470 likes | 796 Views
Przeszczepienia komórek krwiotwórczych szpiku autologiczne i allogeniczne w leczeniu szpiczaka plazmocytowego informacje - 2012 rok. Małgorzata Krawczyk-Kuliś Klinika Hematologii i Transplantacji Szpiku Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
E N D
Przeszczepienia komórek krwiotwórczych szpiku autologiczne i allogeniczne w leczeniu szpiczaka plazmocytowegoinformacje - 2012 rok Małgorzata Krawczyk-Kuliś Klinika Hematologii i Transplantacji Szpiku Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach Kierownik Kliniki Prof. dr hab. Sławomira Kyrcz-Krzemień VII Kongres Polskiego Stowarzyszenia Pomocy Chorym na Szpiczaka Olsztyn , 25 marca 2012r
Rodzaje przeszczepień szpiku Autologiczne - Przeszczepienie autologiczne „tandemowe” Autoprzeszczepienie jako leczenie poprzedzające alloprzeszczepienie Allogeniczne Rodzinne Niespokrewnione Z użyciem komórek z krwi pępowinowej (u dorosłych i u dzieci) Haploidentyczne – u dziecka od rodzica
Rodzaje przeszczepień szpiku • Autologiczne - własne komórki krwiotwórcze uzyskane ze szpiku metodą pobrania na sali operacyjnej - komórki krwiotwórcze pobrane z krwi obwodowej na separatorze komórkowym • Allogeniczne - szpik lub komórki krwiotwórcze z krwi obwodowej pobrane od rodzeństwa zgodnego w układzie HLA - szpik lub komórki krwiotwórcze z krwi obwodowej pobrane od zgodnego w układzie HLA dawcy niespokrewnionego
Pobieranie szpiku (komórek krwiotwórczych) metodą operacyjną Zalety-mało limfocytów ale dłuższy czas regeneracji
Pobieranie komórek krwiotwórczych z krwi obwodowej na separatorze komórkowym Zalety: krótszy czas regeneracji szpiku, więcej CD34+, ale więcej limfocytów co nie zawsze jest korzystne w alloprzeszczepieniach
Kryteria wyboru leczenia szpiczaka Cytogenetyka < 70 lat (± 5 lat) > Leczenie indukujące remisję Thalidomid, Bortezomib w terapii wielolekowej Leczenie dostosowane do możliwości chorego z opcją wydłużenia przeżycia Gromadzenie komórek krwiotwórczych do autoprzeszczepienia CTX + GCSF obserwacja Thalidomid Lenalidomid konsolidacja Autoprzeszczepienie w CR/VGPR leczenie podtrzymujące /konsolidacja drugie autoprzeszczepienie (tzw. przeszczep tandemowy) Alloprzeszczepienie szpiku od dawcy rodzinnego lub niespokrewnionego w ramach kontrolowanych badań klinicznych lub przypadkach wysokiego ryzyka cytogenetycznego RIC (fludarabina+), cGVHD >30% Bez różnic w toksyczności, TRM i wszczepie Progresja/nawrót >70% w obserwacjach odległych 40-80%
Autoprzeszczepieniekomórek krwiotwórczych Krioprezerwacja komórek i przechowywanie w banku tkanek Pozytywna selekcja CD34+ (?) kwalifikacja do AHCT gromadzenie komórek - separator AutoHSCT chemioterapia przed mobilizacją komórek krwiotwórczych do autoprzeszczepu: CTX 1,4-7g/m2 FACS +/lub G-CSF (Plerixafor, blokowanie CXCR4) ocena liczby CD 34+ W określonych sytuacjach AUTOHSCT może być przed ALLO HCT
Mobilizacja komórek krwiotwórczych do autoHSCT • W nowotworach hematologicznych mobilizację i G-CSF poprzedza chemioterapia: ICE, IVE, CTX 1,4-4,0g/m2 • Mobilizacja G-CSF stosowana jest u zdrowych dawców, u chorych tylko wyjątkowo • Dla uzyskania optymalnej, trwałej i w odpowiednim czasie, regeneracji należy uzyskać >2x106 CD34+ • W 5-46% procedur mobilizacji nie udaje się uzyskać wystarczającej do AHCT liczby CD34+ • Powtórzyć mobilizację ? • Zastosować lek przerywający przyleganie komórek CD34+ do komórek podścieliska (bloker receptora CXCR4) ?
Mobilizacja komórek CD34+ Mozobilem • Opublikowane wyniki mobilizacji u 60 chorych (HL, MM, NHL) • Niepowodzenie określono jako HPC<10/µL w krwi obwodowej (nie rokuje uzyskania>2 X 106/kg CD34+) • Mobilizacja po G-CSF: 10gµ/kg + plerixafor od 4 doby (11 godz. przed aferezą), w dniu aferezy kolejna dawka G-CSF • Przy niewystarczającej kolekcji plerixaror + GCSF stosowano przez 3 dni • 75% pacjentów uzyskało wystarczającą do AutoHSCT liczbę CD34+ Huber, Bone Marrow Transpl., 2010, 1-8
Autoprzeszczep szpiku Pacjenci w trakcie przeszczepu szpiku
Transplant activity worldwide1980-2009 Current Uses and Outcomes of Hematopoietic Stem Cell Transplantation2010 35,000 Autologous Allogeneic 30,000 25,000 20,000 Transplants 15,000 10,000 5,000 0 '80 '81 '82 '83 '84 '85 '86 '87 '88 '89 '90 '91 '92 '93 '94 '95 '96 '97 '98 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 CIBMTR Summary Slides Slide 3 SUM10_3.ppt
Wskazania do przeszczepienia komórek krwiotwórczych szpiku w USA 5,500 Allogeneic (Total N=6,672) 5,000 Autologous (Total N=10,302) 4,500 4,000 3,500 3,000 Number of Transplants 2,500 2,000 1,500 1,000 500 0 NHL AML HD ALL MDS/MPD Aplastic CML Other Other Non- Multiple Anemia Leuk Cancer Malig Myeloma Disease Slide 9 SUM10_11.ppt
Przeszczepienia szpiku w Europie wg wskazań w 2009 roku, w 624 ośrodkach Raport EBMT, Basel, 25.11.2010
Prawdopodobieństwo przeżycia po przeszczepie zależnie od rodzaju zabiegu 100 100 90 90 80 80 70 70 60 60 50 50 40 40 30 30 20 20 10 10 0 0 autologous transplant (N=22,254) Probability of Survival, % HLA-matched sibling, Allo (N=878) Unrelated, Allo (N=143) P < 0.0001 1 3 0 2 4 5 6 Years Slide 49 SUM10_56.ppt
Śmiertelność do 100 doby po autotransplantacji 15 12 9 Mortality, % 6 3 0 Acute Leukemia Hodgkin Disease Non-HodgkinLymphoma MultipleMyeloma Slide 17 SUM10_19.ppt
Alloprzeszczepienia szpiku • Najdłużej żyjąca pacjentka po Alloprzeszczepieniu – DFS ponad 30 lat (Michele Cavo) • Ok. 20% chorych z szpiczakiem, po Autoprzeszczepie utrzymuje całkowitą remisję przez ponad 10 lat • Dodanie nowych generacji leków może poprawić ten wynik • Nadal jedyną metodą, która umożliwia wyleczenie jest allogeniczne przeszczepienie szpiku?
Tandemowe alloprzeszczepienie szpiku po niskotoksycznym przygotowaniu (RIC ALLO) u chorych ze szpiczakiem • AUTO/ALLOHCT od dawcy rodzinnego (n=100) • indukcja: VAD • HD melfalan (200mg/m2)>AHCT>TBI (2Gy) ALLOHCT • immunosupresja: CsA + MMF • ostra GVHD: 38% chorych; przewlekła GVHD: 50% chorych • Śmiertelność niezwiązana z nawrotem po 5 latach: 11% • CR 53% Bruno B et al, Blood, 2009
OS i EFS w zależności od obecności del13 OS bez del 13 del 13 EFS bez del 13 del 13 Bruno B et al., Blood 2009
OS i EFS w zależności od obecności del17 Schilling G. et al, Leukemia, 2008
Leczenie podtrzymujące lenalidomidem w porównaniu zplacebo u chorych ze szpiczakiem plazmocytowym po autoprzeszczepieniu szpikuCALGB 100104:Randomizowane, podwójnie zaślepione badanie III fazy McCarthy P, et al. Haematologica. 2011;96(s1):S23-S24 [oral presentation].
Schemat badania: Stadium 1-3a, ≤ 70 lat, >SD po ≥ 2.cyklach indukcyjnych, ≤1 rok od rozpoczęcia terapii, ≥ 2 × 106komórek CD34+ /kg do ASCT Mel200 ASCT Ponowna ocenaDni: 90-100 CR, PR, SD Randomizacja Len 10 mg/dziennieb Placebo Stratyfikacja w zależności od stężenia 2mikroglobulinoraz zastosowania Thal lub Len w trakcie indukcji Mel200, melfalan 200 mg/m2 a Na podstawie Skali Durie-Salmon b Możliwość dostosowania dawki Len w zakresie: 5-15 mg/d McCarthy P, et al. Haematologica. 2011;96(s1):S23-S24 [oral presentation].
Czas do progresji (TTP) Median TTP: 39.6 mo Median TTP: 21.9 mo CALGB 100104, ASCO, ASH 2010 follow up to study un-blinding ITT Analysis with a Median Follow-up from transplant of 18 months P < 0.0001
Przeżycie ogółem (OS) 13 deaths in the lenalidomide arm and 24 deaths in the placebo arm CALGB 100104, ASCO, ASH 2010 follow up to study un-blinding Median Follow-up of 18 months P value = 0.05
AE 3/4stopnia - leczenie podtrzymujące Drugie nowotwory hematologiczne:Len: 8 (n= 231), PBO: 0 (n=229) Guzy lite:Len:10 (n=231), PBO: 4 (n=229) McCarthy P, et al. Haematologica. 2011;96(s1):S23-S24 [oral presentation] McCarthy PL, et al. Blood. 2010;116(21):21-22. [abstract 37]. . AE, zdarzenia niepożądane
Wnioski • Leczenie podtrzymujące Len u chorych z szpiczakiem plazmocytowym po autoprzeszczepieniu szpiku: • istotnie wydłuża TTP • istotnie wydłuża OS • Częstość występowania drugich nowotworów nie wpływa na EFS oraz OS McCarthy P, et al. Haematologica. 2011;96(s1):S23-S24 [oral presentation].
Leczenie podtrzymujące lenalidomidem u pacjentów ze szpiczakiem mnogim po ASCT Badanie IFM 2005-02 M Attal, P Oliver, VC Lauwers, G Marit, D Caillot, T Facon, C Hulin, P Moreau, C Mathiot, M Roussel, C Payen, H Avet-Loiseau,J-L Harousseau Attal M, et al. Haematologica. 2011;96(s1):S23 [oral presentation].
Schemat i cele badania IFM 2005-02 Badanie randomizowane III fazy, kontrolowane placebo N = 614 pacjentów z 78 ośrodków, włączonych między 7/2006 a 8/2008 Pacjenci < 65 lat, z chorobą niepostępującą ≤ 6 miesięcy po ASCT w pierwszym rzucie Randomizacja: stratyfikacja wg stężenia β2-mikroglobuliny, del(13), VGPR Konsolidacja Lenalidomid 25 mg/dzień doustniew dniach 1-21 każego 28-dniowego cyklu przez 2 miesiące Lenalidomid(n = 307)10-15 mg/dzień, podawanie kontynuowane do nawrotu Placebo (n = 307) do nawrotu Pierwszorzędowe punkty końcowe: PFS Drugorzędowe punkty końcowe: wskaźnik CR , TTP, OS, możliwość długotrałego podawania lenalidomidu Attal M, et al. Haematologica. 2011;96(s1):S23 [oral presentation].
Przeżycie bez progresji (PFS) Attal M, et al. Haematologica. 2011;96(s1):S23 [oral presentation].
PFS w zależności od odpowiedzi po konsolidacji brakCR CR Czas (miesiące) Czas (miesiące) HR = 0.31CI 95% [0.14-0.68] HR = 0.50CI 95% [0.38-0.65] Attal M, et al. Blood. 2010;116:[abstract 310]; updated data presented at ASH 2010.
Zdarzenia niepożądane stopnia 3/4 w czasie leczenia • Wskaźniki dyskontynuacji w związku ze zdarzeniami niepożądanymi: • Placebo: 15% • Lenalidomid: 21% Attal M, et al. Haematologica. 2011;96(s1):S23 [oral presentation].
Wnioski: • Leczenie podtrzymujące Lenalidomidem u chorych z szpiczakiem plazmocytowym po autologicznym przeszczepieniu szpiku: • istotnie wydłuża przeżycie bez progresji choroby • Wymagana jest dłuższa obserwacja do oceny wpływu na przeżycie ogółem Attal M, et al. Haematologica. 2011;96(s1):S23 [oral presentation].
Przeszczepienia szpiku w Klinice Hematologii i Transplantacji Szpiku Śląskiego Uniwersytetu Medycznego • Ogółem n=2453 • Autotransplantacje n=1433 • Allotransplantacje n=1020 • rodzinne n=509 • niespokrewnione n=511
SZPICZAK PLAZMOCYTOWY-CHARAKTERYSTYKA CHORYCH • 254 CHORYCH; pojedyncze AHSCT (N=127); tandemowe (N=77) • CZAS OD DGN DO PIERWSZEGO AHSCT: 13 MO (2-101) • STADIUM CHOROBY PRZED AHSCT: CR (N=61); VGPR (N=43); PR (N=88); NR (N=12) • MEDIANA CZASU OBSERWACJI OD PIERWSZEGO AHSCT: 31 MO (0,5-186)
Przeszczepienia szpikuKlinika Hematologii i Transplantacji Szpiku w Katowicach1991r. - 31.12.2011r. ŁĄCZNIE:2453 zabiegi 254 osoby z MM– auto przeszczepienia 3 osoby – allo przeszczepienia
Przeszczepienia szpikuKlinika Hematologii i Transplantacji Szpiku w Katowicach1991r. - 31.12.2011r. ŁĄCZNIE:2453
Prawdopodobieństwo przeżycia po przeszczepie zależnie od rodzaju zabiegu 100 100 90 90 80 80 70 70 60 60 50 50 40 40 30 30 20 20 10 10 0 0 autologous transplant (N=22,254) Probability of Survival, % HLA-matched sibling, Allo (N=878) Unrelated, Allo (N=143) P < 0.0001 1 3 0 2 4 5 6 Years Slide 49 SUM10_56.ppt
Przeszczepienia szpiku u pacjentów ze szpiczakiem Klinika Hematologii i Transplantacji Szpiku w Katowicach1991r. - 31.12.2011r. RAZEM:296
Katedra i Klinika Hematologii i Transplantacji Szpiku Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach ul. Dąbrowskiego 25, 40-032 Katowice Kierownik Kliniki/Konsultant Wojewódzki ds. Hematologii: Profesor dr hab. Sławomira Kyrcz-Krzemień Sekretariat tel. (32) 25 91 281 Koordynator ds. przeszczepów tel. (32) 25 91 346