90 likes | 306 Views
Henryk Dietel. niemiecki przemysłowiec branży włókienniczej. Henryk Dietel ur. 15 marca 1839 r. w Greizu w Turyngii, zm. 27 czerwca 1911 r.
E N D
Henryk Dietel niemiecki przemysłowiec branży włókienniczej
Henryk Dietelur. 15 marca 1839 r. w Greizu w Turyngii, zm. 27 czerwca 1911 r.
Heinrich Dietel (ur. 15 marca 1839 r. w Greizu w Turyngii, zm. 27 czerwca 1911 r.) - niemiecki przemysłowiec branży włókienniczej, o największym - obok Schönów - wkładzie w rozwój Sosnowca. Henryk dietel
Henryk Dietel i Pałac Dietla Henryk Dietel Pałac Dietla
Henryk Dietel Heinrich Dietel (ur. 15 marca 1839 r. w Greizu w Turyngii, zm. 27 czerwca 1911 r.) - niemiecki przemysłowiec branży włókienniczej, o największym - obok Schönów - wkładzie w rozwój Sosnowca. Urodził się jako syn Heinricha Gottloba - właściela przędzalni w Wilkau i Johanny Wilhelminy z domu Merbold. Kształcił się w Stanach Zjednoczonych, następnie praktykował w Czechach, Saksonii i Wirtembergii. W 1877 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie. W 1878 r ożenił się z Klarą Jacob, z którą jeszcze tego samego roku przybył do Sosnowca. Przystąpił tu od razu do budowy w Pogoni pierwszej w Królestwie Kongresowym przędzalni czesankowej. Odtąd jego dalsze losy nierozerwalnie wiążą się z działalnością w tym mieście, w którym też został pochowany. Spoczywa w swoim mauzoleum na cmentarzu ewangelickim w Sosnowcu.
Pałac Dietla Pałac Dietla - neobarokowy pałac Heinricha Dietela, położony w Sosnowcu przy ulicy Żeromskiego 2 .Pierwsze plany budynku powstają w latach 80. XIX wieku, a sygnowane były przez Waligórskiego. Ostateczny projekt powstał w 1890 roku. Około roku 1900, wraz z pracami wykończeniowymi pałacu, powstaje założenie parkowe otoczone murem, z oranżerią i elementami małej architektury. Pałac wchodził w skład zespołu patronackiego, wraz z parkiem, zabudową dawnej fabryki, osiedlem robotniczym, a także kościołem ewangelickim. Jako rezydencja rodowa Dietlów pałac funkcjonował do roku 1945. W styczniu tegoż roku zajęty został przez komendaturę radziecką NKWD miasta na jej potrzeby. Wówczas wiele fragmentów pałacu oraz wyposażenie zostało zniszczonych. Do 1997 roku siedziba Szkoły Muzycznej. Od 1997 budynek znalazł się w rękach prywatnych. Od tego samego roku rozpoczęły się prace związane z renowacją budynku. Wnętrza pałacu zachowały część oryginalnego wyposażenia. Reprezentacyjne sale usytuowane zostały na pierwszym piętrze. Obiekt jest cennym zabytkiem ze względu na stan zachowania wnętrz: neorokokowa sala balowa, neobarokowa jadalnia i gabinet, eklektyczny pokój fajkowy i gabinet secesyjny, a przede wszystkim bogato zdobiona, efektownie wykonana łazienka, którego bogate wyposażenie zachowało się prawie bez zmian.