INCOTERMS

1. INCOTERMS Międzynarodowe Formuły Wykładni Terminów Handlowych

2. Międzynarodowa Izba Handlowa (ICC) w Paryżu 1999 – nowy zbiór reguł handlowych ICC INCOTERMS 2000 – International Rules for the Interpretation of Trade Terms

3. INCOTERMS - cechy • Zbiór reguł najczęściej stosowanych w praktyce handlu zagranicznego • Ustalają podział kosztów, obowiązków i ryzyka – transport, ubezpieczenie, cło • Instrument ułatwiający zawieranie kontraktów handlowych • Wygodne dla spedytorów – organizacja procesu handlowego • Praktyczne stosowanie formuł może różnić się w poszczególnych krajach (zwyczaje, przepisy)

4. CZYM INCOTERMS NIE SĄ • CZĘŚCIĄUMOWY O PRZEWÓZ • PRZEKAZANIEM PRAWA WŁASNOŚCI LUB TYTUŁU • NIE WSKAZUJĄ PRZEWOŹNIKA • NIE SĄ WYKORZYSTYWANE DO OKREŚLENIA SKUTKÓW ZERWANIA UMOWY

5. Zasady stosowania INCOTERMS • Fakultatywność • Drugoplanowa rola w stosunku do umów • Prawa wprowadzania zmian • Nie dotyczą stron trzecich • Wydanie towaru osobie trzeciej i na jego koszt • Towar postawiony do dyspozycji kupującego musi być wyraźnie wyodrębniony jako przedmiot kontraktu handlowego

6. Obowiązki sprzedającego • Dostarcza towar zgodnie z kontraktem wraz z dowodem zgodności określonym przez umowę • Dostarcza na swój koszt zwyczajowe opakowanie towaru, chyba, że towar ten przewozi się nie opakowany • Ponosi wszystkie koszty potrzebne do wysłania (wydania) towaru, w tym koszty czynności kontrolnych

7. Obowiązki kupującego • Zapłacenie ceny za towar • Przyjęcie towaru, jeżeli sprzedający postawił go do dyspozycji w miejscu i w czasie przewidzianym w kontrakcie handlowym

8. WARIANTY WARUNKÓW NALEŻY UNIKAĆ OKREŚLEŃ W RODZAJU “FOBON DECK,” “FOB WAREHOUSE,” OR “CNF,” “C&F” AND THE LIKE. PONIEWAŻ NIE MAJĄ ONE UNIWERSALNYCHZNACZEŃ W INCOTERMS.

9. DEFINICJE • “ZAŁADOWCA”ODNOSI SIĘ DO STRONY PRZEKAZUJĄCEJ TOWAR DO PRZEWOZU I/LUB ZAMAWIAJĄCEJ USŁUGĘ TRANSPORTOWĄ.” • “DOSTAWA”ODNOSI SIĘ DO MIEJSCA I CZASU KIEDY SPRZEDAWCA SPEŁNIŁ SWOJE WYMAGANIA ODNOŚNIE PRZEKAZANIA TOWARU KUPUJĄCEMU (A4) I ODNOSI SIĘ DO MIEJSCA I CZASU GDZIE KUPUJĄCY OTRZYMAŁ TOWAR (B4).

10. DEFINICJE CD … • “OPŁATY”ODNOSI SIĘ DO KOSZTÓW BĘDĄCYCH NIEZBĘDNĄ KONSEKWENCJĄ IMPORTU • “PORT”ODNOSI SIĘ DO PORTU ZAŁADOWANIA LUB DO PORTU DOSTAWY • “MIEJSCE”ODNOSI SIĘ DO MIEJSCA DOSTAWY W DOSTAWACH NIE-MORSKICH

11. Formuły INCOTERMS

12. INCOTERMS rodzaje • Typu loco (z dostawą „na miejscu”) • Typu franco (transakcja „do dostawcy”)

13. Gestia transportowa • Prawo i obowiązek zorganizowania transportu i pokrycia jego kosztu

14. Gestia transportowa - rodzaje • Gestia kupującego – EXW, FCA, FAS i FOB • Gestia sprzedającego - CFR, CIF, CPT, CIP, DAF, DES, DEQ, DDU i DDP

15. INCOTERMS 2000

16. INCOTERMS rodzaje • Grupa C – formuły dwupunktowe – oddzielenie podziału ryzyka i kosztów – formuły na załadowanie • Grupa D – formuły na przybycie

17. CIP i CIF • Ryzyko uszkodzenia czy utraty towaru ponosi kupujący • Sprzedający – ubezpieczenie towaru i dostarczenie dowodu zawarcia umowy ubezpieczeniowej

18. INCOTERMS - wybrane przypadki • Praktyka handlowa ma pierwszeństwo przed ustaleniami teoretycznymi • Nie rozwiązują automatycznie i jasno wszystkich aspektów dostawy ładunku

19. EXW • Koszt załadunku obciąża kupującego • Sprzedający organizuje załadunek • W przypadku dostaw wagonowych do portu spedytorzy oczekują załatwienia formalności na stacji nadania

20. FCA • Obiekcje odnośnie załadunku Sprzedający spełnia swoje zobowiązania w stosunku do kupującego, takie jak załadunek wagonu lub samochodu lub przekaże towar w pieczę przewoźnika na stacji nadania lub do terminalu przewoźnika przy przewozie drobnicy (kupujący ma obowiązek załadować towar)

21. FOB • Sprzedający dostarcza na własny koszt tylko dowód dostarczenia towaru na statek (dokument)

22. FAS • Sprzedający ma obowiązek załadowania lub przekazania towaru w pieczę przewoźnika na stacji nadania lub w terminalu • Nie koresponduje z polskimi taryfami portowymi, dzielącymi koszty portowe na przeładunek i za ładunek na linii nadburcia statku zgodnie z wymogami formuły FOB • W praktyce stawka za załadunek pośredni jest dzielona między spedytorów importera i eksportera

23. DDU i DDP • Sprzedający ma obowiązek dostarczenia towaru do magazynu kupującego • Kupujący ma obowiązki wynikające z prawa przewozowego

24. Wskazanie miejsca dostawy nie zawsze jest wystarczająco precyzyjne • Przesyłki zbiorowe, lotnicze

25. INCOTERMS są również formułami ceny

26. Koszty opakowania i oznakowania • Ponosi sprzedający • Musi zapewnić bezpieczny przewóz do miejsca przeznaczenia • Musi znać warunki i sposób przewozu

27. Generalnie przyjmuje się, że odprawa celna ciąży na stronie kraju, gdzie ma ona miejsce • FAS I DEQ – odprawa celna eksportowa – eksporter, importowa – importer • Tranzyt – kupujący bądź sprzedający w zależności od miejsca dostawy (grupa C – koszty ponosi sprzedający, jeśli są wliczone w koszty frachtu).

28. Miejsce odprawy celnej nie musi być tożsame z miejscem dostawy wymienionym w kontrakcie DDU Towar wyładowany ze statku powinien być odprawiony w procedurze tranzytu lub dopuszczenia do obrotu w porcie

29. FOB PRZYKŁADY FOB, New Orleans - 3 maszyny do lodów eksportowane z USA do Niemiec. Exporter jest odpowiedzialny za wszystkie koszty dostawytowarów do Nowego Orleanu i załadowaniaproduktów na statek wskazany przez niemiecką firmę. Jest odpowiedzialny za zorganizowanie wszystkich formalności eksportowych (licencje, podatki, opłaty). Firma niemiecka jest odpowiedzialna za zamówienie miejscana statku i zapłatę za fracht oceaniczny.

30. CIF PRZYKŁADY CIF (oznaczony port przeznaczenia) Dostawca kwotuje swojego niemieckiego klienta CIF Bremerhaven 3maszyn do lodów. Dostawca organizuje i opłaca wszystkie koszty do portuw Bremerhaven jak również organizuje i opłaca morską polisę ubezpieczeniową. Jest jednak tylko odpowiedzialny za ryzyko strat do momentu załadowania maszyn na pokład statku w Nowym Orleanie.

31. FAS PRZYKŁADY FAS, New Orleans Eksporter amerykański jest odpowiedzialny za wszystkie koszty dostarczenia towarów do portu w Nowym Orleanie wzdłuż burty wskazanego statku w oznaczonym czasie. Niemiecki dostawca jest odpowiedzialny za zamówienie miejsca zapłatę za fracht oceaniczny i zorganizowanie wszystkich formalności eksportowych.

32. Wybór formuły • FAS, FOB, CFR, CIF, DES, DEQ – transport wodny (port załadunku) • EXW, FCA, CPT, CIP, DAF, DDU i DDP – uniwersalne (miejsce) • FCA, CPT, CIP – dostawy w kontenerach, jednostkach ładunkowych i załadunku poziomym

33. Gestia transportowa - korzyści • Możliwość wyboru sposobu i warunków przewozu • Możliwość wynegocjowania specjalnych warunków dostawy • Wykorzystanie systemu przesyłek zbiorowych i intermodalnych

34. Wybór formuły • Przygotowanie do ryzyka i kosztów transportu • Odprawa importowa • Zdolność do dostarczenia towaru • płatności

35. Gestia transportowa - ryzyko • Wzrost stawek na rynku frachtowym • Brak okazji załadunkowych • Możliwość przewozu • Kongestia w porcie • Przestoje w przejściach granicznych

36. Koszty nieprawidłowego wyboru formuły handlowej • Załadunek • Wystawienie konosamentu

37. Odstępowanie gestii • Uwarunkowania polityczne • Rachunek ekonomiczny • Szybkość zapłaty za towar – EXW • Kredytowanie przez eksportera zagranicznego • Brak wiedzy i doświadczenia