170 likes | 364 Views
Henryk Domański Dariusz Przybysz. Homogamia edukacyjna małżonków - otwartość struktury społecznej Warszawa, 13 stycznia 2010. CEL PREZENTACJI:
E N D
Henryk DomańskiDariusz Przybysz Homogamia edukacyjna małżonków - otwartość struktury społecznej Warszawa, 13 stycznia 2010
CEL PREZENTACJI: Rozpoznanie prawidłowości dotyczących kształtowania się barier i dystansów społecznych, które wyłaniają się z wzorów wyboru małżonków dokonywanych ze względu na ich pozycję społeczną. Wskaźnikiem pozycji społecznej (kryterium doboru) będzie poziom wykształcenia mężów i żon.
Tendencja do homogamii małżeńskiej jest jednym z podstawowych mechanizmów odtwarzania się struktury klasowo-warstwowej. • Większa homogamia jest wskaźnikiem zamykania się kategorii społecznych. Naturalną konsekwencją tego procesu jest mniejsza otwartość i krystalizacja podziałów społecznych, definiowana w terminach odpowiednio silniejszej zależności między cechami małżonków.
SKONCENTRUJEMY SIĘ NA: 1. Porównaniu siły związku między poziomem wykształcenia małżonków w zakresie podobieństw i różnic między krajami w latach 2002-2008. Czy kształtował się jakiś wzór? Na ile zależności te były stabilne? 2. Porównaniu siły homogamii małżeńskiej w ramach podstawowych kategorii wykształcenia małżonków - w latach 2002-2008 - w celu rozstrzygnięcia, które kategorie są najbardziej otwarte, a które najbardziej zamknięte.
3. Porównaniu siły barier pomiędzy kolejnymi poziomami wykształcenia w latach 2002-2008. Na ile były one stabilne?
Wykształcenie męża a wykształcenie żony w Polsce, odsetki małżeństw (ESS, 2008)
1. Społeczeństwa postkomunistyczne są bardziej "tradycyjne" - przywiązuje się w nich większe znaczenie do wyznaczników statusu. 2. W społeczeństwach postkomunistycznych wykształcenie stało się ważnym czynnikiem kariery, podczas gdy w krajach Europy zachodniej o możliwościach awansu w większym stopniu decydują "pochodne wykształcenia", a nie ono samo - takie jak specjalistyczne kwalifikacje i atrybuty związane z kapitałem społecznym. 3. Większa homogamia małżeńska w społeczeństwach postkomunistycznych zaspakaja potrzebę bezpieczeństwa, naruszoną przez niepewności towarzyszące zmianie ustroju.