Ucho narząd słuchu i równowagi

1. Ucho narząd słuchu i równowagi Opracowała: Izabela Krauze I a Gimnazjum nr 7 im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w Częstochowie

2. Budowa ucha

3. Elementy budowy ucha • Błona bębenkowa - błona oddzielająca przewód słuchowy zewnętrzny od ucha środkowego. Fale dźwiękowe wprowadzają błonę bębenkową w drgania, które są następnie przenoszone na młoteczek i dalsze kosteczki słuchowe • Młoteczek - część ucha znajdująca się w jamie bębenkowej • Kowadełko - kosteczka słuchowa znajdująca się w jamie bębenkowej ssaków

4. Elementy budowy ucha • Strzemiączko - jest odpowiedzialna za przekazywanie drgań błony bębenkowej do ucha wewnętrznego. Strzemiączko jest najmniejszą kością ciała ludzkiego, mającą długość około 3 mm • Trąbka słuchowa - kanał długości 3-4 cm łączący jamę bębenkową ucha środkowego z częścią górną gardła służy do wyrównywania ciśnień po obu stronach błony bębenkowej

5. Elementy budowy ucha • Ślimak - składnik ucha wewnętrznego złożony z części kostnej (o kształcie muszli ślimaka) i mieszczącego się w niej przewodu ślimakowego, który zawiera receptor słuchu • Kanały półkoliste - część ucha wewnętrznego. Znajdują się w błędniku - wewnętrznej części ucha

6. Proces zamiany impulsów mechanicznych (fala akustyczna) na nerwowe i właściwa interpretacja przez mózg jest zjawiskiem bardzo skomplikowanym.

7. Ciężka praca narządu słuchu • Wyobraź sobie, jaką pracę musi wykonać mózg, by w powodzi dźwięków zdefiniować wysokości, barwy, pogrupować je, nie myląc słuchanej muzyki z odgłosem telewizora z sąsiedniego pokoju, miauczącego kota czy hałasem ulicy zza okna; skupiać się na tych dźwiękach, które w danym momencie są najważniejsze, ciągle śledząc te w dalszym planie i jednocześnie identyfikować kierunki, z jakich dochodzą.

8. Lokalizacja dźwięku • Para uszu pozwala odbierane dźwięki umieszczać w przestrzeni akustycznej, umożliwiając rozróżnienia: prawo–lewo, przód–tył, góra–dół. • Dokładność lokalizacji poziomej (ok. 2°) jest lepsza od pionowej (ok. 9°). Łatwiej też określić kierunki dla dźwięków złożonych, jak trzaski czy szumy, niż dla tonów czystych.

9. Lokalizacja dźwięku • Tylko dźwięk pochodzący ze źródła leżącego dokładnie naprzeciw (lub z tyłu) głowy dostarcza obu uszom jednakowej informacji. • W każdej innej sytuacji – wskutek różnicy dróg pokonywanych przez falę akustyczną docierającą do prawego i lewego ucha – między odbieranymi przez nie sygnałami występuje opóźnienie powodujące różnice fazy i natężenia.

10. Czynniki ułatwiające orientację w przestrzeni akustycznej • Drobne ruchy głową pozwalają ustalić kierunek - przy lokalizacji dźwięków niskich • Różnice w barwie -ucho zacienione odbiera ciemniejszy, bardziej stłumiony w zakresie wyższych częstotliwości dźwięk

11. Ćwiczenie • Zamknij oczy. Skoncentruj się na jakimś dźwięku otoczenia (niech to będzie np. szum komputerowego wentylatora). • Przysłoń prawe ucho dłonią. Zauważ, że nie spowoduje to przesunięcia źródła dźwięku w stronę otwartego ucha, chociaż warunki słyszenia uległy znacznemu pogorszeniu. • Spróbuj teraz środkowym palcem radykalnie zatkać to samo ucho. Obraz źródła natychmiast zostanie umiejscowiony skrajnie z lewej strony. • Zasadnicze znaczenie w rozpoznawaniu kierunków ma różnica czasu

12. Źródła • http://pl.wikipedia.org • www.google.pl – Grafika