Źródła energii organizmów zasiedlających głębokie wody oceaniczne

2. Źródła energii organizmów zasiedlających głębokie wody oceaniczne

3. Źródła hydrotermalne towarzyszą strefom spriding’u oraz subdukcji. Zanotowano obecność około 30 takich obszarów.

4. Powstawanie kominów hydrotermalnych. Płyty skorupy ziemskiej oddalają się od siebie z powstającej szczeliny wylewa się lawa, która zastyga po zetknięciu z zimną wodą i pęka woda morska przenika do wnętrza szczelin, ciągnących się kilometrami, a kiedy dotrze w pobliże magmy, ulega podgrzaniu, rozszerza się i wznosi bogata w minerały wymyte z otaczających skał wytryska z dna oceanu w postaci gejzeru lub wypływa spokojnie gdy źródło jest chłodniejsze w kontakcie z zimną wodą morską dochodzi do krystalizacji licznych soli metali zawartych w wypływającej wodzie, które tworzą charakterystyczne kominy dochodząca do 20 m wysok.

5. Procentowy udział taksonów fauny występującej w źródłach hydrotermalnych

6. Budowa Riftia pachyptila 1. Część obturakalna (prosoma) - zewnętrzny pióropusz skrzelowy 2. Westimentum (mezosoma) - obszar mięśniowy w formie kołnierza znajdujący się u podstawy pióropusza skrzelowego 3. Tułowie (metasoma) - największa cześć ciała stanowiąca 80% długości zwierzecia. Wnętrze wypełnia trofosoma, organ zawierający bakterie symbiotyczne oraz elementy układu krwionośnego i gonada

7. ZIMNE WYSIĘKI Zimne źródła występują na obszarach aktywnych i nieaktywnych wulkanicznie. Zjawisko to polega na sączeniu się z osadów dennych wody bogatej w siarczki. Zimne wysięki charakteryzują się przede wszystkim występowaniem metanu w wysokich stężeniach. Metan czasami może być zastygły w „lodo-podobne” masy, nazywane metanowymi hydratami, powstającymi w głębokich wodach oceanicznych, gdzie jest bardzo wysokie ciśnienie Najbardziej znanym miejscem występowania tego zjawiska jest Zatoka Meksykańska.