Procesy zatrucia ksenonem Xe-135 (i ewentualnie innymi truciznami)

1. Procesy zatrucia ksenonem Xe-135 (i ewentualnie innymi truciznami) Izotop paliwowy U-235 Rozszczepienie neutronami termicznym -  60 jąder produktów rozszczepienia ( 30 par) z liczbami masowymi od 72 (najlżejsze) do 161 (najcięższy), najbardziej prawdopodobne rozszczepienie na jądra w stosunku 3:2; rozpad z stosunkiem mas 1:1 z prawdopodobieństwem  10-2% Jądra produktów rozszczepienia w różnym stopniu pochłaniają neutrony zmniejszając reaktywność Podział: Trucizny – krótkożyjące produkty rozszczepienia pochłaniające neutrony (bezproduktywnie) Popioły – stabilne produkty rozszczepienia pochłaniające neutrony (bezproduktywnie) Dwie podstawowe trucizny – Xe-135, Sm-149

2. Podstawowe cechy procesów zatruwania reaktora  Bardzo duży przekrój czynny na absorpcję neutronów: Xe-135 - 2.65106 b, Sm-149 – 40.8 103 b (Et=0.025eV)  Szybkie osiąganie koncentracji równowagowej: Xe-135 – 30-40 godzin, Sm-149 – 8-10 dni  Zwiększenie zatrucia po zatrzymaniu reaktora: jama jodowa, jama prometowa  Czasowy wzrost lub spadek reaktywności związany ze zmianą koncentracji Xe-135 lub Sm-149 po zmianie mocy

8. Definicja zatrucia ksenonem

9. Rozruch reaktora

10. Rozruch reaktora

11. Zatrzymanie reaktora

12. Zatrzymanie reaktora

13. Zatrzymanie reaktora

14. Dziękuję za uwagę Zapraszam na zajęcia laboratoryjne