Download
1 / 9
90 likes | 336 Views
Uwarunkowania związane z przeniesieniem uczniów niepełnosprawnych ze szkół integracyjnych do specjalnych. Barbara Grzyb. Cel badań.
E N D
Uwarunkowania związane z przeniesieniem uczniów niepełnosprawnych ze szkół integracyjnych do specjalnych Barbara Grzyb
Cel badań • Nadrzędnym celem podjętych badań było ustalenie i opracowanie na podstawie zebranych opinii i faktów, znaczących determinantów, warunkujących zmianę formy kształcenia z integracyjnego na specjalne uczniów niepełnosprawnych.
Badaniami objęto: • 104 uczniów niepełnosprawnych: • 104 rodziny uczniów niepełnosprawnych • 37 wychowawców ze szkół specjalnych • 12 dyrektorów szkół integracyjnych, • 162 nauczycieli szkół integracyjnych, Analizie badawczej poddano 818 dokumentów pisanych, wytypowanych do badań.
Obszary badań: • Środowisko szkolne uczniów niepełnosprawnych (osiągnięcia szkolne, sytuacje społeczne); • Opinie dyrektorów szkół integracyjnych dotyczące procesu rekwalifikacji uczniów niepełnosprawnych, • Środowisko rodzinne ucznia niepełnosprawnego; • Bariery architektoniczne w placówkach integracyjnych; • Postawy nauczycieli wobec integracji szkolnej
Postulaty szczegółowe dla praktyki pedagogicznej: • Przeprowadzone badania stwarzają możliwości do dalszych, bardziej szczegółowych dociekań empirycznych o charakterze interdyscyplinarnym, • Konieczne jest zwrócenie uwagi na funkcjonowanie ucznia niepełnosprawnego w społeczności dzieci pełnosprawnych, a szczególnie wyodrębnienie tego etapu edukacyjnego, na którym dochodzi do obniżenia wrażliwości empatycznej i zaniżenia akceptacji i tolerancji ucznia niepełnosprawnego. Dlatego też proponowanym rozwiązaniem są nie tylko dalsze badania w tym kierunku, ale stały monitoring i bieżąca analiza zachowań uczniów w społeczności szkolnej. Zalecanym rozwiązaniem jest optymalizacja wspólnej aktywności lekcyjnej, partnerstwa między rówieśnikami oraz intensyfikacja wzajemnych kontaktów szkolnych i pozaszkolnych, • Praca nauczycieli i pedagogów wspomagających powinna być ukierunkowana również na dzieci pełnosprawne, jako dominującą grupę uczniów wśród których przebywają niepełnosprawni. Jednym z podstawowych rozwiązań jest wprowadzenie szkolnych programów wspierających, które można realizować podczas zajęć pozalekcyjnych z młodzieżą pełnosprawną w celu likwidacji barier psychologicznych i społecznych,
Postulaty szczegółowe dla praktyki pedagogicznej: • Wprowadzenie obowiązkowej prognostyki edukacyjnej dziecka niepełnosprawnego przed rozpoczęciem nauki szkolnej i w trakcie jej trwania. Zakres tych oddziaływań powinien jasno określać wymagania wspierające dziecko, ale też w pewien sposób narzucać charakter wzajemnych oddziaływań rodziców i szkoły (przekazywanie opinii specjalistycznych placówce macierzystej, uczestnictwo rodziców w zajęciach specjalistycznych, celem kontynuacji zaleceń poradni, informowanie szkoły (wychowawcy) o wszelkich, pojawiających się w rehabilitacji zaburzeniach dziecka, terapiach wspomagających, również farmakologicznych itp. regularne badania dziecka, nawet podczas zajęć lekcyjnych przez specjalistów), • Legislacyjne określenie kryteriów naboru uczniów niepełnosprawnych do klas integracyjnych (zamieszczonych w rozporządzeniu w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół), między innymi: stopnia niepełnosprawności intelektualnej, skali niedosłuchu, niedowidzenia, zaburzeń zachowania czy charakteru zaburzeń sprzężonych. • Zmiany powinny objąć także formę kształcenia nauczycieli szkół integracyjnych, szczególnie wspomagających. Model tego kształcenia powinien być obowiązkowy i zdecydowanie dłuższy (np. 3-letni) z uwzględnieniem terapii specjalistycznych z zastosowaniem technologii wspomagających (np. komputerowych) w ramach najczęściej występujących niepełnosprawności.
Postulaty szczegółowe dla praktyki pedagogicznej: • Ograniczenie decyzyjności rodziców dzieci ze znaczną niepełnosprawnością intelektualną. Kierowanie do placówki szkolnej tych uczniów powinno być decyzją łączną nie tylko rodzica/opiekuna ale też specjalistów mających wiedzę o możliwościach funkcjonalnych dziecka. Proponowanym rozwiązaniem jest przede wszystkim objęcie tych rodzin wsparciem i pełną pomocą psychologiczną, ale też długoterminową prognostyką edukacyjną, ukierunkowującą na wybór optymalnej dla dziecka niepełnosprawnego formy kształcenia.
