1 / 22

Makroekonomia I

Makroekonomia I. Ćwiczenia 6 MODEL KEYNESOWSKI cz. 1. Y. t. Produkcja długookresowa a krótkookresowa. Produkcja potencjalna.

cleary
Download Presentation

Makroekonomia I

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Makroekonomia I Ćwiczenia 6 MODEL KEYNESOWSKI cz. 1

  2. Y t Produkcja długookresowa a krótkookresowa. Produkcja potencjalna. • Produkcja potencjalna ma tendencję do równomiernego wzrostu w miarę wzrostu zasobu czynników produkcji (np. liczby ludności, postępu technicznego, wzrostu nakładów na kształcenie). • Produkcja potencjalna jest mniejsza od produkcji maksymalnej. Katedra Makroekonomii WNE UW

  3. Y t Produkcja długookresowa a krótkookresowa. Produkcja potencjalna. • Produkcja faktyczna natomiast wynika z bieżących potrzeb rynkowych. • Dlaczego w krótkim okresie produkcja faktyczna może odbiegać od produkcji potencjalnej? Katedra Makroekonomii WNE UW

  4. Model Keynesowski:Brak państwa i wymiany z zagranicą.

  5. Założenia • płace i ceny są stałe • przy tym poziomie płac i cen gospodarka operuje poniżej swojej produkcji potencjalnej (tzn. jest wolna siła robocza, zakłady chcą produkować więcej) • Z tych dwóch założeń wniosek: popyt determinuje podaż Katedra Makroekonomii WNE UW

  6. AE Linia 45 ˚ E AE AE>Y AE<Y Y Y* Analiza • AE – zagregowane wydatki • AE = C + I założenie: zagregowane wydatki nie zależą od produkcji • AE<Y gromadzą się zapasy, przedsiębiorstwa zmniejszają produkcję • AE>Y przedsiębiorstwa zaczynają produkować więcej • AE= Y* równowaga Katedra Makroekonomii WNE UW

  7. Analiza • Y*= AE =C + I • AE= CP + IP = Y* (równowaga planowana) • CF + IF = Y (produkcja faktyczna) • Y = AE + IN • Zadanie – Przykład: CP = 100 IP = 200 Y = 400 IN = ? Uwaga : W równowadze: IN = 0 Katedra Makroekonomii WNE UW

  8. Analiza poszczególnych składników AE. I. Funkcja Konsumpcji • Funkcja Konsumpcji – obrazuje wielkość zamierzonej konsumpcji globalnej przy każdym poziomie rozporządzalnych dochodów osobistych. • Uwaga: w tej wersji modelu nie ma Państwa a więc także transferów i podatków. Rozporządzalny dochód osobisty jest więc równy dochodowi narodowemu. Katedra Makroekonomii WNE UW

  9. Analiza poszczególnych składników AE. I. Funkcja Konsumpcji • Gospodarstwa domowe (konsumenci) przeznaczają pewna cześć swojego dochodu rozporządzalnego na konsumpcje. Reszta to oszczędności: YD = C +S Katedra Makroekonomii WNE UW

  10. Analiza poszczególnych składników AE. I. Funkcja Konsumpcji • Funkcja konsumpcji to zależność wielkości konsumpcji od wielkości dochodu rozporządzalnego: C = C(YD) = a + cY Gdzie: • a - konsumpcja autonomiczna (niezależna od dochodu) • c – krańcowa skłonność do konsumpcji (marginal propensity to consume = MPC) • c = MPC = ΔC/ΔY c  (0, 1) Katedra Makroekonomii WNE UW

  11. C C = a + cY C1 a ρ Y Y1 Analiza poszczególnych składników AE. I. Funkcja Konsumpcji Katedra Makroekonomii WNE UW

  12. Analiza poszczególnych składników AE. I. Funkcja Konsumpcji • APC – Przeciętna skłonność do konsumpcji • APC = C1/Y1 = (a + cY1)/Y1 = a/Y1+c = a/Y1+ MPC • APC = tg ρ APC  (0, )  przy bardzo niskich dochodach APC   przy bardzo wysokich dochodach APC  MPC Katedra Makroekonomii WNE UW

  13. Analiza poszczególnych składników AE. I. Funkcja Konsumpcji Tangens jest funkcją rosnącą w pierwszej ćwiartce, a zatem i APC maleje wraz ze wzrostem dochodu. Katedra Makroekonomii WNE UW

  14. Analiza poszczególnych składników AE. II. Funkcja Oszczędności • Funkcja Oszczędności – obrazuje zamierzone oszczędności przy każdym poziomie dochodu. S= Y- C = Y – a – cY = -a + (1-c)Y • Krańcowa skłonność do oszczędzania: MPS = 1-c MPS +MPC = 1 Katedra Makroekonomii WNE UW

  15. S S = -a + (MPS)Y Y -a Analiza poszczególnych składników AE. II. Funkcja Oszczędności Katedra Makroekonomii WNE UW

  16. Analiza poszczególnych składników AE. III. Popyt inwestycyjny • Popyt Inwestycyjny – zamierzone (planowane) przez przedsiębiorstwa powiększenia zasobów kapitału trwałego oraz stanu zapasów. • Założenie: Inwestycje są niezależne od dochodów Katedra Makroekonomii WNE UW

  17. Linia 45 ˚ AE = C + I AE C = a + cY a+I a Y Y* Model Keynesowski:Brak państwa i wymiany z zagranicą. Y* = I + a +cY* Y*= I + C* Katedra Makroekonomii WNE UW

  18. Linia 45 ˚ AE AE AE’ Y Y*’ Y* Przesunięcia AE • Przesunięcia AE – wzrost lub spadek autonomicznych wielkości wchodzących w skład wydatków powoduje przesunięcie równoległe AE odpowiednio w górę lub w dół. I  10  AE  10  Y  10 C 10c  AE  10c  Y  10c  C  10c²  … itd.  spada popyt, spada także produkcja Katedra Makroekonomii WNE UW

  19. Zmiany popytu a zmiany dochodu: Zmiany w wydatkach autonomicznych powodują, ze zmienia się produkt narodowy: • Gospodarka znajduje się w równowadze. Zmniejszają się wydatki autonomiczne gospodarstw domowych. • Popyt globalny jest mniejszy od produktu narodowego, rosną zapasy, produkcja maleje. • Nowa równowaga zostanie osiągnięta kiedy znowu AS = AE. • Zadanie – Przykład: • MPC = 0.8 • Δa = - 20 Katedra Makroekonomii WNE UW

  20. Rozwiązanie zadania. Katedra Makroekonomii WNE UW

  21. Rozwiązanie zadania cd. • W pierwszym etapie dochód spadł o tyle samo, co a; w drugim etapie, dochód spadł o 0.8xa. W trzecim etapie o 0.8x0.8xa itd. Czyli: ΔY = Δa + cΔa +...+ cnΔa= Δa(1+c+...+ cn) = Δa [1/(1-c)] Katedra Makroekonomii WNE UW

  22. Prosty Mnożnik Keynesowski • Wyrażenie: lub to tzw.: • Prosty Mnożnik Keynesowski (α)– pokazuje on o ile procent zmieni się dochód narodowy, jeżeli wydatki autonomiczne wzrosną o 1%. • Inny sposób wyprowadzenia mnożnika: Y = C + I C = a+ cY Y = a+ cY+ I A więc: Y = [a + I] Katedra Makroekonomii WNE UW

More Related