Gelukkig waren er de Zondag nog de hoogmis,de vespers en het

1. 8 Gelukkig waren er de Zondag nog de hoogmis,de vespers en het lof.De hooggeprezen vroomheid,in die tijd,was dikwijls maar een dun laagje boven het heimelijke maar zalige verlangen om tijdens de godsdienstoefeningen de Donkse mokken te keuren.Het omge- keerde was ook waar,en veel zedig neergeslagen ogen verwijlden niet altijd bij Onze Lieve Heer.De gemeenschap Donk,was zoals zovele dorpen een tamelijk gesloten gemeenschap.Er was bijna geen sprake van enig openbaar vervoer,en de paar zeldzame kas- seiwegen waren amper goed genoeg om er de koers Parijs-Rou- baix op te rijden. Degene die al een lief vero- verd had, liet ze niet gemakkelijk weer afpakken,zeker niet door een vreemde luis die eens wilde afzakken naar de danstent op de kermis.Wie nog géén lief op de kop had getikt en er een wilde opdoen bij die gelegen- heid duldde géén concurentie van vreemde hanen in ‘t kot.Zo is het vele malen gebeurd,dat er soms zwaar werd gevochten voor een lief,de haren vlogen in het ronde,er waren er bij die niet bang waren om een mes te hanteren,dan was het oppassen geblazen. Dat was over het algemeen,jong volk van de stad Brugge of den een of den anderen van Maldegem die op veroveringstocht waren afgezakt,en dachtten op de kermis te Donk een lief op te doen!! Geraakte er een per ongeluk toch op de dansvloer,dan mocht hij er op rekenen dat hij in de kortste keren in de greppel belandde. Het gevolg was dat het o- vergrote deel trouwde met iemand van de eigen paro- chie en bijna iedereen van verre of dichte familie was van mekaar.Bij de oudere bevolking zijn daar nog sporen van terug te vinden. Tot volgende maand..daaag..!! Erik De Backer