1 / 36

Wykład 4. Rozkłady teoretyczne

Wykład 4. Rozkłady teoretyczne. Zmienna losowa jest to taka zmienna, która w wyniku doświadczenia przyjmuje wartość z pewnego zbioru liczb rzeczywistych z określonym prawdopodobieństwem. Rozkład normalny

Download Presentation

Wykład 4. Rozkłady teoretyczne

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne Zmienna losowa jest to taka zmienna, która w wyniku doświadczenia przyjmuje wartość z pewnego zbioru liczb rzeczywistych z określonym prawdopodobieństwem. Rozkład normalny Podstawowym rozkładem zmiennej losowej ciągłej jest rozkład normalny (Gaussa-Laplace’a). Zmienna losowa X ma rozkład normalny, jeśli jej funkcja gęstości - określona dla wszystkich rzeczywistych wartości x - da się przedstawić za pomocą wzoru (4.1):

  2. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne Realizacje zmiennej losowej o rozkładzie normalnym są określone w przedziale - < x < + Funkcja gęstości rozkładu normalnego, dana wzorem 4.1. ma następujące własności: 1) jest symetryczna względem prostej x = m (własność symetryczności), 2) osiąga maksimum dla x = m (własność jednomodalności), jej ramiona mają dwa punkty przegięcia dla x1  m- σ; oraz x2 m + σ , 4) jest całkowicie określona przez dwa parametry: parametr m decyduje o przesunięciu krzywej, natomiast parametr σ decyduje o smukłości krzywej; własność określoności wyróżniamy zapisem N(m; σ) .

  3. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; rozkład normalny

  4. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; rozkład normalny Rozkład normalny N (0,1) nazywa się standardowym rozkładem normalnym. Jego dystrybuanta wyraża się wzorem (4.2): gdzie (4.3)

  5. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; dystrybuanta rozkładu normalnego

  6. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; rozkład normalny Funkcje związane z rozkładem normalnym w Excelu: A. Dowolny rozkład normalny: a) dane są: średnia, odchylenie standardowe, wartość empiryczna x - poszukujemy pole czyli „lewy ogonek”: - [fx]=>statystyczne=>rozkład.normalny ==>dane: m, s, x oraz jako „skumulowany” wpisać jako wartość logiczną „1” b) dane jest prawdopodobieństwo, średnia, odchylenie standardowe - poszukujemy kwantyl empiryczny x, - [fx]=>statystyczne=>rozkład.normalny ==>dane

  7. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; rozkład normalny B. Rozkład normalny standaryzowany a) dany jest kwantyl - poszukujemy pole „lewy ogonek”: - [fx]=>statystyczne=>rozkład.normalny.S==> kwantyl b) dane jest pole - poszukujemy kwantyl rozkładu normalnego: - [fx]=>statystyczne=>rozkład.normalny.S.odw==> pole pod krzywą rozkładu normalnego od - do szukanego x. Obliczanie prawdopodobieństw P(a<X<b) dla zmiennej losowej o rozkładzie normalnym można przedstawić przy pomocy zmiennej standaryzowanej U(0,1) w sposób następujący:

  8. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; wyznaczanie pola pod krzywą rozkładu normalnego

  9. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; wyznaczanie pola pod krzywą rozkładu normalnego Przykład 1: Temperatura ciała ludzkiego jest zmienną losową o rozkładzie normalnym ze średnią wynoszącą 36,6oC oraz odchyleniem standardowym . Oblicz prawdopodobieństwo zdarzenia, że losowo wybrany pacjent pewnego szpitala będzie miał temperaturę ciała: a) mniejszą niż 36,3oC, b) większą niż 37,6 oC, c) większą niż 37,9 oC ale mniejszą niż 38,2oC. ad. a)

  10. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; wyznaczanie pola pod krzywą rozkładu normalnego ad. b) P(X>37,6)  P(X>37,6)=P(u>2)=1-F(2)=1-0,97725=0,02275, patrz rys. 4.3.

  11. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; wyznaczanie pola pod krzywą rozkładu normalnego ad. c)

  12. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; własności i zastosowania rozkładu normalnego standaryzowanego 1) Rozkład normalny standaryzowany N(0;1) ma E(u) = 0 oraz S2 = 1; 2) Pole pod krzywą rozkładu normalnego standaryzowanego N(0;1) jest równe jedności; 3) Punkty przegięcia: u1 = -1 oraz u2 = +1; 4) Współczynnik asymetrii alfa 3 = 0; 5) Współczynnik koncentracji alfa 4 = 3; 6) Mo = Me = E(u) 7) Q1 = - 0,6745; Q3 = +0,6745

  13. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; własności i zastosowania rozkładu normalnego standaryzowanego • W przedziale od – 1 do + 1 znajduje się ponad 68% zbiorowości, od – 2 do + 2 około 95%, od – 3 do + 3 ponad 99% całej zbiorowości; 9) Rozkład normalny jako rozkład błędów w teorii pomiarów; 10) Występowanie rozkładu normalnego w świecie przyrody: mity i rzeczywistość; 11) Rzadkość występowania rozkładu normalnego w zjawiskach społeczno-ekonomicznych;

  14. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; własności i zastosowania rozkładu normalnego standaryzowanego 12) Miejsce rozkładu normalnego w teorii statystyki: a. aproksymacja statystyczna, b. przybliżenie krzywą Gaussa – Laplace’a innych rozkładów teoretycznych ciągłych (Studenta, , Fishera – Snedecora) i dyskretnych (dwumianowy, Poissona) c. estymacja statystyczna, d. weryfikacja hipotez statystycznych, e. ocena niezbędnej wielkości próby w badaniach reprezentacyjnych..

  15. Wykład 4. Rozkłady teoretyczne; Rozkład Studenta

  16. Tablica 4.2. Kwantyle rozkładu Studenta z dwoma obszarami krytycznymi ("dwugoniaste") dla małej liczby stopni swobody. Liczba 0,50 0,40 0,30 0,20 0,10 0,04 0,02 0,01 0,002 stopni swobody 1 1,00 1,38 1,96 3,08 6,31 15,89 31,82 63,66 318,29 2 0,82 1,06 1,39 1,89 2,92 4,85 6,96 9,92 22,33 3 0,76 0,98 1,25 1,64 2,35 3,48 4,54 5,84 10,21 4 0,74 0,94 1,19 1,53 2,13 3,00 3,75 4,60 7,17 5 0,73 0,92 1,16 1,48 2,02 2,76 3,36 4,03 5,89 6 0,72 0,91 1,13 1,44 1,94 2,61 3,14 3,71 5,21 7 0,71 0,90 1,12 1,41 1,89 2,52 3,00 3,50 4,79 8 0,71 0,89 1,11 1,40 1,86 2,45 2,90 3,36 4,50 9 0,70 0,88 1,10 1,38 1,83 2,40 2,82 3,25 4,30 10 0,70 0,88 1,09 1,37 1,81 2,36 2,76 3,17 4,14 11 0,70 0,88 1,09 1,36 1,80 2,33 2,72 3,11 4,02 12 0,70 0,87 1,08 1,36 1,78 2,30 2,68 3,05 3,93 13 0,69 0,87 1,08 1,35 1,77 2,28 2,65 3,01 3,85 14 0,69 0,87 1,08 1,35 1,76 2,26 2,62 2,98 3,79 15 0,69 0,87 1,07 1,34 1,75 2,25 2,60 2,95 3,73 Wykład 4. Tablice rozkładu Studenta „dwuogonowe”

  17. Wykład 5 Analiza współzależności. • Analiza wariancji a) analiza jednoczynnikowa (podział wg 1 kryterium) • Porównanie średnich w dowolnej liczbie subpopulacji (prób) o rozkładzie normalnym lub zbliżonym do normalnego oraz o jednakowych wariancjach. H0: M1 = M2 = M3 = . . . (5.1) H1: M1 M2 M3 . . . (5.2)

  18. Wykład 5 Analiza współzależności. Analiza wariancji Do weryfikacji hipotezy (5.1) wykorzystuje się test Fishera-Snedecora o postaci: F = MSB/MSE, gdy MSB > MSE, (5.3) lub F = MSE/MSB, gdy MSB < MSE, (5.4) gdzie: MSB – średni kwadrat odchyleń od średniej między grupami (próbami), MSE – średni kwadrat odchyleń od średniej wewnątrz grup

  19. Wykład 5 Analiza współzależności. Analiza wariancji Tablica 5.1. Analiza wariancji z uwzględnieniem liczby zmiennych (grup) oraz liczby obserwacji:

  20. Wykład 5 Analiza współzależności. Analiza wariancji Ogólna suma kwadratów odchyłek (5.5):

  21. Wykład 5 Analiza współzależności. Analiza wariancji Ważona suma kwadratów odchyłek między średnimi grupowymi a średnią ogólną (5.6):

  22. Wykład 5 Analiza współzależności. Analiza wariancji Suma kwadratów odchyłek między realizacjami zmiennej X a poszczególnymi średnimi wewnątrz grup (podpróbek) (5.7) : SSE = SST – SSB Wariancja między grupami (5.8):

  23. Wykład 5 Analiza współzależności. Analiza wariancji gdzie w nawiasie okrągłym w liczniku (5.8) mamy odchyłki między średnimi grupowymi (lub przeciętnymi z poszczególnych podpróbek) a średnią ogólną dla całej próby. Wariancja wewnątrz grup (wewnątrz podpróbek) (5.9):

  24. Przykład 5.1. Ceny wędlin w wylosowanych sklepach detalicznych Poznania. Czy ceny mięsa pochodzącego od różnych rzeźników różnią się istotnie?

  25. Przykład 5.1. c.d.

  26. Wykład 5 Analiza współzależności. Analiza wariancji F = 1,47869/0,68796 =2,1494. Na poziomie istotności α = 0,05 i liczbach stopni swobody: k-1=4-1 = 3 (licznik) oraz n-k=26-4=22 (mianownik) w rozkładzie Fishera-Snedecora odczytujemy: F0,05;3;22 = 3,05 > F = 2,1494 Nie można więc odrzucić H0, że średnie w populacji generalnej są sobie równe. Brak zatem podstaw do stwierdzenia, że mięso pochodzące od poszczególnych rzeźników różni się pod względem cen.

  27. Wykład 6 Analiza współzależności. Korelacja cech jakościowych i ilościowych 1. Rodzaje zależności a) Kryterium 1 - przyczynowo-skutkowe, - korelacyjne, - symptomatyczne, • bilansowe b) Kryterium 2 - zależność funkcyjna, · zależność stochastyczna, · zależność korelacyjna. c) Kryterium 3 - liniowe, - krzywoliniowe, - wg formalnej postaci równań

  28. Wykład 6 Rodzaje zależności (kryterium 3).

  29. Wykład 6 Rodzaje zależności (kryterium 3).

  30. Wykład 6 Rodzaje zależności (kryterium 3).

  31. Wykład 6 Rodzaje zależności (kryterium 3).

  32. Wykład 6 Rodzaje zależności (kryterium 3).

  33. Wykład 6 Rodzaje zależności (kryterium 3).

  34. Wykład 6 Rodzaje zależności (kryterium 3).

  35. Wykład 6 Rodzaje zależności (kryterium 3).

More Related