9. Sınıf Türk Edebiyatı

1. 9. Sınıf Türk Edebiyatı 17-21 MART DESTAN, HALK HİKAYESİ, MESNEVİ

2. Mesnevi Mesnevi özellikle Arap,Fars ve Osmanlı edebiyatında kendi aralarında uyaklı beyitlerden oluşan ve aruz ölçüsüyle yazılan divan edebiyatı şiir biçimidir. Arapçada(müzdevice)denilen mesnevi türü ilk olarak 10.yüzyılda İran edebiyatında ortaya çıkmıştır.

3. Mesnevi’nin Özellikleri Her beyti kendi arasında kafiyelidir. Yani aa  bb  cc  dd…  Bu şiirlerde konu ve beyit sayısı bakımından sınır olmadığı için Divan şairleri bu tür ile uzun şiirler yazmışlardır. Mesela  Mevlana’nın Mesnevi’si 25.700 beyitten oluşmuştur. Ünlü İran Şairi Firdevsî’nin Şeh-nâme’si de yaklaşık 60.000 beyittir.

4.  Edebiyatımıza İran Edebiyatı’ndan geçmiştir. Mesnevide beyitler  kendi içinde anlam birliğine sahiptir  beyitler arasında konu birliği gözetilir. Her beytin ayrı ayrı kafiyelenişi yazma kolaylığı sağlar. Uzun mesnevilerde monotonluğu ortadan kaldırmak için hikaye kahramanının ağzından söylenen gazellere de yer verilmiştir

5. Bazı şairler beş veya beşten fazla mesnevi yazmışlardır. Bunlar da ayrı isimlerle anılır. Beş mesnevinin bir araya gelmesiyle oluşturulmuş esere hamse denir. Ali Şir Nevâî  Taşlıcalı Yahya  Hamdullah Hamdi  Nergisî hamse şairlerinden bazılarıdır. Aruzun kısa kalıpları ile yazılır. Edebiyatımızda mesnevi türünün ünlü isimleri şunlardır: Fuzûlî  Şeyhi  Nâbî  Şeyh Galip. Mesnevilerde çeşitli konular işlenir

6. Aşk konulu mesneviler: Fuzûlî- Leyla vü Mecnun Dinî ve tasavvufî mesneviler: Mevlid (Vesiletü’n-Necat)- Süleyan Çelebi Şeyh Galib- Hüsn ü Aşk Tarihi- Destanî mesneviler: Mihailoğlu Ali Beğ – Gazavatnâme Not: Divan Edebiyatında bugünkü anlamda öykü ve roman yoktu. Mesneviler bir bakıma bugünkü öykü ve romanın İslamiyet’ten Önce Türk Edebiyatı’ndaki destanın Divan Edebiyatındaki karşılığıdır