Drugi Księżyc Ziemi, a największe wymieranie w historii Ziemi Zygmunt Zawisławski Wiesław Kosek

1. Drugi Księżyc Ziemi, a największe wymieranie w historii ZiemiZygmunt Zawisławski Wiesław Kosek Seminarium CBK, 3 listopad 2005

3. Zmiany długości doby ziemskiejIERS wyznaczone z obserwacji nowoczesnych technik geodezji kosmicznej

5. Długość doby Ziemskiej na podstawie badań paleontologicznych

6. Ilość dni w roku w funkcji czasu

7. Czas przecięcia się prostych oraz błąd

8. Prędkość kątowa Ziemi w funkcji czasu

9. Prędkość kątowa Ziemi oraz jej zmiana

10. Zmiana przyśpieszenia kątowego Ziemi w funkcji czasu

11. Mx Fxp α Fx

12. Siła hamująca prędkość obrotową Ziemi przez drugi Księżyc

13. Masa i gęstość drugiego Księżyca Granica Roche’a:

14. Zmiany masy satelity Mx od jego gęstości ρx

15. Procent wymierań gatunków w ciągu ostatnich 545 mln lat

16. Chronologia największego wymierania w historii Ziemi i czas upadku drugiego Księżyca Ziemi Datowanie największego wymierania 244-265 mln. lat mln. lat 240 250 260 270 280 290 Najbardziej prawdopodobne datowanie wymierania i upadku drugiego Księżyca 260 ± 5.5 mln. lat Datowanie upadku drugiego Księżyca 254-288 mln. lat

17. Inne wydarzenia na Ziemi około 260 mln lat temu • około 270 mln. lat temu nastąpiło zderzenie kontynentu Sybirskiego ze wschodnią Europą • około 270 mln. lat temu nastąpiło zderzenie Gondowy z ogromnym północnym kontynentem (ukształtowała się Pangea) • około 250 mln. lat temu była intensywna działalność wulkaniczna [7], potwierdzona także w doniesieniach o kraterze „Bedout” z 2004 roku. Prawdopodobnie spowodowane to było zmianami w naprężeniach skorupy Ziemskiej przez siły pływowe pochodzące od drugiego Księżyca zbliżającego się systematycznie do granicy Roche’a.

18. Rozmieszczenie kraterów na kontynencie Pangea po upadku dużego ciała około 250 mln lat temu.

19. Zmiany stężenia izotopów tlenu, węgla i strontu w morzu

20. Zniszczenie powierzchni Ziemi przez asteroid o promieniu R

21. Zależność logarytmu z procentu zniszczonej powierzchni Ziemi od promienia padającego asteroidu

22. Zniszczenie powierzchni Ziemi w zależności od promienia padającego asteroidu

23. Zniszczenie powierzchni Ziemi w zależności od promienia padającego asteroidu

24. Zniszczenie powierzchni Ziemi w zależności od promienia padającego asteroidu

25. Zniszczenie powierzchni Ziemi w zależności od promienia padającego asteroidu

26. Wnioski Na podstawie danych zmian ilości dni w roku w przeszłości oraz teoretycznych obliczeń można wyciągnąć następujące wnioski: • Ziemia w przeszłości posiadała drugi Księżyc o masie i promieniu . • upadek drugiego Księżyca na powierzchnię Ziemi nastąpił około 270 ± 17 mln. lat temu. • upadek drugiego Księżyca zbiegł się z największym wymieraniem w historii Ziemi, które miało miejsce 255 ±10 mln. lat temu. • Istnieje więc duże prawdopodobieństwo, że największe wymieranie w historii Ziemi spowodowane było upadkiem na Ziemię drugiego Księżyca. • - najbardziej prawdopodobny czas upadku drugiego Księżyca na Ziemię jak i najbardziej prawdopodobny czas największego wymierania miał miejsce 260 ±5.5 mln. lat temu. • Dane literaturowe i własne obliczenia pozwoliły wyznaczyć wielkość zniszczenia powierzchni Ziemi w zależności od promienia padającego ciała: gdzie - bezwzględna powierzchnia zniszczonej Ziemi , - całkowita powierzchnia Ziemi , - promień padającego asteroidu w [km] dla prędkości • Procent wymieralności gatunków [%] w zależności od wielkości promienia zastępczego padającego asteroidu można przedstawić przy pomocy wzoru: gdzie [1/km], przy prędkości padającego asteroidu i jego gęstości .

27. The Permian-Triassic (P-T or PT) extinction event, sometimes informally called the Great Dying, was an extinction event that occurred approximately 252 million years ago (mya), forming the boundary between the Permian and Triassicgeologic periods. It was the Earth's most severe extinction event, with about 90 percent of all marinespecies and 70 percent of terrestrialvertebrate species going extinct.

28. Tides are caused by the difference in gravity between the centre and the surface of the Earth, so they appear on both the near and far side of the Earth. Consider the force due to the Moon on a mass m at the near surface of Earth compared to the force at the center of the Earth.The length of the day is gradually increasing , and the Moon is moving farther away , due to tidal friction. This is because friction drags the tides ahead of the Earth-Moon line. The Moon exerts a stronger forces on the nearer bulge, slowing the Earth's rotation. By the same effect the nearer bulge exerts a force on the Moon, speeding it up in its orbit around the Earth. The same (stronger) process long ago slowed the Moon's rotation so that it was synchronous with its orbital period.