روزها از جمله پروازهای ارتفاع بالا با هواپیمای X15 از او فردی شاخص ساخته بود تا بدون هیچ شک و تأملی در فهرست اولین کاندیداهای فضانوردی ایالات متحده آمریکا قرار گیرد. • نیل آرمسترانگ قبل از اینکه در سال ۱۹۶۹ طی مأموریت آپولو ۱۱ قدم تاریخی خود را بر سطح ماه بگذارد٬ با فضاپیمای جمینی ۸ نیز پرواز کرده بود و در مأموریت جمینی ۱۱ نقش کنترل‌کننده پرواز را بر عهده داشت. کنترل‌کننده‌های پرواز تنها کسانی بودند که اجازه داشتند با فضانوردان در فضا ارتباط رادیویی برقرار نمایند.[ • آرمسترانگ در ایران • ساعت ده و نیم بامداد روز سوم آبان سال ۱۳۴۸ هجری خورشیدی، نیل آرمسترانگ به همراه ادوین آلدرین، مایکل کالینز و یک هیئت سی‌نفری از فضانوردان به ایران آمدند. در این زمان، آرمسترانگ سفر خود به ماه را در تهران شرح داد. مقارن ساعت یک بعد از ظهر، فضانوردان در مسیر میدان بهارستان قرار گرفتند
Michael Collins • مایکل کالینزدر سال ۱۹۳۰ در مینه سوتا به دنیا آمد در جوانی جذب نیروی هوایی ارتش ایالات متحده شد و در سن ۳۸ سالگی برای ماموریت آپولو ۱۱ انتخاب شد و پس از یک سال تمرینات سخت و فشرده به همراه ادوین آلدرین و نیل آرمسترانگ در ژوئیه ۱۹۶۹ عازم ماموریت تاریخی آپولو ۱۱ شد. پرواز آپولو یازده ۳۰ ساعت بعد به مدار ماه رسید سفینه ماه نشین از سفینه مادر جدا شد و آرمسترانگ و آلدرین روی ماه نشستند، ولی کالینز در سفینه مادر ماند. کالینز پس از این ماموریت از ناسا استعفا داد و به ارتش بازگشت. در سال ۱۹۸۹ شرکت مایکل کالینز را تشکیل داد. در سال ۱۹۹۴ از ارتش نیز استعفا داد و به عنوان سفیر آمریکا در روسیه انتخاب شد
Apollo 12 • آپولو ۱۲قسمتی از پروژهٔ آپولویناسا بود که منجر به دومین فرود انسان بر سطح کره ماه شد. • این سفر ناسا در سال ۱۹۶۹ بوقوع پیوست، و فضانوردان آن پیت کانرد، ریچارد گوردن و آلن بین بودند.
Apollo 13 • آپولو ۱۳سفر ناموفق ناسا به کره ماه بود. در هنگام سفر رفت، سفینه دچار حادثه گردید، و فضانوردان مجبور به بازگشت و فرود اضطراری شدند. • این سفر ناسا در سال ۱۹۷۰ بوقوع پیوست، و فضانوردان آن: • جیمز لاول • جک استوارت • فرد هیز • بودند. از این ماموریت، فیلمی با همین نام (با شرکت تام هنکس) توسط هالیوود نیز ساخته گردید.
Apollo 14 • آپولو ۱۴سومین فرود انسان به سطح کره ماه بود. • این سفر ناسا در سال ۱۹۷۱ بوقوع پیوست، و فضانوردان آن: • الن شپارد • استوارت روسا • ادگار میچل • بودند.
Apollo 15 • آپولو ۱۵چهارمین سفر و فرود انسان به سطح کره ماه بود. • این سفر ناسا در سال ۱۹۷۱ میلادی انجام شد. فضانوردان آن دیوید اسکات، آلفرد وردن و جیمز ایروین بودند
Apollo 16 • آپولو ۱۶اولین سفر انسان به «ارتفاعات» کره ماه بود. • این سفر ناسا در سال ۱۹۷۲ بوقوع پیوست، و فضانوردان آن: • جان یانگ • کن متینگلی • چارلز دوک • بودند
Apollo 17 • آپولو ۱۷یازدهمین سفر از ماموریتهای آپولو و ششمین و آخرین سفر انسان به کره ماه بود. • پرتاب آپولو ۱۷، اولین پرتابی بود که در شب انجام می‌شد. آپولو ۱۷ در ۱۱ دسامبر۱۹۷۲ از مرکز فضایی کندی در فلوریدا به فضا پرتاب شد. • برنامهٔ بعدی ناسا برای سفر به ماه، اوریون ۱۷ می‌باشد که برای سال ۲۰۱۹ یا ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است. • این سفر ناسا در سال ۱۹۷۲ بوقوع پیوست، و فضانوردان آن عبارت بودند از: • یوجین سرنان • رونالد اوانز • هریسون اشمیت
Apollo-Soyuz • پروژه آزمایشی آپولو-سایوز نخستین ماموریت فضایی مشترک بین آمریکا و شوروی و نخستین همکاری فضایی بین‌المللی بود. این ماموریت در ۲۴ تیر۱۳۵۴ (۱۵ ژوئیه۱۹۷۵) آغاز شد و در طی آن، فضاپیمای آمریکایی آپولو و فضاپیمای روسی سایوز در مدار زمین به هم متصل شدند و فضانوردان آنها باهم عملیات مشترکی را به انجام رساندند. پروژه آپولو-سایوز چه به لحاظ فنی و چه از نظر سیاسی عملیات مهمی محسوب می‌شود. • این پروژه در اصل برنامه‌ای نمادین و سیاسی در دوره‌ای از تنش‌زدایی بین روابط ابرقدرت‌های شرق و غرب بود. با این حال، فضانوردان در طی آن آزمایشهای علمی و فنی مهمی را به انجام رساندند. از جمله آزمایشات علمی می‌توان به ایجاد خورشیدگرفتگی مصنوعی توسط آپولو اشاره کرد، تا فضانوردان روسی در سایوز بتوانند از این فرصت استفاده کرده، برای نخستین بار از فضا از تاج خورشید عکسبرداری کنند. همچنین پروژه آپولو-سایوز برای مهندسان آمریکایی و روسی این امکان را فراهم کرد که کارکرد سیستم‌های فضایی متفاوتشان را با هم هماهنگ کنند. نتایج این هماهنگی بعدها برای اتصال فضاپیمای شاتل آمریکا به ایستگاه فضایی میر و نیز ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی بکار رفت. • نام‌های رسمی این ماموریت عبارتند از: • به انگلیسی: Apollo-Soyuz Test Project با مخفف ASTP • به روسی: Экспериментальный Полёт Аполлон-Союз با مخفف ЭПАС
فضانوردان آپولو • شماره‌هایی که در مقابل نام فضانوردان دیده می‌شود، نشان دهنده تعداد پروازهای فضایی آنها تا زمان پروژه آپولو-سایوز و با احتساب این ماموریت است. • توماس استافورد (۴) - فرمانده عملیات • ونس برند (۱) - خلبان بخش فرمان آپولو • دیک اسلیتون (۱) - خلبان بخش اتصالی آپولو • ابتدا قرار بود که فضانورد دیگری به نام جک اسویگرت مسوولیت فرماندهی عملیات آپولو را عهده‌دار شود، اما پس از متهم شدن در رسوایی تمبرهای پستی آپولو ۱۵ از لیست فضانوردان این ماموریت حذف شد. • دیک اسلیتون یکی از هفت فضانوردی بود که در آوریل ۱۹۵۹ به عنوان نخستین گروه فضانوردان آمریکایی برای شرکت در پروژه مرکوری انتخاب شده بودند، اما به دلیل تشخیص نارسایی قلبی از شرکت در ماموریت بازمانده بود. وی پس از آن به سمت سرپرستی دفتر فضانوردان ناسا منصوب شد، و پس از جراحی موفقیت‌آمیز قلبی، خودش را برای پروژه آزمایشی آپولو-سایوز انتخاب کرد! • فضانوردان ذخیره عبارت بودند از آلن بین (فرمانده)، رونالد اونس (خلبان بخش فرمان)، و جک لوسما (خلبان بخش اتصالی). • فضانوردان سایوز • شماره‌هایی که در مقابل نام فضانوردان دیده می‌شود، نشان دهنده تعداد پروازهای فضایی آنها تا زمان پروژه آپولو-سایوز و با احتساب این ماموریت است. • الکسی لئونوف (۲) - فرمانده عملیات • والری کوباسوف (۲) - مهندس پرواز • الکسی لئونوف و والری کوباسوف پیش از این برای شرکت ماموریت سایوز-۱۱ انتخاب شده بودند، اما چهار روز پیش از پرواز، کوباسوف به ابتلا به بیماری سل مظنون شد و فضانوردان ذخیره جای آنها را گرفتند. • فضانوردان ذخیره عبارت بودند از آناتولی فیلیپچنکو (فرمانده) و نیکولای روکاویشنیکوف (مهندس پرواز).
والری کوباسوف، الکسی لئونوف، ونس برند، توماس استافورد، دیک اسلیتون
لئونوف و کوباسوف پیش از سوار شدن بر سایوز
] تاریخچه پروژه • دوره تنش‌زدایی • در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی، در دوره‌ای موسوم به «تنش‌زدایی» برای مدتی یخ‌های سیاسی بین دو قطب غرب و شرق یعنی آمریکا و شوروی ذوب شد. ریچارد نیکسون نخستین رئیس جمهور ایالات متحده بود که به مسکو سفر کرد. برژنف و نیکسون مذاکراتی را جهت کاهش خصومت و رقابت نظامی بین دو کشور و افزایش همکاری دوجانبه آغاز کردند.[۵][۳][۶] • توافقنامه و اهداف • نقطه عطف این همکاری‌های دوجانبه، همکاری در عرصه فضایی بود و منجر به امضای موافقتنامه «پروژه آزمایشی آپولو-سایوز» در ۲۴ مه۱۹۷۲ بین ریچارد نیکسون و الکسی کاسیگین در مسکوشد.طی این موافقتنامه، قرار بر این شد که فضاپیماهای سایوز و آپولو در مدار زمین با هم ملاقات کرده و متصل شوند، و فضانوردان روسی و آمریکایی در مدار زمین میهمان هم باشند. علاوه بر انگیزهٔ سیاسی، اهداف فنی پروژه عبارت بود از: • سازگاری سامانه‌های فضایی شوروی و آمریکا • آزمایش سخت‌افزار و سامانه‌های اتصال فضاپیماها • آزمایش سامانه‌ها و ابزار ضروری برای انتقال فضانوردان بین فضاپیماهای متفاوت، بررسی امکان اجرای ماموریتهای نجات اضطراری بین‌المللی در فضا • تلاش برای سازگار کردن سامانه‌های کنترل و ناوبری زمینی در دو کشور • گسترش همکاری‌های فضایی در آینده • در میهمانی رسمی پس از امضای موافقتنامه، ریچارد نیکسون گیلاس خود را به افتخار دو کشور بالا برد و گفت: • « • امروز صبح موافقتنامه پروژه آزمایشی آپولو-سایوز رسماً امضا شد، دیگر جای تأمل باقی نمانده است. همه می‌دانید که این توافقنامه مسئولیت بزرگی برگردن هر دو کشور قرار می‌دهد، همه مردم دنیا پیشرفت کار ما را زیر نظر می‌گیرند، بعضی‌ها با امید به آینده و بعضی هم با شک و تردید. اما من خوشبینم، اطمینان دارم که همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت. هر دو کشور هرکاری از دستشان بربیاید برای کمک به یکدیگر انجام خواهند داد. • » • سفرهای متقابل • برای پیشبرد این پروژه، آمریکا و شوروی هرکدام هیاتی را شامل فضانوردان خبره و مهندسان انتخاب کرده و به این پروژه اختصاص دادند. برای حسن نیت، قرار بر این بود که کیهان‌نوردان روسی زبان انگلیسی را فراگیرند، فضانوردان آمریکایی به زبان روسی مسلط شوند، و هرکدام از هیات‌ها چندین بار به کشور مقابل سفر کنند تا از تاسیسات فنی و فضایی آنها بازدید کرده، با روش کار آنها آشنا شود.[ • در ژوئن ۱۹۷۲، یک هیات ۳۶ نفره آمریکایی شامل مهندسان ارشد و مقامات ناسا به سرپرستی فضانوردی به نام دیوید اسکات برای آغاز مذاکرات فنی به مسکو سفر کرد. سرپرست فنی هیات روسی پروفسور کنستانتین بوشویف، از مهندسان ارشد فضایی روسیه و همکاران نزدیک سرگئی کارالیوف بود. این هیأت علاوه بر شرکت در جلسات، از تشکیلات شهرک ستاره‌ها در نزدیکی مسکو نیز بازدید کردند. هدف اصلی این ملاقاتها، هماهنگی کامل بین سامانه‌های فضایی روسی و آمریکایی و جزئیات آنها مانند استانداردهای الکتریکی، سامانه‌های ناوبری، مخابراتی و اتصال در فضا بود. • لئونوف و کوباسوف پیش از سوار شدن بر سایوز • در ژانویه سال ۱۹۷۳، الکسی لئونوف به عنوان فرمانده گروه فضانوردی روسی، و توماس استافورد به عنوان فرمانده هیات آمریکایی انتخاب شدند. در ماه مه همان سال، غرفه ویژه‌ای برای پروژه آزمایشی آپولو-سایوز در نمایشگاه هوایی پاریس بر پا شد و دو هیات برگزیده فضانوردان یکدیگر را ملاقات کردند. • در ژوئیه سال ۱۹۷۳، هیأت روسی برای بازدید از تاسیسات فضایی آمریکا و ادامه مذاکرات به شهر هیوستون در ایالت تگزاس، و سپس برای بازدید از تاسیسات ساخت آپولو در شرکت راکول به لس آنجلس سفر کرد. این سفر با بازدیدی از پارک تفریحی دیزنی‌لند در ایالت فلوریدا پایان یافت.[۳][۹][۱۰] • اواخر آوریل ۱۹۷۵، حدود ۳ ماه پیش از آغاز ماموریت، گروه آمریکایی برای بازدید از پایگاه فضایی بایکونور به شوروی سفر کرد. در برنامه سفر این گروه، بازدید از شهر تاشکند و شهرهای تاریخی سمرقند و بخارا نیز گنجانده شده بود.[۳] • پس از چندین سفر متقابل، سرانجام تمرینات پرواز مشترک به پایان رسید، هماهنگی لازم بین سیستم‌های هر دو طرف برای هدایت مشترک پروژه به عمل آمد، و سخت‌افزار لازم برای اتصال آپولو و سایوز نیز آماده شد. مرحله پایانی آماده‌سازی برای ماموریت، اعزام گروه فنی آمریکایی به مرکز تازه‌ساخت کنترل ماموریت فضایی در کالینینگراد، و اعزام گروه فنی روسی به مرکز کنترل ماموریت فضایی در هیوستون بود
سرانجام در روز ۲۴ تیر۱۳۵۴ (۱۵ ژوئیه۱۹۷۵)، فضاپیمای سایوز-۱۹ با فرماندهی الکسی لئونوف و خلبانی والری کوباسوف به فضا پرتاب شد. به فاصله هفت ساعت و نیم، فضاپیمای آپولو ۱۸ نیز به فضا پرتاب شد. این فضاپیماها دو روز بعد در مدار زمین به هم ملحق و متصل شدند، و سه ساعت پس از اتصال، با باز شدن دریچه ارتباطی بین آنها، فضانوردان آمریکایی با کیهان‌نوردان روسی دست دادند و به عنوان میهمان به فضاپیمای سایوز وارد شدند. • پیش‌بینی شده بود هنگام باز شدن دریچه بین سایوز و آپولو و دست دادن فضانوردان روسی و آمریکایی، بر فراز شهر ساحلی کوچکی به نام باگنر ریجس در منطقه ساسکس در جنوب بریتانیا در پرواز باشند. اما تاخیری کوچک باعث شد این رویداد بر فراز شهر مِس در فرانسه رخ دهد. • دیدار الکسی لئونوف و دیک اسلیتون در میهمانی فضایی در طول پروژه آزمایشی آپولو-سایوز • برنامه این میهمانی فضایی از قبل به دقت تنظیم شده بود. وجهه سیاسی این ماموریت اهمیت زیادی داشت، و تصاویر میهمانی فضایی بطور زنده در سراسر جهان پخش می‌شد. روسای دولت آمریکا و شوروی بطور زنده برای فضانوردان پیام فرستادند. در این میان الکسی لئونوف دو سورپرایز برای میهمانان داشت: • ظرف نوشیدنی محتوی بُرش یا سوپ چغندر، اما با نشان یک ودکای معروف روسی! این موضوع باعث تعجب و سپس خنده فضانوردان و مراکز کنترل زمینی شد. • نقاشی از چهرهٔ هر سه فضانورد آمریکایی، که او در طول دوره تمرین مشترک برای این ماموریت نقاشی کرده بود. الکسی بالای صفحات نوشته بود: «تقدیم به دلیرمردان دنیای ما» و پای هر نقاشی نیز علاوه بر امضای الکسی، پیامی به این مزمون وجود داشت: «به سایوز خوش آمدید، باز هم تشریف بیاورید». • توماس استافورد هم برای میهمانان روس یک سورپرایز آماده کرده بود: وی شخصاً از کانوی توئیتی، خواننده آمریکایی سبک کانتری، خواسته بود که مشهورترین آهنگ سال ۱۹۷۵ خود به نام Hello Darling را به زبان روسی بخواند و ضبط کند.یک ساعت پیش از جدا شدن دو فضاپیما، این آهنگ از فضا برای فضانوردان روس و شنوندگان روی زمین پخش شد. • الکسی لئونوف طرحی را که از چهرهٔ توماس استافورد کشیده در دست دارد • تیوب محتوی سوپ برش که فضانوردان روسی در فضا مصرف می‌کردند • دو فضاپیما برای مدت ۴۴ ساعت به هم متصل باقی ماندند. در این فرصت فضانوردان هدایا، پرچم و یادبودهای ماموریت را رد و بدل کردند، با هم غذا خوردند و از هر دو فضاپیما بازدید کردند. در میهمانی شام به میزبانی سایوز، منوی غذا عبارت بود از سوپ بُرش به عنوان پیش‌غذا، به همراه کیک عسلی، نان سیاه روسی، آجیل، آلو، خوراک گوشت خمیر شده (از داخل تیوب) و نوعی پنیر. منوی غذای آپولو عبارت بود از سوپ غذای دریایی با قارچ به عنوان پیش‌غذا، و یکی از سه غذای اصلی شامل گوشت بوقلمون یا کوفته یا نوعی خوراک مرغ. فضانوردان به سلامتی هم از بُرشی که الکسی لئونوف آورده بود نوشیدند. • از جمله هدایای مبادله شده می‌توان به بذر درختانی اشاره کرد که پس از پایان ماموریت در هردو کشور کاشته شد. • در این ماموریت برای نخستین بار ماشین حساب الکترونیکی HP-65 توسط فضانوردان آپولو به فضا حمل شد؛ ماشین حساب الکترونیکی در آن دوران پدیده‌ای نوین به شمار می‌آمد. این ماشین حساب به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده بود که بتواند در صورت از کار افتادن کامپیوترهای آپولو، بخشی از کار آنها را انجام دهد. • در طول مدت اتصال، فضانوردان عملیات جداسازی و اتصال مجدد سایوز و آپولو را هم آزمایش کردند. پس از آخرین مانور جدا شدن فضاپیماها، آپولو با انجام مانوری خود را بین سایوز و خورشید قرار داد و خورشیدگرفتگی مصنوعی ایجاد کرد. کیهان‌نوردان سایوز از این فرصت برای برداشتن عکس‌های دقیق از تاج خورشید استفاده کردند. روی هم رفته، سایوز به مدت ۵ روز و آپولو به مدت ۹ روز در مدار زمین باقی ماند، و پس از جدایی هرکدام به فعالیت‌ها و آزمایشهای خود ادامه دادند
فرود • فضاپیمای سایوز بدون مشکل خاصی طبق برنامه قبلی در تاریخ ۳۰ تیر۱۳۵۴ (۲۱ ژوئیه۱۹۷۵) به زمین فرود آمد. بازگشت و فرود آپولو در روز ۲ مرداد (۲۴ ژوئن) آغاز شد. در راه برگشت به خاطر اشتباه فضانوردان در مرحله آماده‌سازی برای فرود، آپولو دچار مشکل جدی شد: یکی از سامانه‌های فضاپیما موسوم به «سامانه کنترل واکنش‌ها» به اشتباه روشن باقی گذاشته شده بود، و همین موضوع باعث شد کابین آپولو مملو از گازهای مهلک ناشی از نشت سوخت مصرف نشده گردد. فضانوردان آپولو برخلاف کیهان‌نوردان روسی در هنگام بازگشت به زمین لباس فضایی نمی‌پوشیدند، و به همین علت ونس برند در اثر مسمومیت گاز از هوش رفت و دیک اسلیتون دچار حالت تهوع شد. با وجود این مشکل، گردونه فرمان آپولو با موفقیت در اقیانوس آرام فرود آمد، اما سه فضانورد آپولو به مدت دو هفته در بیمارستان نیروی هوایی در هاوایی بستری و قرنطینه شدند
] ساختار سایوز • بخش‌های سه‌گانه سایوز • فضاپیمای سایوز دارای سه بخش یا گردونه است: • گردونه مداری یا مسکونی (کروی شکل) در جلوی فضاپیما • گردونه بازگشتی یا فرود (مخروطی-کروی) در وسط • گردونه سرویس‌دهی (استوانه‌ای شکل) • فضانوردان می‌توانند در گردونه‌های مداری و فرود سایوز زندگی و کار کنند. گردونه سرویس‌دهی برای کار انسان مناسب نیست، و تنها ابزار کنترل پرواز، مخابراتی، کامپیوترها و موتورهای فضاپیما در آن نگهداری می‌شود. • گردونه‌های مداری و سرویس‌دهی سایوز یکبار مصرف هستند و پس از پایان هر ماموریت، از بخش فرود جدا می‌شوند در اثر اصطکاک با جو زمین سوخته و از بین می‌روند. گردونه فرود آن دارای لایه‌های محافظ مناسب برای مقاومت در برابر حرارت بسیار بالا است و فضانوردان را به سلامت به زمین برمی‌گرداند. • در هنگام پرتاب، فضاپیمای سایوز در بالاترین قسمت پرتابه سایوز زیر یک پوشش محافظتی قرار می‌گیرد. این پوشش پس از گذشتن از اتمسفر و رسیدن به مدار زمین دور انداخته می‌شود. • سایوز به گونه‌ای طراحی شده که هم می‌تواند پروازی کاملا خودکار داشته باشد، هم کاملا توسط فضانوردان و بدون نیاز به مرکز کنترل زمینی هدایت شود. • این فضاپیما ظرفیت حمل سه فضانورد را دارا است. در مرحله پرتاب به فضا و بازگشت به زمین، فضانوردان لباس فضایی می‌پوشند تا حوادث احتمالی مانند افت فشار کابین خطری متوجه آنان نکند.
گردونهٔ مداری یا مسکونی در جلوی فضاپیما واقع شده است و با نام مخفف BO (به روسی: Бытовой Отсек) شناخته می‌شود. ابزارآلاتی مانند وسایل آزمایشی، دوربین‌ها، دستگاه‌های مخابراتی، بار، دستگاه‌های اتصال فضایی، دستشویی فضاپیما، و سایر دستگاه‌هایی که برای مرحله بازگشت و فرود سایوز ضروری نیستند در این بخش جاسازی شده‌اند. در گونه‌های جدید سایوز، پنجره کوچکی نیز در این گردونه تعبیه شده که دید بهتری از جلوی فضاپیما برای فضانوردان فراهم می‌کند. • فضانوردان می‌توانند با بستن دریچه بین گردونه مداری و گردونه بازگشتی، این دو بخش را از هم کاملا جدا کنند. به این ترتیب هنگام انجام راهپیمایی فضایی می‌توان از بخش مداری به عنوان محفظه هوایی استفاده کرد، بدون اینکه مزاحمتی برای فضانوردانی که در گردونهٔ بازگشتی نشسته‌اند پیش آید. • در بیشتر مدل‌های سایوز، سخت‌افزار اتصال و آنتن اصلی جلوی این بخش کار گذاشته می‌شود.
گردونهٔ بازگشتی (فرود) سایوز • گردونهٔ بازگشتی یا گردونهٔ فرود سایوز در میان گردونه‌های مداری و سرویس قرار دارد و با نام مخفف SA (به روسی: Спускаемый Аппарат) شناخته می‌شود. این تنها گردونهٔ سایوز است که به زمین باز می‌گرد. ادوات هدایت فضاپیما در این بخش قرار دارند و فضانوردان از این قسمت می‌توانند فضاپیما را کنترل و خلبانی کنند. سرنشینان هنگام پرتاب سایوز به فضا و هنگام بازگشت آن به زمین در گردونهٔ بازگشتی مستقر می‌شوند. برای بازگشت به زمین، این بخش از دو قسمت دیگر سایوز جدا شده و به تنهایی وارد جو زمین می‌شود. برای مقابله با حرارت شدید ناشی از اصطکاک با اتمسفر، سازه گردونهٔ بازگشتی سایوز با چندین لایه مواد مقاوم در برابر حرارت پوشیده شده است. • سیستم پشتیبانی زیست سایوز در گردونهٔ بازگشتی نصب شده است. یک دستگاه پیرابین(پریسکوپ) امکان مشاهده جلوی فضاپیما و همچنین سطح زمین را برای فضانوردان فراهم می‌کند. • هنگام بازگشت، نخست اصطکاک با اتمسفر سرعت ورود گردونهٔ فرود را کاهش می‌دهد. سپس، چتر ترمز سرعت را باز هم کاهش داده، در نهایت چتر نجات اصلی باز می‌شود. در فاصله بسیار کمی از سطح زمین، موتورهای ترمز ویژه‌ای که با سوخت جامد کار می‌کنند وارد عمل می‌شوند و گردونهٔ بازگشتی را با سرنشینانش با آرامی روی زمین فرود می‌آورند.
گردونهٔ سرویس (دستگاه‌ها و پیشرانه) • گردونهٔ سرویس سایوز در انتهای فضاپیما قرار دارد و با نام رسمی «گردونهٔ دستگاه‌ها و پیشرانه» و مخفف PAO (به روسی: Приборно-Агрегатный Отсек) شناخته می‌شود. این بخش از ۲ محفظه تشکیل شده است: • محفظه دستگاه‌ها (PO): شامل دستگاه‌های کنترل دما، نیروی الکتریکی، ارتباطات رادیویی دوربرد، و دستگاه‌های کنترل پرواز. • محفظه پیشرانه (AO): شامل موتور اصلی، و سیستم‌های پیشرانه‌ای است که برای حرکت و مانور در مدار زمین و آماده‌سازی فضاپیما برای بازگشت به زمین بکار می‌روند. • در سطح خارجی گردونهٔ سرویس، دو صفحه انرژی خورشیدی نصب شده‌اند. در طول پرواز مداری، انرژی خورشیدی منبع اصلی انرژی برای دستگاه‌ها و ابزار درون فضاپیما است. هرکدام از این صفحات از چهار قسمت تشکیل شده‌اند که در هنگام پرتاب بصورت تا شده روی هم قرار دارند. پس از قرار گرفتن سایوز در مدار، صفحات باز شده و آغاز به کار می‌کنند. سیستم ناوبری سایوز، چرخش فضاپیما را حول محور خود بطور خودکار تنظیم می‌کند به نحوی که صفحات خورشیدی بیشترین میزان نور از خورشید دریافت کنند.
