Dane INFORMACYJNE

2. Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły: Gimnazjum Nr 1 im. Jana Pawła II w Morągu ID grupy: 96/44_MP_G2 Opiekun: Iwona Domarecka Kompetencja: Matematyka i przyroda Temat projektowy: Jestem w ruchu Semestr/rok szkolny: IV / 2011/2012

3. Spis treści 1. Ruch, a fizyka a) Pionier fizyki - Pierwsza zasada dynamiki - Druga zasada dynamiki - Trzecia zasada dynamiki b) Względność ruchu c) Układ odniesienia d) Klasyfikacja ruchu i wielkości fizyczne - Podstawowe wzory fizyczne opisujące ruch - przykładowe zadanie czyli: obliczamy prędkość, z jaką się poruszamy 2. Aparat ruchu a) Układ kostny -Budowa kości - Rodzaje kości - Połączenia kości - Szkielet osiowy - Szkielet kończyn b) Układ mięśniowy - Budowa mięśnia - Praca mięśni c) Choroby aparatu ruchu - Choroby układu kostnego ~ Wady postawy ~ Płaskostopie ~ Krzywica ~ Osteoporoza ~ Reumatyzm - Choroby układu mięśniowego ~ Dystrofia mięśniowa ~ Miastenia ~ Reumatyzm mięśniowy ~ Zapalenie skórno- mięśniowe d) Jak dbać o układ ruchu 3. Gry zespołowe a) Zasady gry - W piłkę nożną - W piłkę ręczną - Siatkówkę - Koszykówkę - Tenisa ziemnego b) Narciarstwo - Skoki narciarskie i narciarstwo alpejskie - Zasady skoków narciarskich c) Saneczkarstwo c) Biegi d) Pływactwo - Dyscyplina sportowa- pływanie - Korzyści z pływania - Główne style pływackie - Konkurencje pływackie 4. Galeria zdjęć

4. 1. Ruch, a fizyka W fizyce ruch, to zmiana położenia ciała odbywająca się w czasie względem określonego układu odniesienia. Pionierem w opisaniu ruchu jako własności fizycznej był Isaac Newton.

5. Pionier fizyki Pionierem fizyki obecnie nazywamy Isaaca Newtona. To on sformował trzy zasady dynamiki

6. Pierwsza zasada dynamiki Jeżeli na ciało nie działają siły zewnętrzne, lub działające siły równoważą się, to ciało pozostaje w spoczynku, lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym. 

7. Druga zasada dynamiki Przyspieszeniejakie nadaje niezrównoważona siła F  ciału o masie m jest wprost proporcjonalne do tej siły, a odwrotnie proporcjonalne do masy ciała.

8. Trzecia zasada dynamiki Jeżeli ciało A działa na ciało B siłą FAB, to ciało B działa na ciało A siłą FBA, o takim samym kierunku i wartości jak FAB, ale przeciwnym zwrocie.

9. Względność ruchu Ciało może być w ruchu względem jednego ciała a w spoczynku względem drugiego. Przykładem jest samochód z pasażerami. Względem drzew samochód jest w ruchu, a względem pasażerów w spoczynku.

10. Układ odniesienia Jest to punkt lub punkty według których rozpatrujemy zjawisko ruchu. Przykładem odniesienia może być układ słoneczny.

11. Klasyfikacja ruchu i wielkości fizyczne 1. Klasyfikacja ruchu a) ze względu na tor ruchu: - prostoliniowy - krzywoliniowy b) ze względu na wartości prędkości - jednostajny - zmienny 2. Wielkości fizyczne opisujące ruch a) droga- oznaczamy literą „s” i podajemy w metrach b) czas- oznaczamy literą „t” i podajemy w sekundach c) prędkość- oznaczamy literą „v” i podajemy w metrach na sekundę d) przyśpieszenie- oznaczamy literą „a” i podajemy w metrach na sekundę do kwadratu

12. - Podstawowe wzory fizyczne opisujące ruch a) ruch jednostajny prostoliniowy - droga: s= t x v - czas: t= s/v - prędkość: v= s/t b) Ruch jednostajnie przyśpieszony i opóźniony - przyśpieszenie: a= [vk(p. końcowa) – vp(p. początkowa)]/t - droga: s= [a x t x t]/2 - czas: t= [vk – vp]/a - prędkość: v= a x t

13. - przykładowe zadanie czyli: obliczamy prędkość, z jaką się poruszamy Idąc do gospodarstwa agroturystycznego pokonaliśmy odległość równą 3 km. Czas jaki był nam potrzebny, aby dojść do celu wynosił 30min. Z jaką prędkością się poruszaliśmy? Dane: Szukane: s= 3km v= ? t= 30min= 0,5h v= s/t v= 3km/0,5h= 6km/h Odp: Poruszaliśmy się z prędkością 6km/h.

14. Aparat ruchu Na aparat ruchu człowieka składa się układ szkieletowy (kostny), określany jako bierny aparat ruchu i układ mięśniowy, który jest czynnym aparatem ruchowym. Aparat ruchu: a) czynny - mięśnie szkieletowe b) bierny - szkielet osiowy I czaszka II klatka piersiowa III kręgosłup -szkielet kończyn I kończyna górna II kończyna dolna

15. - układ kostny, budowa kości 1. Budowa kości 2. Skład kości a) tkanka chrzęstna b) Tkanka kostna - związki wapnia - związki fosforu - substancja białkowa

16. - układ kostny, rodzaje kości Rodzaje kości a) kości długie, takie jak udowa, mają znacznie większą długość niż szerokość czy grubość. b) kości krótkie np.. Kość nadgarstka, mają podobne wymiary. Długość, szerokość i grubość. Wykazują dużą odporność na złamania. c) kości płaskie , do których należy mostek, pełnią przede wszystkim funkcje ochronne. Długość i szerokość tych kości znacznie przekracza ich grubość. d) Kości różnokształtne, takie jak młoteczek, mają nieregularne kształty. Często posiadają liczne wyrostki, do których przymocowane są mięśnie.

17. - układ kostny, połączenia kości 1. Rodzaje połączeń kości a) Stawy znajdują się pomiędzy kośćmi kończyn. Umożliwiają wykonywanie ruchów. b) Szwy łączą ze sobą np.. Kości czaszki. Każdy szew składa się z krótkich, gęsto ułożonych włókien kolagenowych. c) chrząstkozrosty- łączą kręgi w kręgosłupie. Takie połączenie sprawia, że jest on elastyczny.

18. - układ kostny, szkielet osiowy 1. Elementy szkieletu osiowego a) czaszka b) klatka piersiowa c) kręgosłup

19. - układ kostny, szkielet kończyn 1. Elementy szkieletu kończyn a) kończyna górna b) kończyna dolna

20. - układ mięśniowy, rodzaje mięśni a) Mięsień poprzecznie prążkowany, inaczej tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana - jest to typ tkanki mięśniowej, która zbudowana jest z silnie wydłużonych i walcowatych komórek, zawierających wiele obwodowo położonych jąder. Komórki mięśni poprzecznie prążkowanych zawierają liczne jadra (polikariocyty), które podobnie jak mitochondria ułożone są peryferycznie. Z mięśni poprzecznie prążkowanych zbudowane są wszystkie mięśnie szkieletowe kręgowców. Ten rodzaj mięśni pracuje zależnie od naszej woli, szybko ulegają zmęczeniu, ich skurcze są krótkotrwałe, ale bardzo szybkie. b) Mięsień sercowy poprzecznie prążkowany różni się od mięśnia poprzecznie prążkowanego tym, iż włókna w mięśniu sercowym są widlasto rozgałęzione zaś jądra ułożone są centralnie. c) Tkanka mięśniowa gładka to rodzaj tkanki mięśniowej, która składa się z wrzecionowatych komórek zawierających, jedno centralnie położone jądro komórkowe.

21. - układ mięśniowy, budowa mięśnia 1. Budowa mięśnia:

22. - układ mięśniowy, praca mięśni 1. Jak pracują mięśnie

23. Choroby aparatu ruchu 1. Układ kostny 2. Układ mięśniowy - wady postawy - dystrofia - płaskostopie - miastenia - krzywica - reumatyzm mięśniowy - osteoporoza - zapalenie skórno-mięśniowe - reumatyzm - Urazy mechaniczne

24. - choroby układu kostnego: wady postawy 1. Skolioza- boczne skrzywienie kręgosłupa. 2. Lordoza- skrzywienie kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. 3. skrzywienie kręgosłupa w odcinku piersiowym.

25. - choroby układu kostnego: płaskostopie Jeśli stopa jest płaska, mamy do czynienia z wadą budowy nazywaną płaskostopiem. Jej głównymi objawami są silne bóle stóp i ich drętwienie. Nie leczona choroba z czasem może uniemożliwić chodzenie.

26. - choroby układu kostnego: krzywica Choroba ta rozwija się najczęściej u dzieci. Powoduje ją zbyt mała ilość witaminy D3 i soli mineralnych. Chorzy na krzywicę mają słabe i zniekształcone kości.

27. - choroby układu kostnego: osteoporoza Osteoporoza występuje najczęściej u osób starszych, jednak czasem pojawia się też u ludzi młodych. Polega na stopniowym zanikaniu substancji mineralnych budujących kości.

28. - choroby układu kostnego: reumatyzm Reumatyzm często występuje u ludzi starszych. Są to różnego typu schorzenia, powodujące zmiany w stawach. Jedną z przyczyn tych chorób jest nieprawidłowy przebieg reakcji obronnych, podczas których część komórek organizmu atakuje własne tkanki łączne. Wywołuje to stan zapalny, którego objawami są miedzy innymi obrzęk, zaczerwienienie, ból i zniekształcenie stawów. Skutkiem są trudności w poruszaniu się.

29. - choroby układu mięśniowego: dystrofia mięśniowa Dystrofia mięśniowa Duchenne'a- choroba sprzężona z płcią. We wczesnym stadium objawia się upośledzeniem ruchów, trudnością w chodzeniu, w szczególności podczas wchodzenia po schodach oraz wstawaniu z pozycji siedzącej. Następuje stopniowy zanik mięśni, co powoduje tzw. chód kaczowaty. Choroba rozwija się w ciągu odpięciu do piętnastu lat i jest nieuleczalna.

30. - choroby układu mięśniowego: miastenia Miastenia- choroba autoimmunologiczna zaburzająca połączcie synaptyczne mięśniowo- nerwowe. Miastenię diagnozuje się na podstawie wywiadu i objawów. Diagnozę pomagają ustalić testy laboratoryjne, które wykrywają autoprzeciwciała we krwi. Jej przyczyną może być nowotwór; grasiczak.

31. - choroby układu mięśniowego: reumatyzm mięśniowy Przyczyny choroby nie są znane. Niektórzy uważają, ze jej podłożem jest depresja, a reumatyzm to dolegliwość psychosomatyczna. Inni podejrzewają niewyjaśnione mechanizmy neurologiczne, które powodują ból mięśni. Ryzyko zachorowania rośnie z wiekiem. Choroba występuje głównie u kobiet po 50 roku życia. Objawy (reumatyzmu mięśniowego) to: zmęczenie, depresja, przewlekły ból mięśni (trwa on dłużej niż dwa miesiące), zwiększona bolesność (przy ucisku punktów przyczepu mięśni).

32. - choroby układu mięśniowego: zapalenie skórno- mięśniowe Przyczyny zapalenia skórno - mięśniowego nie są dokładnie poznane. Wiadomo, że ma ona podłoże autoimmunologiczne. Co więcej, predyspozycje genetyczne zwiększają ryzyko zachorowania. Jako powikłania po tym zapaleniu mogą pojawić się problemy z połykaniem, oddychaniem i zapalenie mięśnia sercowego. Objawy: ból i obrzęk stawów oraz mięśni, gorączka. Postępujące osłabienie mięśni prowadzi do problemów z poruszaniem. Owrzodzenie, łuszczenie i zaczerwienienie skóry pojawia się wokół stawów. Natomiast wokół oczu znajduje się rumień heliotropowy.

33. Jak dbać o układ ruchu Najważniejszy jest zdrowy tryb życia. Powinniśmy uprawiać sporty oraz spożywać pokarmy bogate w witaminy i sole mineralne.

34. Gry zespołowe - Piłka nożna - Piłka ręczna - siatkówka - koszykówka - hokej

35. - zasady gry w piłkę nożną Mecz rozgrywają dwie drużyny składające się z 11 graczy, w tym 10 zawodników pola oraz bramkarza, który ma za zadanie przechwytywać strzały przeciwnika. Może do tego używać rąk, na których ma specjalne rękawice zapewniające lepszą przyczepność do piłki. Pozostali zawodnicy nie mogą podawać piłki ręką. Ubiór piłkarza składa się z koszulki, ochraniaczy, korków oraz krótkich spodenek. Regularny czas gry wynosi 90 minut i jest podzielony na dwie połowy po 45 minut. Przerwa trwa 15 minut. Nad przestrzeganiem zasad gry czuwa ubrany w jednobarwny strój sędzia, który uznaje zdobyte bramki, pokazuje żółte bądź czerwone kartki za nieprzepisowe zagrania, odgwizduje spalone, ostudza temperament zawodników. Asystują mu sędziowie liniowi oraz sędzia techniczny. Problemy ze zrozumieniem zasad gry w piłkę nożną mogą pojawić się tylko i wyłącznie przy regule spalonego. Zawodnik atakującej drużyny znajduje się na pozycji spalonej, gdy w momencie podania od kolegi z drużyny zawodnicy przeciwnika znajdują się dalej od bramkarza, niż adresat podania.

36. - zasady gry w piłkę ręczną Celem gry jest zdobycie większej liczby bramek niż drużyna przeciwna. Gol jest zdobyty, gdy piłka przekroczy linię bramkową całym obwodem i znajdzie się wewnątrz bramki. Mecz dzieli się na dwie połowy po 30 minut z 10-minutową przerwą. Piłka może być rzucana, popychana, łapana, uderzana, zatrzymywana. Zawodnicy mogą dotykać piłki wszystkimi częściami ciała oprócz podudzia i stóp. Jeżeli zawodnik nie kozłuje piłki, może ją trzymać jedynie 3 sekundy. Tylko bramkarz znajdujący się w polu bramkowym (w obrębie linii 6 metrów) jest zwolniony z przestrzegania tych zasad. Mecz rozpoczyna drużyna, która wygrała piłkę po rzucie monetą. Zawodnik tej drużyny wykonuje podanie do partnera z zespołu, trzymając jedną stopę na linii środkowej boiska do chwili, gdy piłka opuści jego dłonie. Gracze podczas początku i wznowienia gry muszą przebywać na swoich połowach boiska. Gracz będący w posiadaniu piłki może ją podać, kozłować lub trzymać nie dłużej niż 3 sekundy. Nie może również wykonać więcej niż trzech kroków trzymając piłkę. Po zdobyciu bramki przez jedną z drużyn, zespół który ją stracił wznawia grę rzutem ze środka boiska. Gdy zawodnik jednej z drużyn wykonuje rzut do bramki, musi uważać by nie przekroczyć linii znajdującej się 6 metrów od bramki. Gdy jednak ją przekroczy jest rzut wolny dla drużyny przeciwnej. W wypadku gdy obrońca znajdzie się we własnym polu bramkowym w czasie obrony, sędziowie dyktują rzut karny. Jest on wykonywany z odległości 7 metrów od bramki. Zawodnik wykonujący rzut karny znajduje się sam na sam z bramkarzem.

37. - zasady gry w siatkówkę Mecz siatkówki rozgrywa się do 2 lub 3 wygranych setów. Seta wygrywa ten zespół, który pierwszy osiągnie 25 punktów przy koniecznej przewadze 2 punktów. Punkt może zdobyć każda drużyna, zarówno ta, która wykonuje zagrywkę (serw), jak i ta, która zagrywkę przyjmuje. Punkty zdobywa drużyna, która prawidłowym zagraniem spowoduje dotknięcie piłki boiska przeciwnika. Zdobywa się również punkt wtedy, gdy przeciwnik popełni błąd. Piłka może być odbijana każdą częścią ciała. Jeśli piłka jest podnoszona, pchana, rzucana uznaje się ją za przetrzymaną. W grze nie wolno:- dotykać siatki,- przekraczać linii środkowej,- zawodnikowi obrony atakować z pola ataku,- drużynie odbijać piłki więcej niż 3 razy (4 razy z odebraniem po bloku),- odbijać piłki kolejno 2 razy z rzędu przez tego samego zawodnika (z wyjątkiem odbicia po bloku).

38. Zasady gry w koszykówkę Reguły gry W koszykówkę grają dwie drużyny, po pięciu zawodników każda. Celem każdej z drużyn jest zdobywanie punktów za celne rzuty do kosza przeciwnika i zapobieganie zdobywaniu punktów przez drużynę przeciwną. Nad właściwym przebiegiem gry czuwają sędziowie, sędziowie stolikowi i komisarz. Zwycięzcą meczu zostaje drużyna, która na koniec czasu gry uzyska większą liczbę punktów. Kosze umieszczone są na wysokości 3,05 metra. Punkty otrzymuje się za umieszczenie piłki w koszu: 1 punkt za udany rzut osobisty z linii rzutów wolnych 2 punkty za rzut z akcji wykonany z odległości mniejszej niż linia rzutów za trzy punkty 3 punkty za rzut zza linii rzutów za trzy punkty (6,75 m) [w NBA 7,24 m]

39. Tenis ziemny Tenis ziemny- dyscyplina sportowa rozgrywana na korcie tenisowym, polegająca na przebijaniu rakietą tenisową piłki ponad lub obok siatki na pole przeciwnika, w sposób utrudniający jej odbiór. Może być rozgrywana pojedynczo (tzw. singel) lub w dwuosobowych zespołach zawodników jednej płci (debel) lub obu (mikst). Tenis należał do grona letnich dyscyplin olimpijskich w latach 1896-1924. Do ich programu powrócił w 1988 i jest w nim do dziś. Ponieważ w tenisie ważnym czynnikiem jest wytrzymałość, samowolne przedłużanie przerw między akcjami jest zabronione. Mecze toczone są z krótkimi przerwami. W większości przypadków serwujący musi rozpocząć akcję nie później niż 20 sekund po zakończeniu poprzedniego punktu. Przy zmianie stron kortu (po każdym nieparzystym gemie) ten czas zostaje wydłużony do 90 sekund, natomiast przerwa między setami trwa 120 sekund. W innych przypadkach przerwy są dozwolone tylko wtedy, gdy są spowodowane przyczynami niezależnymi od zawodnika, takimi jak: deszcz, uszkodzone obuwie, uszkodzona rakieta albo konieczność wymiany piłki. Jeśli zawodnik nieustannie opóźnia czas rozpoczęcia wymiany, sędzia stołkowy może go ukarać ostrzeżeniem, utratą punktu, gema, a nawet meczu.

40. Skoki narciarskie i narciarstwo alpejskie Skoki narciarskie - dyscyplina sportowa rozgrywana na skoczniach narciarskich od połowy XIX wieku. Od 1924 skoki mężczyzn są konkurencją olimpijską na normalnej skoczni, od 1964 także na dużej; mistrzostwa świata od 1925 na normalnej, od 1962 na dużej; od 1972 także mistrzostwa świata w lotach; od 1953 prestiżowy Turniej Czterech Skoczni, a od 1979 cykl zawodów składających się na Puchar Świata. Rozgrywane są również mistrzostwa świata juniorów. W 1997 dołączył także Turniej Nordycki. Od 2009 rozgrywany jest FIS Team Tour. Narciarstwo alpejskie (lub narciarstwo zjazdowe) – jedna z form narciarstwa – obok narciarstwa klasycznego (biegi narciarskie i skoki narciarskie), narciarstwa dowolnego, skialpinizmu, skituringu – polegająca na zjeździe po ośnieżonym stoku górskim lub sztucznym na nartach przymocowanych do butów narciarskich za pomocą specjalnych wiązań. Może być realizowana jako rekreacja lub sport. Jest uprawiana na trasach zjazdowych, szlakach narciarskich i nartostradach lub poza trasami. Narciarz przeważnie korzysta również z kijków. Szczególnymi formami narciarstwa alpejskiego są m.in. narciarstwo telemarkowe, freeride, narciarstwo szybkie, narciarstwo ekstremalne i narciarstwo na trawie (na nartorolkach) lub igelicie.

41. Zasady skoków narciarskich SKOKI NARCIARSKIE : punkty za odległość – za osiągnięcie punktu konstrukcyjnego (kalkulacyjnego) zawodnik otrzymuje 60 pkt (120 pkt na skoczniach mamucich), za każdy metr więcej dodaje się, a za każdy metr mniej odejmuje punkty, zależnie od rozmiaru skoczni (na K-90 po 2 pkt za metr, na K-120 po 1,8 pkt za metr, a na "mamutach" po 1,2 pkt za każdy metr). Długość skoku mierzona jest od progu skoczni do pięty tylnego buta skoczka w chwili zetknięcia się narty na całej długości z zeskokiem z dokładnością do 0,5 metra. noty za styl – przyznawane są przez pięciu sędziów, przy czym najwyższej i najniższej z pięciu not nie bierze się pod uwagę, pozostałe są sumowane. Nota od jednego sędziego wynosi od 0 do 20 punktów.

42. Saneczkarstwo Saneczkarstwo lub inaczej sport saneczkowy – jedna z dyscyplin zaliczanych do sportów zimowych. Wyścigi na sankach sportowych są rozgrywane na torach sztucznych lub naturalnych, w konkurencji kobiet i mężczyzn, indywidualnie i w dwójkach. O zwycięstwie decyduje łączny czas przejazdów, tzw. ślizgów. Zazwyczaj są to dwa ślizgi. Od sezonu 2010/11 w ramach zawodów o Puchar Świata rozgrywane są sztafety, w których kolejno startują: kobieta, mężczyzna, dwójka męska. W sztafetach czas jest liczony od startu kobiety do zakończenia ślizgu przez dwójkę. Po dojechaniu do mety, kobieta dotyka tablicę znajdującą się nad torem, co automatycznie otwiera bramkę startową dla mężczyzny. Analogicznie w przypadku mężczyzny i startu dwójki.

43. Biegi Sport dla wszystkich. Kompletny brak wymagań, ograniczeń. Biegać mogą dzieci jak i emeryci. Im człowiek starszy tym jego serce jest bardziej wiotkie i jest bardziej wytrzymały. Dlatego na dłuższych dystansach np. pół maratonach i maratonach biegają ludzie w kategoriach wiekowych „40 +”. Natomiast krótkie dystanse 60 metrów, 100 metrów lub inne biegają młodsi ludzie. Bieganie to najpopularniejszy sport na olimpiadach występuje mnóstwo dystansów i mnóstwo uczestników. Zawody odbywają się na otwartych i zamkniętych stadionach (halach), jeżeli chodzi o ten czynnik to także mamy rozbieżność zawodników. Zawodnicy którzy biegają na zamkniętym stadionie i tam osiągają sukcesy nie mogą osiągnąć tak dobrych rezultatów na otwartym stadionie.

44. Dyscyplina sportowa- pływanie • Pływanie – metoda poruszania się w wodzie wykorzystywana przez człowieka, zwierzęta oraz maszyny. Jest popularną aktywnością rekreacyjną, szczególnie w krajach o cieplejszym klimacie i naturalnych zbiornikach wodnych. Pływanie jest też dyscypliną sportową.

45. Korzyści z pływania Pływanie jest uważane za najbezpieczniejszą najbardziej wszechstronną dyscyplinę sportu. Aktywność ta poprawia ogólny stan zdrowia, kondycję oraz wpływa zbawiennie na proporcje naszego ciała. Jest polecana dla wszystkich, zarówno dla ludzi aktywnych fizycznie, jak dla tych, którzy dopiero zaczynają trenować. Systematyczne pływanie doskonale wpływa także na prawidłowa postawę ciała oraz zapobiega skrzywieniom kręgosłupa. Hartuje uodpornia nasz organizm na przeziębienia, a także opóźnia procesy starzenia.

46. Główne style pływackie • Styl motylkowy (delfin, motyl, motylek) • Styl grzbietowy (grzbiet, B-kraul) • Styl klasyczny (żabka, klasyk, żaba) • Styl dowolny (kraul,crawl) • Styl zmienny

47. Konkurencje pływackie • Pływacy rywalizują obecnie w 26 indywidualnych konkurencjach olimpijskich: • 50 m, 100m, 200m, 400m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn, • 800 m stylem dowolnym kobiet, • 1500 m stylem dowolnym mężczyzn, • 100 m, 200 m stylem motylkowym kobiet i mężczyzn, • 100 m, 200 m stylem grzbietowym kobiet i mężczyzn, • 100 m, 200 m stylem klasycznym kobiet i mężczyzn, • 200 m, 400 m stylem zmiennym kobiet i mężczyzn, • A także w 6 wyścigach sztafetowych: • 4 x 100 m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn, • 4 x 200 m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn, • 4 x 100 m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn. • Do konkurencji nie olimpijskich zaliczane są dystanse: • 800 m stylem dowolnym mężczyzn, • 1500 m stylem dowolnym kobiet, • 50 m stylem motylkowym kobiet i mężczyzn, • 50 m stylem grzbietowym kobiet i mężczyzn, • 50 m stylem klasycznym kobiet i mężczyzn, • Oraz rozgrywane na pływalniach 25-metrowych: • 100 m stylem zmiennym kobiet i mężczyzn, • 4 x 50 m stylem dowolnym kobiet i mężczyzn, • 4 x 50 m stylem zmiennym kobiet i mężczyzn,

48. Galeria zdjęć • Gramy w „siatkę”

49. Wycieczka do „Agro-Raju”

50. Ognisko w „Agro-Raju”