860 likes | 1.09k Views
Sart-Lez-Spa. 3 maart tot 7 maart 2008. DAG 1. Een eerste stevige wandeling leidde ons naar Sart waar de verkenning kon starten. Hier en daar een opdrachtje uitvoeren over de bevolking en de grootte van Sart. Een groepsfoto aan het middeleeuws momument ‘Het Perron ’.
E N D
Sart-Lez-Spa 3 maart tot 7 maart 2008
Een eerste stevige wandeling leidde ons naar Sart waar de verkenning kon starten.
Hier en daar een opdrachtje uitvoeren over de bevolking en de grootte van Sart
Om vervolgens terug te keren naar ons stekje want er wachtte een groots bosspel op ons.
Waaaw, hier is een bos het woord bos nog waard. Zo hebben we er geen bij ons !!!
Als afsluitertje van de dag speelden we nog wat spelletjes in ons klaslokaal.
We zitten hier in zowat de knapste streek van België en nu kregen we er vanmorgen bij het ontwaken nog een super de luxe verrassing bovenop. Toen de juffen onze rolluiken optrokken, konden we onze ogen niet geloven. Vanuit ons bed zagen we het mooiste sneeuwlandschap dat we in ons jonge leven ooit zagen.
Nog nooit speelden we onze zes boterhammen zo snel naar binnen en om 8u45 betraden we het ruim 15 cm dikke sneeuwtapijt. Plezanter dan Plopsaland en Bobbyaanland samen : sneeuwgevecht, sneeuwpop maken… puur genot.
Om 9u45 begon het ernstige werk : de wandeling langs de Hoëgne. Bij het begin van de wandeling stond er op een bord : “Eén van de mooiste wandelingen in België.” Wij willen dat vanaf nu veranderd zien in : “De mooiste wandeling van België.”
Het was wel een zware tocht : van 360 m naar 520 m via een bergachtig, dik besneeuwd, smal wegje over gevaarlijke boomstambruggetjes. Na anderhalf uur ploeteren door de sneeuw hoorden we leerling X tegen leerling Y zeggen : “Ik hoor het water in mijn schoenen broebelen !”
Gelukkig bereikten we toen de bevoorrading met warme, lekkere soep, een broodje, drank en fruit.
Onze dag begon bij de afdamming van de Gileppe. Zeer schoon landschap maar dat volstond niet voor onze leerkrachten. Die begonnen daar te preken over hydro-elektriciteit en waterbeheersing, over het gewicht van een kubieke meter water en nog meer van die ongelooflijke toestanden.
Het werd al wat aangenamer in de chocoladefabriek Jacques in Eupen. We mochten meteen al eens proeven van hun vloeibare heerlijkheden. Wat de gids allemaal vertelde over de cacaoboon en de produktie van chocolade vonden we oprecht zeer interessant en het bezoek aan de produktielijn waar robot en arbeider naast elkaar werken was ook boeiend maar toen we dan eindelijk ons geld konden opdoen in het chocoladewinkeltje voelden we ons pas echt in ons sas.
De passage langs het Signal de Botrange was eerder een ontgoocheling : het hoogste punt van ons land is begot zo plat als een vijg.Het bezoek aan de grotten van Remouchamps was van een totaal ander kaliber. Een grappige gids, een avontuurlijke tocht door galerijen en kathedralen langs stalagtieten en -mieten en met als neusje van de zalm : een schrikwekkende boottocht op een onderaards riviertje. Meer moet dat niet zijn.