Koniec

1. Aleksander Wielki (356- 334 p.n.e.) „Wydaje mi się, że nie było takiego kraju ani takiego miasta, ani nawet pojedynczego człowieka, do którego nie dotarłoby imię Aleksandra. moim zdaniem na pewno nie urodził się taki człowiek, niepodobny do wszystkich innych, bez specjalnego zrządzenia bogów.” Flawiusz Arrian Mapa Grecjaprzed Aleksandrem Autorzy Koniec Uwaga! Wypowiedzi Aleksandra nie zostały przez niego autoryzowane.

2. Teby 335 Granik Sardes Przeprawa przez Indus Śmierć Dariusza Issos Tyr Suza Babilon Początek odwrotu Persepolis Memfis Oaza Amona

3. „W IV wieku p.n.e., podczas gdy Macedonia rosła w siłę w Grecji panował chaos. Żadna Polis nie potrafiła dłużej utrzymać hegemonii, często odwoływano się do pomocy Persji. Nieustanne wojny i zmieniające się sojusze, a także upadek sztuki wojennej czyniły Grecję łatwym łupem. Jedyną nadzieją dla Grecji było wówczas zjednoczenie wokół Aten i wspólna walka przeciw Macedonii. Jednak Ateńczycy pozostali głusi na moje nawoływania. Filip bez trudu zwyciężył pod Cheroneją w 338r. p.n.e. i utworzył Związek Koryncki, ogólno grecką organizację, której został hegemonem.” Demostenes, polityk i mówca ateński.

4. „Z całą pewnością to mnie Aleksander zawdzięcza swój sukces. To ja zbudowałem potęgę Macedonii, ja uczyniłem jej armię niezwyciężoną, ja wreszcie pokonałem Greków i zmusiłem Grecję by była mi posłuszna.” Filip, król Macedonii, ojciec Aleksandra

5. „Ja natomiast zadbałam by nie ominęło go następstwo tronu. Po śmierci Filipa, o której spowodowanie byłam oskarżana, nie wahałam się pozbawić życia wszystkich którzy mogliby zagrozić władzy mojego syna.” Olimpias, matka Aleksandra

6. „Po kilku pierwszych potyczkach z armią perską, wreszcie stanąłem naprzeciw samego Wielkiego Króla Dariusza. Dariuszowi udało się zająć dogodne pozycje otaczając moją armię. Jednak nie pozwoliłem swoim wojskom upaść na duchu przemówiłem do nich podkreślając ich własną wielkość i słabość oręża perskiego.Zwycięstwo w tej bitwie zawdzięczałem własnej odwadze, opiece bogów i tchórzostwu Dariusza, który przed czasem opuścił pole bitwy. Całe starcie trwało nie więcej niż dwie godziny. W ręce mojej armii wpadły wspaniałe łupy. Królowe potraktowałem godnie, z szacunkiem jaki należał się matce i żonie Wielkiego Króla oraz szlachetnością jaka przystoi przyszłemu władcy perskiemu.” Taktyka Aleksandra Aleksander Wielki o bitwie pod Issos:

8. „Gdy przybyłem do Tyru. Odmówiono mi otwarcia bramy. Mieszkańcy wierzyli, że wyspiarskie położenie miasta uniemożliwia atak od strony lądu. Jednak nie docenili mnie. Nie zważając na wielkie trudy takiego przedsięwzięcia moja armia wybudowała groblę, która umożliwiła nam zwycięski szturm. Uparci Fenicjanie drogo zapłacili za swoją głupotę, miasto zostało splądrowane i zniszczone, dwa tysiące obrońców poniosło śmierć na krzyżach, a pozostali mieszkańcy stali się niewolnikami. Natomiast grobla usypana przez moje wojska pozostała i dzięki niej Tyr przestał być wyspą.” Tyr Aleksander o zdobyciu Tyru

9. Tyr

10. „Po śmierci mojego ojca państwa greckie uznały moją władzę. Jednak już rok później, gdy dotarła do nich fałszywa wiadomość o mojej śmierci Teby za namową Aten podniosły bunt. Zareagowałem szybciej niż się spodziewano, już kilkanaście dni po wybuchu buntu moje wojska stanęły u bram Teb, które po krótkim oblężeniu zostały zdobyte. Miasto zburzono a jego mieszkańców sprzedano w niewolę. To wystarczyło aby znowu zapewnić mi posłuch, a wyrok na Teby wydałem nie ja, lecz członkowie Związku Korynckiego, którego byłem hegemonem.” Aleksander o buncie Teb:

11. „Gdy przekroczyłem Hellespont z zamiarem podboju państwa perskiego towarzyszyło mi zaledwie 40 tysięcy piechoty i 5 tysięcy jazdy. Przez kilka dni nie napotykałem armii przeciwnika, obawiałem się, że Persowie planują wciągnąć mnie w głąb swojego terytorium stosując taktykę spalonej ziemi. Zdecydowano się jednak wydać mi bitwę nad brzegiem rzeki Granik. Było to bardzo nieroztropne, gdyż stromy brzeg utrudniał manewry konnicy. Widząc to nie zarządziłem postoju po długim marszu, lecz natychmiast poprowadziłem żołnierzy do walki. Zwycięstwo było całkowite i otworzyło mi drogę do Sardes, stolicy Perskiej w Azji Mniejszej, które poddało mi się bez walki.” Granik- plan bitwy Aleksander o bitwie nad Granikiem:

12. Schemat bitwy nad Granikiem

13. „Po bitwie pod Gaugamelą Dariusz został pozbawiony tronu przez satrapę Baktrii Bessosa, a wkrótce zginął z jego ręki. Sytuacja ta była dla mnie korzystna, mogłem wystąpić jako prawowity następca i mściciel Wielkiego Króla. Zadbałem o jego uroczysty pogrzeb w którym osobiście uczestniczyłem.” Aleksander o śmierci Dariusza

14. Autorzy • Zuzanna Czerniejewska • Aleksandra Kozielska • Anna Gawrysiak • Olga Szczot • Pod kierunkiem Katarzyny Gibel