140 likes | 282 Views
Kodeks karn y skarbow y. Zasady postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe. Zasda ścigania z urzędu (art. 9 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks ).
E N D
Zasady postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe
Zasda ścigania z urzędu (art. 9 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks) Organy procesowe prowadzą postępowanie i dokonują czynności z urzędu, chyba że ustawa uzależnia je od wniosku określonej osoby, instytucji lub organu albo od zezwolenia władzy.
Zasada legalizmu (art. 10 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks) Organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel publiczny także do wniesienia i popierania oskarżenia – o czyn ścigany z urzędu.
Zasada skargowości Zasada skargowości zdominowała postępowanie sądowe. Zgodnie z tą dyrektywą organ procesowy prowadzi postępowanie tylko na żądanie innego uprawnionego podmiotu. Skargą zasadniczą w postępowaniu karnym, jak i karnym skarbowym jest akt oskarżenia.
Zasada prawdy obiektywnej Umieszczoną ją w art. 2§2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks. Znajduje ona odzwierciedlenie w art. 92 kpk i w art. 167 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks. Jest ona ponadto powiązana z prawem do sprawiedliwego rozpoznania sprawy (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP) i prawidłowego przypisania odpowiedzialności karnej (art. 42 ust. 1 Konstytucji RP).
Zasada prawdy obiektywnej - cd Zobowiązuje organy procesowe do oparcia decyzji na rzeczywistym stanie rzeczy. Wynika z niej równocześnie wiążąca urząd celny jako finansowy organ postępowania przygotowawczego dyrektywa zobowiązująca go do podjęcia wszelkich działań zmierzających do dotarcia do prawdy.
Zasada swobodnej oceny dowodów (art. 7 kpk w związku z art.113 § 1 kks) Organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.
Zasada domniemania niewinności Podejrzanego (oskarżonego) uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem (art. 5 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks). Zasada ta jest zasadą konstytucyjną, opisaną w art. 42 ust. 3 Konstytucji RP.
Zasada domniemania niewinności Domniemanie niewinności nie wymaga dowodzenia: to obalenie tego domniemania wymaga dowodów. Taki jest ciężar dowodzenia w procesie karnym.
Zasada in dubio pro reo Nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść podejrzanego. Stosuje się je tylko wtedy, gdy pomimo przeprowadzonego postępowania dowodowego, pozostają nadal nie wyjaśnione okoliczności. Prowadzący śledztwo lub dochodzenie powinien wówczas wybrać wersję najkorzystniejszą dla podejrzanego, choć nie wyklucza to, że zdarzenie mogło mieć zupełnie inny przebieg, ale nie zdołano tego potwierdzić.
Zasada prawa do obrony Zasada ta ma swoje źródło w art. 42 ust. 1 Konstytucji RP. W kpk to art. 6, zgodnie z którym podejrzany ma prawo bronić w procesie swych interesów osobiście i ma prawo do pomocy obrońcy.
Zasada informacji procesowej Organ prowadzący dochodzenie lub śledztwo jest zobowiązany pouczyć uczestników postępowania o ciążących obowiązkach i o przysługujących im uprawnieniach. Brak takiego pouczenia lub mylne pouczenie nie może wywoływać ujemnych skutków procesowych dla uczestnika postępowania lub innej osoby, której to dotyczy.