Badanie odruchów człowieka

1. Badanie odruchów człowieka

2. Zadanie grupa 1 i grupa 2 Wymień po pięć odruchów bezwarunkowych i warunkowych

3. POJĘCIE ODRUCHU Odruch to reakcja organizmu na bodźce środowiska zewnętrznego i wewnętrznego zachodząca za pośrednictwem układu nerwowego.

4. PODZIAŁ ODRUCHÓW BEZWARUNKOWE WARUNKOWE • WRODZONE • AUTOMATYCZNE • BEZ UDZIAŁU NASZEJ WOLI • NA POZIOMIE RDZENIA KRĘGOWEGO • STAŁE • WYUCZONE • Z UDZIAŁEM NASZEJ WOLI • NA POZIOMIE OŚRODKÓW KOROWYCH MÓZGU • ZMIENNE

5. PRZYKŁADY ODRUCHÓW BEZWARUNKOWYCH • zwężenie źrenicy oka pod wpływem źródła światła • wydzielanie śliny pod wpływem spożywanego pokarmu • mrugnięcie powiekami pod wpływem gwałtownego ruchu przed oczami • odruch wymiotny podczas drażnienia tylnej ściany gardła • odruch akomodacji oka podczas zmiany odległości obserwowanego obiektu • odruch kolanowy (rzepkowy) • odruch krztuśny • odruch ścięgna Achillesa • odruch przedsionkowo-oczny • odruch rogówkowy

6. Łuk odruchu

8. PRZYKŁADY NOWORODKOWYCH ODRUCHÓW BEZWARUNKOWYCH Odruch MORO - u noworodka wyzwala się przez naruszenie jego równowagi. Można to wykonać u dziecka leżącego na plecach unosząc główkę i nagle opuszczając ją. Bądź też trzymając za dłonie podnosić powoli tułów do góry i szybko go opuszczać albo też gwałtownie poruszać łóżeczkiem na którym dziecko leży.   Prawidłową reakcją obronną noworodka jest wyciągnięcie ramion i rozwarcie dłoni a następnie zaciśnięcie dłoni i przywiedzenie obydwu ramion do linii środkowej ciała. Może temu towarzyszyć płacz, prostowanie grzbietu, głowy, ruchy nóg. Odruch MORO znika przed upływem 3 lub 4 miesiąca życia.

9. PRZYKŁADY NOWORODKOWYCH ODRUCHÓW BEZWARUNKOWYCH Odruch chwytny - wywołuje się go układając palec w dłoń noworodka Uchwyt ten jest tak silny, że wytrzymuje uniesienie barków ponad powierzchnią, na której leży dziecko. Podobną reakcję można wywołać na stopie przez delikatne drażnienie części podeszwowej pod palcami. Utrzymywanie się tego odruchu po 3 - cim miesiącu życia

10. PRZYKŁADY NOWORODKOWYCH ODRUCHÓW BEZWARUNKOWYCH Odruch chodzenia lub stąpania - uzyskujemy trzymając dziecko pionowo. Donoszony noworodek opiera się całą stopą na podłożu, próbuje wyprostować tułów - jest to tzw. odruch podparcia, a następnie rozpoczyna naprzemiennie zgięcie i prostowanie nóg pozorując chodzenie, przy czym jedna noga krzyżuje się z drugą. Odruch stąpania znika po 5 - 6 tyg. życia.

11. PRZYKŁADY NOWORODKOWYCH ODRUCHÓW BEZWARUNKOWYCH Wygięcie grzbietu - odruch Galanta, uzyskuje się przez drażnienie okolicy przykręgosłupowej pleców. Następuje wówczas zgięcie grzbietu w stronę drażnioną.

12. PRZYKŁADY NOWORODKOWYCH ODRUCHÓW BEZWARUNKOWYCH Odruch szukania - u noworodków donoszonych. Jest to ruch głowy, ust, języka wywołany dotknięciem kącika warg lub policzka. Odruch ssania i połykania - u noworodków donoszonych i prawie wszystkich wcześniaków (oprócz tych o bardzo małej masie ciała). Bada się go wprowadzając smoczek do ust dziecka, po czym następuje energiczne ssanie. Noworodek odczuwa smak, ma węch i słyszy. Reaguje na silne bodźce świetlne, akustyczne

13. Odruch źreniczny Badanego ustawiamy twarzą do światła i obserwujemy źrenice. Wynik doświadczenia : Źrenica pod wpływem światła zwężała się. Wnioski : Jest to odruch bezwarunkowy.

14. Odruch kolanowy Badanego sadzamy na stole tak aby nogi zwisały swobodnie, polecamy mu założenie nogi na nogę. Młoteczkiem lub ręką uderzamy w ścięgno podkolanowe. Wynik doświadczenia : Pod wpływem uderzenia w ścięgno rzepkowe noga poruszyła się. Wnioski : jest to odruch bezwarunkowy.

15. Odruch ścięgna Achillesa Badanemu polecamy stanąć obok stołka i jedną nogę oprzeć, tak aby stopa zwisała swobodnie, uderzamy w ścięgno Achillesa dłonią. Wynik doświadczenia : Pod Wpływem uderzenia stopa poruszyła się. Wnioski : Jest to odruch bezwarunkowy.

16. Odruch rogówkowy Narożnikiem jałowej gazy delikatnie dotykamy rogówki badanego (pod kontrolą nauczyciela) Wynik doświadczenia : Dotknięcie rogówki w oku spowodowało zamknięcie się powieki. Wnioski : Jest to odruch bezwarunkowy.

17. Odruch podeszwowy (Babińskiego) Bosą nogę unosimy ku górze, następnie długopisem przesuwamy wzdłuż podeszwy (od palców ku pięcie). Obserwujemy co się dzieje z palcami. Wynik doświadczenia :Po podrażnieniu stopy zginają się wszystkie palce. Wnioski : Jest to odruch bezwarunkowy.

18. Odruch kaszlu Kaszel – reakcja odruchowa na podrażnienie zakończeń nerwowych w błonie śluzowej górnych dróg oddechowych. Efektem są nagłe skurcze ścian klatki piersiowej, a w szczególności mięśni wydechowych i oskrzeli z nagłym wyrzucaniem powietrza z płuc i dróg oddechowych.

19. Odruch wymiotny Wymioty– gwałtowny wyrzut treści pokarmowej na zewnątrz z żołądka (bądź z żołądka i jelit) poprzez przełyk i jamę ustną, w wyniku silnych skurczów mięśni brzucha, przepony oraz klatki piersiowej. W wyniku dziania bodźców na tylną ścianę gardła dochodzi do pobudzenia ośrodków wymiotnych w rdzeniu przedłużonym, których efektem jest cofanie się treści pokarmowej.

20. Odruchy warunkowe Iwan Pietrowicz Pawłow, (ur. 14 września 1849 w Riazaniu, zm. 27 lutego 1936 w Leningradzie) – rosyjski fizjolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny z 1904 roku. Na podstawie obserwacji zjawiska wydzielania śliny pod wpływem bodźców pokarmowych stworzył pojęcie odruchu warunkowego, które zapoczątkowało nową dziedzinę nauki nazwaną przez Pawłowa fizjologią wyższych czynności nerwowych, zajmującą się różnymi reakcjami organizmów ludzi i zwierząt wynikającymi z procesów nerwowych. Doświadczenia Pawłowa polegały m.in. na podawaniu zwierzętom pokarmu z równoczesnym sygnałem dźwiękowym w pierwszej fazie eksperymentu, następnie zaś włączano dany sygnał dźwiękowy gdy zwierzę nie było karmione. W ten sposób możliwe stało się ustalenie zasad powstawania odruchów warunkowych, uczenia się danego odruchu przez zwierzę.

21. Odruh warunkowy klasyczny powstaje podczas życia osobnika na bazie odruchu bezwarunkowego. Występuje dopiero po analizie danego bodźca przez ośrodek kojarzenia w mózgowiu, głównie w pniu mózgu. Powstawanie odruchów warunkowych wynika z powtarzalności pewnych sytuacji oraz integracyjnej funkcji mózgowia, które korzystając z danych przekazywanych przez różne zmysły może postrzegać otoczenie wieloaspektowo. Wprawdzie bodźcem powodującym wydzielanie śliny jest obecność w pysku pokarmu, lecz podczas jedzenia pies widzi otoczenie, widzi pokarm (jego formę), czuje zapach i rejestruje wiele innych cech sytuacji. Każdy z tych elementów może stać się bodźcem warunkowym i wywoływać ślinienie, o ile pies będzie głodny.

22. Klasyczne odruchy warunkowe- jest to odruch warunkowy wytworzony na bazie odruchu bezwarunkowego biologicznego(autonomicznego) z interoreceptorów. Pobudzenie interoreceptorów prowadzi do wydzielania soków żołądkowych lub śliny. Odpowiednio dobrany bodziec warunkowy, czyli pozornie obojętny taki jak np. światło lub odgłos może wywołać identyczne skutki, co bodźce pobudzające interoreceptory. Musimy jednak spełnić kilka warunków niezbędnych, aby wyuczyć zwierzę odruchu klasycznego. Bodziec warunkowy mobilizuje organizm do przygotowania się na trawienie pokarmu lub na ucieczkę poprzez zwiększenie przepływu krwi w naczyniach lub przyśpieszenie akcji serca.

23. 1) Bodziec bezwarunkowy (podanie pokarmu) musi być kojarzone w czasie z bodźcem warunkowym a kojarzenie powtarzane wielokrotnie. 2) Bodziec warunkowy musi zadziałać przed bodźcem bezwarunkowym 3) Organizm badanego zwierzęcia musi być odpowiednio zmotywowany, czyli np. głodny gdyż zwierzę najedzone nie zareaguje na bodziec bezwarunkowy. 4) W trakcie działania bodźca na zwierzę nie mogą działać żadne podniety, – kiedy działają zwierze może się rozkojarzyć. 5) Odruch klasyczny dosyć szybko zanika, dlatego musi być on regularnie wzmacniany(, jeżeli za każdym razem, gdy zwierzę usłyszy dźwięk nie dostanie pokarmu to odruch zacznie wygasać, – aby wzmocnić odruch należy podawać pokarm) Schemat powstawania – 1)bodziec – 2) wzmacnianie- 3) reakcja